Σχετικά Άρθρα
Rabobank: Πλησιάζουν σε πόλεμο Ουκρανία και Ρωσία, αλλά οι αγορές εστιάζουν στο πακέτο Biden…
Scope Ratings: Το 2024 η επιστροφή του ελληνικού ΑΕΠ στα προ πανδημίας επίπεδα - Τι εκτιμά για χρέος και ανεργία
Οι κεντρικές τράπεζες ρισκάρουν τη βιωσιμότητα τους, μετατρέποντας σε «ζόμπι» τις ευρωπαϊκές τράπεζες, αναφέρει σε ανάλυσή του το Mises Institute.
Όπως επισημαίνεται σχετικά, ο πληθωρισμός απογειώνεται όταν οι πολιτικές δυνάμεις επιτρέπουν την εφαρμογή αυστηρών μέτρων όσον αφορά τη φορολογία και τη νομισματική πολιτική, ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση του εθνικού νομίσματος.
Στη σύγχρονη παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, υπήρξε ανησυχία για το ότι οι ΗΠΑ κατευθύνονται προς αυτό το σημείο - αν και σε μια εξαιρετικά αβέβαιη ημερομηνία, όπως αποδεικνύεται από τα κύματα επιθέσεων στο δολάριο ΗΠΑ.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, η απειλή του πληθωρισμού είναι υψηλότερή στην Ευρώπη από ό,τι στις ΗΠΑ.
Οποιαδήποτε ευρωπαϊκή δράση για να παρεμποδιστεί η αύξηση των θα απελευθερώσει δυνάμεις που θα μπορούσαν ενδεχομένως να εξαλείψουν το σημερινό status quo.
Ως εκ τούτου, ανεξάρτητα από την αιτία της επιτάχυνσης του πληθωρισμού, θα πρέπει να περιμένουμε μια συναίνεση των ελίτ.
Υποτίμηση
Η υποτίμηση του νομίσματος θα παίξει σημαντικό ρόλο στη δυναμική διαδικασία αύξησης του πληθωρισμού στην Ευρώπη, όπως κατ’ επανάληψη συνέβαινε στο παρελθόν.
Το μάθημα για την αύξηση των τιμών ξεκινά με τα οικονομικά θαύματα της Ευρώπης (Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία) και της Ιαπωνίας.
Η Fed, ως νομισματικός ηγεμόνας χάρη το Σύστημα Bretton Woods, θα έπρεπε να επιτρέψει την άνοδο των επιτοκίων όπως θα συνέβαινε σε ένα υγιές χρηματικό καθεστώς.
Αντ 'αυτού, εναρμονισμένη με το στόχο της κυβέρνησης Kennedy να αποκηρύξει τις πολιτικές του 1950, διαμόρφωσε ένα εξαιρετικά χαμηλό επιτοκιακό περιβάλλον.
Όταν πια ο πληθωρισμός εμφανίστηκε το 1965, με αρκετή καθυστέρηση, η Fed άρχισε να αφήνει τα επιτόκια να αυξάνονται.
Ωστόσο, κάπως έτσι αυξήθηκε δραματικά το κόστος δανεισμού του δημόσιου τομέα, με αποτέλεσμα τη διόγκωση του δημοσίου χρέους παγκοσμίως.
Το κακό σενάριο
Το σενάριο του υψηλού πληθωρισμού για τις ΗΠΑ, το οποίο πολλοί έχουν κατά νου τώρα για τα επόμενα χρόνια, είναι απίθανο να παρουσιάσει οικονομικά θαύματα εκτός των ΗΠΑ, όπως στη δεκαετία του 1960.
Εύλογα, σημαντικό επίτευγμα θα μπορούσε να είναι η διατήρηση της οικονομικής δύναμης του ιδιωτικού τομέα, η οποία απαιτεί υψηλότερα επιτόκια και την οποία η Fed δεν μπορεί να προσφέρει.
Μια κάμψη του κύκλου ανάπτυξης ή ακόμη και ύφεση το 2022/23 μπορεί να διακόψει το «ταξίδι» για κάποιο χρονικό διάστημα προς αυτόν τον προορισμό.
Αλλά, όταν τελικά εμφανιστεί υψηλός πληθωρισμός, η αντίθεση στην υψηλότερη φορολογία ή η τάση μείωσης των δημοσίων δαπανών είναι πιθανό να είναι ισχυρή.
Επίσης, με τόσο μεγάλο εταιρικό και ενυπόθηκο χρέος σε εκκρεμότητα, θα μπορούσε να υπάρξει μεγάλη αντίδραση έναντι οποιασδήποτε διορθωτικής νομισματικής δράσης που θα σήμαινε υψηλότερα επιτόκια.
Αυτό το συμπέρασμα, ωστόσο, δεν είναι βέβαιο.
Υπάρχουν εναλλακτικά, λιγότερο πιθανά σενάρια, με δυνάμεις να αντιτίθενται και τη Fed να «ομαλοποιεί» εντέλει τις νομισματικές συνθήκες.
Για παράδειγμα, η Fed θα μπορούσε να ρευστοποιήσει το τεράστιο χαρτοφυλάκιο τίτλων του Δημοσίου σε σύντομο χρονικό διάστημα, ως μέρος μιας επιχείρησης για την αποκατάσταση της νομισματικής βάσης.
Άλλη περίπτωση η Ευρώπη
Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά.
Μετά από έναν αιώνα, σίγουρα είναι πολύ αργά για να επιστρέψουμε σε ένα υποτιμημένο ευρώ.
Κάθε φορά που η ευρωπαϊκή οικονομία μπαίνει σε μια σταθερή πορεία ανάκαμψης από την πανδημία, η ΕΚΤ δεν επιτρέπει αύξηση των επιτοκίων.
Μια ματιά στον ισολογισμό της ΕΚΤ εξηγεί τι συμβαίνει.
Μέχρι το τέλος του 2021, αυτός θα φτάσει στο 80% του ΑΕΠ της ευρωζώνης – με τον ισολογισμό της Fed να αντιστοιχεί στο 40% του ισολογισμού των ΗΠΑ.
Ενώ ο ισολογισμός της Fed αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από δάνεια προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ, η ΕΚΤ έχει αγοράσει «σκουπίδια» (junk bonds).
Eπίσης, παρέχει αφειδώς δάνεια σε έναν σχεδόν πτωχευμένο τραπεζικό τομέα.
Σημειώνεται πως οι ισπανικές και οι ιταλικές τράπεζες έχουν δανειστεί ποσά άνω του 1 τρισεκατομμυρίου ευρώ μέσω του προγράμματος TARGET2, με την Bundesbank να αποτελεί τον κύριο πιστωτή στην άλλη πλευρά.
Επισημαίνεται πως, αν ξεκινούσε μια πορεία εξομάλυνσης, με τα επιτόκια να αυξάνονται κατά 200 μονάδες βάσης και περιστολή του ισολογισμού της ΕΚΤ κατά 25%, οι αδύναμες τράπεζες απλώς δεν μπορούσαν να πληρώσουν το πρόσθετο κόστος.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα έπρεπε να λάβουν επιδοτήσεις για να αντέξουν.
Η δε δυσαρέσκεια από τον «λιτό βορρά» και τους νόμους της ΕΕ κατά των κρατικών ενισχύσεων θα εμπόδιζε την όποια τέτοιου είδους δράση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών