γράφει : Μαρία Παπαδάτου
Βέβαια η στάση του ΝΑΤΟ δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς αποτελεί πάγια τακτική της συμμαχίας
Η αποποίηση της ευθύνης από τις ηγεσίες δεν είναι νέα μόδα.
Όταν όμως έχει να κάνει με τις τύχες ανθρώπων και λαών είναι τουλάχιστον εξοργιστική.
Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η στάση του γραμματέα του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg, ο οποίος με κάθε ευκαιρία “νίπτει τας χείρας του” για τις τουρκικές προκλήσεις, βαπτίζοντάς τες “διαφορές τις οποίες Ελλάδα και Τουρκία πρέπει να λύσουν μόνες τους”.
“Ελλάδα και Τουρκία είναι δύο εταίροι μεγάλης αξίας, είναι εταίροι από το 1952.
Και οι δύο συνεισφέρουν στη συλλογική μας άμυνα.
Περιμένω οι διαφωνίες που βλέπουμε σε κάποια θέματα να λυθούν ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα σε πνεύμα καλών σχέσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο, καλωσορίζω την πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία των δύο πρωθυπουργών και το ότι συμφώνησαν να λύσουν αυτές τις διαφωνίες μέσω διαλόγου», δήλωσε ο Stoltenberg στο πρακτορείο Anadolu.
Ελλάδα και Τουρκία είναι μέλη μιας “αμυντικής” συμμαχίας η οποία επιλέγει την τακτική των ίσων αποστάσεων απέναντι στις παράλογες διεκδικήσεις της Άγκυρας, δείγμα ότι μπροστά στις γεωπολιτικές της επιδιώξεις γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τόσο τις διεθνείς συνθήκες, όσο και το διεθνές δίκαιο.
Βέβαια η στάση του ΝΑΤΟ δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς αποτελεί πάγια τακτική της συμμαχίας.
Το ερώτημα που προκύπτει πιο κρίσιμο και επιτακτικό από ποτέ, είναι τι σημαίνει αυτή η στρατηγική επιλογή του ΝΑΤΟ για την Ελλάδα.
Μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στους “συμμάχους” της, σε περίπτωση μιας επικίνδυνης κλιμάκωσης από την Άγκυρα;
Από τη στιγμή που το ΝΑΤΟ επιλέγει να μην πάρει θέση, καταδικάζοντας έστω και τυπικά την τουρκική προκλητικότητα και παραβατικότητα, ποιος μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα τι θα συμβεί στην περίπτωση μιας σοβαρής κρίσης.
Αν έχεις τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εχθρούς, λέει ο σοφός λαός, ωστόσο η κατάσταση είναι πολύ πιο περίπλοκη.
Η Ελλάδα, λόγω γεωπολιτικής θέσης και στρατηγικών επιλογών, παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ προφανώς επιχειρεί να διατηρήσει τις δύσκολες ισορροπίες και γι αυτό ακολουθεί την τακτική του Πόντιου Πιλάτου.
Από τη μία πλευρά, συναντάμε την πολιτική άποψη που υποστηρίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να αποδεσμευτεί από τη συμμαχία, καθώς όχι μόνο δεν αποτελεί πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά ακριβώς το αντίθετο.
Από την άλλη, η κυρίαρχη πολιτική αντίληψη υποστηρίζει ότι τα χειρότερα έχουν αποφευχθεί ακριβώς επειδή Ελλάδα και Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ.
Υπό αυτό το πρίσμα και ελλείψει εναλλακτικών στρατηγικών συμμαχιών και επιλογών από τις ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο ελληνικός λαός και οι υπόλοιποι λαοί της περιοχής, οφείλουν να βρίσκονται σε επιφυλακή.
Όπως μας δίδαξαν οι εγκληματικές παρεμβάσεις στη γειτονιά μας (Σερβία, Κοσοβο, Ουκρανία, Συρία) τα τελευταία χρόνια, καμία χώρα δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής και στο απυρόβλητο, καθώς οι μεγάλες δυνάμεις δεν υπολογίζουν το ανθρώπινο κόστος στον βωμό των γεωπολιτικών τους συμφερόντων.
Μαρία Παπαδάτου
www.bankingnews.gr
Όταν όμως έχει να κάνει με τις τύχες ανθρώπων και λαών είναι τουλάχιστον εξοργιστική.
Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η στάση του γραμματέα του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg, ο οποίος με κάθε ευκαιρία “νίπτει τας χείρας του” για τις τουρκικές προκλήσεις, βαπτίζοντάς τες “διαφορές τις οποίες Ελλάδα και Τουρκία πρέπει να λύσουν μόνες τους”.
“Ελλάδα και Τουρκία είναι δύο εταίροι μεγάλης αξίας, είναι εταίροι από το 1952.
Και οι δύο συνεισφέρουν στη συλλογική μας άμυνα.
Περιμένω οι διαφωνίες που βλέπουμε σε κάποια θέματα να λυθούν ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα σε πνεύμα καλών σχέσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο, καλωσορίζω την πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία των δύο πρωθυπουργών και το ότι συμφώνησαν να λύσουν αυτές τις διαφωνίες μέσω διαλόγου», δήλωσε ο Stoltenberg στο πρακτορείο Anadolu.
Ελλάδα και Τουρκία είναι μέλη μιας “αμυντικής” συμμαχίας η οποία επιλέγει την τακτική των ίσων αποστάσεων απέναντι στις παράλογες διεκδικήσεις της Άγκυρας, δείγμα ότι μπροστά στις γεωπολιτικές της επιδιώξεις γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τόσο τις διεθνείς συνθήκες, όσο και το διεθνές δίκαιο.
Βέβαια η στάση του ΝΑΤΟ δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς αποτελεί πάγια τακτική της συμμαχίας.
Το ερώτημα που προκύπτει πιο κρίσιμο και επιτακτικό από ποτέ, είναι τι σημαίνει αυτή η στρατηγική επιλογή του ΝΑΤΟ για την Ελλάδα.
Μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στους “συμμάχους” της, σε περίπτωση μιας επικίνδυνης κλιμάκωσης από την Άγκυρα;
Από τη στιγμή που το ΝΑΤΟ επιλέγει να μην πάρει θέση, καταδικάζοντας έστω και τυπικά την τουρκική προκλητικότητα και παραβατικότητα, ποιος μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα τι θα συμβεί στην περίπτωση μιας σοβαρής κρίσης.
Αν έχεις τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εχθρούς, λέει ο σοφός λαός, ωστόσο η κατάσταση είναι πολύ πιο περίπλοκη.
Η Ελλάδα, λόγω γεωπολιτικής θέσης και στρατηγικών επιλογών, παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ προφανώς επιχειρεί να διατηρήσει τις δύσκολες ισορροπίες και γι αυτό ακολουθεί την τακτική του Πόντιου Πιλάτου.
Από τη μία πλευρά, συναντάμε την πολιτική άποψη που υποστηρίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να αποδεσμευτεί από τη συμμαχία, καθώς όχι μόνο δεν αποτελεί πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά ακριβώς το αντίθετο.
Από την άλλη, η κυρίαρχη πολιτική αντίληψη υποστηρίζει ότι τα χειρότερα έχουν αποφευχθεί ακριβώς επειδή Ελλάδα και Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ.
Υπό αυτό το πρίσμα και ελλείψει εναλλακτικών στρατηγικών συμμαχιών και επιλογών από τις ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο ελληνικός λαός και οι υπόλοιποι λαοί της περιοχής, οφείλουν να βρίσκονται σε επιφυλακή.
Όπως μας δίδαξαν οι εγκληματικές παρεμβάσεις στη γειτονιά μας (Σερβία, Κοσοβο, Ουκρανία, Συρία) τα τελευταία χρόνια, καμία χώρα δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής και στο απυρόβλητο, καθώς οι μεγάλες δυνάμεις δεν υπολογίζουν το ανθρώπινο κόστος στον βωμό των γεωπολιτικών τους συμφερόντων.
Μαρία Παπαδάτου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών