γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Οι αριθμοί που δείχνουν το δράμα της Ελλάδας μετά τα μνημόνια
Σε μία επιχείρηση, τα αποτελέσματα της διαχείρισης μετρώνται ανά τρίμηνο.
Ανά τρίμηνο αποτιμάται και το ορθόν των επιχειρηματικών αποφάσεων, με μεγάλους ομίλους να κρίνουν πολύ αυστηρά τις διοικήσεις σε περίπτωση που τα μεγέθη τους δεν ανταποκρίνονται στους στόχους.
Αυτό συμβαίνει στον κόσμο των τεχνοκρατών...
Τι θα έπρεπε να συμβεί στην περίπτωση των τεχνοκρατών των Βρυξελλών εάν κανείς διάβαζε τα πηχαία γράμματα των αποτελεσμάτων των αποφάσεων τους;
Διότι μπορεί η Ελλάδα να βγήκε από τα μνημόνια, αλλά τα 3 προγράμματα «διάσωσης» άφησαν πίσω τους συντρίμμια.
Και μπορεί οι αριθμοί να μην αποτυπώνουν την εικόνα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας κυρίως, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να μετρήσει κανείς το μέγεθος της καταστροφής μιας χώρας εν καιρώ ειρήνης.
Άλλωστε, η τρόικα της Ευρωζώνης, του ΔΝΤ και της Κομισιόν, κατάφερε να αφήσει στη χώρα με χρέος 180% του ΑΕΠ ή 346,5 δισ. ευρώ, από 125% και 240 δισ. ευρώ στην αρχή των μνημονίων.
Το ΑΕΠ της χώρας συρρικνώθηκε κατά 25%, δηλαδή η οικονομία της Ελλάδας είναι κατά 1/4 μικρότερη από ότι ήταν το 2010, με αποτέλεσμα ο λόγος του χρέους να εκτινάσσεται στο σαφώς μη βιώσιμο επίπεδο του 180%.
Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι πλέον στο 67% του μέσου όρου της Ε.Ε. των «28» από 93% το 2008.
Μια από τις τραγικότερες συνέπειες της προσαρμογής ήταν και η διόγκωση της ανεργίας σε επίπεδα υψηλότερα από εκείνα στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης που ακολούθησε το Κραχ του 1929.
Το ποσοστό της ανεργίας τριπλασιάσθηκε από 9,6% το 2009 σε 27% το 2013 για να κατέλθει σήμερα στο 20%, που είναι ακόμη τριπλάσιο του ποσοστού της ανεργίας στην ΕΕ-28 (7,3%).
Η υπερφορολόγηση ήταν ένα ακόμη κληροδότημα των μνημονίων, με τις κυβερνήσεις να έχουν δημιουργήσει μια σειρά αντικινήτρων μετασχηματισμού της οικονομίας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΒ, το μη μισθολογικό κόστος (φορολογία εισοδήματος μισθωτού και ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών) απορροφούν σήμερα το 45% και το 58%, του εργοδοτικού κόστους εργασίας για μικτές αποδοχές 20 χιλ. ευρώ και 50 χιλ. ευρώ αντιστοίχως, όταν στην Ισπανία τα αντίστοιχα μεγέθη είναι 40% και 41%, και στη Γερμανία 48% και 51%.
Σε σχέση με τα επίπεδα προ κρίσης (2009), τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 47% (και είναι 45% σήμερα) και 52% (και είναι 58% σήμερα), λόγω της ταυτόχρονης αύξησης της προοδευτικότητας του φορολογικού συστήματος.
Η αδυναμία εν γένει να φορολογηθεί η παραγωγική δομή με φόρους εισοδήματος έχει οδηγήσει την πολιτεία να προσπαθεί να αντισταθμίσει τις απώλειες στα φορολογικά έσοδα με έμμεσους φόρους στην κατανάλωση (ΦΠΑ και ειδικοί φόροι κατανάλωσης) και άμεσους φόρους στην ακίνητη περιουσία (ΕΝΦΙΑ, κ.ά.).
Έτσι, ο λόγος των έμμεσων προς άμεσους φόρους έχει σήμερα διαμορφωθεί σε 1,7 από 1,3 το 2009, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 1.
Η προσαρμογή στα χρόνια των Μνημονίων, όχι μόνο αύξησε το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων λόγω υπερφορολόγησης, αλλά μας κληροδότησε και ένα τραπεζικό σύστημα που είναι σήμερα σοβαρά "τραυματισμένο".
Η τεράστια ύφεση που συνόδευσε την εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής οδήγησε σε αδυναμία πληρωμής υποχρεώσεων προς τις τράπεζες.
Σήμερα, οι καθυστερήσεις σε αξία ανέρχονται σε 46,6% των δανείων που έχουν χορηγηθεί, έναντι 5,2% στην Ευρωζώνη και 8% στην Ελλάδα το 2009.
Παρά τις χιλιάδες των ρυθμίσεων "απελευθέρωσης" της αγοράς προϊόντων, οι εξαγωγές χωρίς πετρελαιοειδή, αν και έχουν αυξηθεί από 6% του ΑΕΠ το 2009 σε 10,6% του ΑΕΠ σήμερα, ακόμη είναι στο 1/3 του μεγέθους κατά μέσο
όρο στην ΕΕ-28 (30,1%).
Ο δε λόγος των εισαγωγών προς εξαγωγές (χωρίς πετρελαιοειδή), αν και έχει μειωθεί από 3,1 το 2009 σε 1,9 σήμερα (λόγω της προσαρμογής στον καιρό των Μνημονίων, όπου η μεγάλη ύφεση περιόρισε βίαια τις εισαγωγές), είναι
ακόμη διπλάσιος απ’ ότι στην ΕΕ-28 κατά μέσο όρο (0,9).
Οι ιδιωτικές επενδύσεις (εξαιρουμένων των κατοικιών) αντιπροσωπεύουν το 7,9% του ΑΕΠ σήμερα, έχοντας μειωθεί από 8,5% του ΑΕΠ το 2009, ενώ στην ΕΕ-28 τα αντίστοιχο μέγεθος ανέρχεται σε περίπου 12%.
www.bankingnews.gr
Ανά τρίμηνο αποτιμάται και το ορθόν των επιχειρηματικών αποφάσεων, με μεγάλους ομίλους να κρίνουν πολύ αυστηρά τις διοικήσεις σε περίπτωση που τα μεγέθη τους δεν ανταποκρίνονται στους στόχους.
Αυτό συμβαίνει στον κόσμο των τεχνοκρατών...
Τι θα έπρεπε να συμβεί στην περίπτωση των τεχνοκρατών των Βρυξελλών εάν κανείς διάβαζε τα πηχαία γράμματα των αποτελεσμάτων των αποφάσεων τους;
Διότι μπορεί η Ελλάδα να βγήκε από τα μνημόνια, αλλά τα 3 προγράμματα «διάσωσης» άφησαν πίσω τους συντρίμμια.
Και μπορεί οι αριθμοί να μην αποτυπώνουν την εικόνα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας κυρίως, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να μετρήσει κανείς το μέγεθος της καταστροφής μιας χώρας εν καιρώ ειρήνης.
Άλλωστε, η τρόικα της Ευρωζώνης, του ΔΝΤ και της Κομισιόν, κατάφερε να αφήσει στη χώρα με χρέος 180% του ΑΕΠ ή 346,5 δισ. ευρώ, από 125% και 240 δισ. ευρώ στην αρχή των μνημονίων.
Το ΑΕΠ της χώρας συρρικνώθηκε κατά 25%, δηλαδή η οικονομία της Ελλάδας είναι κατά 1/4 μικρότερη από ότι ήταν το 2010, με αποτέλεσμα ο λόγος του χρέους να εκτινάσσεται στο σαφώς μη βιώσιμο επίπεδο του 180%.
Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι πλέον στο 67% του μέσου όρου της Ε.Ε. των «28» από 93% το 2008.
Μια από τις τραγικότερες συνέπειες της προσαρμογής ήταν και η διόγκωση της ανεργίας σε επίπεδα υψηλότερα από εκείνα στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης που ακολούθησε το Κραχ του 1929.
Το ποσοστό της ανεργίας τριπλασιάσθηκε από 9,6% το 2009 σε 27% το 2013 για να κατέλθει σήμερα στο 20%, που είναι ακόμη τριπλάσιο του ποσοστού της ανεργίας στην ΕΕ-28 (7,3%).
Η υπερφορολόγηση ήταν ένα ακόμη κληροδότημα των μνημονίων, με τις κυβερνήσεις να έχουν δημιουργήσει μια σειρά αντικινήτρων μετασχηματισμού της οικονομίας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΒ, το μη μισθολογικό κόστος (φορολογία εισοδήματος μισθωτού και ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών) απορροφούν σήμερα το 45% και το 58%, του εργοδοτικού κόστους εργασίας για μικτές αποδοχές 20 χιλ. ευρώ και 50 χιλ. ευρώ αντιστοίχως, όταν στην Ισπανία τα αντίστοιχα μεγέθη είναι 40% και 41%, και στη Γερμανία 48% και 51%.
Σε σχέση με τα επίπεδα προ κρίσης (2009), τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 47% (και είναι 45% σήμερα) και 52% (και είναι 58% σήμερα), λόγω της ταυτόχρονης αύξησης της προοδευτικότητας του φορολογικού συστήματος.
Η αδυναμία εν γένει να φορολογηθεί η παραγωγική δομή με φόρους εισοδήματος έχει οδηγήσει την πολιτεία να προσπαθεί να αντισταθμίσει τις απώλειες στα φορολογικά έσοδα με έμμεσους φόρους στην κατανάλωση (ΦΠΑ και ειδικοί φόροι κατανάλωσης) και άμεσους φόρους στην ακίνητη περιουσία (ΕΝΦΙΑ, κ.ά.).
Έτσι, ο λόγος των έμμεσων προς άμεσους φόρους έχει σήμερα διαμορφωθεί σε 1,7 από 1,3 το 2009, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 1.
Η προσαρμογή στα χρόνια των Μνημονίων, όχι μόνο αύξησε το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων λόγω υπερφορολόγησης, αλλά μας κληροδότησε και ένα τραπεζικό σύστημα που είναι σήμερα σοβαρά "τραυματισμένο".
Η τεράστια ύφεση που συνόδευσε την εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής οδήγησε σε αδυναμία πληρωμής υποχρεώσεων προς τις τράπεζες.
Σήμερα, οι καθυστερήσεις σε αξία ανέρχονται σε 46,6% των δανείων που έχουν χορηγηθεί, έναντι 5,2% στην Ευρωζώνη και 8% στην Ελλάδα το 2009.
Παρά τις χιλιάδες των ρυθμίσεων "απελευθέρωσης" της αγοράς προϊόντων, οι εξαγωγές χωρίς πετρελαιοειδή, αν και έχουν αυξηθεί από 6% του ΑΕΠ το 2009 σε 10,6% του ΑΕΠ σήμερα, ακόμη είναι στο 1/3 του μεγέθους κατά μέσο
όρο στην ΕΕ-28 (30,1%).
Ο δε λόγος των εισαγωγών προς εξαγωγές (χωρίς πετρελαιοειδή), αν και έχει μειωθεί από 3,1 το 2009 σε 1,9 σήμερα (λόγω της προσαρμογής στον καιρό των Μνημονίων, όπου η μεγάλη ύφεση περιόρισε βίαια τις εισαγωγές), είναι
ακόμη διπλάσιος απ’ ότι στην ΕΕ-28 κατά μέσο όρο (0,9).
Οι ιδιωτικές επενδύσεις (εξαιρουμένων των κατοικιών) αντιπροσωπεύουν το 7,9% του ΑΕΠ σήμερα, έχοντας μειωθεί από 8,5% του ΑΕΠ το 2009, ενώ στην ΕΕ-28 τα αντίστοιχο μέγεθος ανέρχεται σε περίπου 12%.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών