Σχετικά Άρθρα
Η Τουρκία κλιμακώνει χωρίς θερμό επεισόδιο - Το ναυάγιο στο διάλογο οδηγεί σε τριπλό σχέδιο με Cesme, δύο κράτη στην Κύπρο
Διττό μήνυμα Τουρκίας σε ΝΑΤΟ: Απογοήτευση από την Συμμαχία, απουσιάζει ο σεβασμός… και Ελλάδα: Να μην πιέζει μέσω ΕΕ
Τελικά αγοράζουμε το Ισραηλινό TAVOR; - Υποθηκεύουμε επικίνδυνα το μέλλον του Ελληνικού Στρατού
Τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ΑΒΕΕ (ΕΑΣ ΑΒΕΕ) είναι ένας κρατικός όμιλος εταιρειών, ο οποίος ιδρύθηκε το 2004 από τη συγχώνευση των - «Α.Ε. Ελληνικού Πυριτιδοποιείου & Καλυκοποιείου» (ΠΥΡΚΑΛ), η οποία ιδρύθηκε το 1874 και δραστηριοποιείται κυρίως στην κατασκευή πυρομαχικών, και την Ελληνική Βιομηχανία Όπλων Α.Ε. (ΕΒΟ)», η οποία ιδρύθηκε το 1977 και δραστηριοποιείται στην κατασκευή όπλων φορητού οπλισμού, όλμων, οπλικών και πυραυλικών συστημάτων και πυρομαχικών.
Ο όμιλος των Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ΑΒΕΕ αποτελεί μέχρι και σήμερα τη μεγαλύτερη ελληνική εταιρεία στον κλάδο της κατασκευής όπλων και πυρομαχικών με κύκλο εργασιών, που ξεπέρασε τα 30 εκ. ευρώ τα τελευταία μνημονικά χρόνια.
Αυτό όμως που κάνει την εταιρία ξεχωριστή είναι η σημαντική τεχνογνωσία, η εμπειρία ετών, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την κατασκευή πυρομαχικών και ο μηχανολογικός εξοπλισμός που συνδυαστικά δίνουν μεγάλες κατασκευαστικές δυνατότητες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε η υλοποίηση το 2008 επενδυτικού προγράμματος στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα Αιγίου (ΕΒΟ), το οποίο αφορούσε στον εκσυγχρονισμό της μονάδας, με την αγορά σύγχρονων κέντρων κατεργασιών CNS, (φρεζότορνοι και φρέζες), ύψους 14 εκατ. ευρώ.
Διαχρονική κομματοκρατία
Παρ’ όλη βέβαια την προνομιακή θέση στην αγορά και ένα σχεδόν μονοπώλιο στην κατασκευή πολεμικού υλικού η εταιρία παρουσίαζε πάντα αρνητικό πρόσημο.
Οι κυβερνήσεις έβλεπαν πάντα την εταιρεία ως ένα έπαθλο κομματικής υπεροχής διορίζοντας τους εκάστοτε «δικούς τους» πολλές φορές ασχέτους σε οτιδήποτε είχε σχέση με την άμυνα ακόμη και οδοντίατρους(sic).
Μάλλον για να γιατρέψουν το απόστημα των γνάθων για να μασούν καλυτέρα…….
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η αύξηση του εσωτερικού δανεισμού κατά το χρονικό διάστημα 2006 - 2010 κατά 92,6%.
Αυτός ο δανεισμός της περιόδου 2004 - 2009 (θητεία Πατσόγιαννη και Σιαφάκα με κυβέρνηση Ν.Δ.) στη συντριπτική του πλειοψηφία αναλώθηκε σε μισθούς, «μπόνους», επιδόματα, την πολυτελή διαβίωση των στελεχών της εταιρείας και στην αναχρηματοδότηση του ελλείμματος, ενώ μόλις ένα ελάχιστο τμήμα του διατέθηκε στην παραγωγική ανασυγκρότηση της εταιρείας.
Το μεγαλύτερο δε τμήμα του είναι χρέη προς τράπεζες, χωρίς όμως ποτέ να κινηθεί διαδικασία διακανονισμού.
Χρωστάει και τις χρωστούν
Σημαντικά είναι τα οφειλόμενα της εταιρίας από ξένα συμβόλαια. Η πρώην Ελληνική Βιομηχανία Όπλων είχε απαίτηση 360.398.052, 31 δολάρια (περιλαμβανομένων τόκων) σε βάρος του Ιράκ και η τέως ΠΥΡΚΑΛ 101.138.246 δολάρια (με υπολογισμό τόκων μέχρι 15/12/2007).
Με τον Νόμο 4160/2013 Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν ότι από το τεράστιο αυτό ποσό η εταιρεία δεν πρόκειται να εισπράξει τίποτα, αφού τελικά το Ιράκ θα καταβάλει όχι στην εταιρεία, αλλά στο υπουργείο Οικονομικών 126 εκατ. δολάρια ΗΠΑ σε 44 εξαμηνιαίες, ίσες και διαδοχικές δόσεις, αρχίζοντας από την 1η Μαρτίου 2019, χωρίς καμία δέσμευση χρηματοδότησης από το ποσό αυτό των αναγκών των ΕΑΣ ΑΒΕΕ.
Σε μαρασμό και αποσύνθεση
Ουσιαστικά η εταιρία αφέθηκε στο μαρασμό και την αποσύνθεση.
Τα ΕΑΣ έχουν ακόμη και σήμερα την τεχνική δυνατότητα να συνεχίσουν να παράγουν πυρομαχικά και όπλα για τις Ένοπλες Δυνάμεις, καθώς και να υποστηρίζουν σημαντικό αριθμό υλικών και μέσων (πυρ/κα 40 Χ 53, πυρ/κα 105 mm, Velos, πυρ/κα 5,56 mm/ 30 mm ΑΡ., όλμοι 81 mm, πολυβόλα ΜΙΝΙΜΙ, πυρ/κα ελικοπτέρων APACHE, συντήρηση PATRIOT, κλπ).
Αντικειμενικά υπάρχει και δυνατότητα για εξαγωγές πυρομαχικών και όπλων «χαμηλής τεχνολογίας» , οι οποίες δεν αναζητούνται γιατί λείπει η νοοτροπία ιδιωτικού τομέα και ελεύθερης αγοράς.
Κάποιοι ενισχύουν την πεποίθηση ότι η εταιρεία θα ανακάμψει αφού εκ των πραγμάτων είναι η μόνη που μπορεί να υλοποιήσει το πρόγραμμα του υποτιθεμένου «εθνικού τυφεκίου».
Ο οποιοσδήποτε ξένος ανάδοχος, λογικά θα πρέπει να αξιοποιήσει τις υφιστάμενες υποδομές αντί να ανακατασκευαστούν νέες γραμμές παραγωγής με πρόσθετο κόστος.
Τα μέχρι τώρα γεγονότα όμως, δεν αφήνουν πολλές ελπίδες για τέτοιου είδους στήριξη από το κράτος.
Και αυτό γιατί παρ’ όλο που η εταιρία έχει κερδίσει σε μειοδοτικό διαγωνισμό της Αιγύπτου για την παραγωγή των βλημάτων 105 χιλ. της δεν διαθέτει εγγυητική επιστολή που εκδίδει το ίδιο το δημόσιο για να προχωρήσει στην παραγωγή.
Την αναμένουν ακόμα.
Φθίνουσα πορεία
Όσο για την υλοποίηση γενικότερα των προγραμμάτων ένα εργοστάσιο, μια εταιρεία για να παράγει πρέπει να έχει προσωπικό, ικανό σε αριθμούς αλλά και σε δεξιότητες.
Τις «καλές εποχές», το προσωπικό έφθανε τα 1300 άτομα.
Τώρα με τα διάφορα προγράμματα εξυγίανσης, μετά βίας φθάνει τα 460.
Υπάρχουν δε σχέδια μετάταξης στο Δημόσιο ή συνταξιοδότησης στα επόμενα 4 χρόνια 280 (εξειδικευμένων και καταρτισμένων) εργαζομένων που αποτελούν κεφάλαιο.
Τώρα θα σκεφτείτε, πως γίνεται μια εταιρεία με προσωπικό που φθίνει και στερημένη από ορθολογιστική διοίκηση να ευελπιστεί για το μέλλον, ε αυτό πια είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο...
To Be continued
Χριστόφορος Ζηριάδης
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών