Το τοπίο δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών- Δύο πρόσωπα όμως δείχνουν να ξεχωρίζουν αναφέρουν οι Times
Το τοπίο δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών.
Δύο πρόσωπα όμως δείχνουν να ξεχωρίζουν αναφέρουν οι Times.
Ο J. Biden και η E. Warren κατρακυλούν και ελπίζουν σε μια θαυματουργή ανάκαμψη.
Ο P. Butejet και η E. Clobusar πάσχουν από τη σχετική τους ανωνυμία και την έλλειψη πόρων.
Οι δύο άνδρες που κυριαρχούν αυτή τη στιγμή στη μάχη, ο B. Schanders και ο M. Bloomberg δεν θα μπορούσε να έχουν μεγαλύτερη ιδεολογική απόσταση μεταξύ τους.
Η άνοδός τους όμως - μαζί με αυτή του D. Trump - αντανακλά με παράδοξο τρόπο τις σεισμικές αλλαγές στην αμερικανική πολιτική.
Η μάχη ανάμεσα στον Σοσιαλιστή (δηλαδή τον Schanders) και τον Δισεκατομμυριούχο (δηλαδή τον Bloomberg) μοιάζει με το reality που προσέδωσε στον σημερινό πρόεδρο εθνική φήμη και πολιτικό πλούτο.
Δεν έχουν ασφαλώς πολλά κοινά σημεία πέρα από τα 78 τους χρόνια (γεννήθηκαν με διαφορά λόγων μηνών πριν και μετά την είσοδο της Αμερικής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) και την εβραϊκή τους κληρονομιά, αφού και οι δύο κατάγονται από οικογένειες ανατολικοευρωπαίων μεταναστών.
Το εντυπωσιακότερο κοινό τους χαρακτηριστικό όμως είναι ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν ήταν καν μέλη του κόμματος.
Ο Schanders εξελέγη επανειλημμένα στο Κογκρέσο ως ανεξάρτητος. Αυτοαποκαλείται «Δημοκρατικός σοσιαλιστής» και παραμένει σε μεγάλο μέρος έξω από το κόμμα.
Ο Bloomberg έθεσε υποψηφιότητα για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης το 2001 από τις τάξεις των Ρεπουμπλικάνων, στη συνέχεια ανεξαρτητοποιήθηκε και μόλις το 2018 γράφτηκε στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Όπως υπενθυμίζουν οι επικριτές του, υποστήριξε τον υιό Bush απέναντι στον Kerry το 2004 και τον John Mac Kaim απέναντι στον Obama το 2008.
Όποιος νικήσει θα αντιμετωπίσει φυσικά τον Trump, για τον οποίο όταν έθεσε υποψηφιότητα το 2016 πολλοί δεν ήξεραν αν είναι καν Ρεπουμπλικάνος.
Να αποτελεί άραγε σύμπτωση η ταυτόχρονη άνοδος τριών ηλικιωμένων ανδρών που απέκτησαν πρόσφατα πολιτικές ταυτότητες;
Η δείχνει κάτι βαθύτερο για τον ταχύτατα μεταβαλλόμενο χαρακτήρα της αμερικανικής πολιτικής;
Πρώτα απ ’όλα, φαίνεται ότι η ανταμοιβή για τον οπορτουνισμό στην πολιτική δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη.
Ο B. Johnson θα μπορούσε θαυμάσια να είχε υποστηρίξει το Remain στο δημοψήφισμα του 2016.
«Πέτα τις αρχές σου!
Αφοσιώσου στο κόμμα σου!» είχε πει ο Ντισραέλι.
Ο σημερινός κανόνας φαίνεται να είναι «Πέτα το κόμμα σου!
Αφοσιώσου στο εγώ σου!»
Ένας άλλος παράγων είναι η γοητεία του καινούργιου. Φορώντας νέα πολιτικά ρούχα, οι τρεις άνδρες απαντούν στην ισχυρή επιθυμία του εκλογικού σώματος για κάτι καινούργιο.
Το 2008 και το 2016, οι πρόεδροι Obama και Trump νίκησαν υποψήφιους του κατεστημένου που βρίσκονταν στην Ουάσινγκτον για δεκαετίες.
Το σημαντικότερο μάθημα όμως είναι η διάβρωση της παραδοσιακής κομματικής ταυτότητας στην εποχή του λαϊκισμού.
Καθώς οι παλιές οικονομικές παράμετροι της πολιτικής ταυτότητας δίνουν τη θέση τους σε ταυτότητες που στηρίζονται στις αξίες, τα συμβατικά πολιτικά κόμματα βλέπουν τον χαρακτήρα της υποστήριξής τους να αλλάζει.
Oι λευκοί ψηφοφόροι χαμηλής μόρφωσης από εργατικά στρώματα ψηφίζουν συντηρητικά κόμματα, ενώ τα κεντροαριστερά κόμματα γίνονται καταφύγιο της μητροπολιτικών ελίτ, των μειονοτήτων και των μεταναστών.
Το 2016, ο Trump προσείλκυσε τόσο παραδοσιακούς Ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους επικεντρωμένους σε κοινωνικά θέματα όπως οι αμβλώσεις, όσο και αρκετούς παραδοσιακούς Δημοκρατικούς ψηφοφόρους που είχαν απομακρυνθεί από το κόμμα τους λόγω του κοσμοπολίτικου φιλελευθερισμού και της αυταρέσκειας των ηγετών του και είχαν ανακαλύψει με έκπληξη έναν Ρεπουμπλικάνο που υποστήριζε κυβερνητικά προγράμματα όπως το Medicare.
Η μάχη Schanders - Bloomberg αντανακλά καλά αυτή τη δυναμική. Και οι δύο προσπαθούν να αποδείξουν την εγγύτητά τους με τους νέους ψηφοφόρους του κόμματος υπακούοντας σε αξίες που στηρίζονται στην ταυτότητα.
Ο Schanders δίνει έμφαση σε πολυδάπανα προγράμματα ελπίζοντας να κερδίσει ξανά παραδοσιακούς Δημοκρατικούς ψηφοφόρους.
Ο Bloomberg πιστεύει ότι ο πραγματισμός του θα προσελκύσει κεντρώους Δημοκρατικούς που θέλουν να φύγει ο Trump.
Σε μια εποχή που η πόλωση αυξάνεται, αποτελεί ειρωνεία το γεγονός ότι όποιος κερδίσει τον Νοέμβριο θα το οφείλει σε έναν βαθμό στο ότι «έσπασε» τις παραδοσιακές κομματικές γραμμές.
www.bankingnews.gr
Δύο πρόσωπα όμως δείχνουν να ξεχωρίζουν αναφέρουν οι Times.
Ο J. Biden και η E. Warren κατρακυλούν και ελπίζουν σε μια θαυματουργή ανάκαμψη.
Ο P. Butejet και η E. Clobusar πάσχουν από τη σχετική τους ανωνυμία και την έλλειψη πόρων.
Οι δύο άνδρες που κυριαρχούν αυτή τη στιγμή στη μάχη, ο B. Schanders και ο M. Bloomberg δεν θα μπορούσε να έχουν μεγαλύτερη ιδεολογική απόσταση μεταξύ τους.
Η άνοδός τους όμως - μαζί με αυτή του D. Trump - αντανακλά με παράδοξο τρόπο τις σεισμικές αλλαγές στην αμερικανική πολιτική.
Η μάχη ανάμεσα στον Σοσιαλιστή (δηλαδή τον Schanders) και τον Δισεκατομμυριούχο (δηλαδή τον Bloomberg) μοιάζει με το reality που προσέδωσε στον σημερινό πρόεδρο εθνική φήμη και πολιτικό πλούτο.
Δεν έχουν ασφαλώς πολλά κοινά σημεία πέρα από τα 78 τους χρόνια (γεννήθηκαν με διαφορά λόγων μηνών πριν και μετά την είσοδο της Αμερικής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) και την εβραϊκή τους κληρονομιά, αφού και οι δύο κατάγονται από οικογένειες ανατολικοευρωπαίων μεταναστών.
Το εντυπωσιακότερο κοινό τους χαρακτηριστικό όμως είναι ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν ήταν καν μέλη του κόμματος.
Ο Schanders εξελέγη επανειλημμένα στο Κογκρέσο ως ανεξάρτητος. Αυτοαποκαλείται «Δημοκρατικός σοσιαλιστής» και παραμένει σε μεγάλο μέρος έξω από το κόμμα.
Ο Bloomberg έθεσε υποψηφιότητα για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης το 2001 από τις τάξεις των Ρεπουμπλικάνων, στη συνέχεια ανεξαρτητοποιήθηκε και μόλις το 2018 γράφτηκε στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Όπως υπενθυμίζουν οι επικριτές του, υποστήριξε τον υιό Bush απέναντι στον Kerry το 2004 και τον John Mac Kaim απέναντι στον Obama το 2008.
Όποιος νικήσει θα αντιμετωπίσει φυσικά τον Trump, για τον οποίο όταν έθεσε υποψηφιότητα το 2016 πολλοί δεν ήξεραν αν είναι καν Ρεπουμπλικάνος.
Να αποτελεί άραγε σύμπτωση η ταυτόχρονη άνοδος τριών ηλικιωμένων ανδρών που απέκτησαν πρόσφατα πολιτικές ταυτότητες;
Η δείχνει κάτι βαθύτερο για τον ταχύτατα μεταβαλλόμενο χαρακτήρα της αμερικανικής πολιτικής;
Πρώτα απ ’όλα, φαίνεται ότι η ανταμοιβή για τον οπορτουνισμό στην πολιτική δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη.
Ο B. Johnson θα μπορούσε θαυμάσια να είχε υποστηρίξει το Remain στο δημοψήφισμα του 2016.
«Πέτα τις αρχές σου!
Αφοσιώσου στο κόμμα σου!» είχε πει ο Ντισραέλι.
Ο σημερινός κανόνας φαίνεται να είναι «Πέτα το κόμμα σου!
Αφοσιώσου στο εγώ σου!»
Ένας άλλος παράγων είναι η γοητεία του καινούργιου. Φορώντας νέα πολιτικά ρούχα, οι τρεις άνδρες απαντούν στην ισχυρή επιθυμία του εκλογικού σώματος για κάτι καινούργιο.
Το 2008 και το 2016, οι πρόεδροι Obama και Trump νίκησαν υποψήφιους του κατεστημένου που βρίσκονταν στην Ουάσινγκτον για δεκαετίες.
Το σημαντικότερο μάθημα όμως είναι η διάβρωση της παραδοσιακής κομματικής ταυτότητας στην εποχή του λαϊκισμού.
Καθώς οι παλιές οικονομικές παράμετροι της πολιτικής ταυτότητας δίνουν τη θέση τους σε ταυτότητες που στηρίζονται στις αξίες, τα συμβατικά πολιτικά κόμματα βλέπουν τον χαρακτήρα της υποστήριξής τους να αλλάζει.
Oι λευκοί ψηφοφόροι χαμηλής μόρφωσης από εργατικά στρώματα ψηφίζουν συντηρητικά κόμματα, ενώ τα κεντροαριστερά κόμματα γίνονται καταφύγιο της μητροπολιτικών ελίτ, των μειονοτήτων και των μεταναστών.
Το 2016, ο Trump προσείλκυσε τόσο παραδοσιακούς Ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους επικεντρωμένους σε κοινωνικά θέματα όπως οι αμβλώσεις, όσο και αρκετούς παραδοσιακούς Δημοκρατικούς ψηφοφόρους που είχαν απομακρυνθεί από το κόμμα τους λόγω του κοσμοπολίτικου φιλελευθερισμού και της αυταρέσκειας των ηγετών του και είχαν ανακαλύψει με έκπληξη έναν Ρεπουμπλικάνο που υποστήριζε κυβερνητικά προγράμματα όπως το Medicare.
Η μάχη Schanders - Bloomberg αντανακλά καλά αυτή τη δυναμική. Και οι δύο προσπαθούν να αποδείξουν την εγγύτητά τους με τους νέους ψηφοφόρους του κόμματος υπακούοντας σε αξίες που στηρίζονται στην ταυτότητα.
Ο Schanders δίνει έμφαση σε πολυδάπανα προγράμματα ελπίζοντας να κερδίσει ξανά παραδοσιακούς Δημοκρατικούς ψηφοφόρους.
Ο Bloomberg πιστεύει ότι ο πραγματισμός του θα προσελκύσει κεντρώους Δημοκρατικούς που θέλουν να φύγει ο Trump.
Σε μια εποχή που η πόλωση αυξάνεται, αποτελεί ειρωνεία το γεγονός ότι όποιος κερδίσει τον Νοέμβριο θα το οφείλει σε έναν βαθμό στο ότι «έσπασε» τις παραδοσιακές κομματικές γραμμές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών