Gatestone Institute: Το δίλλημα της Ελβετίας για τις σχέσεις με την ΕΕ
Οι Ελβετοί ψηφοφόροι απέρριψαν ακουσίως δημοψήφισμα που ζητούσε το Σύνταγμα της Ελβετίας να υπερισχύσει έναντι των διεθνών συνθηκών και του νόμου αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank Gatestone Institute.
Τα δύο τρίτα (66,2%) των ψηφοφόρων στο δημοψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου αντιτίθενται στην πρωτοβουλία «αυτοπροσδιορισμού», που προτάθηκε από το ευρωσκεπτικιστικό Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα (Schweizerische Volkspartei, SVP), το μεγαλύτερο κόμμα στο ελβετικό κοινοβούλιο.
Οι ηγέτες του SVP υποστήριξαν ότι ο νέος νόμος ήταν απαραίτητος για τη διαφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας από περαιτέρω παραβίαση από υπερεθνικούς οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη.
Η ελβετική κυβέρνηση αντιτάχθηκε ότι η πρόταση θα υπονόμευε την οικονομική σταθερότητα της Ελβετίας, καθώς θα απαιτούσε από τη Βέρνη να τροποποιήσει τις υπάρχουσες διμερείς συμφωνίες με την ΕΕ, τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της χώρας, για να τις συμμορφωθεί με το Ελβετικό Σύνταγμα.
Η ήττα της πρότασης προηγήθηκε των εκκρεμών αποφάσεων της ελβετικής κυβέρνησης σχετικά με το αν θα υπογράψει μια ευρεία συμφωνία πλαισίου της ΕΕ και ένα αμφιλεγόμενο σύμφωνο μετανάστευσης των Ηνωμένων Εθνών.
Η Ελβετία δεν είναι μέλος της ΕΕ, αλλά έχει αποκτήσει πρόσβαση στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά υπογράφοντας μια σειρά διμερών συμφωνιών, βάση των οποίων η Ελβετία έχει παραχωρήσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των συνόρων και της μετανάστευσης.
Συνολικά, η Ελβετία έχει υπογράψει περισσότερες από 120 διμερείς συμφωνίες που διέπουν τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ΕΕ πιέζει τώρα την Ελβετία να υπογράψει μια συνολική «συμφωνία-πλαίσιο» που θα απαιτούσε από τη Βέρνη να παραχωρήσει ακόμα περισσότερες κυριαρχίες στις Βρυξέλλες.
Η ΕΕ, για παράδειγμα, επιθυμεί η Ελβετία να υποβληθεί στη δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (ΔΕΚ).
Εάν η Ελβετία συμμορφωθεί με το αίτημα, το ΔΕΚ θα ξεπεράσει το ανώτατο δικαστήριο της Ελβετίας ως τελικό διαιτητή των νομικών διαφορών στη χώρα.
Η ΕΕ έχει τώρα αυξήσει την πίεση προσφεύγοντας στον εκβιασμό.
Οι Βρυξέλλες συνεχίζουν να αναγνωρίζουν το Ελβετικό Χρηματιστήριο, την τέταρτη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αγορά στην Ευρώπη, εξαρτώμενο από την αποδοχή της συμφωνίας-πλαισίου από την Ελβετία.
Η ισχύουσα συμφωνία ελευθέρων συναλλαγών της Ελβετίας με την ΕΕ λήγει στα τέλη Δεκεμβρίου 2018.
Η αδυναμία ανανέωσής της θα στερούσε την ελβετική ανταλλαγή επιχειρήσεων με έδρα την ΕΕ που παράγει περισσότερο από το ήμισυ του όγκου στο ελβετικό χρηματιστήριο.
Οι ηγέτες της Ελβετίας έχουν πει ότι αμφιβάλλουν ότι οποιαδήποτε προτεινόμενη συνθήκη θα μπορούσε να κερδίσει τη στήριξη του κοινοβουλίου ή των ψηφοφόρων σε δημοψήφισμα στο πλαίσιο του ελβετικού συστήματος άμεσης δημοκρατίας.
Η ελβετική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τώρα την προοπτική να επιλέξει ανάμεσα σε δύο κακά: να συμφωνήσει με τη συμφωνία-πλαίσιο της ΕΕ μόνο για να την θολώσει από τους ψηφοφόρους σε δημοψήφισμα ή να αρνηθεί τη συνθήκη και να υποστεί τα αντίποινα από τις Βρυξέλλες που θα βλάψουν την οικονομία της χώρας.
Ένα βασικό σημείο διαμάχης στις σχέσεις Ελβετίας-ΕΕ περιστρέφεται γύρω από μια μακρόχρονη διαμάχη σχετικά με τη «Συμφωνία της ΕΕ για την ελεύθερη κυκλοφορία των ατόμων».
Η συμφωνία, την οποία υπέγραψε η Ελβετία τον Ιούνιο του 1999, επιτρέπει στους πολίτες της ΕΕ να ζουν και να εργάζονται στην Ελβετία και αντιστρόφως.
Η αρχική συμφωνία εφαρμόστηκε σε 15 κράτη μέλη της ΕΕ, αλλά με τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2004, το 2007 και το 2013, η συμφωνία ισχύει τώρα για 28 κράτη μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των φτωχότερων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.
Σε μια προσπάθεια περιορισμού του αυξανόμενου αριθμού εγκλημάτων που σχετίζονται με τη μετανάστευση, οι Ελβετοί ψηφοφόροι ενέκριναν το Νοέμβριο του 2010 ένα δημοψήφισμα για την απέλαση αλλοδαπών που διαπράττουν σοβαρά εγκλήματα στην Ελβετία.
Η ΕΕ προειδοποίησε ότι η απέλαση πολιτών της ΕΕ για οποιονδήποτε λόγο θα αποτελούσε παραβίαση των υποχρεώσεων της Ελβετίας σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των ατόμων.
Το ελβετικό κοινοβούλιο, επιδιώκοντας να αποφύγει οικονομικά αντίποινα, ενέκρινε τελικά έναν αποδυναμωμένο νόμο με στόχο τον συμβιβασμό της θέλησης των Ελβετών ψηφοφόρων με τις υποχρεώσεις της Ελβετίας βάσει της νομοθεσίας της ΕΕ.
Τον Φεβρουάριο του 2014, οι Ελβετοί ψηφοφόροι ενέκριναν δημοψήφισμα για την εκ νέου εισαγωγή ποσοστώσεων μετανάστευσης από χώρες της ΕΕ.
Οι υποστηρικτές των ποσοστώσεων ισχυρίστηκαν ότι οι αλλοδαποί εργαζόμενοι οδήγησαν σε μείωση των μισθών και στην αυξανόμενη ζήτηση για στέγαση, υγεία, εκπαίδευση και μεταφορές.
Η ΕΕ προειδοποίησε ότι οποιοιδήποτε περιορισμοί στην πρόσβαση στην ελβετική αγορά εργασίας παραβιάζουν τη συμφωνία για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων και υπάρχει η απειλή για «σοβαρές συνέπειες» για την Ελβετία.
Το ελβετικό κοινοβούλιο έφερε ξανά στην πίεση της ΕΕ, αυτή τη φορά περνώντας περικομμένα τα όρια μετανάστευσης.
Ένα άλλο σημείο διαμάχης ς στις διμερείς σχέσεις ΕΕ - Ελβετίας αφορά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECHR).
Τον Νοέμβριο του 2014, το ECHR απαγόρευσε στην Ελβετία να στέλνει Αφγανούς αιτούντες άσυλο στην Ιταλία.
Παρόλο που οι ιταλικές αρχές συμφώνησαν να τις επαναλάβουν, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απεφάνθη ότι το γεγονός αυτό θα παραβίαζε το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (απαγόρευση απάνθρωπων και εξευτελιστικών θεραπειών) λόγω υπερπληθυσμού και κακών συνθηκών στις ιταλικές εγκαταστάσεις ασύλου.
Ο επικεφαλής του SVP, Christoph Blocher, επέκρινε το ECHR για την παραβίαση της αρχής της επικουρικότητας, σύμφωνα με την οποία οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται, ει δυνατόν, σε τοπικό επίπεδο.
«Δεν εμπιστευόμαστε τους ομοσπονδιακούς δικαστές να αποφασίζουν για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Έχουμε αυτές τις αρχές γραμμένες στο σύνταγμά μας πολύ πριν από το ECHR.
Το πρόβλημα με τη σύμβαση είναι ότι αποφασίζει τα πράγματα από μακριά. δεν αφορά τους δικαστές».
Τον Φεβρουάριο του 2018, η ελβετική δημόσια τηλεόραση SRF ανέφερε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε παρουσιάσει στην ελβετική κυβέρνηση ένα 19σελίδο «κατάλογο αμαρτιών» ελβετικών παραβιάσεων της νομοθεσίας της ΕΕ.
Οι συνεχιζόμενες διενέξεις της Ελβετίας με την ΕΕ και η ταυτόχρονη διάβρωση της ελβετικής κυριαρχίας ώθησαν τον SVP να υποστηρίξει το δημοψήφισμα για να εξασφαλίσει την υπεροχή του ελβετικού δικαίου.
Το Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα δήλωσε ότι, παρά την απώλεια, το δημοψήφισμα «έφερε μια ευπρόσδεκτη και κατασταλμένη συζήτηση σχετικά με τη σχέση μεταξύ του ελβετικού δικαίου και του διεθνούς δικαίου και τη σημασία της άμεσης δημοκρατίας».
Το SVP πρόσθεσε ότι θα συνεχιστεί ο αγώνας για την ελβετική αυτοδιάθεση:
«Καταρχήν, το SVP απαιτεί να μην ενταχθεί η Ελβετία στο σύμφωνο μετανάστευσης του ΟΗΕ.
Βασιζόμαστε στις υποσχέσεις των αντιπροσώπων των άλλων κομμάτων, ότι τουλάχιστον παρουσιάζεται στο κοινοβούλιο με σκοπό τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το θέμα, έτσι ώστε οι Ελβετοί ψηφοφόροι να έχουν τη δυνατότητα να μιλούν για ένα τέτοιο εκτεταμένο σύμφωνο.
«Δεύτερον, ο SVP απορρίπτει μια μονόπλευρη υποβολή στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, με στόχο την καθιέρωση μιας θεσμικής σύνδεσης της Ελβετίας με τη συσκευή της ΕΕ, με μια δυναμική νομική εξαγορά της ΕΕ και, τελικά, την υπαγωγή της Ελβετίας στο Δικαστήριο της ΕΕ. η δυναμική υιοθέτηση του κοινοτικού δικαίου θα ήταν μια άλλη τεράστια διάβρωση της άμεσης δημοκρατίας μας ».
www.bankingnews.gr
Τα δύο τρίτα (66,2%) των ψηφοφόρων στο δημοψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου αντιτίθενται στην πρωτοβουλία «αυτοπροσδιορισμού», που προτάθηκε από το ευρωσκεπτικιστικό Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα (Schweizerische Volkspartei, SVP), το μεγαλύτερο κόμμα στο ελβετικό κοινοβούλιο.
Οι ηγέτες του SVP υποστήριξαν ότι ο νέος νόμος ήταν απαραίτητος για τη διαφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας από περαιτέρω παραβίαση από υπερεθνικούς οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη.
Η ελβετική κυβέρνηση αντιτάχθηκε ότι η πρόταση θα υπονόμευε την οικονομική σταθερότητα της Ελβετίας, καθώς θα απαιτούσε από τη Βέρνη να τροποποιήσει τις υπάρχουσες διμερείς συμφωνίες με την ΕΕ, τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της χώρας, για να τις συμμορφωθεί με το Ελβετικό Σύνταγμα.
Η ήττα της πρότασης προηγήθηκε των εκκρεμών αποφάσεων της ελβετικής κυβέρνησης σχετικά με το αν θα υπογράψει μια ευρεία συμφωνία πλαισίου της ΕΕ και ένα αμφιλεγόμενο σύμφωνο μετανάστευσης των Ηνωμένων Εθνών.
Η Ελβετία δεν είναι μέλος της ΕΕ, αλλά έχει αποκτήσει πρόσβαση στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά υπογράφοντας μια σειρά διμερών συμφωνιών, βάση των οποίων η Ελβετία έχει παραχωρήσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των συνόρων και της μετανάστευσης.
Συνολικά, η Ελβετία έχει υπογράψει περισσότερες από 120 διμερείς συμφωνίες που διέπουν τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ΕΕ πιέζει τώρα την Ελβετία να υπογράψει μια συνολική «συμφωνία-πλαίσιο» που θα απαιτούσε από τη Βέρνη να παραχωρήσει ακόμα περισσότερες κυριαρχίες στις Βρυξέλλες.
Η ΕΕ, για παράδειγμα, επιθυμεί η Ελβετία να υποβληθεί στη δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (ΔΕΚ).
Εάν η Ελβετία συμμορφωθεί με το αίτημα, το ΔΕΚ θα ξεπεράσει το ανώτατο δικαστήριο της Ελβετίας ως τελικό διαιτητή των νομικών διαφορών στη χώρα.
Η ΕΕ έχει τώρα αυξήσει την πίεση προσφεύγοντας στον εκβιασμό.
Οι Βρυξέλλες συνεχίζουν να αναγνωρίζουν το Ελβετικό Χρηματιστήριο, την τέταρτη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αγορά στην Ευρώπη, εξαρτώμενο από την αποδοχή της συμφωνίας-πλαισίου από την Ελβετία.
Η ισχύουσα συμφωνία ελευθέρων συναλλαγών της Ελβετίας με την ΕΕ λήγει στα τέλη Δεκεμβρίου 2018.
Η αδυναμία ανανέωσής της θα στερούσε την ελβετική ανταλλαγή επιχειρήσεων με έδρα την ΕΕ που παράγει περισσότερο από το ήμισυ του όγκου στο ελβετικό χρηματιστήριο.
Οι ηγέτες της Ελβετίας έχουν πει ότι αμφιβάλλουν ότι οποιαδήποτε προτεινόμενη συνθήκη θα μπορούσε να κερδίσει τη στήριξη του κοινοβουλίου ή των ψηφοφόρων σε δημοψήφισμα στο πλαίσιο του ελβετικού συστήματος άμεσης δημοκρατίας.
Η ελβετική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τώρα την προοπτική να επιλέξει ανάμεσα σε δύο κακά: να συμφωνήσει με τη συμφωνία-πλαίσιο της ΕΕ μόνο για να την θολώσει από τους ψηφοφόρους σε δημοψήφισμα ή να αρνηθεί τη συνθήκη και να υποστεί τα αντίποινα από τις Βρυξέλλες που θα βλάψουν την οικονομία της χώρας.
Ένα βασικό σημείο διαμάχης στις σχέσεις Ελβετίας-ΕΕ περιστρέφεται γύρω από μια μακρόχρονη διαμάχη σχετικά με τη «Συμφωνία της ΕΕ για την ελεύθερη κυκλοφορία των ατόμων».
Η συμφωνία, την οποία υπέγραψε η Ελβετία τον Ιούνιο του 1999, επιτρέπει στους πολίτες της ΕΕ να ζουν και να εργάζονται στην Ελβετία και αντιστρόφως.
Η αρχική συμφωνία εφαρμόστηκε σε 15 κράτη μέλη της ΕΕ, αλλά με τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2004, το 2007 και το 2013, η συμφωνία ισχύει τώρα για 28 κράτη μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των φτωχότερων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.
Σε μια προσπάθεια περιορισμού του αυξανόμενου αριθμού εγκλημάτων που σχετίζονται με τη μετανάστευση, οι Ελβετοί ψηφοφόροι ενέκριναν το Νοέμβριο του 2010 ένα δημοψήφισμα για την απέλαση αλλοδαπών που διαπράττουν σοβαρά εγκλήματα στην Ελβετία.
Η ΕΕ προειδοποίησε ότι η απέλαση πολιτών της ΕΕ για οποιονδήποτε λόγο θα αποτελούσε παραβίαση των υποχρεώσεων της Ελβετίας σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των ατόμων.
Το ελβετικό κοινοβούλιο, επιδιώκοντας να αποφύγει οικονομικά αντίποινα, ενέκρινε τελικά έναν αποδυναμωμένο νόμο με στόχο τον συμβιβασμό της θέλησης των Ελβετών ψηφοφόρων με τις υποχρεώσεις της Ελβετίας βάσει της νομοθεσίας της ΕΕ.
Τον Φεβρουάριο του 2014, οι Ελβετοί ψηφοφόροι ενέκριναν δημοψήφισμα για την εκ νέου εισαγωγή ποσοστώσεων μετανάστευσης από χώρες της ΕΕ.
Οι υποστηρικτές των ποσοστώσεων ισχυρίστηκαν ότι οι αλλοδαποί εργαζόμενοι οδήγησαν σε μείωση των μισθών και στην αυξανόμενη ζήτηση για στέγαση, υγεία, εκπαίδευση και μεταφορές.
Η ΕΕ προειδοποίησε ότι οποιοιδήποτε περιορισμοί στην πρόσβαση στην ελβετική αγορά εργασίας παραβιάζουν τη συμφωνία για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων και υπάρχει η απειλή για «σοβαρές συνέπειες» για την Ελβετία.
Το ελβετικό κοινοβούλιο έφερε ξανά στην πίεση της ΕΕ, αυτή τη φορά περνώντας περικομμένα τα όρια μετανάστευσης.
Ένα άλλο σημείο διαμάχης ς στις διμερείς σχέσεις ΕΕ - Ελβετίας αφορά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECHR).
Τον Νοέμβριο του 2014, το ECHR απαγόρευσε στην Ελβετία να στέλνει Αφγανούς αιτούντες άσυλο στην Ιταλία.
Παρόλο που οι ιταλικές αρχές συμφώνησαν να τις επαναλάβουν, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απεφάνθη ότι το γεγονός αυτό θα παραβίαζε το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (απαγόρευση απάνθρωπων και εξευτελιστικών θεραπειών) λόγω υπερπληθυσμού και κακών συνθηκών στις ιταλικές εγκαταστάσεις ασύλου.
Ο επικεφαλής του SVP, Christoph Blocher, επέκρινε το ECHR για την παραβίαση της αρχής της επικουρικότητας, σύμφωνα με την οποία οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται, ει δυνατόν, σε τοπικό επίπεδο.
«Δεν εμπιστευόμαστε τους ομοσπονδιακούς δικαστές να αποφασίζουν για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Έχουμε αυτές τις αρχές γραμμένες στο σύνταγμά μας πολύ πριν από το ECHR.
Το πρόβλημα με τη σύμβαση είναι ότι αποφασίζει τα πράγματα από μακριά. δεν αφορά τους δικαστές».
Τον Φεβρουάριο του 2018, η ελβετική δημόσια τηλεόραση SRF ανέφερε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε παρουσιάσει στην ελβετική κυβέρνηση ένα 19σελίδο «κατάλογο αμαρτιών» ελβετικών παραβιάσεων της νομοθεσίας της ΕΕ.
Οι συνεχιζόμενες διενέξεις της Ελβετίας με την ΕΕ και η ταυτόχρονη διάβρωση της ελβετικής κυριαρχίας ώθησαν τον SVP να υποστηρίξει το δημοψήφισμα για να εξασφαλίσει την υπεροχή του ελβετικού δικαίου.
Το Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα δήλωσε ότι, παρά την απώλεια, το δημοψήφισμα «έφερε μια ευπρόσδεκτη και κατασταλμένη συζήτηση σχετικά με τη σχέση μεταξύ του ελβετικού δικαίου και του διεθνούς δικαίου και τη σημασία της άμεσης δημοκρατίας».
Το SVP πρόσθεσε ότι θα συνεχιστεί ο αγώνας για την ελβετική αυτοδιάθεση:
«Καταρχήν, το SVP απαιτεί να μην ενταχθεί η Ελβετία στο σύμφωνο μετανάστευσης του ΟΗΕ.
Βασιζόμαστε στις υποσχέσεις των αντιπροσώπων των άλλων κομμάτων, ότι τουλάχιστον παρουσιάζεται στο κοινοβούλιο με σκοπό τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το θέμα, έτσι ώστε οι Ελβετοί ψηφοφόροι να έχουν τη δυνατότητα να μιλούν για ένα τέτοιο εκτεταμένο σύμφωνο.
«Δεύτερον, ο SVP απορρίπτει μια μονόπλευρη υποβολή στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, με στόχο την καθιέρωση μιας θεσμικής σύνδεσης της Ελβετίας με τη συσκευή της ΕΕ, με μια δυναμική νομική εξαγορά της ΕΕ και, τελικά, την υπαγωγή της Ελβετίας στο Δικαστήριο της ΕΕ. η δυναμική υιοθέτηση του κοινοτικού δικαίου θα ήταν μια άλλη τεράστια διάβρωση της άμεσης δημοκρατίας μας ».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών