Σε ανάλυση του συντηρητικού think-tank επισημαίνεται ότι η οικονομίκή κατάσταση των ΗΠΑ θέτει εν αμφιβόλω για πρώτη φορά το ρόλο της ως υπερδύναμης
Στο συμπέρασμα του τέλους της αμερικανικής ηγεμονίας καταλήγει ανάλυση του συντηρητικού think-tank Buchanan.org.
Συγκεκριμένα επισημαίνεται η απειλή των της ισχύος των ΗΠΑ: η οικονομική κρίση λόγω της πανδημίας και κυρίως η κατακόρυφη αύξηση του χρέους πλήττουν ευθέως τον γεωπολιτικό ρόλο των ΗΠΑ.
Το κείμενο καταλήγει ότι οι ΗΠΑ «δεν μπορούν να τα κάνουν όλα» και γι’ αυτό πρέπει να προχωρήσουν σε μια επανιεράρχηση των στόχων τους.
Στο οικονομικό έτος 2020, που έληξε στις 30 Σεπτεμβρίου 2020, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήρθε αντιμέτωπη με μία καινοφανή οικονομική πραγματικότητα.
Το έλλειμμα ανήλθε στα 3,1 τρισ. δολάρια, διπλάσιο από το προηγούμενο ρεκόρ των 1,4 τρις. δολαρίων του 2009 και τρεις φορές το έλλειμμα του 2019 περίπου 1 τρισ. δολάρια.
Οι δαπάνες σε ομοσπονδιακό επίπεδο έφτασαν τα 6,5 τρισ. δολ., το ένα τρίτο του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος των ΗΠΑ, πρόκειται για επίπεδο που δεν έχει ξανά προσεγγισθεί εκτός από τα τελευταία χρόνια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι ομοσπονδιακές δαπάνες υπερέβησαν το 40% του ΑΕΠ.
Το χρέος των ΗΠΑ, ήταν στα 14 τρισ. δολάρια όταν ανέλαβε τα καθήκοντα Trump, ανέρχεται τώρα σε 21 τρισ. δολάρια, περίπου στο 100% του ΑΕΠ των ΗΠΑ.
Κατά το οικονομικό έτος 2021, το έλλειμμα πιθανολογείται ότι θα φτάσει στο ίδιο μέγεθος με το 2020.
Γιατί συνέβη αυτό;
Πρώτον, η οικονομία δεν έχει ανακάμψει πλήρως από την ύφεση των πρώτων μηνών του 2020.
Η ανεργία είναι ακόμη κοντά στο 8%.
Η Nancy Pelosi έχει ήδη προτείνει νέες δαπάνες ύψους 2,2 τρισ. δολ. στο πακέτο μέτρων τόνωσης της οικονομίας ενώ το δεύτερο κύμα της πανδημίας προβληματίζει.
Με το εθνικό χρέος να είναι ήδη ίσο με το ΑΕΠ και να αυξάνεται ταχύτερα τώρα, τίθεται ένα ερώτημα:
Πού τελειώνει αυτό;
Πόσο μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων μπορεί να διατηρηθεί ] προτού αμφισβητηθεί η ποιότητα του χρέους των ΗΠΑ από την Ιαπωνία, την Κίνα και τις άλλες χώρες που παραδοσιακά αγοράζουν και διακρατούν το αμερικανικό χρέος;
Πόσο αργεί να αμφισβητηθεί η αξία του δολαρίου;
Σε πόσο οι πιστωτές των ΗΠΑ θα αρχίσουν να απαιτούν υψηλότερα επιτόκια για να αντισταθμίσουν τους αυξανόμενους κινδύνους που αναλαμβάνουν;
Σύμφωνα με τον νόμο του Stein, που πήρε το όνομά του από τον Herb Stein, τον πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων που το εξέφρασε, αν κάτι δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα, θα σταματήσει.
Μπορούν οι ΗΠΑ για πάντα να δαπανούν και να δανείζονται;
Μόνο η τεράστια γενιά των baby boomer, που γεννήθηκαν μεταξύ 1946 και 1964 και θα φράσουν τα 65 και 66 κατά εκατομμύρια κάθε χρόνο, οι δαπάνες για την Κοινωνική Ασφάλιση και το Medicare, τα δύο μεγαλύτερα προγράμματα που περιλαμβάνονται προϋπολογισμό των ΗΠΑ, είναι βέβαιο ότι θα αυξηθούν.
Επίσης, είναι το Medicaid, ιατρική περίθαλψη για τους φτωχούς, θα αποτελέσει το επόμενο μεγαλύτερο κονδύλιο στον για τον προϋπολογισμό.
Με την ανεργία στο 8%, τα κοινωνικά προγράμματα που χρονολογούνται από τις μέρες της Μεγάλης Κοινωνίας (Great Society, το όραμα το New Deal την κοινωνία που του περιλαμβάνει όλους) πριν από περισσότερο από μισό αιώνα – προγρράμματα στέγασης, εκπαυδευσης κ.λπ. - και καταναλώνουν μεγάλο μέρος των δαπανών είναι απίθανο να συρρικνωθούν.
Οι τόκοι για το χρέος, καθώς το εθνικό χρέος των ΗΠΑ αυξάνεται και γίνεται πιο επικίνδυνο για τους επενδυτές, είναι επίσης πιθανό να ακολουθήσουν ανοδική τροχία
Η εποχή του Trump έχει ήδη προκαλέσει σημαντική αύξηση των αμυντικών δαπανών, ενώ οι δεσμεύσεις ως προς τους συμμάχους δεν έχουν μειωθεί.
Είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε περίπου 30 συμμάχους του ΝΑΤΟ από τον Ατλαντικό έως τη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα.
Στη Μέση και Εγγύς Ανατολή, έχουμε στρατεύματα που σταθμεύουν στην Τουρκία, τη Συρία, το Ιράκ, την Ιορδανία, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, το Κατάρ, τα ΗΑΕ, τη Σαουδική Αραβία, το Ομάν, το Αφγανιστάν και το Τζιμπουτί στο Κέρας της Αφρικής.
Με το νέο στρατηγικό «άξονα προς την Ασία», τα στρατεύματα και τα πλοία των ΗΠΑ έχουν μετακινηθεί στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού για να συγκροτήσουν την Κίνα σε αυτό που ονομάζεται Ψυχρός Πόλεμος Β '.
Στη συνέχεια, υπάρχουν οι δεσμεύσεις για υπεράσπιση της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, των Φιλιππίνων, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας που χρονολογούνται από τη δεκαετία του '50
Οι σύμμαχοι είναι η δύναμή μας, μας λένε. Είναι επίσης εξαρτώμενοι από εμάς.
Η ερώτηση εδώ είναι απλή: Μπορούμε να συνεχίσουμε να τα κάνουμε όλα;
Οι πόροι μας δεν είναι ανεξάντλητοι.
Ήδη, το ΑΕΠ των ΗΠΑ υποχωρεί ως μερίδιο του παγκόσμιου ΑΕΠ και ο αμυντικός προϋπολογισμός υποχωρεί ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε όλο και περισσότερο, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ενώ το μερίδιό μας στον παγκόσμιο πλούτο είναι όλο και λιγότερο.
Μπορούμε να συνεχίσουμε να διατηρούμε στρατηγική ισοτιμία και να συγκρατούμε τις φιλοδοξίες των άλλων μεγάλων δυνάμεων, της Ρωσίας και της Κίνας;
Μπορούμε να συνεχίσουμε να υπερασπίζουμε τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία από τον Kim Jong Un και το πυρηνικό του οπλοστάσιο, να αντιμετωπίσουμε και να πνίξουμε το καθεστώς του Αγιατολάχ στο Ιράν και, ταυτόχρονα, να ανοικοδομήσουμε τη «νέα παγκόσμια τάξη» Bush;
Ενώ κάνουμε όλα αυτά, μπορούμε να ξεπεράσουμε τη χειρότερη πανδημία από την ισπανική γρίπη πριν από 100 χρόνια, και να αντιμετωπίσουμε έναν εθνικό διχασμό και έναταση των φυλετικών εντάσεων χειρότερη από τη δεκαετία του 1960;
Θα μάθουμε.
www.bankingnews.gr
Συγκεκριμένα επισημαίνεται η απειλή των της ισχύος των ΗΠΑ: η οικονομική κρίση λόγω της πανδημίας και κυρίως η κατακόρυφη αύξηση του χρέους πλήττουν ευθέως τον γεωπολιτικό ρόλο των ΗΠΑ.
Το κείμενο καταλήγει ότι οι ΗΠΑ «δεν μπορούν να τα κάνουν όλα» και γι’ αυτό πρέπει να προχωρήσουν σε μια επανιεράρχηση των στόχων τους.
Στο οικονομικό έτος 2020, που έληξε στις 30 Σεπτεμβρίου 2020, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήρθε αντιμέτωπη με μία καινοφανή οικονομική πραγματικότητα.
Το έλλειμμα ανήλθε στα 3,1 τρισ. δολάρια, διπλάσιο από το προηγούμενο ρεκόρ των 1,4 τρις. δολαρίων του 2009 και τρεις φορές το έλλειμμα του 2019 περίπου 1 τρισ. δολάρια.
Οι δαπάνες σε ομοσπονδιακό επίπεδο έφτασαν τα 6,5 τρισ. δολ., το ένα τρίτο του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος των ΗΠΑ, πρόκειται για επίπεδο που δεν έχει ξανά προσεγγισθεί εκτός από τα τελευταία χρόνια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι ομοσπονδιακές δαπάνες υπερέβησαν το 40% του ΑΕΠ.
Το χρέος των ΗΠΑ, ήταν στα 14 τρισ. δολάρια όταν ανέλαβε τα καθήκοντα Trump, ανέρχεται τώρα σε 21 τρισ. δολάρια, περίπου στο 100% του ΑΕΠ των ΗΠΑ.
Κατά το οικονομικό έτος 2021, το έλλειμμα πιθανολογείται ότι θα φτάσει στο ίδιο μέγεθος με το 2020.
Γιατί συνέβη αυτό;
Πρώτον, η οικονομία δεν έχει ανακάμψει πλήρως από την ύφεση των πρώτων μηνών του 2020.
Η ανεργία είναι ακόμη κοντά στο 8%.
Η Nancy Pelosi έχει ήδη προτείνει νέες δαπάνες ύψους 2,2 τρισ. δολ. στο πακέτο μέτρων τόνωσης της οικονομίας ενώ το δεύτερο κύμα της πανδημίας προβληματίζει.
Με το εθνικό χρέος να είναι ήδη ίσο με το ΑΕΠ και να αυξάνεται ταχύτερα τώρα, τίθεται ένα ερώτημα:
Πού τελειώνει αυτό;
Πόσο μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων μπορεί να διατηρηθεί ] προτού αμφισβητηθεί η ποιότητα του χρέους των ΗΠΑ από την Ιαπωνία, την Κίνα και τις άλλες χώρες που παραδοσιακά αγοράζουν και διακρατούν το αμερικανικό χρέος;
Πόσο αργεί να αμφισβητηθεί η αξία του δολαρίου;
Σε πόσο οι πιστωτές των ΗΠΑ θα αρχίσουν να απαιτούν υψηλότερα επιτόκια για να αντισταθμίσουν τους αυξανόμενους κινδύνους που αναλαμβάνουν;
Σύμφωνα με τον νόμο του Stein, που πήρε το όνομά του από τον Herb Stein, τον πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων που το εξέφρασε, αν κάτι δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα, θα σταματήσει.
Μπορούν οι ΗΠΑ για πάντα να δαπανούν και να δανείζονται;
Μόνο η τεράστια γενιά των baby boomer, που γεννήθηκαν μεταξύ 1946 και 1964 και θα φράσουν τα 65 και 66 κατά εκατομμύρια κάθε χρόνο, οι δαπάνες για την Κοινωνική Ασφάλιση και το Medicare, τα δύο μεγαλύτερα προγράμματα που περιλαμβάνονται προϋπολογισμό των ΗΠΑ, είναι βέβαιο ότι θα αυξηθούν.
Επίσης, είναι το Medicaid, ιατρική περίθαλψη για τους φτωχούς, θα αποτελέσει το επόμενο μεγαλύτερο κονδύλιο στον για τον προϋπολογισμό.
Με την ανεργία στο 8%, τα κοινωνικά προγράμματα που χρονολογούνται από τις μέρες της Μεγάλης Κοινωνίας (Great Society, το όραμα το New Deal την κοινωνία που του περιλαμβάνει όλους) πριν από περισσότερο από μισό αιώνα – προγρράμματα στέγασης, εκπαυδευσης κ.λπ. - και καταναλώνουν μεγάλο μέρος των δαπανών είναι απίθανο να συρρικνωθούν.
Οι τόκοι για το χρέος, καθώς το εθνικό χρέος των ΗΠΑ αυξάνεται και γίνεται πιο επικίνδυνο για τους επενδυτές, είναι επίσης πιθανό να ακολουθήσουν ανοδική τροχία
Η εποχή του Trump έχει ήδη προκαλέσει σημαντική αύξηση των αμυντικών δαπανών, ενώ οι δεσμεύσεις ως προς τους συμμάχους δεν έχουν μειωθεί.
Είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε περίπου 30 συμμάχους του ΝΑΤΟ από τον Ατλαντικό έως τη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα.
Στη Μέση και Εγγύς Ανατολή, έχουμε στρατεύματα που σταθμεύουν στην Τουρκία, τη Συρία, το Ιράκ, την Ιορδανία, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, το Κατάρ, τα ΗΑΕ, τη Σαουδική Αραβία, το Ομάν, το Αφγανιστάν και το Τζιμπουτί στο Κέρας της Αφρικής.
Με το νέο στρατηγικό «άξονα προς την Ασία», τα στρατεύματα και τα πλοία των ΗΠΑ έχουν μετακινηθεί στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού για να συγκροτήσουν την Κίνα σε αυτό που ονομάζεται Ψυχρός Πόλεμος Β '.
Στη συνέχεια, υπάρχουν οι δεσμεύσεις για υπεράσπιση της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, των Φιλιππίνων, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας που χρονολογούνται από τη δεκαετία του '50
Οι σύμμαχοι είναι η δύναμή μας, μας λένε. Είναι επίσης εξαρτώμενοι από εμάς.
Η ερώτηση εδώ είναι απλή: Μπορούμε να συνεχίσουμε να τα κάνουμε όλα;
Οι πόροι μας δεν είναι ανεξάντλητοι.
Ήδη, το ΑΕΠ των ΗΠΑ υποχωρεί ως μερίδιο του παγκόσμιου ΑΕΠ και ο αμυντικός προϋπολογισμός υποχωρεί ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε όλο και περισσότερο, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ενώ το μερίδιό μας στον παγκόσμιο πλούτο είναι όλο και λιγότερο.
Μπορούμε να συνεχίσουμε να διατηρούμε στρατηγική ισοτιμία και να συγκρατούμε τις φιλοδοξίες των άλλων μεγάλων δυνάμεων, της Ρωσίας και της Κίνας;
Μπορούμε να συνεχίσουμε να υπερασπίζουμε τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία από τον Kim Jong Un και το πυρηνικό του οπλοστάσιο, να αντιμετωπίσουμε και να πνίξουμε το καθεστώς του Αγιατολάχ στο Ιράν και, ταυτόχρονα, να ανοικοδομήσουμε τη «νέα παγκόσμια τάξη» Bush;
Ενώ κάνουμε όλα αυτά, μπορούμε να ξεπεράσουμε τη χειρότερη πανδημία από την ισπανική γρίπη πριν από 100 χρόνια, και να αντιμετωπίσουμε έναν εθνικό διχασμό και έναταση των φυλετικών εντάσεων χειρότερη από τη δεκαετία του 1960;
Θα μάθουμε.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών