Τι απαιτεί ο Επόπτης - Πως επηρεάζεται η χώρα μας
Μπορεί να μην προτρέπει αλλά σίγουρα δεν αποτρέπει ο SSM, να περιοριστεί και μάλιστα με συγκεκριμένους όρους ο αριθμός των τραπεζών καθώς η πανδημία φαίνεται πως δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο.
Το συγκεκριμένο θέμα υπενθυμίζεται πως προβλημάτιζε τον Επόπτη και πριν την πανδημία.
Στην τελευταία επίσκεψή του στην Ελλάδα ο κ. Enria είχε ερωτηθεί σχετικώς και διατύπωσε θετική άποψη για το θέμα των συγχωνεύσεων ενώ δεν απέκλεισε παρόμοιες εξελίξεις και στη χώρα μας μολονότι αυτή διαθέτει ένα εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό τραπεζών.
Δύο βασικές προϋποθέσεις εξετάζει ο SSM για τη συγκεκριμένη εξέλιξη της συγχώνευσης:
- Η διαδικασία να υπακούει σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά μοντέλα που να οδηγούν στην εξυγίανση μετά τη συγχώνευση.
- Από τη συγχώνευση να μην δημιουργούνται τράπεζες τόσο μεγάλες που να μην επιτρέπεται να αποτύχουν καθώς θα συμπαρασύρουν στην αποτυχία τους την οικονομία της χώρας τους και ενδεχομένως και μεγάλου τμήματος της οικονομίας της Ευρωζώνης.
Όμως ο SSM προβάλει και μια σημαντική απαίτηση για τις τράπεζες που συγχωνεύονται:
- Zητά από την καινούρια τράπεζα να μην διανέμει τα κέρδη της έως ότου δημιουργήσει σταθερά αποθεματικά
Είναι φανερό πως η πρώτη προϋπόθεση ακουμπάει περισσότερο τις τράπεζες του νότου (συχνά τα μοντέλα τους δεν επιτρέπουν την εξυγίανση) ενώ η δεύτερη που σχετίζεται με το μέγεθος των πιστωτικών ιδρυμάτων αφορά περισσότερο τις τράπεζες του βορρά.
Αυτή τη φορά ο κ. Douard Fernandez-Bollo, εκπρόσωπος της ΕΚΤ στο εποπτικό συμβούλιο, αναφέρεται στις προσδοκίες της ΕΚΤ για συγχωνεύσεις και εξαγορές λέγοντας ευθαρσώς πως η συνένωση πιστωτικών ιδρυμάτων στην αυξάνει την ανθεκτικότητα στο τραπεζικό σύστημα.
Γιατί και κυρίως με ποιο τρόπο θα πρέπει να ενοποιηθεί ο ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας;
Να σώσουν τα ίδια κεφάλαιά τους αγωνίζονται οι τράπεζες στην Ευρώπη.
Το τραπεζικό σύστημα στην Ευρώπη έχασε την ευκαιρία του να εξυγιανθεί μετά την κρίση του 2008.
Πάνω από δέκα χρόνια τώρα αντιμετωπίζεται μια κατάσταση όπου οι αδύναμες τράπεζες συνεχίζουν να αποτελούν βαρίδι για την αγορά ενώ θα έπρεπε να έχουν φύγει από το τοπίο.
Με τον τρόπο αυτόν πιέζονται τα περιθώρια κερδοφορίας του κλάδου και το σημαντικότερο: το τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί απρόσκοπτα να δανείζει την πραγματική οικονομία ιδιαίτερα σε αυτές τις κρίσιμες εποχές.
Οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις μπορούν να βοηθήσουν τα πιστωτικά ιδρύματα της Ευρώπης να αυξήσουν την κερδοφορία τους, επιτυγχάνοντας οικονομίες κλίμακας και να περιορίσουν τα κόστη τους.
Με τον τρόπο αυτόν οι μεγαλύτερες πια τράπεζες μπορούν να αυξήσουν σημαντικά τους πόρους τους συμβάλλοντας σε επενδύσεις που κατατείνουν στον ψηφιακό τους μετασχηματισμό κάτι που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να παραμείνει ανταγωνιστική μια τράπεζα σε αυτές τις εποχές.
Όταν οι συνενώσεις πιστωτικών ιδρυμάτων έχουν σχεδιαστεί και εκτελεστεί σωστά, μπορούν να συμβάλουν στη συνολική οικονομική ευρωστία του τραπεζικού συστήματος.
Οι τράπεζες μέσα από αυτή τη διαδικασία μεγαλώνουν.
Ωστόσο δεν πρέπει να δημιουργούνται τόσο μεγάλες τράπεζες που να είναι κρίσιμο να αποτύχουν.
Βεβαίως ο ρόλος του επόπτη δεν είναι να προωθεί ενεργά ή να αποφεύγει οποιαδήποτε μορφή ενοποίησης των τραπεζών.
Μπορεί βέβαια ο SSM να μην προτείνει ωστόσο ελέγχει αν οι τράπεζες που θα δημιουργηθούν από τις συνενώσεις εξασφαλίζουν βιώσιμα επιχειρηματικά μοντέλα τα οποία να συμμορφώνονται με τις κανονιστικές και εποπτικές απαιτήσεις και να έχουν εφαρμόσει ορθές ρυθμίσεις διακυβέρνησης και διαχείρισης κινδύνων.
Για το λόγο αυτόν ο SSM συνεργάζεται στενά με τις αρμόδιες εθνικές εποπτικές αρχές και τις αρχές χρηματοοικονομικής σταθερότητας, συμπεριλαμβανομένου του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης, το οποίο παρακολουθεί την ικανότητά των τραπεζών της Ευρωζώνης να αποτυγχάνουν με ασφαλή και ομαλό τρόπο και κατά πόσον έχουν τη δύναμη να εξαλείψουν τα εμπόδια που τυχόν θα ανακύψουν στη συγκεκριμένη διαδικασία.
Με ποιο τρόπο όμως θα υπολογιστούν οι κεφαλαιακές απαιτήσεις για τις καινούριες τράπεζες αυτές δηλαδή που προκύπτουν από συγχωνεύσεις αποτελεί ένα κρίσιμο ερώτημα.
Η διαδικασία θα ξεκινήσει με τους σταθμισμένους μέσους όρους των απαιτήσεων Pillar 2 (P2R) και Pillar 2 (P2G) των τραπεζών πριν από την ενοποίηση.
Ως P2R ορίζεται κεφαλαιακή απαίτηση που ισχύει επιπλέον και καλύπτει κινδύνους που υποτιμούνται ή δεν καλύπτονται από την ελάχιστη κεφαλαιακή απαίτηση (γνωστή ως πυλώνας 1).
Το P2G υποδεικνύει στις τράπεζες το επαρκές επίπεδο κεφαλαίου που πρέπει να διατηρηθεί ώστε να παρέχει ένα επαρκές απόθεμα για να αντέχει σε καταστάσεις άγχους όπως αυτές που ελέγχει το stress test.
Aνάλογα με το αποτέλεσμα όπως αναφέρει ο κ. Bollo οι απαιτήσεις προσαρμόζονται προς τα πάνω ή προς τα κάτω.
Για παράδειγμα, εάν η νέα τράπεζα που θα ανακύψει από τη συγχώνευση δεν πραγματοποιήσει επαρκείς βελτιώσεις στο προφίλ κινδύνου της ή εάν η συγχώνευση συνεπάγεται απρόσβλητους σημαντικούς κινδύνους εκτέλεσης πράξεων, θα αυξηθούν τα επίπεδα των P2R και P2G.
Εάν η νέα τράπεζα αποδείξει ότι έχει βελτιώσει το προφίλ κινδύνου της τότε αυτό σημαίνει πως η νέα τράπεζα έχει κάνει το επιχειρηματικό της μοντέλο πιο ανθεκτικό και άρα τα επίπεδα μπορεί να μειωθούν.
Στο προσχέδιο οδηγού, αποσαφηνίζεται την προσέγγιση της Τραπεζικής Εποπτείας για την υπεραξία.
Το Badwill (υποαξία) είναι ένα άυλο περιουσιακό στοιχείο που αποκτάται όταν μια τράπεζα αγοράζει μια άλλη τράπεζα υπολογίζοντας χαμηλότερη την αξία της δεύτερης τράπεζας έναντι των περιουσιακών στοιχείων και των υποχρεώσεών της.
Αν και η Εποπτεία αναγνωρίζει επαρκώς την επαληθευμένη λογιστική υπεραξία, αναμένει από τις συγχωνευμένες τράπεζες να τη χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά για να βελτιώσουν τη βιωσιμότητα του επιχειρηματικού τους μοντέλου, για παράδειγμα αυξάνοντας τις προβλέψεις για μη εξυπηρετούμενα δάνεια, όταν χρειάζεται, ή συμβάλλοντας στην απορρόφηση του κόστους συναλλαγής ή του κόστους ολοκλήρωσης.
Αναμένεται λοιπόν από τις συγχωνευμένες τράπεζες να μην διανέμουν κέρδη από την υπεραξία στους μετόχους τους έως ότου δημιουργηθούν σταθερά επιχειρηματικά μοντέλα.
Η καινούρια τράπεζα μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα εσωτερικά μοντέλα που υπήρχαν πριν από τη συγχώνευση, αλλά μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα.
Εν τω μεταξύ, θα πρέπει να καταθέσει στην Εποπτεία ένα αξιόπιστο πρόγραμμα ανάπτυξης εσωτερικών μοντέλων που θα αντιμετωπίζει τυχόν ζητήματα που δημιουργούνται μέσω της συγχώνευσης.
Ο SSM μπορεί επίσης να επιβάλει άλλους όρους, εάν χρειάζεται.
Ετσι αποφεύγεται το περιττό εποπτικό βάρος που θα δημιουργηθεί εάν η συγχωνευθείσα τράπεζα επανέλθει προσωρινά στην τυποποιημένη προσέγγιση, η οποία θα οδηγούσε σε αστάθεια σε ότι αφορά σταθμισμένα περιουσιακά στοιχεία της και σε μείωση της ευαισθησίας της σε κίνδυνο αναφέρει ο ίδιος.
Δεν εκτιμούμε εάν οι συγχωνεύσεις είναι ωφέλιμες.
Αυτό πρέπει να αποφασιστεί από τους συμμετέχοντες στην αγορά.
Στόχος του SSM λέει ο κ. Βollo είναι να διασφαλίσουμε ότι η προκύπτουσα οντότητα συμμορφώνεται με τις κανονιστικές και εποπτικές απαιτήσεις και διαχειρίζεται αποτελεσματικά τους κινδύνους της.
Ενθαρρύνουμε κάθε τράπεζα που εξετάζει τη συγχώνευση να έρθει σε επαφή μαζί μας το συντομότερο δυνατό, κατά προτίμηση προτού ενημερώσει δημοσίως τους συμμετέχοντες στην αγορά αναφέρει ο κ. Bollo.
Εάν οι τράπεζες μας παράσχουν επαρκείς πληροφορίες, θα είμαστε σε θέση να τους δώσουμε προκαταρκτικά σχόλια σχετικά με το έργο - συμπεριλαμβανομένου εάν θα απαιτηθεί έγκριση μέσω επίσημης απόφασης ή όχι - έτσι ώστε να μπορούν να αναπτύξουν περαιτέρω το σχέδιό τους εάν κάτι τέτοιο κρίνεται απαραίτητο.
Οι επαρκείς πληροφορίες περιλαμβάνουν τα βασικά χαρακτηριστικά της συγχώνευσης και ένα αξιόπιστο σχέδιο ενοποίησης.
Οι συνενώσεις τραπεζών μπορούν να μειώσουν την πρόκληση των εξόδων.
Αυτό προάγει τον υγιή ανταγωνισμό.
Ταυτόχρονα, η συνένωση μπορεί να βοηθήσει τις τράπεζες να αποκομίσουν τις οικονομίες κλίμακας στο πλαίσιο μιας ενιαίας τραπεζικής αγοράς και να μειώσουν το κόστος λόγω επενδύσεων στις ψηφιακές τεχνολογίες.
Αυτό ωφελεί τόσο τους καταναλωτές όσο και την κερδοφορία των τραπεζών.
Η Ευρώπη χρειάζεται αποτελεσματικές τράπεζες.
Οι αποτελεσματικές τράπεζες μπορούν επίσης να χρηματοδοτήσουν μετασχηματισμούς της ευρύτερης οικονομίας - που σίγουρα θα έρθουν.
Πάρτε για παράδειγμα την αλλαγή του κλίματος.
Η μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα θα σημαίνει ότι δεν αφήνουμε τίποτα και θα χρειαζόμαστε χρηματοδότηση ανάλογη με το επίπεδο της πρόκλησης.
Tα μοντέλα αλλάζουν και οι τράπεζες πρέπει να μετασχηματιστούν.
Ειρήνη Σακελλάρη
Irini9901@yahoo.gr
www.bankingnews.gr
Το συγκεκριμένο θέμα υπενθυμίζεται πως προβλημάτιζε τον Επόπτη και πριν την πανδημία.
Στην τελευταία επίσκεψή του στην Ελλάδα ο κ. Enria είχε ερωτηθεί σχετικώς και διατύπωσε θετική άποψη για το θέμα των συγχωνεύσεων ενώ δεν απέκλεισε παρόμοιες εξελίξεις και στη χώρα μας μολονότι αυτή διαθέτει ένα εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό τραπεζών.
Δύο βασικές προϋποθέσεις εξετάζει ο SSM για τη συγκεκριμένη εξέλιξη της συγχώνευσης:
- Η διαδικασία να υπακούει σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά μοντέλα που να οδηγούν στην εξυγίανση μετά τη συγχώνευση.
- Από τη συγχώνευση να μην δημιουργούνται τράπεζες τόσο μεγάλες που να μην επιτρέπεται να αποτύχουν καθώς θα συμπαρασύρουν στην αποτυχία τους την οικονομία της χώρας τους και ενδεχομένως και μεγάλου τμήματος της οικονομίας της Ευρωζώνης.
Όμως ο SSM προβάλει και μια σημαντική απαίτηση για τις τράπεζες που συγχωνεύονται:
- Zητά από την καινούρια τράπεζα να μην διανέμει τα κέρδη της έως ότου δημιουργήσει σταθερά αποθεματικά
Είναι φανερό πως η πρώτη προϋπόθεση ακουμπάει περισσότερο τις τράπεζες του νότου (συχνά τα μοντέλα τους δεν επιτρέπουν την εξυγίανση) ενώ η δεύτερη που σχετίζεται με το μέγεθος των πιστωτικών ιδρυμάτων αφορά περισσότερο τις τράπεζες του βορρά.
Αυτή τη φορά ο κ. Douard Fernandez-Bollo, εκπρόσωπος της ΕΚΤ στο εποπτικό συμβούλιο, αναφέρεται στις προσδοκίες της ΕΚΤ για συγχωνεύσεις και εξαγορές λέγοντας ευθαρσώς πως η συνένωση πιστωτικών ιδρυμάτων στην αυξάνει την ανθεκτικότητα στο τραπεζικό σύστημα.
Γιατί και κυρίως με ποιο τρόπο θα πρέπει να ενοποιηθεί ο ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας;
Να σώσουν τα ίδια κεφάλαιά τους αγωνίζονται οι τράπεζες στην Ευρώπη.
Το τραπεζικό σύστημα στην Ευρώπη έχασε την ευκαιρία του να εξυγιανθεί μετά την κρίση του 2008.
Πάνω από δέκα χρόνια τώρα αντιμετωπίζεται μια κατάσταση όπου οι αδύναμες τράπεζες συνεχίζουν να αποτελούν βαρίδι για την αγορά ενώ θα έπρεπε να έχουν φύγει από το τοπίο.
Με τον τρόπο αυτόν πιέζονται τα περιθώρια κερδοφορίας του κλάδου και το σημαντικότερο: το τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί απρόσκοπτα να δανείζει την πραγματική οικονομία ιδιαίτερα σε αυτές τις κρίσιμες εποχές.
Οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις μπορούν να βοηθήσουν τα πιστωτικά ιδρύματα της Ευρώπης να αυξήσουν την κερδοφορία τους, επιτυγχάνοντας οικονομίες κλίμακας και να περιορίσουν τα κόστη τους.
Με τον τρόπο αυτόν οι μεγαλύτερες πια τράπεζες μπορούν να αυξήσουν σημαντικά τους πόρους τους συμβάλλοντας σε επενδύσεις που κατατείνουν στον ψηφιακό τους μετασχηματισμό κάτι που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να παραμείνει ανταγωνιστική μια τράπεζα σε αυτές τις εποχές.
Όταν οι συνενώσεις πιστωτικών ιδρυμάτων έχουν σχεδιαστεί και εκτελεστεί σωστά, μπορούν να συμβάλουν στη συνολική οικονομική ευρωστία του τραπεζικού συστήματος.
Οι τράπεζες μέσα από αυτή τη διαδικασία μεγαλώνουν.
Ωστόσο δεν πρέπει να δημιουργούνται τόσο μεγάλες τράπεζες που να είναι κρίσιμο να αποτύχουν.
Βεβαίως ο ρόλος του επόπτη δεν είναι να προωθεί ενεργά ή να αποφεύγει οποιαδήποτε μορφή ενοποίησης των τραπεζών.
Μπορεί βέβαια ο SSM να μην προτείνει ωστόσο ελέγχει αν οι τράπεζες που θα δημιουργηθούν από τις συνενώσεις εξασφαλίζουν βιώσιμα επιχειρηματικά μοντέλα τα οποία να συμμορφώνονται με τις κανονιστικές και εποπτικές απαιτήσεις και να έχουν εφαρμόσει ορθές ρυθμίσεις διακυβέρνησης και διαχείρισης κινδύνων.
Για το λόγο αυτόν ο SSM συνεργάζεται στενά με τις αρμόδιες εθνικές εποπτικές αρχές και τις αρχές χρηματοοικονομικής σταθερότητας, συμπεριλαμβανομένου του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης, το οποίο παρακολουθεί την ικανότητά των τραπεζών της Ευρωζώνης να αποτυγχάνουν με ασφαλή και ομαλό τρόπο και κατά πόσον έχουν τη δύναμη να εξαλείψουν τα εμπόδια που τυχόν θα ανακύψουν στη συγκεκριμένη διαδικασία.
Με ποιο τρόπο όμως θα υπολογιστούν οι κεφαλαιακές απαιτήσεις για τις καινούριες τράπεζες αυτές δηλαδή που προκύπτουν από συγχωνεύσεις αποτελεί ένα κρίσιμο ερώτημα.
Η διαδικασία θα ξεκινήσει με τους σταθμισμένους μέσους όρους των απαιτήσεων Pillar 2 (P2R) και Pillar 2 (P2G) των τραπεζών πριν από την ενοποίηση.
Ως P2R ορίζεται κεφαλαιακή απαίτηση που ισχύει επιπλέον και καλύπτει κινδύνους που υποτιμούνται ή δεν καλύπτονται από την ελάχιστη κεφαλαιακή απαίτηση (γνωστή ως πυλώνας 1).
Το P2G υποδεικνύει στις τράπεζες το επαρκές επίπεδο κεφαλαίου που πρέπει να διατηρηθεί ώστε να παρέχει ένα επαρκές απόθεμα για να αντέχει σε καταστάσεις άγχους όπως αυτές που ελέγχει το stress test.
Aνάλογα με το αποτέλεσμα όπως αναφέρει ο κ. Bollo οι απαιτήσεις προσαρμόζονται προς τα πάνω ή προς τα κάτω.
Για παράδειγμα, εάν η νέα τράπεζα που θα ανακύψει από τη συγχώνευση δεν πραγματοποιήσει επαρκείς βελτιώσεις στο προφίλ κινδύνου της ή εάν η συγχώνευση συνεπάγεται απρόσβλητους σημαντικούς κινδύνους εκτέλεσης πράξεων, θα αυξηθούν τα επίπεδα των P2R και P2G.
Εάν η νέα τράπεζα αποδείξει ότι έχει βελτιώσει το προφίλ κινδύνου της τότε αυτό σημαίνει πως η νέα τράπεζα έχει κάνει το επιχειρηματικό της μοντέλο πιο ανθεκτικό και άρα τα επίπεδα μπορεί να μειωθούν.
Στο προσχέδιο οδηγού, αποσαφηνίζεται την προσέγγιση της Τραπεζικής Εποπτείας για την υπεραξία.
Το Badwill (υποαξία) είναι ένα άυλο περιουσιακό στοιχείο που αποκτάται όταν μια τράπεζα αγοράζει μια άλλη τράπεζα υπολογίζοντας χαμηλότερη την αξία της δεύτερης τράπεζας έναντι των περιουσιακών στοιχείων και των υποχρεώσεών της.
Αν και η Εποπτεία αναγνωρίζει επαρκώς την επαληθευμένη λογιστική υπεραξία, αναμένει από τις συγχωνευμένες τράπεζες να τη χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά για να βελτιώσουν τη βιωσιμότητα του επιχειρηματικού τους μοντέλου, για παράδειγμα αυξάνοντας τις προβλέψεις για μη εξυπηρετούμενα δάνεια, όταν χρειάζεται, ή συμβάλλοντας στην απορρόφηση του κόστους συναλλαγής ή του κόστους ολοκλήρωσης.
Αναμένεται λοιπόν από τις συγχωνευμένες τράπεζες να μην διανέμουν κέρδη από την υπεραξία στους μετόχους τους έως ότου δημιουργηθούν σταθερά επιχειρηματικά μοντέλα.
Η καινούρια τράπεζα μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα εσωτερικά μοντέλα που υπήρχαν πριν από τη συγχώνευση, αλλά μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα.
Εν τω μεταξύ, θα πρέπει να καταθέσει στην Εποπτεία ένα αξιόπιστο πρόγραμμα ανάπτυξης εσωτερικών μοντέλων που θα αντιμετωπίζει τυχόν ζητήματα που δημιουργούνται μέσω της συγχώνευσης.
Ο SSM μπορεί επίσης να επιβάλει άλλους όρους, εάν χρειάζεται.
Ετσι αποφεύγεται το περιττό εποπτικό βάρος που θα δημιουργηθεί εάν η συγχωνευθείσα τράπεζα επανέλθει προσωρινά στην τυποποιημένη προσέγγιση, η οποία θα οδηγούσε σε αστάθεια σε ότι αφορά σταθμισμένα περιουσιακά στοιχεία της και σε μείωση της ευαισθησίας της σε κίνδυνο αναφέρει ο ίδιος.
Δεν εκτιμούμε εάν οι συγχωνεύσεις είναι ωφέλιμες.
Αυτό πρέπει να αποφασιστεί από τους συμμετέχοντες στην αγορά.
Στόχος του SSM λέει ο κ. Βollo είναι να διασφαλίσουμε ότι η προκύπτουσα οντότητα συμμορφώνεται με τις κανονιστικές και εποπτικές απαιτήσεις και διαχειρίζεται αποτελεσματικά τους κινδύνους της.
Ενθαρρύνουμε κάθε τράπεζα που εξετάζει τη συγχώνευση να έρθει σε επαφή μαζί μας το συντομότερο δυνατό, κατά προτίμηση προτού ενημερώσει δημοσίως τους συμμετέχοντες στην αγορά αναφέρει ο κ. Bollo.
Εάν οι τράπεζες μας παράσχουν επαρκείς πληροφορίες, θα είμαστε σε θέση να τους δώσουμε προκαταρκτικά σχόλια σχετικά με το έργο - συμπεριλαμβανομένου εάν θα απαιτηθεί έγκριση μέσω επίσημης απόφασης ή όχι - έτσι ώστε να μπορούν να αναπτύξουν περαιτέρω το σχέδιό τους εάν κάτι τέτοιο κρίνεται απαραίτητο.
Οι επαρκείς πληροφορίες περιλαμβάνουν τα βασικά χαρακτηριστικά της συγχώνευσης και ένα αξιόπιστο σχέδιο ενοποίησης.
Οι συνενώσεις τραπεζών μπορούν να μειώσουν την πρόκληση των εξόδων.
Αυτό προάγει τον υγιή ανταγωνισμό.
Ταυτόχρονα, η συνένωση μπορεί να βοηθήσει τις τράπεζες να αποκομίσουν τις οικονομίες κλίμακας στο πλαίσιο μιας ενιαίας τραπεζικής αγοράς και να μειώσουν το κόστος λόγω επενδύσεων στις ψηφιακές τεχνολογίες.
Αυτό ωφελεί τόσο τους καταναλωτές όσο και την κερδοφορία των τραπεζών.
Η Ευρώπη χρειάζεται αποτελεσματικές τράπεζες.
Οι αποτελεσματικές τράπεζες μπορούν επίσης να χρηματοδοτήσουν μετασχηματισμούς της ευρύτερης οικονομίας - που σίγουρα θα έρθουν.
Πάρτε για παράδειγμα την αλλαγή του κλίματος.
Η μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα θα σημαίνει ότι δεν αφήνουμε τίποτα και θα χρειαζόμαστε χρηματοδότηση ανάλογη με το επίπεδο της πρόκλησης.
Tα μοντέλα αλλάζουν και οι τράπεζες πρέπει να μετασχηματιστούν.
Ειρήνη Σακελλάρη
Irini9901@yahoo.gr
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών