Για πολλά χρόνια, η λειτουργική απλότητα της τοποθέτησης επενδυτικών χαρτοφυλακίων ερχόταν σε αντίθεση με την πολυπλοκότητα των εθνικών και παγκόσμιων οικονομικών προοπτικών.
Με τη σωστή πολιτική των κεντρικών τραπεζών και απλές overweight θέσεις σε προϊόντα δεικτών, οι επενδυτές επωφελήθηκαν ουσιαστικά τόσο από τις επενδύσεις σε μετοχές όσο και από εκείνες σε ομόλογα.
Αυτό υπενθυμίζει ο Mohamed El-Erian, επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος στην Allianz, εκτιμώντας επίσης ότι αυτό μπορεί κάλλιστα να αλλάξει, και όχι επειδή η τεράστια ρευστότητα που εισήχθη από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ είναι πιθανό να σταματήσει σύντομα.
Αντίθετα, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Queens του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, περισσότερη δημοσιονομική πολιτική είναι πλέον έτοιμη να προσθέσει στην πολιτική της Fed, αλλά και στην πλημμύρα του συστήματος με ρευστότητα.
Αυτό εγείρει ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με το αν το ευεργετικό αποτέλεσμα για τις αγορές θα επιδεινωθεί ή, αντίθετα, θα περιλαμβάνει ασταθείς αντιφάσεις που απαιτούν προσεκτική ενεργό διαχείριση.
Fed vs αγορών
Με την υποστήριξη της άφθονης και προβλέψιμης εισροής ρευστότητας, οι επενδυτές παραιτούνται από πολλές παραδοσιακές οικονομικές και πολιτικές επιρροές, καθώς η Fed αγοράζει τίτλους σε μη εμπορικές τιμές.
Το έμμεσο αποτέλεσμα έχει αποδειχθεί ότι οι επενδυτές αγοράζουν σε κάθε πτώση της αγοράς, ανεξάρτητα από την αιτία, και να διαθέτουν περισσότερο κεφάλαιο σε ολοένα και πιο επικίνδυνες επενδύσεις.
Στις πρόσφατες παρατηρήσεις του, ο πρόεδρος της Fed, J. Powell, έχει καταστήσει σαφές ότι η κεντρική τράπεζα δεν έχει καμία πρόθεση να αλλάξει αυτήν την πολιτική προσέγγιση, είτε πρόκειται για τη μεγάλης κλίμακας αγορά κινητών αξιών (που διοχετεύουν σήμερα 120 δισ. δολάρια το μήνα, ή περίπου το 7% του ακαθάριστο εγχώριο προϊόν σε ετήσια βάση) ή χαμηλότερα επιτόκια πολιτικής.
Αυτό συμβαίνει παρά τις πιο θετικές προοπτικές λόγω της επιταχυνόμενης εξάπλωσης του εμβολιασμού, της επιτυχίας στη μείωση των λοιμώξεων, των εξαιρετικά χαλαρών οικονομικών συνθηκών και των πολλαπλασιαστικών ενδείξεων υπερβολικής ανάληψης κινδύνων.
Το τελευταίο περιλαμβάνει τον πολλαπλασιασμό κερδοσκοπικών εταιρειών ειδικού σκοπού, τον ρυθμό ρεκόρ της έκδοσης περισσότερων εταιρικών χρεών και την αύξηση των συναλλαγών με τη χρήση δανεισμένων κεφαλαίων.
Η επίδραση του πακέτου Biden
Όμως, κατά την εκτίμηση του αντίκτυπου στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων των συνεχιζόμενων ενέσεων ρευστότητας της Fed, οι επενδυτές πρέπει τώρα να λάβουν υπόψη τον αντίκτυπο της «μεγάλης» οικονομικής κατάστασης.
Το πρώτο μέρος αυτής περιλαμβάνει τη διοίκηση του Biden που ζητά έγκριση από το Κογκρέσο για ένα σχέδιο τόνωσης ύψους 1,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων (περίπου 9% του ΑΕΠ).
Ένα δεύτερο πακέτο σχεδιάζεται να ακολουθήσει με εστίαση στις υποδομές, αυξάνοντας τη συνολική δημοσιονομική προσπάθεια σε περίπου 3 δισεκατομμύρια δολάρια έως 4 δισεκατομμύρια δολάρια (14% έως 19% του ΑΕΠ).
Η αρχική αντίδραση των επενδυτών ήταν η εκτίμηση ότι οι δύο τεράστιες ενέσεις είναι «υπέροχα» προσθετικές για τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων.
Οι μετοχές αυξήθηκαν σε επίπεδα ρεκόρ τις πρώτες έξι εβδομάδες του έτους.
Τις τελευταίες ημέρες, ωστόσο, ενώ η «φλυαρία» της αγοράς παραμένει πληθωρική, οι επενδυτές αναγκάζονται σιγά-σιγά να αντιμετωπίσουν ένα ζήτημα που έχει ήδη συζητηθεί έντονα μεταξύ των οικονομολόγων: πότε ένα κίνητρο είναι μεγάλο;
Ποιες είναι οι επιλογές της στήριξης;
Το μεγάλο ερώτημα είναι τα όρια των πακέτων τόνωσης.
Το επιχείρημα είναι ότι οι ατελείωτες ενέσεις ρευστότητας προστατεύουν από τις περισσότερες εταιρικές χρεοκοπίες.
Το αντεπιχείρημα τονίζει τους φόβους διπλής ρευστότητας.
Το ένα είναι η αποσταθεροποίηση των πληθωριστικών προσδοκιών που τροφοδοτούν πολύ γρήγορα μια απότομη αύξηση της καμπύλης απόδοσης, επηρεάζοντας την προσαρμογή των επενδυτών και αυξάνοντας την πιθανότητα ατυχήματος στην αγορά.
Το δεύτερο είναι ότι, με την Fed απρόθυμη να μειώσει το κίνητρό της, αντιμετωπίζει τις απώλειες της πολιτικής, όπως να αφήσει τον κίνδυνο χρηματοοικονομικής αστάθειας να αυξηθεί και να απειλήσει την πραγματική οικονομία ή να επέμβει περαιτέρω στη λειτουργία των αγορών, να επιδεινώσει την ανισότητα του πλούτου και να διακινδυνεύσει περισσότερες στρεβλώσεις. που υπονομεύουν την αποτελεσματική κατανομή των χρηματοοικονομικών και οικονομικών πόρων.
Δεδομένου του πόσο μακριά και πόσο γρήγορα έχουν ήδη πορευτεί οι αγορές, αυτό που είναι καλό για μια οικονομική ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς μπορεί να μην είναι θετικό βραχυπρόθεσμα για τους επενδυτές.
Επιπλέον, έχοντας επίγνωση του «σιωπηρού συμβολαίου» με τις αγορές, η Fed είναι πιθανό να αντιδράσει με μια πολύ γρήγορη κίνηση των αποδόσεων χαλαρώνοντας ακόμη περισσότερο την πολιτική, παρά τις υπάρχουσες ανησυχίες σχετικά με την υπερθέρμανση.
Αυτό θα επιδεινώσει μόνο μια ήδη ανθυγιεινή σχέση αλληλεξάρτησης με τις αγορές.
Ποια είναι τα όρια της πολιτικής;
Η απάντηση δεν είναι να εγκαταλείψουμε το δημοσιονομικό κίνητρο, αναφέρει ο El – Erian.
Αντίθετα, είναι να βελτιώσουμε την άμεση ανακούφιση και να επιταχύνουμε τον μακροπρόθεσμο αντίκτυπο στην ανάπτυξη.
Και η Fed πρέπει να εξετάσει σοβαρά πώς είναι καλύτερο να σηκωσεί αργά το πόδι του από τον νομισματικό επιταχυντή.
Αυτή η πολύ αναγκαία μεταβίβαση, από τη νομισματική έως την δημοσιονομική πολιτική, θα ήταν πολύ πιο ομαλή εάν οι κανονισμοί προληπτικής εποπτείας επρόκειτο να καλυφθούν πιο γρήγορα με τη μαζική αλλαγή κινδύνου από τράπεζες σε μη τράπεζες, συμπεριλαμβανομένων των μέτρων για τον μετριασμό του υπερβολικού κινδύνου -λήψη.
Όσο περισσότερο οι ιθύνοντες αποφεύγουν αυτή την τρισδιάστατη λύση, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος χρηματοοικονομικής αστάθειας που υπονομεύει την οικονομική ευημερία, καταλήγει ο El – Erian.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών