Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι νέοι είναι πιο υπέρ της ΕΕ από τους ηλικιωμένους ψηφοφόρους
Στο απόγειο της κρίσης του ευρώ, πολλοί έβλεπαν ότι το ενιαίο νόμισμα δεν θα επιβιώσει.
Ο βρετανικός Τύπος υπέρ του Brexit συνεχίζει να προβλέπει την κατάρρευση της ΕΕ σε σχεδόν εβδομαδιαία βάση.
Η κρίση του Covid-19 έφερε ένα νέο κύμα απαισιοδοξίας.
Ο Αμερικανός οικονομολόγος Paul Krugman εξέτασε πρόσφατα την πορεία της ΕΕ για την πανδημία και κατέληξε στο συμπέρασμα: "Το ευρωπαϊκό σχέδιο αντιμετωπίζει βαθιά προβλήματα".
Η μελοδραματική απόγνωση
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απόδοση της ΕΕ στην κρίση του Covid-19 υπήρξε θλιβερή, σύμφωνα με τους Financial Times.
Αλλά αυτό δεν πρέπει να οδηγήσει σε μια μελοδραματική ανάγνωση για το μέλλον της Ένωσης.
Το ευρωπαϊκό έργο υπάρχει εδώ και περίπου 70 χρόνια, από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα το 1951.
Με την πάροδο του χρόνου έχει επιβιώσει από πολλές κρίσεις και πληγές που έχουν προκληθεί, και έχει τετραπλασιαστεί σε μέγεθος.
Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε ότι είναι μια αρκετά ανθεκτική οργάνωση;
Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τους Financial Times, εάν ψάξει κανείς για την πολιτική ένωση που αντιμετωπίζει «βαθιά προβλήματα» ή απειλείται με διάλυση, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι επί του παρόντος πιο εύλογες υποψήφιες από την ΕΕ.
Η Αμερική μόλις είδε το Κογκρέσο να δέχεται πλήγμα από έναν θυμωμένο όχλο και ένα από τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα της έχει βυθίσει τη δημοκρατία.
Το Ηνωμένο Βασίλειο αγωνίζεται να αντιμετωπίσει την αναζωπύρωση της βίας στη Βόρεια Ιρλανδία και να αποτρέψει ένα δεύτερο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας στη Σκωτία, το οποίο θα μπορούσε εύκολα να δει τη χώρα να χάσει το ένα τρίτο της επικράτειάς της.
Σε σύγκριση με αυτό, τα προβλήματα της ΕΕ φαίνονται σχετικά ήπια.
Επίμονος ο σκεπτικισμός
Ωστόσο, ο σκεπτικισμός για το μακροπρόθεσμο μέλλον της ΕΕ είναι επίμονος.
Μπορεί να προέρχεται εν μέρει από τη μοναδική φύση του οργανισμού.
Είναι ένας διεθνής οργανισμός με πολλά από τα χαρακτηριστικά ενός κράτους, όπως ένα νόμισμα, ένα κοινοβούλιο, ένα Ανώτατο Δικαστήριο και μια κεντρική τράπεζα.
Αυτός ο υβριδικός χαρακτήρας της ΕΕ προκαλεί τους ξένους, που συνηθίζουν να αντιμετωπίζουν τα εθνικά κράτη, να θεωρούν την ΕΕ αφύσικη ή ακόμη και παραμορφωμένη και ως εκ τούτου προφανή υποψήφιο για έναν πρόωρο θάνατο.
Στην πραγματικότητα, η απειλή μιας υπαρξιακής κρίσης που καταστρέφει την ΕΕ υποχωρεί.
Μετά την ψηφοφορία του Ηνωμένου Βασιλείου για το Brexit το 2016, υπήρχε σαφής κίνδυνος και άλλες ευρωπαϊκές χώρες να εγκαταλείψουν την ΕΕ.
Στη Γαλλία, η ακροδεξιά ηγέτης Marine Le Pen έκανε εκστρατεία για το frexit, ενώ ο Ιταλός Matteo Salvini, αρχηγός του δεξιού κόμματος στην Ιταλία, προώθησε την ιδέα ότι η χώρα θα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ.
Αλλάζουν οι εθνικιστές
Αλλά οι εθνικιστές της Ευρώπης έχουν αλλάξει τώρα τη ρητορική τους.
Καθώς προετοιμάζεται για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους, η Le Pen εγκατέλειψε τη συζήτηση για έξοδο από την ΕΕ και υποσχέθηκε να διατηρήσει τη χώρα στο ευρώ.
Η νέα της πολιτική είναι να παραμείνει εντός της ΕΕ και να αγωνιστεί για μια «Ευρώπη των Εθνών».
Στην Ιταλία, ο Salvini υποστηρίζει την τεχνοκρατική και φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση με επικεφαλής τον Mario Draghi, πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Le Pen και Salvini δεν έγιναν ξαφνικά συναισθηματικοί Europhilus.
Αλλά μπορούν να διαβάσουν τις δημοσκοπήσεις.
Στη Γαλλία, αυτό υποδηλώνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων υποστηρίζει την παραμονή εντός της ΕΕ.
Στην Ιταλία, στην αρχή της κρίσης του κορωνοϊού, υπήρξαν έρευνες που υποδηλώνουν ότι πάνω από το 40% των Ιταλών ήθελαν να εγκαταλείψουν την ΕΕ.
Αλλά από τότε η ΕΕ έχει δημιουργήσει ένα ταμείο ανάκαμψης πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, μεγάλο μέρος του οποίου θα κατευθυνθεί προς την Ιταλία.
Έτσι, ο Salvini φαίνεται να έχει καταλάβει ότι τα περί εξόδου από την ΕΕ ή το ευρώ δεν είναι αυτό που θέλει να ακούσει το εκλογικό σώμα.
Την ίδια ώρα, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Viktor Orban, που αγαπά να χλευάζει τις Βρυξέλλες και τον φιλελευθερισμό της, βρίσκεται σε παρόμοια θέση.
Γνωρίζει ότι η χώρα του επωφελείται από κονδύλια της ΕΕ και μαζικά από την πρόσβαση στην ενιαία αγορά της.
Μπορεί να είναι κυνικός, αλλά δεν είναι ανόητος.
Ισχυροποιείται η ΕΕ
Με την πάροδο του χρόνου, το ευρωπαϊκό σχέδιο μπορεί να γίνει όλο και πιο ασφαλές.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι νέοι είναι πιο υπέρ της ΕΕ από τους ηλικιωμένους ψηφοφόρους.
Το μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον ενισχύει επίσης την ΕΕ.
Με την Κίνα και τη Ρωσία να φαίνονται πιο απειλητικές και οι ΗΠΑ να φαίνονται λιγότερο αξιόπιστες, η υπόθεση για τους Ευρωπαίους να πορευτούν μαζί γίνεται πιο επιτακτική.
Τίποτα από αυτό δεν σημαίνει ότι η ΕΕ μπορεί να είναι εφησυχασμένη για το μέλλον της, περισσότερο από την Κίνα, τις ΗΠΑ ή το Ηνωμένο Βασίλειο.
Δεν μπορεί επίσης να υποθέσει ότι η πολιτική της σταθερότητα είναι εγγυημένη.
Στην πραγματικότητα, η ΕΕ είναι μια προσεκτική και εξελισσόμενη ισορροπία μεταξύ εθνικής και υπερεθνικής εξουσίας, και μεταξύ τεχνοκρατίας και δημοκρατίας.
Αυτή είναι μια πηγή σταθερότητας και δύναμης, όχι αδυναμίας, καταλήγουν οι FT.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών