Ήρθε η ώρα για το ΝΑΤΟ να επανεξετάσει τη δομή και τους στόχους της συμμαχίας
Τα αποτελέσματα της διάσκεψης του ΝΑΤΟ στις 11 kai12 Ιουλίου, «χάθηκαν» εν μέσω της εμμονής των μέσων μαζικής ενημέρωσης να δώσουν έμφαση στις δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump.
Όσον αφορά το 28σέλιδο ανακοινωθέν της διάσκεψης της συμμαχίας, κάνει λόγο για «αναβαθμισμένη στρατιωτική ετοιμότητα» και ήταν «αυστηρά επικριτικό για τη Ρωσία», ωστόσο δεν υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες πέρα από αυτά.
Όμως οι λεπτομέρειες έχουν σημασία, γιατί «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες».
Μια τέτοια λεπτομέρεια είναι η «πρωτοβουλία ετοιμότητας» του ΝΑΤΟ όπου ου θα ενισχύσει τις ναυτικές, αεροπορικές και επίγειες δυνάμεις της Συμμαχίας στο «ανατολικό τμήμα».
Το ΝΑΤΟ μεταφέρει στρατεύματα στη Λετονία, την Εσθονία, τη Λιθουανία, την Τσεχική Δημοκρατία και την Πολωνία.
Δεδομένου ότι η Γεωργία και η Ουκρανία έχουν προσκληθεί να γίνουν μελη του ΝΑΤΟ, ορισμένες από αυτές τις στρατιωτικές δυνάμεις θα μπορούσαν τελικά να αναπτυχθούν στα δυτικά και νότια σύνορα της Ρωσίας.
Μια πρόσφατη μελέτη του ευρωπαϊκού think tank European Leadership’s Network’s (ELN) με τίτλο «Οραματιζόμενη σύγκρουση Ρωσίας - ΝΑΤΟ» καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι «η σημερινή σχέση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ είναι ασταθής και επικίνδυνη».
Υψηλή θέση στον κατάλογο των κινδύνων της μελέτης είναι η «ακούσια σύγκρουση», την οποία καταλήγει η ELN «μπορεί να είναι το πιο πιθανό σενάριο για ένα ξεσπάσματα» των εχθροπραξιών.
«Η στενή εγγύτητα μεταξύ των ρωσικών και των δυνάμεων του ΝΑΤΟ» είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, υποστηρίζει η μελέτη, «αλλά και το γεγονός ότι η Ρωσία και το ΝΑΤΟ προσαρμόζουν τις στρατιωτικές στάσεις τους στην έγκαιρη αντίδραση, καθιστώντας έτσι πιο πιθανή την ταχεία κλιμάκωση».
Με τις ένοπλες δυνάμεις Ρωσίας και ΝΑΤΟ να βρίσκονται πάρα πολύ κοντά, «ένα πέρασμα από κρίση σε σύγκρουση μπορεί να προκληθεί από στρατιωτικές ασκήσεις τις οποίες πραγματοποιούν στρατιωτικοί διοικητές σε τοπικό επίπεδο, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε ένα απροσδόκητο περιστατικό ή ατύχημα».
Σύμφωνα με το Εuropean Leadership’s Network’s, υπήρξαν περισσότερα από 60 τέτοια περιστατικά κατά το 2017.
Το έγγραφο του ΝΑΤΟ είναι πράγματι σκληρό για τη Ρωσία, κάνοντας λόγο για «παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας», τις «προκλητικές στρατιωτικές δραστηριότητες», κοντά σε δυνάμεις του ΝΑΤΟ» και τις «σημαντικές επενδύσεις στον εκσυγχρονισμό των στρατηγικών πυρηνικών της όπλων».
Η ιστορία ξεκινάει περισσότερο από τρεις δεκαετίες πριν μέχρι την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την ενδεχόμενη επανένωση της Γερμανίας.
Εκείνη τη στιγμή, η Σοβιετική Ένωση είχε περίπου 380.000 στρατιώτες στην τότε Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.
Αυτές οι δυνάμεις ήταν εκεί ως μέρος της συνθήκης που έβαλε τέλος στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και οι Σοβιετικοί ανησυχούσαν ότι η απόσυρση τους θα μπορούσε να καταλήξει σε απειλή για τα σύνορα τη τότε ΕΣΣΔ.
Η Σοβιετική Ένωση είχε δεχθεί στρατιωτικές εισβολές - με τρομερό κόστος - τρεις φορές σε λίγο περισσότερο από έναν αιώνα.
Έτσι, ο Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Kohl, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ James Baker και ο σοβιετικός πρωθυπουργός Mikhail Gorbachev έφτασαν σε μια συμφωνία.
Οι Σοβιετικοί συμφώνησαν να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από την Ανατολική Ευρώπη, αρκεί το ΝΑΤΟ να μην γεμίσει το... «κενό» ή να στρατολογήσουν στη συμμαχία χώρες πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Ο Baker υποσχέθηκε στον Gorbachev ότι το ΝΑΤΟ δεν θα κινηθεί ούτε «μία ίντσα ανατολικά».
Η συμφωνία δεν καταγράφηκε ποτέ, αλλά ακολουθήθηκε στην πράξη.
Το ΝΑΤΟ παρέμεινε δυτικά των ποταμών Oder και Neisse και τα σοβιετικά στρατεύματα επέστρεψαν στη Ρωσία.
Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε το 1991.
Ωστόσο, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ B. Clinton τα αναίρεσε όλα αυτά το 1999, όταν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ παρενέβησαν στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Σέρβων και Αλβανών για τη σερβική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου.
Πίσω από το νέο αμερικανικό δόγμα της «ευθύνης για προστασία», το ΝΑΤΟ προχώρησε σε βομβαρδισμούς επί 11 εβδομάδες εναντίον της Σερβίας.
Από τη σκοπιά της Μόσχας ο πόλεμος ήταν περιττός.
Οι Σέρβοι ήταν πρόθυμοι να αποσύρουν τα στρατεύματά τους και να αποκαταστήσουν το αυτόνομο καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου.
Αλλά το ΝΑΤΟ απαίτησε μια μεγάλη κατοχική δύναμη που θα ήταν άνομη από το σερβικό δίκαιο, κάτι που οι Σέρβοι εθνικιστές δεν θα συμφωνούσαν ποτέ.
Ήταν σχεδόν η ίδια προκλητική γλώσσα που η αυστριακή-ουγγρική αυτοκρατορία είχε παρουσιάσει στους Σέρβους το 1914, γλώσσα που ξεκίνησε τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τελικά, το ΝΑΤΟ προσάρτησε μέρος της Σερβίας για να δημιουργήσει το Κοσσυφοπέδιο και επαναχάραξε τον χάρτη της Ευρώπης για πρώτη φορά μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ακριβώς για το ότι κατηγορεί τώρα η Συμμαχία τη Ρωσία ότι έχει κάνει με την προσάρτηση της Κριμαίας.
Αλλά το ΝΑΤΟ δεν σταμάτησε εκεί.
Το 1999 μέλη του ΝΑΤΟ έγιναν τα πρώην μέλη του Συμφώνου Βαρσοβίας, η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Τσεχική Δημοκρατία, ενώ προστέθηκαν η Βουλγαρία και η Ρουμανία τέσσερα χρόνια αργότερα.
Μέχρι το τέλος του 2004, η Μόσχα βρέθηκε αντιμέτωπη με το ΝΑΤΟ στη Λετονία, τη Λιθουανία και την Εσθονία στα βόρεια, την Πολωνία προς τα δυτικά και τη Βουλγαρία και την Τουρκία προς νότο.
Από τότε, η Συμμαχία προσέθεσε στους κόλπους της, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία, την Αλβανία, την Κροατία και το Μαυροβούνιο.
Κάλεσε επίσης τη Γεωργία, την Ουκρανία, την πΓΔΜ και τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη να υποβάλουν αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ.
Όταν το επίσημο ανακοινωθέν του ΝΑΤΟ κατηγορεί τη Ρωσία για «προκλητικές» στρατιωτικές δραστηριότητες κοντά στα σύνορα του ΝΑΤΟ, αναφέρεται σε ελιγμούς εντός των συνόρων της ή σε έναν από τους λίγους συμμάχους της Μόσχας, τη Λευκορωσία.
Όπως επισημαίνει ο αναλυτής Anatol Lieven, «ακόμα και ένα παιδί» μπορεί να δει έναν χάρτη της Ευρώπης του 1988 και να δει «ποια πλευρά έχει προχωρήσει σε ποια κατεύθυνση».
Το ΝΑΤΟ κατηγορεί επίσης τη Ρωσία για «συνέχιση της συσσώρευσης στρατιωτικών δυνάμεων στην Κριμαία» χωρίς να υπονοεί ότι αυτές οι ενέργειες ενδέχεται να ανταποκρίνονται σε αυτό που το έγγραφο της Συμμαχίας ονομάζει «σημαντική αύξηση της παρουσίας του ΝΑΤΟ και της θαλάσσιας δραστηριότητας στη Μαύρη Θάλασσα».
Κάποιος δεν περιμένει αμέλεια σε ένα τέτοιο έγγραφο, αλλά υπάρχουν μεμονωμένα στοιχεία που είναι ανησυχητικά.
Ναι, οι Ρώσοι εκσυγχρονίζουν τις πυρηνικές τους δυνάμεις, αλλά η κυβέρνηση Obama άνοιξε πρώτη την «πύλη» με το πρόγραμμα ύψους 1,5 τρισ. δολαρίων για την αναβάθμιση των πυρηνικών συστημάτων των ΗΠΑ.
Υπάρχουν κάποιες αναφορές στο ανακοινωθέν τον ΝΑΤΟ για το Αφγανιστάν – «η αποστολή είναι επιτυχημένη».
Υπάρχουν αόριστες αναφορές στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, τίποτα συγκεκριμένο, αλλά υπενθυμίζεται ότι το ΝΑΤΟ δεν περιορίζει πλέον την αποστολή του σε αυτό που υποτίθεται ότι είχε δημιουργηθεί
Να κρατήσουν τους Αμερικανούς μέσα, τους Ρώσους έξω και τους Γερμανούς κάτω.
Ενώ η Μόσχα απεικονίζεται ως ένας επιθετικός αντίπαλος, το ΝΑΤΟ περιβάλλει τη Ρωσία από τρεις πλευρές, έχοντας αναπτύξει αντιπυραυλικά συστήματα στην Πολωνία, τη Ρουμανία, την Ισπανία, την Τουρκία και τη Μαύρη Θάλασσα και έχει πλεονέκτημα 12 με 1 στις στρατιωτικές δαπάνες.
Ωστόσο, αντί να προσκαλέσει διάλογο, το έγγραφο υποδηλώνει ότι η Συμμαχία «ανέστειλε κάθε πολιτική και στρατιωτική συνεργασία μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας».
Η λύση φαίνεται προφανής.
Πρώτον, μια επιστροφή στη στρατιωτική ανάπτυξη του 1998.
Η απόσυρση μη εθνικών στρατευμάτων από τα μέλη του ΝΑΤΟ που συνορεύουν με τη Ρωσία θα ηρεμήσει την κατάσταση.
Δεύτερον, η απομάκρυνση των αντιπυραυλικών συστημάτων.
Με τη σειρά της, η Ρωσία θα μπορούσε να απομακρύνει τη σειρά πυραύλων Iskander, για την οποία το ΝΑΤΟ διαμαρτύρεται και να ξεκινήσουν συνομιλίες που θα αποσκοπούν στη μείωση των πυρηνικών όπλων.
Το ΝΑΤΟ ήταν «παιδί» του Ψυχρού Πολέμου, όταν η Δύση πίστευε ότι οι Σοβιετικοί αποτελούσαν απειλή.
Αλλά η Ρωσία σήμερα δεν είναι η τότε Σοβιετική Ένωση και η Μόσχα δεν είναι τόσο ανόητη για να επιτεθεί σε μια ανώτερη στρατιωτική δύναμη.
Ήρθε η ώρα το NATO να αναγνωρίσει ότι οι παλιοί τρόποι σκέψης δεν είναι μόνο ξεπερασμένοι αλλά και επικίνδυνοι.
www.bankingnews.gr
Όσον αφορά το 28σέλιδο ανακοινωθέν της διάσκεψης της συμμαχίας, κάνει λόγο για «αναβαθμισμένη στρατιωτική ετοιμότητα» και ήταν «αυστηρά επικριτικό για τη Ρωσία», ωστόσο δεν υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες πέρα από αυτά.
Όμως οι λεπτομέρειες έχουν σημασία, γιατί «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες».
Μια τέτοια λεπτομέρεια είναι η «πρωτοβουλία ετοιμότητας» του ΝΑΤΟ όπου ου θα ενισχύσει τις ναυτικές, αεροπορικές και επίγειες δυνάμεις της Συμμαχίας στο «ανατολικό τμήμα».
Το ΝΑΤΟ μεταφέρει στρατεύματα στη Λετονία, την Εσθονία, τη Λιθουανία, την Τσεχική Δημοκρατία και την Πολωνία.
Δεδομένου ότι η Γεωργία και η Ουκρανία έχουν προσκληθεί να γίνουν μελη του ΝΑΤΟ, ορισμένες από αυτές τις στρατιωτικές δυνάμεις θα μπορούσαν τελικά να αναπτυχθούν στα δυτικά και νότια σύνορα της Ρωσίας.
Μια πρόσφατη μελέτη του ευρωπαϊκού think tank European Leadership’s Network’s (ELN) με τίτλο «Οραματιζόμενη σύγκρουση Ρωσίας - ΝΑΤΟ» καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι «η σημερινή σχέση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ είναι ασταθής και επικίνδυνη».
Υψηλή θέση στον κατάλογο των κινδύνων της μελέτης είναι η «ακούσια σύγκρουση», την οποία καταλήγει η ELN «μπορεί να είναι το πιο πιθανό σενάριο για ένα ξεσπάσματα» των εχθροπραξιών.
«Η στενή εγγύτητα μεταξύ των ρωσικών και των δυνάμεων του ΝΑΤΟ» είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, υποστηρίζει η μελέτη, «αλλά και το γεγονός ότι η Ρωσία και το ΝΑΤΟ προσαρμόζουν τις στρατιωτικές στάσεις τους στην έγκαιρη αντίδραση, καθιστώντας έτσι πιο πιθανή την ταχεία κλιμάκωση».
Με τις ένοπλες δυνάμεις Ρωσίας και ΝΑΤΟ να βρίσκονται πάρα πολύ κοντά, «ένα πέρασμα από κρίση σε σύγκρουση μπορεί να προκληθεί από στρατιωτικές ασκήσεις τις οποίες πραγματοποιούν στρατιωτικοί διοικητές σε τοπικό επίπεδο, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε ένα απροσδόκητο περιστατικό ή ατύχημα».
Σύμφωνα με το Εuropean Leadership’s Network’s, υπήρξαν περισσότερα από 60 τέτοια περιστατικά κατά το 2017.
Το έγγραφο του ΝΑΤΟ είναι πράγματι σκληρό για τη Ρωσία, κάνοντας λόγο για «παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας», τις «προκλητικές στρατιωτικές δραστηριότητες», κοντά σε δυνάμεις του ΝΑΤΟ» και τις «σημαντικές επενδύσεις στον εκσυγχρονισμό των στρατηγικών πυρηνικών της όπλων».
Η ιστορία ξεκινάει περισσότερο από τρεις δεκαετίες πριν μέχρι την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την ενδεχόμενη επανένωση της Γερμανίας.
Εκείνη τη στιγμή, η Σοβιετική Ένωση είχε περίπου 380.000 στρατιώτες στην τότε Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.
Αυτές οι δυνάμεις ήταν εκεί ως μέρος της συνθήκης που έβαλε τέλος στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και οι Σοβιετικοί ανησυχούσαν ότι η απόσυρση τους θα μπορούσε να καταλήξει σε απειλή για τα σύνορα τη τότε ΕΣΣΔ.
Η Σοβιετική Ένωση είχε δεχθεί στρατιωτικές εισβολές - με τρομερό κόστος - τρεις φορές σε λίγο περισσότερο από έναν αιώνα.
Έτσι, ο Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Kohl, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ James Baker και ο σοβιετικός πρωθυπουργός Mikhail Gorbachev έφτασαν σε μια συμφωνία.
Οι Σοβιετικοί συμφώνησαν να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από την Ανατολική Ευρώπη, αρκεί το ΝΑΤΟ να μην γεμίσει το... «κενό» ή να στρατολογήσουν στη συμμαχία χώρες πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Ο Baker υποσχέθηκε στον Gorbachev ότι το ΝΑΤΟ δεν θα κινηθεί ούτε «μία ίντσα ανατολικά».
Η συμφωνία δεν καταγράφηκε ποτέ, αλλά ακολουθήθηκε στην πράξη.
Το ΝΑΤΟ παρέμεινε δυτικά των ποταμών Oder και Neisse και τα σοβιετικά στρατεύματα επέστρεψαν στη Ρωσία.
Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε το 1991.
Ωστόσο, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ B. Clinton τα αναίρεσε όλα αυτά το 1999, όταν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ παρενέβησαν στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Σέρβων και Αλβανών για τη σερβική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου.
Πίσω από το νέο αμερικανικό δόγμα της «ευθύνης για προστασία», το ΝΑΤΟ προχώρησε σε βομβαρδισμούς επί 11 εβδομάδες εναντίον της Σερβίας.
Από τη σκοπιά της Μόσχας ο πόλεμος ήταν περιττός.
Οι Σέρβοι ήταν πρόθυμοι να αποσύρουν τα στρατεύματά τους και να αποκαταστήσουν το αυτόνομο καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου.
Αλλά το ΝΑΤΟ απαίτησε μια μεγάλη κατοχική δύναμη που θα ήταν άνομη από το σερβικό δίκαιο, κάτι που οι Σέρβοι εθνικιστές δεν θα συμφωνούσαν ποτέ.
Ήταν σχεδόν η ίδια προκλητική γλώσσα που η αυστριακή-ουγγρική αυτοκρατορία είχε παρουσιάσει στους Σέρβους το 1914, γλώσσα που ξεκίνησε τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τελικά, το ΝΑΤΟ προσάρτησε μέρος της Σερβίας για να δημιουργήσει το Κοσσυφοπέδιο και επαναχάραξε τον χάρτη της Ευρώπης για πρώτη φορά μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ακριβώς για το ότι κατηγορεί τώρα η Συμμαχία τη Ρωσία ότι έχει κάνει με την προσάρτηση της Κριμαίας.
Αλλά το ΝΑΤΟ δεν σταμάτησε εκεί.
Το 1999 μέλη του ΝΑΤΟ έγιναν τα πρώην μέλη του Συμφώνου Βαρσοβίας, η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Τσεχική Δημοκρατία, ενώ προστέθηκαν η Βουλγαρία και η Ρουμανία τέσσερα χρόνια αργότερα.
Μέχρι το τέλος του 2004, η Μόσχα βρέθηκε αντιμέτωπη με το ΝΑΤΟ στη Λετονία, τη Λιθουανία και την Εσθονία στα βόρεια, την Πολωνία προς τα δυτικά και τη Βουλγαρία και την Τουρκία προς νότο.
Από τότε, η Συμμαχία προσέθεσε στους κόλπους της, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία, την Αλβανία, την Κροατία και το Μαυροβούνιο.
Κάλεσε επίσης τη Γεωργία, την Ουκρανία, την πΓΔΜ και τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη να υποβάλουν αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ.
Όταν το επίσημο ανακοινωθέν του ΝΑΤΟ κατηγορεί τη Ρωσία για «προκλητικές» στρατιωτικές δραστηριότητες κοντά στα σύνορα του ΝΑΤΟ, αναφέρεται σε ελιγμούς εντός των συνόρων της ή σε έναν από τους λίγους συμμάχους της Μόσχας, τη Λευκορωσία.
Όπως επισημαίνει ο αναλυτής Anatol Lieven, «ακόμα και ένα παιδί» μπορεί να δει έναν χάρτη της Ευρώπης του 1988 και να δει «ποια πλευρά έχει προχωρήσει σε ποια κατεύθυνση».
Το ΝΑΤΟ κατηγορεί επίσης τη Ρωσία για «συνέχιση της συσσώρευσης στρατιωτικών δυνάμεων στην Κριμαία» χωρίς να υπονοεί ότι αυτές οι ενέργειες ενδέχεται να ανταποκρίνονται σε αυτό που το έγγραφο της Συμμαχίας ονομάζει «σημαντική αύξηση της παρουσίας του ΝΑΤΟ και της θαλάσσιας δραστηριότητας στη Μαύρη Θάλασσα».
Κάποιος δεν περιμένει αμέλεια σε ένα τέτοιο έγγραφο, αλλά υπάρχουν μεμονωμένα στοιχεία που είναι ανησυχητικά.
Ναι, οι Ρώσοι εκσυγχρονίζουν τις πυρηνικές τους δυνάμεις, αλλά η κυβέρνηση Obama άνοιξε πρώτη την «πύλη» με το πρόγραμμα ύψους 1,5 τρισ. δολαρίων για την αναβάθμιση των πυρηνικών συστημάτων των ΗΠΑ.
Υπάρχουν κάποιες αναφορές στο ανακοινωθέν τον ΝΑΤΟ για το Αφγανιστάν – «η αποστολή είναι επιτυχημένη».
Υπάρχουν αόριστες αναφορές στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, τίποτα συγκεκριμένο, αλλά υπενθυμίζεται ότι το ΝΑΤΟ δεν περιορίζει πλέον την αποστολή του σε αυτό που υποτίθεται ότι είχε δημιουργηθεί
Να κρατήσουν τους Αμερικανούς μέσα, τους Ρώσους έξω και τους Γερμανούς κάτω.
Ενώ η Μόσχα απεικονίζεται ως ένας επιθετικός αντίπαλος, το ΝΑΤΟ περιβάλλει τη Ρωσία από τρεις πλευρές, έχοντας αναπτύξει αντιπυραυλικά συστήματα στην Πολωνία, τη Ρουμανία, την Ισπανία, την Τουρκία και τη Μαύρη Θάλασσα και έχει πλεονέκτημα 12 με 1 στις στρατιωτικές δαπάνες.
Ωστόσο, αντί να προσκαλέσει διάλογο, το έγγραφο υποδηλώνει ότι η Συμμαχία «ανέστειλε κάθε πολιτική και στρατιωτική συνεργασία μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας».
Η λύση φαίνεται προφανής.
Πρώτον, μια επιστροφή στη στρατιωτική ανάπτυξη του 1998.
Η απόσυρση μη εθνικών στρατευμάτων από τα μέλη του ΝΑΤΟ που συνορεύουν με τη Ρωσία θα ηρεμήσει την κατάσταση.
Δεύτερον, η απομάκρυνση των αντιπυραυλικών συστημάτων.
Με τη σειρά της, η Ρωσία θα μπορούσε να απομακρύνει τη σειρά πυραύλων Iskander, για την οποία το ΝΑΤΟ διαμαρτύρεται και να ξεκινήσουν συνομιλίες που θα αποσκοπούν στη μείωση των πυρηνικών όπλων.
Το ΝΑΤΟ ήταν «παιδί» του Ψυχρού Πολέμου, όταν η Δύση πίστευε ότι οι Σοβιετικοί αποτελούσαν απειλή.
Αλλά η Ρωσία σήμερα δεν είναι η τότε Σοβιετική Ένωση και η Μόσχα δεν είναι τόσο ανόητη για να επιτεθεί σε μια ανώτερη στρατιωτική δύναμη.
Ήρθε η ώρα το NATO να αναγνωρίσει ότι οι παλιοί τρόποι σκέψης δεν είναι μόνο ξεπερασμένοι αλλά και επικίνδυνοι.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών