Μπορεί ο Κυριάκος «να μιλά με τα πλήθη και ακέριος στο ήθος να μένει»;

Μπορεί κάποιος να πει ότι τα όσα ακούστηκαν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεών του από τη θέση του πρωθυπουργού «ήταν πολύ καλά για να είναι αληθινά».
Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι ακόμη και αυτά τα υπεραισιόδοξα δεν τα είπε με τη ζέση που θα έπρεπε και δε φάνηκαν να πείθουν πολλούς.
Μπορεί κάποιος να σχολιάσει ότι η βιασύνη για την πρώτη «ασυνέπεια» της κυβέρνησής, μια «κωλοτούμπα», από την ανάποδη, όπως τη χαρακτήρισε «έκρυβε» την αγωνία του οι φοροελαφρύνσεις οι οποίες θα περιλαμβάνονταν στον προϋπολογισμό  του φθινοπώρου και θα ίσχυαν από το 2020, να ενεργοποιηθούν από τώρα προκειμένου να περιλαμβάνουν και τα υψηλότερα εισοδήματα, κάτι όμως που δεν αποκλείεται να έχει αντίκτυπο στη μείωση του αφορολόγητου.
Μπορεί κάποιος να προβληματιστεί για το λόγο τον οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αναφέρθηκε, στις προγραμματικές του δηλώσεις, στο αφορολόγητο, το ασφαλιστικό, το μέλλον των επιδομάτων αλλά της 13ης σύνταξης, όπως την είχε ονομάσει η προηγούμενη κυβέρνηση, την εισφορά αλληλεγγύης καθώς και τη μείωση της προκαταβολής φόρου στο 50%.
Μπορεί κάποιος να υποστηρίξει το εξόφθαλμο, ότι Σάββατο 20 Ιουλίου, 45 χρόνια από τον «Αττίλα» και ο νέος πρωθυπουργός παρά τις οργιώδεις τουρκικές προκλήσεις και την τοποθέτηση Ερντογάν «εάν χρειαστεί θα επαναλάβουμε το ίδιο βήμα», πολύ άνευρα ψέλλισε, «δεν διστάζω να καλέσω τον Πρόεδρο Ερντογάν να επιχειρήσουμε μια αμοιβαία προσέγγιση. Να κάνουμε μαζί ένα τολμηρό βήμα μπροστά.
Είμαστε υποχρεωμένοι από την γεωγραφία να ζούμε μαζί.
Η αχρείαστη ένταση, οι κούρσες εξοπλισμών στερούν και από τις δύο χώρες πολύτιμους πόρους που μπορούν να αξιοποιηθούν τελικά προς όφελος των πολιτών μας».  
Μπορεί κάποιος να σταχυολογήσει κι άλλες «κωλοτούμπες» του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως αυτή για τη Βόρεια Μακεδονία, που δεν χρειάστηκε να φθάσει στη Βουλή για να διαφανεί, εφόσον προηγήθηκε η τοποθέτηση ένθερμου μακεδονομάχου στον κυβερνητικό σχηματισμό.
Μπορεί… Μπορεί… Μπορεί…
Το σίγουρο είναι ότι μετά από πολλά χρόνια πρώτη φορά στη συνεδρίαση για τις προγραμματικές δηλώσεις μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχαν οι τοποθετήσεις της αντιπολίτευσης!
Αναμένουμε τις σημερινές δευτερολογίες αλλά συνήθως, η πρώτη εντύπωση είναι αυτή που μένει.
Και είναι θέμα χρόνου, δικού του χρόνου, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι δε θα ζητήσει σε ένα πεντάμηνο εκλογές όπως είχε πράξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, να ενστερνιστεί και έναν άλλο στίχο από το αγαπημένο του «Αν» του Κίπλινγκ και τότε ίσως πείσει περισσότερους από αυτούς που ως διαμαρτυρία τον ψήφισαν… αλλά μόνο «αν μπορεί να μιλά με τα πλήθη κι ακέριος στο ήθος να μένει»!