Πώς και γιατί η Ρωσία νικάει τις ΗΠΑ στο παιχνίδι πετρελαίου στη Μέση Ανατολή
Η Ρωσία νικάει τις ΗΠΑ στο παιχνίδι πετρελαίου στη Μέση Ανατολή
Ιστορικά, η Ρωσία προχωράει σε μεγάλες προσπάθειες για να αποκρύψει τις στρατηγικές της προθέσεις, ωστόσο φαίνεται ότι πλέον νιώθει αρκετά δυνατή έτσι ώστε να διατυπώσει προφανώς την απαίτησή της για αύξηση της επιρροής της στην Μέση Ανατολή, αποκλείοντας, προς το παρόν, μόνο τη Σαουδική Αραβία – ανακοινώνοντας πως ρωσικές εταιρείες πρόκειται να δαπανήσουν μέχρι και 20 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για έργα πετρελαίου στο Ιράκ.
«Δεδομένου ότι ο Πρόεδρος Donald Trump περιέγραψε τη νέα αμερικανική εξωτερική πολιτική της μη διεξαγωγής συγκρούσεων στο εξωτερικό, εκτός εάν ευθυγραμμίζονται άμεσα με τα συμφέροντα των ΗΠΑ [Οκτώβριος 2019] και στη συνέχεια αποσύρθηκε τα αμερικανικά στρατεύματα των ΗΠΑ από τη Συρία, η Ρωσία και η Κίνα αισθάνονται ότι μπορούν να φέρουν να προωθήσουν τα σχέδιά τους για να φέρουν το Ιράκ στη γεωπολιτική τους σφαίρα επιρροής», ανέφερε μια ιρακινός αξιωματούχους του υπουργείου Πετρελαίου του Ιράκ στο OilPrice.com.
Πριν από την ανακοίνωση του Κρεμλίνου - η οποία συγκεκριμένα ανέφερε τα Zarubezhneft, Tatneft και Rosneftegaz ως εταιρείες που ενδιαφέρονται να επιδιώξουν συγκεκριμένα αλλά μέχρι τώρα ανώνυμα έργα, εκτός από εκείνες τις εταιρείες της Ρωσίας που ήδη δραστηριοποιούνται στη χώρα (συμπεριλαμβανομένων των Lukoil, Bashneft και GazpromNeft) συνήθης μυστικιστική προσέγγιση για την οικοδόμηση της παρουσίας της στο Ιράκ.
«Είναι μια αυξανόμενη αποικιοκρατία, ξεκινώντας μια μέρα με μια σχετικά μικρή σύμβαση που έχει πάρει κάποια ρωσική εταιρεία που κανείς δεν έχει ακούσει, τότε περισσότερες ρωσικές εταιρείες εμφανίζονται στον ίδιο τόπο με όρου ανάδοχου, εταιρείες ασφαλείας έρχονται για να προστατεύσουν όλο το προσωπικό και ξαφνικά έχετε μια σημαντική ρωσική κατοχή μέρους της βασικής σας υποδομής πετρελαίου και φυσικού αερίου », υπογράμμισε η πηγή του Ιράκ.
Το βραβείο πετρελαίου και φυσικού αερίου για τους Ρώσους στο Ιράκ είναι, φυσικά, τεράστιο, αλλά πολλοί στη βιομηχανία δεν συνειδητοποιούν ότι εξακολουθεί να υποτιμάται.
Οι επίσημοι αριθμοί πετρελαίου είναι ότι το Ιράκ έχει περίπου 149 δισεκατομμύρια βαρέλια αποθεματικών (18% της συνολικής Μέσης Ανατολής και 9% του συνολικού συνόλου) και είναι σήμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής πετρελαίου στον ΟΠΕΚ μετά τη Σαουδική Αραβία.
Όλο αυτό το πετρέλαιο έφτασε σε μέσο όρο «κόστος ανύψωσης» ανά βαρέλι στο Ιράκ από 2 έως 3 δολάρια ανά βαρέλι, σύμφωνα με τον ΙΕΑ, τουλάχιστον τόσο ανταγωνιστικό όσο της Σαουδικής Αραβίας.
Για το φυσικό αέριο, οι επίσημοι αριθμοί είναι ελαφρώς λιγότερο εντυπωσιακοί, αλλά είναι πιθανό να υποτιμηθούν ακόμη περισσότερο από τις τιμές του πετρελαίου, με το Ιράκ να έχει περίπου 135 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αποθεμάτων (το 12ο μεγαλύτερο στον κόσμο) στα ανώμαλα πεδία στα νότια της χώρας.
Ωστόσο, παρά την περιστασιακή αύξηση των εκτιμήσεων των αποθεμάτων τα τελευταία χρόνια - εξαιρετικά μέτρια από τα πρότυπα των γειτόνων της, παρεμπιπτόντως - μεγάλο μέρος του Ιράκ εξακολουθεί να παραμένει ανεξερεύνητο ή υποεξεταζόμενο σε σύγκριση με άλλες μεγάλες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες.
Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (IEA), και σύμφωνα με την αξιολόγηση της αμερικανικής γεωλογικής έρευνας (USGS), το επίπεδο των τελικά ανακτήσιμων πόρων κατά την εποχή εκείνη ήταν περίπου 232 δισεκατομμύρια βαρέλια υγρών αργού πετρελάιου και φυσικού αερίου.
Ακόμη και αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί από την χαμηλή πλευρά, πρόσθεσε η IEA, καθώς μια λεπτομερής μελέτη από την Petrolog την ίδια εποχή έφθασε σε παρόμοιο ποσοστό αλλά δεν συμπεριέλαβε τα τμήματα του βόρειου Ιράκ στην περιοχή KRG ή εξέτασε τις γεωλογικές ανωμαλίες που επικρατούσαν τις κεντρικές και δυτικές περιοχές της χώρας.
Ακόμη και με τον πολύ πιο συντηρητικό αριθμό USGS, το Ιράκ μόλις πριν από μια δεκαετία παρήγαγε μόνο το 15% των τελικά ανακτήσιμων πόρων του, σε σύγκριση με 23% για τη Μέση Ανατολή στο σύνολό της την εποχή εκείνη.
Σε εκείνο το σημείο, από τις 530 πιθανές γεωλογικές προοπτικές με υδρογονάνθρακες που προσδιορίστηκαν με μόνο γεωφυσικά μέσα στο Ιράκ, μόνο 113 είχαν διανοιχτεί, με το πετρέλαιο να βρίσκεται σε 73 από αυτά, με ποσοστό επιτυχίας 65%. Παρόλο που έχουν πλέον διανοιχτεί περισσότερες από αυτές τις γεωφυσικά προσδιορισμένες τοποθεσίες, έχουν προκύψει πολλές νέες, λόγω της ταχύτερης ανάλυσης των σεισμικών και ιστορικών δεδομένων.
«Οι Ρώσοι έχουν κάνει τις δικές τους δοκιμές για πιθανά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου με την πάροδο των χρόνων και πιστεύουν ότι πρόκειται για διπλάσιες από τις σημερινές επίσημες εκτιμήσεις και για τα δύο αυτά [πετρέλαιο και φυσικό αέριο]», ανέφερε ιρακινός αξιωματούχος στο OilPrice.com.
Αυτός είναι ένας από τους δύο βασικούς λόγους για τους οποίους η Ρωσία εκμεταλλεύτηκε κάθε ευκαιρία για να επεκτείνει την επιρροή της στο βόρειο και νότιο τμήμα του Ιράκ. Στον Βορρά έχει μέχρι στιγμής εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία μέσω της Rosneft, η οποία έχει αποκτήσει τον έλεγχο των βασικών στοιχείων της υποδομής πετρελαίου και φυσικού αερίου της περιοχής.
Παρόλο που ήταν πάντοτε σε θέση να βασιστεί στην ικανότητα χρήσης του πολιτικού και στρατιωτικού του Ιράν για το Ιράκ για τους δικούς του σκοπούς, έπρεπε να παραμεριστούν για λίγο, τουλάχιστον ενώ η πραγματική εξουσία στο Ιράκ - Moqtada al-Sadr - εγκαταστάθηκε στο ρόλο του μεσολαβητή εξουσίας.
Καθώς αυτή βασιζόταν αρχικά στο υπερεθνικιστικό μήνυμα («Ιράκ για τους Ιρακινούς, χωρίς ουσιώδη ξένη επιρροή», κατ 'ουσίαν) του εξουσιαστικού κόμματος ισχύος του «Σαϊρόνος», η Μόσχα μπόρεσε να ξεδιπλώσει μόνο τις άκρες.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτού - και ένα πρότυπο για τέτοιες στρατηγικές για οποιαδήποτε επίδοξη υπερδύναμη, ειλικρινά - ήταν η «απονομή» ενός μέχρι σήμερα άγνωστου αναπτυξιακού μπλοκ στη μέση μιας ερημιάς από μια μέχρι σήμερα άγνωστη ρωσική εταιρεία σε μια εποχή που κανένας άλλος γνώριζε ότι οτιδήποτε έπρεπε να απονεμηθεί.
Όπως υπογράμμιζε τότε η OilPrice.com η ρωσική εταιρεία Stroytransgaz υπέγραψε σύμβαση με το υπουργείο πετρελαίου Βαγδάτη για την εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου στην επαρχία Anbar (μια έρημη περιοχή από την ανάπτυξη του τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου του Ιράκ).
Ωστόσο, το κλειδί για αυτό είναι το γεγονός ότι η περιοχή είναι κρίσιμη στη Ρωσία για να ενισχύσει την παρουσία της στην κεντρική Μέση Ανατολή και να είναι σε θέση να κατανοήσει τον σκοπό της ανακοίνωσης διπλασιασμού (ενδεχομένως τριπλασιασμού) ρωσικών φαινομένων επενδύσεων στο Ιράκ.
Η Ρωσία διακινδύνευσε πλήρη στρατιωτική αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ για να αποκτήσει ένα λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας πλήρους κλίμακας [Σεβαστούπολη] με πρόσβαση στη Μεσόγειο όταν προσάρτησε την Κριμαία το 2014, οπότε δεν υπάρχει τίποτα που δεν θα κάνει για να οικοδομήσει τη βάση της στη Συρία και στη διαδρομή διέλευσης και προμήθειας στη Συρία, η οποία περιλαμβάνει το Ιράκ , δήλωσε η πηγή του Ιράκ.
Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, το οικόπεδο 17 στο Anbar - και η επένδυση ύψους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα - έχει νόημα για τους Ρώσους, καθώς σκοπεύουν να εξασφαλίσει αυτό που ο αμερικανικός στρατός χρησιμοποίησε για να ονομάσει «σπονδυλική στήλη» του Ισλαμικού Κράτους όπου ο Ευφράτης ρέει δυτικά στη Συρία και ανατολικά στον Περσικό Κόλπο.
Κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης που εκτείνεται από τα ανατολικά προς τα δυτικά, βρίσκονται οι ιστορικές υπερεθνικιστικές και υπερ-αντι-δυτικές πόλεις Falluja, Ramadi, Hit και Haditha, και στη συνέχεια υπάρχει η Συρία, με τα στρατηγικά λιμάνια του Banias και Tartus.
Με ευτυχισμένη «σύμπτωση» τόσο ο Banias όσο και ο Tartus είναι επίσης πολύ κοντά στην μαζική ρωσική αεροπορική βάση Khmeimim και το σύστημα πυραύλων S-400 Triumf.
Αν και η βάση τέθηκε σε λειτουργία μόνο το 2015 υποτίθεται ότι θα βοηθήσει στην καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, η Ρωσία φαίνεται να έχει αλλάξει τα τακτικά της σχέδια γι 'αυτήν, έχοντας επίσης υπογράψει μια 49ετή μίσθωση για αυτό, με την επιλογή για μια νέα παράταση 25 ετών.
Μια μικρή πτήση μακριά είναι ο σταθμός ακρόασης της Ρωσίας για τη συγκέντρωση πληροφοριών Latakia.
www.bankingnews.gr
Ιστορικά, η Ρωσία προχωράει σε μεγάλες προσπάθειες για να αποκρύψει τις στρατηγικές της προθέσεις, ωστόσο φαίνεται ότι πλέον νιώθει αρκετά δυνατή έτσι ώστε να διατυπώσει προφανώς την απαίτησή της για αύξηση της επιρροής της στην Μέση Ανατολή, αποκλείοντας, προς το παρόν, μόνο τη Σαουδική Αραβία – ανακοινώνοντας πως ρωσικές εταιρείες πρόκειται να δαπανήσουν μέχρι και 20 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για έργα πετρελαίου στο Ιράκ.
«Δεδομένου ότι ο Πρόεδρος Donald Trump περιέγραψε τη νέα αμερικανική εξωτερική πολιτική της μη διεξαγωγής συγκρούσεων στο εξωτερικό, εκτός εάν ευθυγραμμίζονται άμεσα με τα συμφέροντα των ΗΠΑ [Οκτώβριος 2019] και στη συνέχεια αποσύρθηκε τα αμερικανικά στρατεύματα των ΗΠΑ από τη Συρία, η Ρωσία και η Κίνα αισθάνονται ότι μπορούν να φέρουν να προωθήσουν τα σχέδιά τους για να φέρουν το Ιράκ στη γεωπολιτική τους σφαίρα επιρροής», ανέφερε μια ιρακινός αξιωματούχους του υπουργείου Πετρελαίου του Ιράκ στο OilPrice.com.
Πριν από την ανακοίνωση του Κρεμλίνου - η οποία συγκεκριμένα ανέφερε τα Zarubezhneft, Tatneft και Rosneftegaz ως εταιρείες που ενδιαφέρονται να επιδιώξουν συγκεκριμένα αλλά μέχρι τώρα ανώνυμα έργα, εκτός από εκείνες τις εταιρείες της Ρωσίας που ήδη δραστηριοποιούνται στη χώρα (συμπεριλαμβανομένων των Lukoil, Bashneft και GazpromNeft) συνήθης μυστικιστική προσέγγιση για την οικοδόμηση της παρουσίας της στο Ιράκ.
«Είναι μια αυξανόμενη αποικιοκρατία, ξεκινώντας μια μέρα με μια σχετικά μικρή σύμβαση που έχει πάρει κάποια ρωσική εταιρεία που κανείς δεν έχει ακούσει, τότε περισσότερες ρωσικές εταιρείες εμφανίζονται στον ίδιο τόπο με όρου ανάδοχου, εταιρείες ασφαλείας έρχονται για να προστατεύσουν όλο το προσωπικό και ξαφνικά έχετε μια σημαντική ρωσική κατοχή μέρους της βασικής σας υποδομής πετρελαίου και φυσικού αερίου », υπογράμμισε η πηγή του Ιράκ.
Το βραβείο πετρελαίου και φυσικού αερίου για τους Ρώσους στο Ιράκ είναι, φυσικά, τεράστιο, αλλά πολλοί στη βιομηχανία δεν συνειδητοποιούν ότι εξακολουθεί να υποτιμάται.
Οι επίσημοι αριθμοί πετρελαίου είναι ότι το Ιράκ έχει περίπου 149 δισεκατομμύρια βαρέλια αποθεματικών (18% της συνολικής Μέσης Ανατολής και 9% του συνολικού συνόλου) και είναι σήμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής πετρελαίου στον ΟΠΕΚ μετά τη Σαουδική Αραβία.
Όλο αυτό το πετρέλαιο έφτασε σε μέσο όρο «κόστος ανύψωσης» ανά βαρέλι στο Ιράκ από 2 έως 3 δολάρια ανά βαρέλι, σύμφωνα με τον ΙΕΑ, τουλάχιστον τόσο ανταγωνιστικό όσο της Σαουδικής Αραβίας.
Για το φυσικό αέριο, οι επίσημοι αριθμοί είναι ελαφρώς λιγότερο εντυπωσιακοί, αλλά είναι πιθανό να υποτιμηθούν ακόμη περισσότερο από τις τιμές του πετρελαίου, με το Ιράκ να έχει περίπου 135 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αποθεμάτων (το 12ο μεγαλύτερο στον κόσμο) στα ανώμαλα πεδία στα νότια της χώρας.
Ωστόσο, παρά την περιστασιακή αύξηση των εκτιμήσεων των αποθεμάτων τα τελευταία χρόνια - εξαιρετικά μέτρια από τα πρότυπα των γειτόνων της, παρεμπιπτόντως - μεγάλο μέρος του Ιράκ εξακολουθεί να παραμένει ανεξερεύνητο ή υποεξεταζόμενο σε σύγκριση με άλλες μεγάλες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες.
Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (IEA), και σύμφωνα με την αξιολόγηση της αμερικανικής γεωλογικής έρευνας (USGS), το επίπεδο των τελικά ανακτήσιμων πόρων κατά την εποχή εκείνη ήταν περίπου 232 δισεκατομμύρια βαρέλια υγρών αργού πετρελάιου και φυσικού αερίου.
Ακόμη και αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί από την χαμηλή πλευρά, πρόσθεσε η IEA, καθώς μια λεπτομερής μελέτη από την Petrolog την ίδια εποχή έφθασε σε παρόμοιο ποσοστό αλλά δεν συμπεριέλαβε τα τμήματα του βόρειου Ιράκ στην περιοχή KRG ή εξέτασε τις γεωλογικές ανωμαλίες που επικρατούσαν τις κεντρικές και δυτικές περιοχές της χώρας.
Ακόμη και με τον πολύ πιο συντηρητικό αριθμό USGS, το Ιράκ μόλις πριν από μια δεκαετία παρήγαγε μόνο το 15% των τελικά ανακτήσιμων πόρων του, σε σύγκριση με 23% για τη Μέση Ανατολή στο σύνολό της την εποχή εκείνη.
Σε εκείνο το σημείο, από τις 530 πιθανές γεωλογικές προοπτικές με υδρογονάνθρακες που προσδιορίστηκαν με μόνο γεωφυσικά μέσα στο Ιράκ, μόνο 113 είχαν διανοιχτεί, με το πετρέλαιο να βρίσκεται σε 73 από αυτά, με ποσοστό επιτυχίας 65%. Παρόλο που έχουν πλέον διανοιχτεί περισσότερες από αυτές τις γεωφυσικά προσδιορισμένες τοποθεσίες, έχουν προκύψει πολλές νέες, λόγω της ταχύτερης ανάλυσης των σεισμικών και ιστορικών δεδομένων.
«Οι Ρώσοι έχουν κάνει τις δικές τους δοκιμές για πιθανά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου με την πάροδο των χρόνων και πιστεύουν ότι πρόκειται για διπλάσιες από τις σημερινές επίσημες εκτιμήσεις και για τα δύο αυτά [πετρέλαιο και φυσικό αέριο]», ανέφερε ιρακινός αξιωματούχος στο OilPrice.com.
Αυτός είναι ένας από τους δύο βασικούς λόγους για τους οποίους η Ρωσία εκμεταλλεύτηκε κάθε ευκαιρία για να επεκτείνει την επιρροή της στο βόρειο και νότιο τμήμα του Ιράκ. Στον Βορρά έχει μέχρι στιγμής εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία μέσω της Rosneft, η οποία έχει αποκτήσει τον έλεγχο των βασικών στοιχείων της υποδομής πετρελαίου και φυσικού αερίου της περιοχής.
Παρόλο που ήταν πάντοτε σε θέση να βασιστεί στην ικανότητα χρήσης του πολιτικού και στρατιωτικού του Ιράν για το Ιράκ για τους δικούς του σκοπούς, έπρεπε να παραμεριστούν για λίγο, τουλάχιστον ενώ η πραγματική εξουσία στο Ιράκ - Moqtada al-Sadr - εγκαταστάθηκε στο ρόλο του μεσολαβητή εξουσίας.
Καθώς αυτή βασιζόταν αρχικά στο υπερεθνικιστικό μήνυμα («Ιράκ για τους Ιρακινούς, χωρίς ουσιώδη ξένη επιρροή», κατ 'ουσίαν) του εξουσιαστικού κόμματος ισχύος του «Σαϊρόνος», η Μόσχα μπόρεσε να ξεδιπλώσει μόνο τις άκρες.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτού - και ένα πρότυπο για τέτοιες στρατηγικές για οποιαδήποτε επίδοξη υπερδύναμη, ειλικρινά - ήταν η «απονομή» ενός μέχρι σήμερα άγνωστου αναπτυξιακού μπλοκ στη μέση μιας ερημιάς από μια μέχρι σήμερα άγνωστη ρωσική εταιρεία σε μια εποχή που κανένας άλλος γνώριζε ότι οτιδήποτε έπρεπε να απονεμηθεί.
Όπως υπογράμμιζε τότε η OilPrice.com η ρωσική εταιρεία Stroytransgaz υπέγραψε σύμβαση με το υπουργείο πετρελαίου Βαγδάτη για την εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου στην επαρχία Anbar (μια έρημη περιοχή από την ανάπτυξη του τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου του Ιράκ).
Ωστόσο, το κλειδί για αυτό είναι το γεγονός ότι η περιοχή είναι κρίσιμη στη Ρωσία για να ενισχύσει την παρουσία της στην κεντρική Μέση Ανατολή και να είναι σε θέση να κατανοήσει τον σκοπό της ανακοίνωσης διπλασιασμού (ενδεχομένως τριπλασιασμού) ρωσικών φαινομένων επενδύσεων στο Ιράκ.
Η Ρωσία διακινδύνευσε πλήρη στρατιωτική αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ για να αποκτήσει ένα λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας πλήρους κλίμακας [Σεβαστούπολη] με πρόσβαση στη Μεσόγειο όταν προσάρτησε την Κριμαία το 2014, οπότε δεν υπάρχει τίποτα που δεν θα κάνει για να οικοδομήσει τη βάση της στη Συρία και στη διαδρομή διέλευσης και προμήθειας στη Συρία, η οποία περιλαμβάνει το Ιράκ , δήλωσε η πηγή του Ιράκ.
Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, το οικόπεδο 17 στο Anbar - και η επένδυση ύψους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα - έχει νόημα για τους Ρώσους, καθώς σκοπεύουν να εξασφαλίσει αυτό που ο αμερικανικός στρατός χρησιμοποίησε για να ονομάσει «σπονδυλική στήλη» του Ισλαμικού Κράτους όπου ο Ευφράτης ρέει δυτικά στη Συρία και ανατολικά στον Περσικό Κόλπο.
Κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης που εκτείνεται από τα ανατολικά προς τα δυτικά, βρίσκονται οι ιστορικές υπερεθνικιστικές και υπερ-αντι-δυτικές πόλεις Falluja, Ramadi, Hit και Haditha, και στη συνέχεια υπάρχει η Συρία, με τα στρατηγικά λιμάνια του Banias και Tartus.
Με ευτυχισμένη «σύμπτωση» τόσο ο Banias όσο και ο Tartus είναι επίσης πολύ κοντά στην μαζική ρωσική αεροπορική βάση Khmeimim και το σύστημα πυραύλων S-400 Triumf.
Αν και η βάση τέθηκε σε λειτουργία μόνο το 2015 υποτίθεται ότι θα βοηθήσει στην καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, η Ρωσία φαίνεται να έχει αλλάξει τα τακτικά της σχέδια γι 'αυτήν, έχοντας επίσης υπογράψει μια 49ετή μίσθωση για αυτό, με την επιλογή για μια νέα παράταση 25 ετών.
Μια μικρή πτήση μακριά είναι ο σταθμός ακρόασης της Ρωσίας για τη συγκέντρωση πληροφοριών Latakia.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών