Τελευταία Νέα
Τραπεζικά νέα

Οι δύο σχολές σκέψεις για την εξυγίανση των ευρωπαϊκών τραπεζών και ο κίνδυνος εξαφάνισης των τραπεζών του Νότου

Οι δύο σχολές σκέψεις για την εξυγίανση των ευρωπαϊκών τραπεζών και ο κίνδυνος εξαφάνισης των τραπεζών του Νότου
Το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης θα χρειαστεί εξυγίανση στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα 
Αν και το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης θα χρειαστεί εξυγίανση στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα, εν τούτοις οι τρόποι της εξυγίανσης αμφισβητούνται συνολικά ενώ μεγάλα ερωτηματικά έχουν αρχίσει να δημιουργούνται για το πώς θα βρεθούν τα απαιτούμενα κεφάλαια.
Και μέσα σε αυτήν την συγκυρία διαμορφώνονται αυτόματα στην Ευρώπη δύο σχολές λόγω Brexit.
Η Τράπεζα της Αγγλίας θα χαλαρώσει την πολιτική της επιχειρώντας να καταστήσει ελκυστικότερες τις βρετανικές τράπεζες.

Μερίσματα και συγχωνεύσεις

Σε αυτήν άλλωστε τη λογική η ECB διακήρυξε πως από το 2021 οι τράπεζες ίσως και να μπορέσουν να επαναφέρουν την διανομή μερισμάτων.
Ωστόσο επεσήμανε πως οι προβλέψεις για αρκετές τράπεζες δεν είναι επαρκείς.
Ολες αυτές ωστόσο οι παρατηρήσεις διέπονται από ένα κενό:
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα άφησε να υπάρχει μια ετερόκλητη πολιτική προβλέψεων.
Στην παρούσα φάση οι επενδυτικές τράπεζες αλλά και funds ασκούν κριτική και στις απόψεις που ακούγονται για τον τρόπο αντιμετώπισης της νέας κρίσης μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων.
Όπως αναφέρει ο Jerry del Missier σε πρόσφατο άρθρο του στους FT οι εκκλήσεις για διασυνοριακές ευρωπαϊκές τραπεζικές συμφωνίες αυξάνονται ξανά.
Όχι για πρώτη φορά ωστόσο είναι δύσκολο να φανεί ποιος είναι εκείνος που θα επωφεληθεί από αυτές τις συμφωνίες.
Ο συγγραφέας είναι πρώην διευθύνων σύμβουλος της Barclays, είναι ο ιδρυτής της Copper Street Capital
Η κριτική εστιάζει στο γεγονός πως η τραπεζική βιομηχανία απαιτεί απεγνωσμένα ενοποίηση και αυτός θα ήταν ο λανθασμένος τρόπος.. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει συνολική εποπτική ευθύνη, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει υπερβολικό περιθώριο μόχλευσης σε εθνικό επίπεδο.

Η εξυγίανση των τραπεζών

Το έργο του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης, το οποίο έχει πανευρωπαϊκή εξουσία να εποπτεύει την ομαλή εξυγίανση των προβληματικών τραπεζών, αποτελεί πρωταρχικό παράδειγμα.
Το Συμβούλιο ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την τραπεζική ένωση, ωστόσο η δύναμή του διακυβεύτηκε διαρθρωτικά με την ένταξη των εθνικών κυβερνήσεων στη διαδικασία εκκαθάρισης.
Το ψήφισμα παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για διασυνοριακές συμφωνίες. Ποια εθνική αρχή θα επέτρεπε σε μια τοπική τράπεζα να αποκτήσει ένα μεγάλο, περίπλοκο ξένο ίδρυμα, όταν οι φορολογούμενοι της θα βρισκόταν στο άγκιστρο εάν απέτυχε;
Η έλλειψη μιας ισχυρής αρχής εξυγίανσης συνέβαλε στη γενικά ημιτελή επιχείρηση να εξυγιανθεί το τραπεζικό τοπίο ενώ υπάρχουν ακόμη πάρα πολλά ιδρύματα με χαμηλό κεφάλαιο, μη κερδοφόρα και μη ανταγωνιστικά. Μερικά είναι μεγάλα ιδρύματα που περιμένουν μια ανάκαμψη των εσόδων για να διασωθούν. Η συγχώνευση δύο μεγάλων, αγωνιστικών τραπεζών δεν θα δημιουργήσει έναν ακμάζοντα εθνικό πρωταθλητή, ανεξάρτητα από το τι λένε οι υποστηρικτές.

Εποπτεία χωρίς χάρες

Ένα υγιές χρηματοοικονομικό σύστημα πρέπει να ξεκινά με ισχυρά κεφαλαιοποιημένα που μπορούν να παράγουν έσοδα και κέρδη. Και επειδή η αύξηση εσόδων στο προσεχές διάστημα δεν θα είναι εύκολη υπόθεση η ριζική μείωση του κόστους πρέπει να είναι το κλειδί.
Στη λογική λοιπόν αυτή οι ρυθμιστές έχουν σημαντικό ρόλο να παίξουν.
Πρέπει να πιέσουν τους πιο αδύναμους παίκτες (και τις κυβερνήσεις που τους καλύπτουν) να έχουν ένα σχέδιο ή να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
Η εποπτεία τους πρέπει να επιβραβεύσει τις επιτυχημένες τράπεζες, έτσι ώστε αυτές να μπορούν να διαδραματίσουν ηγετικό ρόλο στον κλάδο. Η γενική εφαρμογή κανόνων, όπως οι απαγορεύσεις μερισμάτων, χρησιμεύει μόνο για να καταπνίξει την επιτυχία και να προστατεύσει τους αδύναμους.
Το αποτέλεσμα θα ήταν ένας μικρότερος αριθμός υγιέστερων, πιο κερδοφόρων ιδρυμάτων που θα μπορούσαν να επενδύσουν και να προσαρμοστούν σε ένα νέο, πιο ψηφιακό μέλλον.

Ο Ευρωπαϊκός Νότος «χάνει» το τραπεζικό του σύστημα

Σε ένα τέτοιο όμως περιβάλλον όπως αυτό που περιγράφεται από το συγγραφέα είναι τελικώς πολύ πιθανόν η τραπεζική βιομηχανία του Νότου να πάψει να υφίσταται και σε μια τέτοια περίπτωση χώρες όπως η χώρα μας μπορεί να μην καταφέρει να διατηρήσει τις τράπεζές της.
Επομένως η μείξη των όσων υποστηρίζει η ΕΚΤ και των όσων υποστηρίζει η φιλελεύθερη βρετανική τραπεζική σχολή ίσως τελικώς να δώσει τη λύση έως ότου γίνει δυνατή η ύπαρξη της τραπεζικής ενοποίησης.

Ειρήνη Σακελλάρη
Irini9901@yahoo.gr
www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης