Γεγονότα, καταστάσεις, συμβάντα που καλύπτονται από νεφελώματα και που η δικαστική έρευνα δεν έχει καταφέρει να εξιχνιάσει ή που όταν το καταφέρνει αρέσκεται στους φυσικούς, και όχι στους ηθικούς αυτουργούς, όπως είναι απόλυτα φυσικό και ανθρώπινο δημιουργεί το πλαίσιο για την εξύφανση ευφάνταστων σεναρίων και θεωριών συνωμοσίας.
Πολλά από αυτά τα γεγονότα είναι τόσο χρονικά απομακρυσμένα από το σήμερα που η λήθη τα καλύπτει σε σημείο που η ενασχόληση με αυτά κουράζει ως κάτι που επαναλαμβάνεται χωρίς να δίνει απαντήσεις.
Φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης του 1821 και την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού.
Όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις θα επανέλθουν στην μνήμη μας στα πλαίσια του εορτασμού.
Ένα από αυτά τα πρόσωπα είναι και ο πρώτος Κυβερνήτης της χώρας Ιωάννης Καποδίστριας που, ως γνωστόν, δολοφονήθηκε από τον αδελφό και τον υιό του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στις 27/9/1831 ως αντίποινα για την φυλάκιση του Πετρόμπεη.
Οι δολοφόνοι του πλήρωσαν άμεσα, αλλά…
Οι δολοφόνοι του πλήρωσαν άμεσα όμως οι ηθικοί αυτουργοί παρότι σκιαγραφούνται με ακρίβεια δεν έχουν στην βάση των τεκμηρίων αποκαλυφθεί πλήρως.
Από τον θάνατο του κυβερνήτη έχουν περάσει 190 χρόνια και όμως μέχρι σήμερα το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών κρατά το φάκελο της δολοφονίας κλειστό με την ένδειξη του απορρήτου.
Το σύνηθες είναι τέτοιου είδους φάκελοι να ανοίγουν όταν τα εμπλεκόμενα άτομα έχουν φύγει από την ζωή και όταν έχει περάσει ένα επαρκές χρονικό διάστημα που δεν θα δημιουργεί προβλήματα η δημοσιοποίηση των απορρήτων στοιχείων στις τρέχουσες διακρατικές σχέσεις .
Αυτό που έχει μείνει στη συλλογική μνήμη είναι ότι ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε όταν προσπάθησε να αφαιρέσει προνόμια από το κατεστημένο της εποχής της απελευθέρωσης.
Από τον Καποδίστρια στον Κέννεντυ
Όμως εάν δούμε προσεκτικότερα το πλαίσιο του προγράμματος του, τότε συνειρμικά θα συνδέσουμε την τύχη του με δυο προέδρους των ΗΠΑ, τον Αβραάμ Λίνκολν και τον Τζον Κέννεντυ.
Ο Αβραάμ Λίνκολν δολοφονήθηκε στις 15 Απρίλιου 1865 βλέποντας θεατρική παράσταση σε ένα θέατρο της Ουάσιγκτον από αρνητές της συνομοσπονδίας και ως συνέπεια του εμφυλίου πολέμου.
Ο Τζον Κέννεντυ δολοφονήθηκε στις 22 Νοέμβριου 1963 στο Ντάλας του Τέξας με τις εικασίες να θέλουν ως δολοφόνους , είτε την Μαφία , είτε τους Κουβανούς εξόριστους , είτε την CIA με την οποία βρίσκονταν σε διαμάχη μετά την αποτυχία της επιχείρησης στο Κόλπο των Χοίρων στην Κούβα.
Αυτά έχουν μείνει στη συλλογική μνήμη για τις δυο δολοφονίες των Αμερικανών προέδρων, όπως και το γεγονός ότι οι δολοφόνοι τους σκοτώθηκαν και δεν δικάστηκαν ποτέ.
Οι θιασώτες των συνομωσιών μπορεί να σταθούν όμως και σε ένα επιπλέον κοινό σημείο τους.
Την προσπάθεια τους να επιχειρήσουν την έκδοση χαρτονομίσματος χωρίς τόκο.
Ο Αβραάμ Λίνκολν ήταν ο πρώτος Αμερικάνος πρόεδρος που το επιχείρησε όταν οι τραπεζίτες που δάνειζαν την κυβέρνηση του , την περίοδο του εμφυλίου με τόκο 24% ζήτησαν επιπλέον τόκο 12%.
Αμέσως ενεργοποίησε το δικαίωμα που του έδινε το Σύνταγμα και άρχισε να εκτυπώνει δολάρια για την χρηματοδότηση του πολέμου χωρίς να υποχρεώνει τους φορολογούμενους να πληρώνουν τόκους .
Λίγους μήνες μετά δολοφονήθηκε και το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε μέχρι το 1963 όταν ο Τζον Κέννεντυ επιχείρησε με νόμο να πάρει πίσω τις εξουσίες του Ομοσπονδιακού Συστήματος Τραπεζών και να τυπώνει χρήμα χωρίς τόκο.
Μέχρι τότε -και φυσικά μέχρι σήμερα - το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ τύπωνε το χρήμα , το έδινε στην Κεντρική Τράπεζα των ιδιωτικών συμφερόντων και αυτή το δάνειζε στην αμερικανική κυβέρνηση με τόμο.
Η τύχη του λίγους μήνες μετά ήταν ίδια με αυτή του Λίνκολν και το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε και μέχρι σήμερα παρότι ο νόμος του Κέννεντυ ισχύει , κανένας πρόεδρος δεν τον έχει ενεργοποιήσει.
Βέβαια περίπου 34 χρόνια πριν το εγχείρημα του Λίνκολν και 132 χρόνια από το εγχείρημα του Τζον Κέννεντυ την έκδοση χαρτονομισμάτων από το ίδιο το κράτος χωρίς την διαμεσολάβηση τρίτων και φυσικά χωρίς κόστος , δηλαδή χωρίς τόκο, είχε επιχειρήσει ο πρώτος Κυβερνήτης της χώρας μας Ιωάννης Καποδίστριας .
Από το 1831 διαφαίνονταν ότι το νομισματικό πρόγραμμα του πρώτου Κυβερνήτη της χώρας θα κινούνταν στην βάση ρηξικέλευθων και πρωτοποριακών αποφάσεων.
Στο εσωτερικό της επαναστατημένης Ελλάδος παραγωγή δεν υπήρχε, τα χαρτονομίσματα που είχε εκδώσει η Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα ( ΕΧΤ) μετά την ίδρυση της τον Φεβρουάριο του 1828 απαιτούσε καταβολή τόκων σε μεταλλικό νόμισμα το οποίο ήταν δυσεύρετο δεδομένης της αδυναμίας σύναψης δάνειων, δωρεών από τους φιλέλληνες και φυσικά της πρώτης ύλης , του αργύρου.
Η ρηξικέλευθη για τα νομισματικά δεδομένα της εποχής λύση δόθηκε το καλοκαίρι του 1831 όταν αποφασίστηκε και ψηφίστηκε η έκδοση 3 εκατ. χάρτινων φοινίκων .
Το πρωτοποριακό για τα δεδομένα της εποχής ήταν ότι οι χάρτινοι φοίνικες θα τυπώνονταν από την ΕΧΤ , όμως και εδώ έγκειται η τεράστια σημασία του εγχειρήματος, θα τυπώνονταν για λογαριασμό της κυβέρνησης στην οποία θα παραδίδονταν χωρίς την επιβολή τόκου.
Μέχρι τότε όποια χρήματα διαχειρίζονταν η κυβέρνηση ήταν προϊόν δανεισμού , με κόστος το επιτόκιο τους.
Με την έκδοση χαρτονομίσματος από την ίδια την κυβέρνηση στην ουσία είχε διαμορφωθεί ένα νέο νομισματικό πλαίσιο, η έκδοση χρήματος χωρίς τόκο .
Το νομισματικό άλμα του Καποδίστρια ήταν τεράστιο και σίγουρα μακράν των προδιαγραφών και των επιδιώξεων που είχε διαμορφώσει το διεθνές κατεστημένο της εποχής.
Οι χάρτινοι φοίνικες εκδόθηκαν σε μια εποχή που η κάλυψη τους μέσω παραγωγής, χρυσού, αργύρου, κτλ. δεν ήταν εφικτή, επομένως η αδυναμία στήριξης της αξίας τους ήταν εγγενής.
Αυτό γίνεται αντιληπτό από την αναλογία χρήσης του, μόνο κατά το 1/3 όποιας συναλλαγής πραγματοποιούνταν, είτε από το κράτος , είτε από τους πολίτες , από την έκδοση τους και μετά , με τα λοιπά 2/3 να καλύπτονται από μεταλλικό νόμισμα.
Επιπρόσθετα ένα τέτοια πρωτοποριακό νομισματικό άλμα απαιτούσε ισχυρή κυβέρνηση και ενιαίο κοινωνικό σώμα .
Και τα δυο απουσίαζαν, με αμφισβήτηση της κυβέρνησης και με κλιμάκωση της εμφύλιας διαμάχης.
Δολοφονήθηκε μετά την έκδοση των χάρτινων φοινίκων
Τρεις μήνες μετά την απόφαση έκδοσης των χάρτινων φοινίκων ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε και τέσσερις μήνες μετά την δολοφονία του η Ε’ Εθνοσυνέλευση του Ναυπλίου, περιόρισε την έκδοση τους από τα 3 εκατ. σε 500 χιλ. χάρτινους φοίνικες, ενώ έθεσε ως καταληκτική ημερομηνία απόσυρσης τους από την κυκλοφορία τον Ιανουάριο του 1833.
Οι αρεσκόμενοι σε προσεγγίσεις συνομωσίας θα ισχυριστούν ότι ο Καποδίστριας ήταν το πρώτο θύμα της έκδοσης χρήματος χωρίς τόκο , το πρώτο αιματοβαμμένο θύμα μιας διαδικασίας που οπότε επανήλθε ως προοπτική είχε το ίδιο αποτέλεσμα, την φυσική εξόντωση των εμπνευστών του και την εγκατάλειψη του εγχειρήματος.
Τυχαίο , ίσως , μεταφυσικά προσεγγίσιμο τείνει να εξελιχθεί σε κατάρα για οποίον το επιχειρεί.
Η έκδοση χρήματος απευθείας από τις κυβερνήσεις χωρίς κόστος, για τους θεωρητικούς της νομισματικής ορθοδοξίας είναι κόκκινο πανί μιας και προεξοφλούν την κατάχρηση του, φοβούμενοι την δημιουργική προσέγγιση της διαδικασίας.
Κατά την προσωπική μας άποψη κάθε κατάχρηση και δημαγωγική πρακτική σχετική με νομισματικά θέματα έχει πάντα τον τιμωρό τους, τον πληθωρισμό, που αργά ή γρήγορα δίνει την ετυμηγορία του.
Το χρήμα πρέπει να προσεγγίζεται με τον σεβασμό που δείχνουμε σε κάθε παραγόμενο προϊόν.
Πρέπει να έχει εγγενή αξία ,να καλύπτεται από ουσιαστικά υπόβαθρα, το δε κόστος του να τιμολογείται δευτερογενώς και όχι την ώρα της δημιουργίας από παρασιτικούς οργανισμούς, διαφορετικά θα αποτελεί διαχρονικά την κατάλληλη ύλη για την καταστροφή των προϊόντων της πραγματικής οικονομίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών