«Ουρά» στα δικαστήρια από χιλιάδες κατόχους στεγαστικών δανείων, απειλεί τις ισπανικές τράπεζες με πρόστιμα 18,3 δισ. ευρώ
Η αρχή έγινε με μία δικαστική απόφαση που δικαίωσε πολίτη ο οποίος είχε λάβει στεγαστικό δάνειο από μία τράπεζα.
Αποτέλεσμα οι Ισπανοί να «σέρνουν» τις τράπεζες της χώρας τους στα δικαστήρια και μάλιστα αρκετοί εξ αυτών να κερδίζουν τις υποθέσεις.
Το 2017 το γεγονός ότι υπήρχε πληθώρα μηνύσεων ενάντια στις ισπανικές τράπεζες ανάγκασε το υπουργείο Δικαιοσύνης της χώρας να δημιουργήσει ένα ειδικό δικαστήριο το οποίο ασχολείται αποκλειστικά με το συγκεκριμένο θέμα, καθώς η… ουρά στα «κανονικά» δικαστήρια ήταν τεράστια και απειλούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση και το δικαστικό σύστημα της χώρας.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία η Τράπεζα της Ισπανίας μεταξύ Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 2017 έλαβε 29.957 επιστολές παραπόνων από ιδιώτες, δηλαδή διπλάσιες σε σύγκριση με το 2016 και το υψηλότερο επίπεδο από το 2013.
Το βασικό θέμα των «παραπόνων» δεν ήταν άλλο από την τακτική που ακολουθούν ο ισπανικές τράπεζες όταν προσπαθούν να διεκδικήσουν με επιθετικό τρόπο την αποπληρωμή στεγαστικών δανείων και μάλιστα χρησιμοποιώντας τα επονομαζόμενα «ψιλά γράμματα» στις δανειακές συμφωνίες που έχουν συνάψει με τους πελάτες τους.
Σε αυτά τα «ψιλά γράμματα» των συμφωνιών υπάρχει, όμως, ένας πολύ σημαντικός όρος, τον οποίο μάλλον αρκετοί δανειολήπτες δεν είχαν παρατηρήσει.
Επιβάλλεται ένα ελάχιστο επιτόκιο –συνήθως μεταξύ 3% και 4,5%- ακόμη και για δάνεια που το επιτόκιό τους είναι συνδεδεμένο με το Euribor.
Πρόκειται για μία παράνομη απαίτηση, ενώ οι περισσότερες τράπεζες δεν είχαν φροντίσει να ενημερώσουν τους πελάτες τους γι’ αυτήν.
Όσες το είχαν πράξει είχαν υποστηρίξει ότι πρόκειται για έναν όρο «προστασίας, σε περίπτωση που υπάρξει κάποιο ακραίο σενάριο» και είχαν διαβεβαιώσει ότι δεν θα ενεργοποιήσουν τον εν λόγω όρο.
Πιθανώς να στηρίζονταν στο ότι το Euribor δεν θα μπορούσε να υποχωρήσει ποτέ χαμηλότερα του 3,5%.
Όμως το 2010 το Euribor υποχώρησε χαμηλότερα στο 1% και διαμορφώνεται χαμηλότερα από το 0% από τότε και έως σήμερα.
Ταυτόχρονα το 2013 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τον Δεκέμβριο 2016, εξέδωσε απόφαση βάσει της οποίας οι ισπανικές τράπεζες θα πρέπει να επιστρέψουν χρήματα στους δανειολήπτες τους, εξαιτίας της ύπαρξης αυτού του παράνομου όρου.
Σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς αυτή η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, κόστισε στις 40 από τις 42 τράπεζες που εμπλέκονταν το ποσό των έξι δισ. ευρώ.
Αντιμέτωπες με νέες μηνήσεις
Όμως τώρα οι ισπανικές τράπεζες είναι αντιμέτωπες με ένα νέο κύμα παραπόνων και μηνύσεων, εξαιτίας δύο νέων πιθανών «παραβιάσεων».
Η πρώτη αφορά τη χρέωση προμηθειών (και όχι τόκων, που είναι κάτι απόλυτα νόμιμο) υπερημερίας.
Στο τελευταίο εξάμηνο του 2017 τουλάχιστον 35 δικαστήρια εξέδωσαν αποφάσεις κατά αυτής της χρέωσης, θεωρώντας ότι οι τράπεζες παραβιάζουν τη νομοθεσία, καθώς δεν υπήρξε παροχή κάποια έξτρα υπηρεσίας, ούτως ώστε να υπάρχει και ανάγκη χρέωσης προμήθειας.
Η δεύτερη αφορά έναν ειδικό δασμό, ο οποίος αποτιμάται μεταξύ 2,5% και 3% του συνολικού ύψους ενός στεγαστικού δανείου.
Όμως δεν έχει ξεκαθαριστεί εάν αυτόν τον «δασμό» θα πρέπει να τον πληρώνει η τράπεζα ή ο δανειολήπτης.
Οι ισπανικές τράπεζες, όμως, έχουν φροντίσει να τον «ρίξουν στους ώμους» του δανειολήπτη.
Εάν οι τράπεζες κληθούν να επιστρέψουν αυτόν τον ειδικό δασμό, τότε θα χρειαστούν περί των 18,3 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο σίγουρα θα τις… πονέσει.
www.bankingnews.gr
Αποτέλεσμα οι Ισπανοί να «σέρνουν» τις τράπεζες της χώρας τους στα δικαστήρια και μάλιστα αρκετοί εξ αυτών να κερδίζουν τις υποθέσεις.
Το 2017 το γεγονός ότι υπήρχε πληθώρα μηνύσεων ενάντια στις ισπανικές τράπεζες ανάγκασε το υπουργείο Δικαιοσύνης της χώρας να δημιουργήσει ένα ειδικό δικαστήριο το οποίο ασχολείται αποκλειστικά με το συγκεκριμένο θέμα, καθώς η… ουρά στα «κανονικά» δικαστήρια ήταν τεράστια και απειλούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση και το δικαστικό σύστημα της χώρας.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία η Τράπεζα της Ισπανίας μεταξύ Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 2017 έλαβε 29.957 επιστολές παραπόνων από ιδιώτες, δηλαδή διπλάσιες σε σύγκριση με το 2016 και το υψηλότερο επίπεδο από το 2013.
Το βασικό θέμα των «παραπόνων» δεν ήταν άλλο από την τακτική που ακολουθούν ο ισπανικές τράπεζες όταν προσπαθούν να διεκδικήσουν με επιθετικό τρόπο την αποπληρωμή στεγαστικών δανείων και μάλιστα χρησιμοποιώντας τα επονομαζόμενα «ψιλά γράμματα» στις δανειακές συμφωνίες που έχουν συνάψει με τους πελάτες τους.
Σε αυτά τα «ψιλά γράμματα» των συμφωνιών υπάρχει, όμως, ένας πολύ σημαντικός όρος, τον οποίο μάλλον αρκετοί δανειολήπτες δεν είχαν παρατηρήσει.
Επιβάλλεται ένα ελάχιστο επιτόκιο –συνήθως μεταξύ 3% και 4,5%- ακόμη και για δάνεια που το επιτόκιό τους είναι συνδεδεμένο με το Euribor.
Πρόκειται για μία παράνομη απαίτηση, ενώ οι περισσότερες τράπεζες δεν είχαν φροντίσει να ενημερώσουν τους πελάτες τους γι’ αυτήν.
Όσες το είχαν πράξει είχαν υποστηρίξει ότι πρόκειται για έναν όρο «προστασίας, σε περίπτωση που υπάρξει κάποιο ακραίο σενάριο» και είχαν διαβεβαιώσει ότι δεν θα ενεργοποιήσουν τον εν λόγω όρο.
Πιθανώς να στηρίζονταν στο ότι το Euribor δεν θα μπορούσε να υποχωρήσει ποτέ χαμηλότερα του 3,5%.
Όμως το 2010 το Euribor υποχώρησε χαμηλότερα στο 1% και διαμορφώνεται χαμηλότερα από το 0% από τότε και έως σήμερα.
Ταυτόχρονα το 2013 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τον Δεκέμβριο 2016, εξέδωσε απόφαση βάσει της οποίας οι ισπανικές τράπεζες θα πρέπει να επιστρέψουν χρήματα στους δανειολήπτες τους, εξαιτίας της ύπαρξης αυτού του παράνομου όρου.
Σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς αυτή η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, κόστισε στις 40 από τις 42 τράπεζες που εμπλέκονταν το ποσό των έξι δισ. ευρώ.
Αντιμέτωπες με νέες μηνήσεις
Όμως τώρα οι ισπανικές τράπεζες είναι αντιμέτωπες με ένα νέο κύμα παραπόνων και μηνύσεων, εξαιτίας δύο νέων πιθανών «παραβιάσεων».
Η πρώτη αφορά τη χρέωση προμηθειών (και όχι τόκων, που είναι κάτι απόλυτα νόμιμο) υπερημερίας.
Στο τελευταίο εξάμηνο του 2017 τουλάχιστον 35 δικαστήρια εξέδωσαν αποφάσεις κατά αυτής της χρέωσης, θεωρώντας ότι οι τράπεζες παραβιάζουν τη νομοθεσία, καθώς δεν υπήρξε παροχή κάποια έξτρα υπηρεσίας, ούτως ώστε να υπάρχει και ανάγκη χρέωσης προμήθειας.
Η δεύτερη αφορά έναν ειδικό δασμό, ο οποίος αποτιμάται μεταξύ 2,5% και 3% του συνολικού ύψους ενός στεγαστικού δανείου.
Όμως δεν έχει ξεκαθαριστεί εάν αυτόν τον «δασμό» θα πρέπει να τον πληρώνει η τράπεζα ή ο δανειολήπτης.
Οι ισπανικές τράπεζες, όμως, έχουν φροντίσει να τον «ρίξουν στους ώμους» του δανειολήπτη.
Εάν οι τράπεζες κληθούν να επιστρέψουν αυτόν τον ειδικό δασμό, τότε θα χρειαστούν περί των 18,3 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο σίγουρα θα τις… πονέσει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών