γράφει : Σπύρος Γκουτζάνης
Είναι σαφές ότι η Γερμανία θα συμφωνήσει μόνο σε αλλαγές που θα ενισχύσουν έτι περαιτέρω την κυριαρχία της στην Ευρώπη
«Εάν δεν δούμε κατάματα το μέλλον μας, η ευρωζώνη θα καταρρεύσει και μαζί της θα καταρρεύσει και η Ευρώπη», η δήλωση ανήκει στον πρόεδρο της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν.
Είχε προηγηθεί η απόρριψη από την γερμανική κυβέρνηση της συνολικής του πρότασης για την μεταρρύθμιση της ευρωζώνης στην κατεύθυνση της ομοσπονδιοποίησης, με κοινό προϋπολογισμό, ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος, αμοιβαιοποίηση του χρέους και εν γένει μεταφορά κεφαλαίων και απαγκίστρωση από τη δημοσιονομική πολιτική που προκαλεί εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας σε βάρος κυρίως των χωρών του Νότου.
Τα όσα λέει ο Εμμανουέλ Μακρόν και προσυπογράφουν πολλοί στο εσωτερικό της ΕΕ, μεταξύ αυτών και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, ακούγονται ευχάριστα στα αυτιά.
Μόνο που η λήψη των αποφάσεων δεν κρίνεται στις ωραίες ιδέες αλλά στο ισοζύγιο της ισχύος.
Το έσχατο ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: Υπάρχουν οι συσχετισμοί που θα διαμορφώσουν την προοπτική για μία περισσότερο “ευρωπαϊκή” ΕΕ, δημοκρατική, κοινωνική και της αλληλεγγύης;
Πράγματα που όταν τα επικαλείται κανείς σήμερα ακούγονται σαν κακόγουστο ανέκδοτο και τα προβάλλουν μόνο οι καλά πληρωμένοι υπάλληλοι της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και οι αφελείς;
Η απάντηση είναι σαφώς όχι.
Φάνηκε αυτό από την στάση του Βερολίνου που όχι μόνο απέρριψε το πρόγραμμα Μακρόν αλλά η καγκελάριος Μέρκελ μίλησε για “διαφορετικές κουλτούρες και τρόπους προσέγγισης ορισμένων ευρωπαϊκών θεμάτων”.
Είναι σαφές ότι η Γερμανία θα συμφωνήσει μόνο σε αλλαγές που θα ενισχύσουν έτι περαιτέρω την κυριαρχία της στην Ευρώπη και σε καμία περίπτωση δεν θα εκχωρήσει ότι πέτυχε τις δύο τελευταίες δεκαετίες μέσω της οικονομίας: μία γερμανική Ευρώπη που δεν κατέκτησε με δύο παγκοσμίους πολέμους.
Κάπως έτσι φθάνουμε στο επόμενο ερώτημα: εφόσον η Ευρώπη θα καταρρεύσει αν δεν γίνουν οι μεταρρυθμίσεις, τι θα γίνει όταν θα είναι σαφές ότι δεν θα προχωρήσουν;
Θα συνεχίσει ο Μακρόν και όσοι συμφωνούν μαζί του να παίζουν τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου και να εξωραΐζουν μέσω της ιδεολογίας του “ευρωπαϊσμού”, την γερμανική κυριαρχία;
Γιατί ακόμη και το περί κατάρρευσης της ευρωζώνης είναι ανοησία.
Όπως έδειξε το παράδειγμα της Ελλάδας η ευρωζώνη θα συνεχίσει να αφαιμάζει τους λαούς της για να συνεχιστεί η μεταφορά κεφαλαίων στην Γερμανία.
Και όποιος τολμά να διαμαρτυρηθεί θα εκβιάζεται με απειλή ολοκληρωτικού οικονομικού πολέμου.
Ακριβώς όπως έγινε και συνεχίζει να γίνεται με την Ελλάδα.
Σπύρος Γκουτζάνης
www.bankingnews.gr
Είχε προηγηθεί η απόρριψη από την γερμανική κυβέρνηση της συνολικής του πρότασης για την μεταρρύθμιση της ευρωζώνης στην κατεύθυνση της ομοσπονδιοποίησης, με κοινό προϋπολογισμό, ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος, αμοιβαιοποίηση του χρέους και εν γένει μεταφορά κεφαλαίων και απαγκίστρωση από τη δημοσιονομική πολιτική που προκαλεί εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας σε βάρος κυρίως των χωρών του Νότου.
Τα όσα λέει ο Εμμανουέλ Μακρόν και προσυπογράφουν πολλοί στο εσωτερικό της ΕΕ, μεταξύ αυτών και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, ακούγονται ευχάριστα στα αυτιά.
Μόνο που η λήψη των αποφάσεων δεν κρίνεται στις ωραίες ιδέες αλλά στο ισοζύγιο της ισχύος.
Το έσχατο ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: Υπάρχουν οι συσχετισμοί που θα διαμορφώσουν την προοπτική για μία περισσότερο “ευρωπαϊκή” ΕΕ, δημοκρατική, κοινωνική και της αλληλεγγύης;
Πράγματα που όταν τα επικαλείται κανείς σήμερα ακούγονται σαν κακόγουστο ανέκδοτο και τα προβάλλουν μόνο οι καλά πληρωμένοι υπάλληλοι της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και οι αφελείς;
Η απάντηση είναι σαφώς όχι.
Φάνηκε αυτό από την στάση του Βερολίνου που όχι μόνο απέρριψε το πρόγραμμα Μακρόν αλλά η καγκελάριος Μέρκελ μίλησε για “διαφορετικές κουλτούρες και τρόπους προσέγγισης ορισμένων ευρωπαϊκών θεμάτων”.
Είναι σαφές ότι η Γερμανία θα συμφωνήσει μόνο σε αλλαγές που θα ενισχύσουν έτι περαιτέρω την κυριαρχία της στην Ευρώπη και σε καμία περίπτωση δεν θα εκχωρήσει ότι πέτυχε τις δύο τελευταίες δεκαετίες μέσω της οικονομίας: μία γερμανική Ευρώπη που δεν κατέκτησε με δύο παγκοσμίους πολέμους.
Κάπως έτσι φθάνουμε στο επόμενο ερώτημα: εφόσον η Ευρώπη θα καταρρεύσει αν δεν γίνουν οι μεταρρυθμίσεις, τι θα γίνει όταν θα είναι σαφές ότι δεν θα προχωρήσουν;
Θα συνεχίσει ο Μακρόν και όσοι συμφωνούν μαζί του να παίζουν τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου και να εξωραΐζουν μέσω της ιδεολογίας του “ευρωπαϊσμού”, την γερμανική κυριαρχία;
Γιατί ακόμη και το περί κατάρρευσης της ευρωζώνης είναι ανοησία.
Όπως έδειξε το παράδειγμα της Ελλάδας η ευρωζώνη θα συνεχίσει να αφαιμάζει τους λαούς της για να συνεχιστεί η μεταφορά κεφαλαίων στην Γερμανία.
Και όποιος τολμά να διαμαρτυρηθεί θα εκβιάζεται με απειλή ολοκληρωτικού οικονομικού πολέμου.
Ακριβώς όπως έγινε και συνεχίζει να γίνεται με την Ελλάδα.
Σπύρος Γκουτζάνης
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών