Κάποιοι παλιοί χρηματιστές λένε πως το ταμπλό σπάνια κάνει λάθος, υπονοώντας πως κάποιοι ξέρουν κάτι που δεν ξέρουν οι πολλοί
Το χρηματιστήριο είναι ένα μέρος όπου διασταυρώνονται οι απόψεις των επενδυτών και βάσει των προσωπικών εκτιμήσεων οι μετοχές είτε ενισχύονται, είτε υποχωρούν, είναι παραμένουν αμετάβλητες.
Αν όλοι συμφωνούσαμε στο τι είναι φθηνό και τι ακριβό πιθανότατα δεν θα υπήρχαν μετοχές, αφού όλοι θα ήθελαν να αγοράσουν ή να πουλήσουν στην ίδια τιμή, με αποτέλεσμα να μην γινόταν πράξη.
Τις τελευταίες μέρες υπάρχει μία έντονη αντιπαράθεση για συγκεκριμένες μετοχές.
Η σύγκριση της ΔΕΗ με τη Folli Follie είναι ατυχέστατη, αφού από τη μία έχουμε να κάνουμε με μία ιδιωτική εταιρεία όπου οι βασικοί μέτοχοι έχουν «μαγειρέψει» τα στοιχεία και έχουν παρουσιάσει ψεύτικη εικόνα.
Η υπόθεση στη Folli Follie έχει και δικαστικές προεκτάσεις και πρέπει να αποδοθούν ευθύνες.
Η ΔΕΗ είναι μία τελείως διαφορετική περίπτωση.
Πρόκειται για μία κρατική εταιρεία και ως τέτοια λειτουργεί επί σειρά ετών, εξέλιξη που επηρεάζει τα αποτελέσματά της.
Η μόνη σύγκριση που μπορεί να γίνει είναι η πορεία στο ταμπλό.
Στην περίπτωση της Folli Follie, τα θεμελιώδη δεν έβρισκαν απήχηση και οι επενδυτές δεν έδιναν καλύτερη αποτίμηση.
Αυτό συνέβαινε καθώς σύμφωνα με πηγές από το εξωτερικό, η επικοινωνία με τους ξένους ουσιαστικά δεν υπήρχε, ενώ κάποιες απαντήσεις στις τηλεδιασκέψεις έκαναν κάποιους επενδυτές καχύποπτους.
Η συνέχεια βέβαια είναι γνωστή μετά τις αποκαλύψεις του αμερικανικού fund.
Η ΔΕΗ έχει όπως λένε οι περισσότεροι αναλυτές υψηλό δανεισμό και υψηλές αμοιβές προσωπικού με αποτέλεσμα ενώ δημιουργεί υψηλό τζίρο, η τελική γραμμή να είναι εξαιρετικά φτωχή και οι μέτοχοι να μην μπορούν να πάρουν μέρισμα.
Στα αποτελέσματα πρώτου τριμήνου ο τζίρος υποχώρησε στα 1,12 δισ. ευρώ, τα EBITDA ανήλθαν στα 147,2 εκατ. ευρώ αλλά η τελική γραμμή είχε ζημιές 17,6 εκατ. ευρώ.
Τα προ φόρων ήταν επίσης ζημιογόνα κατά 28,5 εκατ. ευρώ.
Το καθαρό χρέος μειώθηκε στα 3,7 δισ. ευρώ από 3,9 δισ. ευρώ.
Το 2017 είχε καθαρά κέρδη 88,6 εκατ. ευρώ από 149 εκατ. ευρώ το 2016 με καθαρή θέση 5,6 δισ. ευρώ.
Επομένως η αποδοτικότητα των ιδίων κεφαλαίων είναι εξαιρετικά φτωχή.
Όμως λόγω της υψηλής καθαρής θέσης η σχέση των ιδίων κεφαλαίων ως προς τον καθαρό δανεισμό, δείχνει πως η μόχλευση δεν είναι μεγάλη.
Από την άλλη βέβαια σύμφωνα με τις ταμειακές ροές το κονδύλι «πληρωμές τόκων και εξόδων σύναψης δανείων» ανήλθε στα 195 εκατ. ευρώ το 2017 από 207 εκατ. ευρώ το 2016, ενώ οι χρεωστικοί και λοιποί τόκοι ήταν στα 175 εκατ. ευρώ.
Αυτό που προφανώς κρατάει τη μετοχή σε χαμηλά επίπεδα επομένως είναι η φτωχή κερδοφορία, η έλλειψη προοπτικής μερίσματος και οι μεγάλες δαπάνες που «τρώνε» όλο τον τζίρο.
Θα ήταν άδικο κάποιος να θεωρεί ότι η μετοχή κινδυνεύει με default λόγω των δανείων, ειδικά μία τέτοια επιχείρηση όπου το κράτος είναι βασικός μέτοχος, αλλά και λόγω της βελτίωσης του οικονομικού κλίματος, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στις εισηγμένες να αναχρηματοδοτήσουν τα δάνειά τους.
Αν όμως η επιχείρηση έδειχνε ότι έκοβε κόστη, την ώρα που χάνει τζίρο, βελτίωνε τις ταμειακές ροές της (ήδη έχουν γίνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση) και μείωνε δανεισμό προκειμένου να εξοικονομήσει τόκους ώστε να αυξηθεί η κερδοφορία, σίγουρα η αποτίμηση θα βελτιωνόταν.
Κάποιοι παλιοί χρηματιστές λένε πως το ταμπλό σπάνια κάνει λάθος.
Την απάντηση αυτή έδιναν και στο ερώτημα παλαιότερα γιατί η Folli Follie με το χαμηλότερο p/e δεν ενισχύεται, υπονοώντας πως κάποιοι κάτι ξέρουν που δεν το ξέρουν οι πολλοί.
Γιώργος Κατικάς
george.katikas@gmail.com
www.bankingnews.gr
Αν όλοι συμφωνούσαμε στο τι είναι φθηνό και τι ακριβό πιθανότατα δεν θα υπήρχαν μετοχές, αφού όλοι θα ήθελαν να αγοράσουν ή να πουλήσουν στην ίδια τιμή, με αποτέλεσμα να μην γινόταν πράξη.
Τις τελευταίες μέρες υπάρχει μία έντονη αντιπαράθεση για συγκεκριμένες μετοχές.
Η σύγκριση της ΔΕΗ με τη Folli Follie είναι ατυχέστατη, αφού από τη μία έχουμε να κάνουμε με μία ιδιωτική εταιρεία όπου οι βασικοί μέτοχοι έχουν «μαγειρέψει» τα στοιχεία και έχουν παρουσιάσει ψεύτικη εικόνα.
Η υπόθεση στη Folli Follie έχει και δικαστικές προεκτάσεις και πρέπει να αποδοθούν ευθύνες.
Η ΔΕΗ είναι μία τελείως διαφορετική περίπτωση.
Πρόκειται για μία κρατική εταιρεία και ως τέτοια λειτουργεί επί σειρά ετών, εξέλιξη που επηρεάζει τα αποτελέσματά της.
Η μόνη σύγκριση που μπορεί να γίνει είναι η πορεία στο ταμπλό.
Στην περίπτωση της Folli Follie, τα θεμελιώδη δεν έβρισκαν απήχηση και οι επενδυτές δεν έδιναν καλύτερη αποτίμηση.
Αυτό συνέβαινε καθώς σύμφωνα με πηγές από το εξωτερικό, η επικοινωνία με τους ξένους ουσιαστικά δεν υπήρχε, ενώ κάποιες απαντήσεις στις τηλεδιασκέψεις έκαναν κάποιους επενδυτές καχύποπτους.
Η συνέχεια βέβαια είναι γνωστή μετά τις αποκαλύψεις του αμερικανικού fund.
Η ΔΕΗ έχει όπως λένε οι περισσότεροι αναλυτές υψηλό δανεισμό και υψηλές αμοιβές προσωπικού με αποτέλεσμα ενώ δημιουργεί υψηλό τζίρο, η τελική γραμμή να είναι εξαιρετικά φτωχή και οι μέτοχοι να μην μπορούν να πάρουν μέρισμα.
Στα αποτελέσματα πρώτου τριμήνου ο τζίρος υποχώρησε στα 1,12 δισ. ευρώ, τα EBITDA ανήλθαν στα 147,2 εκατ. ευρώ αλλά η τελική γραμμή είχε ζημιές 17,6 εκατ. ευρώ.
Τα προ φόρων ήταν επίσης ζημιογόνα κατά 28,5 εκατ. ευρώ.
Το καθαρό χρέος μειώθηκε στα 3,7 δισ. ευρώ από 3,9 δισ. ευρώ.
Το 2017 είχε καθαρά κέρδη 88,6 εκατ. ευρώ από 149 εκατ. ευρώ το 2016 με καθαρή θέση 5,6 δισ. ευρώ.
Επομένως η αποδοτικότητα των ιδίων κεφαλαίων είναι εξαιρετικά φτωχή.
Όμως λόγω της υψηλής καθαρής θέσης η σχέση των ιδίων κεφαλαίων ως προς τον καθαρό δανεισμό, δείχνει πως η μόχλευση δεν είναι μεγάλη.
Από την άλλη βέβαια σύμφωνα με τις ταμειακές ροές το κονδύλι «πληρωμές τόκων και εξόδων σύναψης δανείων» ανήλθε στα 195 εκατ. ευρώ το 2017 από 207 εκατ. ευρώ το 2016, ενώ οι χρεωστικοί και λοιποί τόκοι ήταν στα 175 εκατ. ευρώ.
Αυτό που προφανώς κρατάει τη μετοχή σε χαμηλά επίπεδα επομένως είναι η φτωχή κερδοφορία, η έλλειψη προοπτικής μερίσματος και οι μεγάλες δαπάνες που «τρώνε» όλο τον τζίρο.
Θα ήταν άδικο κάποιος να θεωρεί ότι η μετοχή κινδυνεύει με default λόγω των δανείων, ειδικά μία τέτοια επιχείρηση όπου το κράτος είναι βασικός μέτοχος, αλλά και λόγω της βελτίωσης του οικονομικού κλίματος, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στις εισηγμένες να αναχρηματοδοτήσουν τα δάνειά τους.
Αν όμως η επιχείρηση έδειχνε ότι έκοβε κόστη, την ώρα που χάνει τζίρο, βελτίωνε τις ταμειακές ροές της (ήδη έχουν γίνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση) και μείωνε δανεισμό προκειμένου να εξοικονομήσει τόκους ώστε να αυξηθεί η κερδοφορία, σίγουρα η αποτίμηση θα βελτιωνόταν.
Κάποιοι παλιοί χρηματιστές λένε πως το ταμπλό σπάνια κάνει λάθος.
Την απάντηση αυτή έδιναν και στο ερώτημα παλαιότερα γιατί η Folli Follie με το χαμηλότερο p/e δεν ενισχύεται, υπονοώντας πως κάποιοι κάτι ξέρουν που δεν το ξέρουν οι πολλοί.
Γιώργος Κατικάς
george.katikas@gmail.com
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών