Όπως αναφέρει το think tank Mises Institute oι απαντήσεις στο ερώτημα πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί ο κορωνοϊός πρέπει να αντιμετωπιστεί με τo σκεπτικισμό που αρμόζει σε οποιαδήποτε κρατική προπαγάνδα
Μερικές φορές τα τρομερά πράγματα συμβαίνουν χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, και ο νέος κορωνοϊός από την Wuhan μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ένα από αυτά τα πράγματα.
Είναι πολύ πιθανό ότι ο νέος κορωνοϊός προέκυψε από τις ανοιχτές αγορές στην επαρχία Hubei της Κίνας και όχι από ένα βιολογικό όπλο που είχε κατασκευάσει η κυβέρνηση του Xi Jinping.
Ωστόσο όπως αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank Mises Institute oι εύκολες ή άμεσα εμφανείς απαντήσεις στο ερώτημα πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτό πρέπει να αντιμετωπιστούν με to σκεπτικισμό που αρμόζει σε οποιαδήποτε κρατική προπαγάνδα.
Κρίσεις κάθε είδους, είτε οικονομικές, πολιτικές, στρατιωτικές είτε για την υγεία, ωθούν τους ιδεολόγους που προσπαθούν να εξηγήσουν πώς τέτοια γεγονότα ταιριάζουν με την κοσμοθεωρία τους.
Στην πραγματικότητα, οι πολιτικοί προσπαθούν συχνά να φτιάξουν κάθε κρίση σαν να έχει συμβεί πρώτον ακριβώς επειδή οι πολιτικές και οι προτιμήσεις τους δεν έχουν υιοθετηθεί.
Ο κορωναϊός της Wuhan φαίνεται να είναι κατάλληλος για αυτό.
Οι «Alarmists» (είναι υπερβολικοί ή κρούουν υπερβολικά τον κώδωνα του συναγερμού για μια πραγματική ή φανταστική απειλή, όπως η αύξηση των θανάτων από μολυσματική νόσο) υποστηρίζουν (i) πολύ πιο ισχυρά και περιεκτικά μέτρα δημόσιας υγείας από τις εθνικές κυβερνήσεις και (ii) μεγαλύτερο υπερεθνικό συντονισμό που αναπόφευκτα επισημαίνει ότι οι μολυσματικές ασθένειες θεωρούνται ως δικαιολογία για την αύξηση της κρατικής εξουσίας έναντι των προσωπικών ιατρικών αποφάσεων.
Οι τρομακτικοί και ταχέως μεταδιδόμενοι ιοί είναι τέλειοι για το επιχείρημά τους ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν απλά να παραμείνουν στις δικές τους αποφάσεις.
Οι διασυνοριακές εστίες ασθενειών είναι ιδιαίτερα κατάλληλες για την προϋπάρχουσα γραφειοκρατική επιθυμία για εξουσία πάνω στους πληθυσμούς καθιστώντας το κοινό πολύ πιο πρόθυμο να δεχθεί αναγκαστικές καραντίνες και συλλήψεις για μη συμμόρφωση. αναγκασμένες ανοσοποιήσεις. ακούσιες δεσμεύσεις για κρατικές διευκολύνσεις. απαγορεύσεις κυκλοφορίας • περιορισμούς στις επιχειρηματικές δραστηριότητες και τα ταξίδια. και τους ελέγχους εισαγωγής.
Επιτρέπουν επίσης στους υπαλλήλους της δημόσιας υγείας να διοικούν και να διαχειρίζονται τις προσπάθειες για να βρουν «τη θεραπεία», οι οποίοι στη συνέχεια λαμβάνουν τα εύσημα όταν ο ιός τελικά υποχωρεί.
Αυτά είναι τα πράγματα που θέλουν οι αυταρχικοί πολιτικοί παντού και πάντα.
Οι κρίσεις παρέχουν απλώς την ευκαιρία να αυξήσουν την εξουσία τους και επίσης το κοινό να συνηθίσει να δέχεται χωρίς αντιδράσεις διαταγές από τις κεντρικές κυβερνήσεις.
Οι «αντι-ελευθερωτικοί» προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο.
Έχουν την τάση να εξηγούν τις κρίσεις ως αποτέλεσμα της παρέμβασης του κράτους (ή της κεντρικής τράπεζας), είτε δημιουργήθηκε είτε επιδεινώθηκαν από την έλλειψη πειθαρχίας της αγοράς, κινήτρων και δικαιωμάτων ιδιοκτησίας που λείπουν λόγω κρατικής δράσης ή κρατικής ρύθμισης.
Οι φιλελεύθεροι πιστεύουν ότι η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων, για παράδειγμα, σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους από ό, τι σώζει, εγκρίνοντας μη σωστά φάρμακα και καθυστερώντας τις εγκρίσεις των ρυθμιστικών αρχών για υποσχόμενες θεραπείες.
Επιπλέον, μια ατομικιστική ελευθεριακή προοπτική για την αποτελεί προφανή πρόκληση για τη δημόσια υγεία.
Κανένα άτομο δεν πρέπει να αναγκαστεί να δεχθεί να τεθεί σε καραντίνα ή ανοσοποίηση ενάντια στη θέλησή του.
Πώς λοιπόν συμβιβάζουμε τη δημόσια υγεία με τα ατομικά δικαιώματα; Θα έπρεπε να θυσιάσει το τελευταίο για να προστατεύσει το πρώτο;
Τρεις παρατηρήσεις
Πρώτον, ακόμη και το εξαιρετικά αυταρχικό κινεζικό εθνικό κράτος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον κορωνοϊό, μολονότι μπορεί να θέσει σε καραντίνα ολόκληρες πόλεις, να επιβάλει κατ 'οίκον περιορισμό στις πόλεις κατά τρόπο αδιανόητο στις δυτικές χώρες.
Η κινεζική αστυνομία κυριολεκτικά σέρνει τους ανθρώπους που είναι ύποπτοι να μεταφέρουν τον κορωνοϊό έξω από τα αυτοκίνητά τους, τους βάζει χειροπέδες και τους μεταφέρει σε νοσοκομεία.
Οι Κινέζοι πολίτες που μιλούν δημοσίως κατά του χειρισμού της κρίσης της κυβέρνησης Xi Jinping, συλλαμβάνονται.
Επομένως, αν η κινεζική κυβέρνηση δεν μπορεί να συγκρατήσει την εξάπλωση του κορωνοϊού , ακόμα και με στρατιωτικό νόμο και έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, πώς οι χώρες του δυτικού κόσμου αναμένουν να το κάνουν;
Δεύτερον, οι φτωχές χώρες (και η Κίνα είναι αρκετά φτωχή σε κατά κεφαλήν σε σύγκριση με τη Δύση) υποφέρουν σχεδόν πάντοτε από χειρότερες συνθήκες δημόσιας υγείας.
Η υγιεινή, η διατροφή και η πρόσβαση στα φάρμακα, στις εγκαταστάσεις και στους ικανούς γιατρούς έχουν μεγάλη σημασία όταν πρόκειται για την επώαση μολυσματικών ασθενειών.
Οι πλουσιότερες χώρες είναι πιο υγιείς χώρες και η Δύση ωφελεί όταν οι συνθήκες βελτιώνονται και εκσυγχρονίζονται και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Τρίτον, έχουμε ήδη de facto υπερεθνικούς φορείς, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, που έχουν ως αποστολή την πρόληψη και τη μείωση της εξάπλωσης ασθενειών όπως ο κορωναϊός.
Ο ΠΟΥ υπάρχει από το 1948 και δεν έχει εμποδίσει πολλές σύγχρονες επιδημίες όπως το SARS και το Zika.
Ποιος νέος διεθνής οργανισμός ή οργάνωση θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο;
Σε κάθε περίπτωση, οι πανδημίες απαιτούν αποκέντρωση της θεραπείας.
Εξάλλου, η καλύτερη προσέγγιση είναι να απομονώσετε τους μολυσμένους ανθρώπους και όχι να τους μεταφέρετε σε μεγάλα νοσοκομειακά κέντρα σε πολυσύχναστα κέντρα πόλης.
Ποιος ιατρός ή νοσοκόμα θέλει να εργαστεί σε νοσοκομείο γεμάτο περιπτώσεις κορροναϊού;
Μπορούμε να επιθυμούμε μια ουτοπική ελευθεριακή απάντηση σε κρίσεις δημόσιας υγείας όπως ο κορωνοϊός.
Αλλά μερικές φορές αρνητικά γεγονότα απλά συμβαίνουν απλά.
Η καλύτερη ελπίδα είναι τα κίνητρα της αγοράς, η ταχεία εφαρμογή της ατομικής ανθρώπινης ευρηματικότητας και το ενδιαφέρον για την κατάσταση.
Η ελευθερία είναι καλύτερη, όχι τέλεια.
Και οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της κινεζικής κυβέρνησης, είναι ανίδεες όπως πάντα, καταλήγει το Mises Institute.
www.bankingnews.gr
Είναι πολύ πιθανό ότι ο νέος κορωνοϊός προέκυψε από τις ανοιχτές αγορές στην επαρχία Hubei της Κίνας και όχι από ένα βιολογικό όπλο που είχε κατασκευάσει η κυβέρνηση του Xi Jinping.
Ωστόσο όπως αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank Mises Institute oι εύκολες ή άμεσα εμφανείς απαντήσεις στο ερώτημα πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτό πρέπει να αντιμετωπιστούν με to σκεπτικισμό που αρμόζει σε οποιαδήποτε κρατική προπαγάνδα.
Κρίσεις κάθε είδους, είτε οικονομικές, πολιτικές, στρατιωτικές είτε για την υγεία, ωθούν τους ιδεολόγους που προσπαθούν να εξηγήσουν πώς τέτοια γεγονότα ταιριάζουν με την κοσμοθεωρία τους.
Στην πραγματικότητα, οι πολιτικοί προσπαθούν συχνά να φτιάξουν κάθε κρίση σαν να έχει συμβεί πρώτον ακριβώς επειδή οι πολιτικές και οι προτιμήσεις τους δεν έχουν υιοθετηθεί.
Ο κορωναϊός της Wuhan φαίνεται να είναι κατάλληλος για αυτό.
Οι «Alarmists» (είναι υπερβολικοί ή κρούουν υπερβολικά τον κώδωνα του συναγερμού για μια πραγματική ή φανταστική απειλή, όπως η αύξηση των θανάτων από μολυσματική νόσο) υποστηρίζουν (i) πολύ πιο ισχυρά και περιεκτικά μέτρα δημόσιας υγείας από τις εθνικές κυβερνήσεις και (ii) μεγαλύτερο υπερεθνικό συντονισμό που αναπόφευκτα επισημαίνει ότι οι μολυσματικές ασθένειες θεωρούνται ως δικαιολογία για την αύξηση της κρατικής εξουσίας έναντι των προσωπικών ιατρικών αποφάσεων.
Οι τρομακτικοί και ταχέως μεταδιδόμενοι ιοί είναι τέλειοι για το επιχείρημά τους ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν απλά να παραμείνουν στις δικές τους αποφάσεις.
Οι διασυνοριακές εστίες ασθενειών είναι ιδιαίτερα κατάλληλες για την προϋπάρχουσα γραφειοκρατική επιθυμία για εξουσία πάνω στους πληθυσμούς καθιστώντας το κοινό πολύ πιο πρόθυμο να δεχθεί αναγκαστικές καραντίνες και συλλήψεις για μη συμμόρφωση. αναγκασμένες ανοσοποιήσεις. ακούσιες δεσμεύσεις για κρατικές διευκολύνσεις. απαγορεύσεις κυκλοφορίας • περιορισμούς στις επιχειρηματικές δραστηριότητες και τα ταξίδια. και τους ελέγχους εισαγωγής.
Επιτρέπουν επίσης στους υπαλλήλους της δημόσιας υγείας να διοικούν και να διαχειρίζονται τις προσπάθειες για να βρουν «τη θεραπεία», οι οποίοι στη συνέχεια λαμβάνουν τα εύσημα όταν ο ιός τελικά υποχωρεί.
Αυτά είναι τα πράγματα που θέλουν οι αυταρχικοί πολιτικοί παντού και πάντα.
Οι κρίσεις παρέχουν απλώς την ευκαιρία να αυξήσουν την εξουσία τους και επίσης το κοινό να συνηθίσει να δέχεται χωρίς αντιδράσεις διαταγές από τις κεντρικές κυβερνήσεις.
Οι «αντι-ελευθερωτικοί» προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο.
Έχουν την τάση να εξηγούν τις κρίσεις ως αποτέλεσμα της παρέμβασης του κράτους (ή της κεντρικής τράπεζας), είτε δημιουργήθηκε είτε επιδεινώθηκαν από την έλλειψη πειθαρχίας της αγοράς, κινήτρων και δικαιωμάτων ιδιοκτησίας που λείπουν λόγω κρατικής δράσης ή κρατικής ρύθμισης.
Οι φιλελεύθεροι πιστεύουν ότι η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων, για παράδειγμα, σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους από ό, τι σώζει, εγκρίνοντας μη σωστά φάρμακα και καθυστερώντας τις εγκρίσεις των ρυθμιστικών αρχών για υποσχόμενες θεραπείες.
Επιπλέον, μια ατομικιστική ελευθεριακή προοπτική για την αποτελεί προφανή πρόκληση για τη δημόσια υγεία.
Κανένα άτομο δεν πρέπει να αναγκαστεί να δεχθεί να τεθεί σε καραντίνα ή ανοσοποίηση ενάντια στη θέλησή του.
Πώς λοιπόν συμβιβάζουμε τη δημόσια υγεία με τα ατομικά δικαιώματα; Θα έπρεπε να θυσιάσει το τελευταίο για να προστατεύσει το πρώτο;
Τρεις παρατηρήσεις
Πρώτον, ακόμη και το εξαιρετικά αυταρχικό κινεζικό εθνικό κράτος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον κορωνοϊό, μολονότι μπορεί να θέσει σε καραντίνα ολόκληρες πόλεις, να επιβάλει κατ 'οίκον περιορισμό στις πόλεις κατά τρόπο αδιανόητο στις δυτικές χώρες.
Η κινεζική αστυνομία κυριολεκτικά σέρνει τους ανθρώπους που είναι ύποπτοι να μεταφέρουν τον κορωνοϊό έξω από τα αυτοκίνητά τους, τους βάζει χειροπέδες και τους μεταφέρει σε νοσοκομεία.
Οι Κινέζοι πολίτες που μιλούν δημοσίως κατά του χειρισμού της κρίσης της κυβέρνησης Xi Jinping, συλλαμβάνονται.
Επομένως, αν η κινεζική κυβέρνηση δεν μπορεί να συγκρατήσει την εξάπλωση του κορωνοϊού , ακόμα και με στρατιωτικό νόμο και έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, πώς οι χώρες του δυτικού κόσμου αναμένουν να το κάνουν;
Δεύτερον, οι φτωχές χώρες (και η Κίνα είναι αρκετά φτωχή σε κατά κεφαλήν σε σύγκριση με τη Δύση) υποφέρουν σχεδόν πάντοτε από χειρότερες συνθήκες δημόσιας υγείας.
Η υγιεινή, η διατροφή και η πρόσβαση στα φάρμακα, στις εγκαταστάσεις και στους ικανούς γιατρούς έχουν μεγάλη σημασία όταν πρόκειται για την επώαση μολυσματικών ασθενειών.
Οι πλουσιότερες χώρες είναι πιο υγιείς χώρες και η Δύση ωφελεί όταν οι συνθήκες βελτιώνονται και εκσυγχρονίζονται και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Τρίτον, έχουμε ήδη de facto υπερεθνικούς φορείς, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, που έχουν ως αποστολή την πρόληψη και τη μείωση της εξάπλωσης ασθενειών όπως ο κορωναϊός.
Ο ΠΟΥ υπάρχει από το 1948 και δεν έχει εμποδίσει πολλές σύγχρονες επιδημίες όπως το SARS και το Zika.
Ποιος νέος διεθνής οργανισμός ή οργάνωση θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο;
Σε κάθε περίπτωση, οι πανδημίες απαιτούν αποκέντρωση της θεραπείας.
Εξάλλου, η καλύτερη προσέγγιση είναι να απομονώσετε τους μολυσμένους ανθρώπους και όχι να τους μεταφέρετε σε μεγάλα νοσοκομειακά κέντρα σε πολυσύχναστα κέντρα πόλης.
Ποιος ιατρός ή νοσοκόμα θέλει να εργαστεί σε νοσοκομείο γεμάτο περιπτώσεις κορροναϊού;
Μπορούμε να επιθυμούμε μια ουτοπική ελευθεριακή απάντηση σε κρίσεις δημόσιας υγείας όπως ο κορωνοϊός.
Αλλά μερικές φορές αρνητικά γεγονότα απλά συμβαίνουν απλά.
Η καλύτερη ελπίδα είναι τα κίνητρα της αγοράς, η ταχεία εφαρμογή της ατομικής ανθρώπινης ευρηματικότητας και το ενδιαφέρον για την κατάσταση.
Η ελευθερία είναι καλύτερη, όχι τέλεια.
Και οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της κινεζικής κυβέρνησης, είναι ανίδεες όπως πάντα, καταλήγει το Mises Institute.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών