Τελευταία Νέα
Αναλύσεις – Εκθέσεις

Mises: Οι πολιτικές της ΕΕ καθυστερούν την ανάκαμψη και όχι η πανδημία του κορωνοϊού

Mises: Οι πολιτικές της ΕΕ καθυστερούν την ανάκαμψη και όχι η πανδημία του κορωνοϊού
Η ΕΕ αγνόησε τον κίνδυνο για τις ΜμΕ που έκλεισαν από τις λανθασμένες πολιτικές αποφάσεις της, επισημαίνει σε άρθρο το Mises Institute, τονίζοντας την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων υπέρ της αγοράς... χτες
Τα οικονομικά δεδομένα του Αυγούστου κατέστησαν σαφή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή την καθυστέρηση της ανάκαμψης της ευρωπαϊκής οικονομίας, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την επιβράδυνσή της τον Αύγουστο έναντι του Ιουλίου 2020 και από τα οικονομικά στοιχεία της Ισπανίας για το ίδιο δίμηνο, επισημαίνει σε ανάλυσή του ο Daniel Lacalle για το Ινστιτούτο Mises, τονίζοντας πως αυτό που χρειάζεται είναι γενναίες μεταρρυθμίσεις υπέρ της αγοράς και μόνο.
Το ίδιο ανησυχητικά είναι και τα στοιχεία που δημοσιεύονται για τον κορυφαίο δείκτη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).
Το πρακτορείο Bloomberg που παρακολουθεί επίσης την καθημερινή δραστηριότητα στις περισσότερες οικονομίες αναφέρει στοιχεία που δείχνουν επιβράδυνση τον Αύγουστο στις περισσότερες ανεπτυγμένες και αναδυόμενες οικονομίες.
Μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να είναι αρκετά καλύτερα, συγκριτικά, αν και η επιβράδυνση της ανάκαμψης και σε αυτές, είναι επίσης εμφανής.
Κάποιοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι είναι φυσιολογικό να παρατηρείται επιβράδυνση της ανάκαμψης, μετά από μια τόσο γρήγορη ανάκαμψη τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, αλλά όταν τα αποτελέσματα των περισσότερων οικονομιών παραμένουν 10% έως 20% κάτω από τα επίπεδα του Φεβρουαρίου 2020 μετά το άνοιγμα των οικονομιών, τότε πρέπει να ανησυχούμε.
Πρέπει επίσης να λαμβάνουμε υπόψη ότι η ταχεία ανάκαμψη του ΑΕΠ προέρχεται κυρίως από μαζικές αυξήσεις του χρέους και των κρατικών δαπανών.
Η πραγματικότητα είναι ότι για τις περισσότερες επιχειρήσεις και νοικοκυριά η οικονομία παραμένει μακριά από τα επίπεδα του 2019.

Γιατί μια τόσο γρήγορη αλλαγή στην τάση;

Το πρώτο λάθος είναι να κατηγορηθεί για την επιβράδυνση η κακή τουριστική περίοδος που επηρεάζει τον τομέα των ταξιδιών και του ελεύθερου χρόνου.
Φυσικά, είναι ένας σημαντικός παράγοντας, αλλά πολλά άλλα μέρη της οικονομίας δείχνουν μια απότομη αλλαγή στην τάση.
Επιπλέον, η επιδείνωση αντικατοπτρίζεται στους δείκτες βιομηχανικής παραγωγής και μεταποίησης (PMIs), στην εμπιστοσύνη των καταναλωτών, όπου επιβραδύνονται στην ευρωζώνη και δείχνουν σημάδια συρρίκνωσης στην Ισπανία.
Το αναγκαστικό κλείσιμο της οικονομίας με κυβερνητική απόφαση και η έλλειψη εμπιστοσύνης στο μέλλον έχουν βαθύ μεσοπρόθεσμο αντίκτυπο στην οικονομία.
Τα κρατικά lockdownhs δημιούργησαν πρόβλημα φερεγγυότητας με σοβαρές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις σε μεγάλα τμήματα των επιχείρησεων.
Μία στις πέντε εταιρείες στο Ηνωμένο Βασίλειο θεωρείται «ζόμπι», σχεδόν το 12% αυτών στις Ηνωμένες Πολιτείες και περισσότερες από το 15% στην Ευρωζώνη.
Η Τράπεζα της Ισπανίας προειδοποιεί ότι το 25% των ισπανικών εταιρειών βρίσκονται σε κατάσταση τεχνικής πτώχευσης και κλεισίματος.
Οι κυβερνήσεις αγνοούν την ευθραυστότητα του ιδιωτικού τομέα εδώ και χρόνια, ενώ οι δείκτες εταιρικού χρέους και φερεγγυότητας έφτασαν σε νέα ρεκόρ.
Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν έχουν δώσει προσοχή στην αδυναμία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, όπου εκατομμύρια εταιρείες με έναν ή δύο υπαλλήλους που κατάφεραν να επιβιώσουν μέρα με τη μέρα από την κρίση, που δεν είχαν χρέος ή περιουσιακά στοιχεία, έχουν καταστραφεί από το λανθασμένο και αναποτελεσματικό αναγκαστικό κλείσιμο και όχι επειδή οι ιδιοκτήτες τους χρησιμοποίησαν λάθος στρατηγικές.
Η περίσσεια δυναμικότητας που δημιουργήθηκε κατά την περίοδο ψευδούς και χρεωστικής ανάπτυξης τη διετία 2017–19 είναι επίσης εμφανής στην αδύναμη ανάκαμψη.
Ο θάνατος των μικρών επιχειρήσεων από το κεφάλαιο κίνησης και τη ζομπιοποίηση των στρατηγικών τομέων μέσω των χαμηλών επιτοκίων και της υψηλής ρευστότητας είναι η παράπλευρη ζημιά της αιώνιας στήριξης που έχουμε δει κατά την περίοδο μετά το 2008, ιδίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου μεγάλοι όμιλοι αντιμετωπίζονται από τις κυβερνήσεις ως κρυφά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και συμπεριφέρονται σχεδόν σαν κρατικές επιχειρήσεις σε πολλές περιπτώσεις.
Ο σύνθετος δείκτης μεταποίησης του Αυγούστου στην ευρωζώνη δείχνει αυτό το μειονέκτημα.
Αυξήθηκε από 54,9 τον Ιούλιο σε 51,6 τον Αύγουστο.
Εξακολουθεί να επεκτείνεται, αλλά είχε μια τεράστια πτώση για ένα μήνα.
Μετά από τους δείκτες δραστηριότητας που δημοσίευσε το Bloomberg Economics, η οικονομική δραστηριότητα στη ζώνη του ευρώ εξακολουθεί να είναι 10% κάτω από τα επίπεδα του Φεβρουαρίου και η ανάκαμψη επιβραδύνεται μετά το άνοιγμα ξανά.
Το κύριο πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν εν τω μέσω της μεγαλύτερης αλυσίδας προγραμμάτων στήριξης που θεσπίστηκε από τη δημιουργία της ευρωζώνης.
Ο ισολογισμός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αυξήθηκε από το 39% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης στις αρχές του έτους, σε 55% τον Αύγουστο του 2020, πολύ μεγαλύτερο από τον ισολογισμό της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (33% του ΑΕΠ των ΗΠΑ) ή της Τράπεζας της Αγγλίας (32%), αν και απέχει πολύ από τη νομισματική τρέλα της Τράπεζας της Ιαπωνίας (120%).
Αρνητικά επιτόκια, μια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που έχει αγοράσει πάνω από το 20% του ανεξόφλητου χρέους των περισσότερων κρατών μελών, εισροές ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα μέσω στοχευμένων πράξεων πιο μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης (TLTROs) και φορολογική ώθηση σχεδόν 10% ΑΕΠ, όμως η οικονομία της Ευρωζώνης δεν πλησιάζει καν τα επίπεδα του Φεβρουαρίου.
Αυτά τα προγράμματα στήριξης δεν επιλύουν το πρόβλημα φερεγγυότητας και πτώσης των πωλήσεων.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις κλείνουν όχι λόγω έλλειψης πρόσβασης σε πιστώσεις ή επειδή τα επιτόκια είναι υψηλά (είναι το αντίθετο) ή λόγω έλλειψης δημοσίων δαπανών, αλλά επειδή οι πωλήσεις μετά το άνοιγμα έχουν κατακόρυφη πτώση και δεν προσεγγίζουν καν τα επίπεδα που απαιτούνται για την κάλυψη των αυξανόμενων εξόδων και των φορολογικών λογαριασμών.
Θάνατος από κεφάλαιο κίνησης, όπως ανέφερα προηγουμένως.
Η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να μάθουν ότι τα τεράστια προγράμματα στήριξης μπορεί να συγκαλύψουν τον κίνδυνο των υπερχρεωμένων χωρών με σοβαρά προβλήματα φερεγγυότητας, αλλά δεν επιλύουν το πρόβλημα.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι περίοδοι όπως η τρέχουσα είναι ακριβώς οι πιο επικίνδυνες.
Με τη δικαιολογία της αντιμετώπισης μιας κρίσης, οι διαρθρωτικές ανισορροπίες αυξάνονται ενώ ο παραγωγικός τομέας αφήνεται εγκαταλειμμένος.
Όταν διαβάζουμε για την «υποστήριξη για τις επιχειρήσεις» σε αυτά τα πακέτα τόνωσης, η πλειοψηφία δίνει απλώς στις εταιρείες την ευκαιρία να δανειστούν περισσότερα τώρα για να πληρώσουν φόρους στο μέλλον.
Αυτή η αλυσίδα ρευστότητας και κυβερνητικών δαπανών δεν θα ενισχύσει την οικονομία.
Στην καλύτερη περίπτωση, θα καταστήσει «ζόμπι» τομείς που είχαν ήδη προβλήματα ανάπτυξης, παραγωγικότητας και χρέους πριν από την πανδημία.

Υπάρχει ελπίδα

Χώρες όπως η Γαλλία αναγνωρίζουν για πρώτη φορά ότι τα μέτρα που πρέπει να λάβουν εάν θέλουν να βγουν από αυτήν την κρίση είναι μεταρρυθμίσεις που απελευθερώνουν την οικονομία.
Αυτές περιλαμβάνουν σοβαρές φορολογικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις που προσελκύουν επενδύσεις, απασχόληση και βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα.
Πρέπει επίσης να μειωθούν οι φορολογικές επιβαρύνσεις στους παραγωγικούς τομείς, η εξάλειψη των γραφειοκρατικών εμποδίων, η μείωση των λεγόμενων κοινωνικών επιβαρύνσεων και το κόστος πρόσληψης, η άρση των άχρηστων κανονιστικών περιορισμών, η παροχή κινήτρων σε τομείς υψηλής παραγωγικότητας αντί της επιδότησης τομέων χαμηλής παραγωγικότητας, και τα λοιπά.
Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι επείγουσες, αλλά η ευρωζώνη και η Ιαπωνία έχουν μετατοπιστεί από τη χρήση της νομισματικής πολιτικής για να αγοράσουν χρόνο για την εφαρμογή αυτών των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στη χρήση τέτοιων νομισματικών κινήτρων ως δικαιολογία για την μη εφαρμογή τους.
Οι περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες αντιμετωπίζουν ένα επικίνδυνο δίλημμα: ή να επιλέξουν το δρόμο της στασιμότητας του χρέους ή να ενισχύσουν την οικονομία για να βγουν από την κρίση με πιο δυνατό τρόπο.
Δυστυχώς, η πρώτη εναλλακτική λύση ωφελεί έναν πολιτικό τομέα που αρνείται να προσαρμοστεί, αν και μεσοπρόθεσμα τον καταστρέφει κάνοντας το χρέος και τα ελλείμματα μη βιώσιμα.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης