Η δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ συμβάλλει στην πληθωριστική πίεση και καθιστά αδύνατη τη Fed να κάνει τη δουλειά της
Φαίνεται ότι κάποιος στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έχει καταλάβει ότι η κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να τιθασεύσει τον πληθωρισμό.
Μια εργασία που συνυπογράφουν ο Leonardo Melosi της Federal Reserve Bank of Chicago και ο οικονομολόγος του Πανεπιστημίου John Hopkins, Francesco Bianchi, υποστηρίζει ότι η νομισματική πολιτική της κεντρικής τράπεζας από μόνη της δεν μπορεί να ελέγξει τον πληθωρισμό.
Η περίληψη της ανάλυσης υποστηρίζει ότι «αυτή η αύξηση του πληθωρισμού δεν θα μπορούσε να είχε αποτραπεί με απλή αυστηροποίηση της νομισματικής πολιτικής».
Με λίγα λόγια, οι Melosi και Bianchi υποστηρίζουν ότι η Fed δεν μπορεί να ελέγξει τον πληθωρισμό μόνη της.
Η δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ συμβάλλει στην πληθωριστική πίεση και καθιστά αδύνατη τη Fed να κάνει τη δουλειά της.
Τα λάθη πολιτικής
Ο πληθωρισμός τάσης ελέγχεται πλήρως από τη νομισματική αρχή μόνο όταν το δημόσιο χρέος μπορεί να σταθεροποιηθεί επιτυχώς από αξιόπιστα μελλοντικά δημοσιονομικά σχέδια.
Όταν η δημοσιονομική αρχή δεν θεωρείται πλήρως υπεύθυνη για την κάλυψη των υφιστάμενων δημοσιονομικών ανισορροπιών, ο ιδιωτικός τομέας αναμένει ότι ο πληθωρισμός θα αυξηθεί για να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του εθνικού χρέους.
Ως αποτέλεσμα, μια μεγάλη δημοσιονομική ανισορροπία σε συνδυασμό με μια αποδυνάμωση της δημοσιονομικής αξιοπιστίας μπορεί να οδηγήσει την τάση του πληθωρισμού να απομακρυνθεί από τον μακροπρόθεσμο στόχο που έχει επιλέξει η νομισματική αρχή».
Υπάρχουν μερικές εκπληκτικές παραδοχές σε αυτή την ενιαία παράγραφο.
Πρώτον, οι συγγραφείς αναγνωρίζουν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον πληθωρισμό ως εργαλείο για να χειριστεί το χρέος της.
Με άλλα λόγια, αναγνωρίζει ότι όλοι πληρώνουμε φόρο πληθωρισμού.
Ο πληθωρισμός είναι φόρος.
Είναι ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση χρηματοδοτεί τις ελλειμματικές δαπάνες.
Η κυβέρνηση ξοδεύει χρήματα.
Δεν εισπράττει αρκετούς φόρους, επομένως πρέπει να έχει ελλείμματα.
Η Federal Reserve κερδίζει χρήματα από αυτά τα ελλείμματα - τυπώνοντας χρήματα.
Το αποκαλούν ποσοτική χαλάρωση, αλλά αυτό είναι ο πληθωρισμός.
Η κυβέρνηση γίνεται όλο και μεγαλύτερη και οι καταναλωτές θα πρέπει να επωμιστούν αυτό το βάρος μέσω των υψηλότερων τιμών».
Δεύτερον, η ανάλυση παραδέχεται ότι η απλή κουβέντα με τα επιτόκια δεν θα μειώσει τον πληθωρισμό εάν η κυβέρνηση συνεχίσει να ξοδεύει πολύ πέρα από τις δυνατότητές της.
Και το μόνο σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξοδεύει πολύ πέρα από τις δυνατότητές της.
Αν και το έλλειμμα του προϋπολογισμού συρρικνώνεται καθώς τελειώνουν τα προγράμματα δαπανών έκτακτης ανάγκης για πανδημία, η κυβέρνηση Biden συνεχίζει να ξοδεύει περίπου μισό τρισεκατομμύριο δολάρια κάθε μήνα, συσσωρεύοντας στο διαρκώς αυξανόμενο έλλειμμα.
Αυτή η ανάλυση παραδέχεται ότι οι κρατικές δαπάνες είναι μεγάλο πρόβλημα για την Federal Reserve.
Καθώς η κεντρική τράπεζα αγοράζει ομόλογα, δημιουργεί τεχνητή ζήτηση και κρατά τα επιτόκια χαμηλά.
Η κυβέρνηση χρειάζεται χαμηλά επιτόκια όταν δανείζεται τρισεκατομμύρια δολάρια.
Χωρίς την μεγάλη στήριξη της Fed στην αγορά ομολόγων, οι τιμές των ομολόγων θα συνεχίσουν να βυθίζονται καθώς η προσφορά ξεπερνά τη ζήτηση και τα επιτόκια θα αυξηθούν.
Καταδικασμένη σε αποτυχία η Fed
Melosi και Bianchi παραδέχονται επίσης σιωπηρά ότι η Fed δεν πρόκειται να κερδίσει αυτόν τον αγώνα για τον πληθωρισμό και προειδοποιούν ότι μπορεί να οδεύουμε προς τον στασιμοπληθωρισμό.
Όταν οι δημοσιονομικές ανισορροπίες είναι μεγάλες και η δημοσιονομική αξιοπιστία μειώνεται, μπορεί να γίνει όλο και πιο δύσκολο για τη νομισματική αρχή να σταθεροποιήσει τον πληθωρισμό γύρω από τον επιθυμητό στόχο της.
Εάν η νομισματική αρχή αυξήσει τα επιτόκια ως απάντηση στον υψηλό πληθωρισμό, η οικονομία εισέρχεται σε ύφεση, η οποία αυξάνει τον λόγο χρέους προς ΑΕΠ.
Εάν η νομισματική σύσφιξη δεν υποστηρίζεται από την προσδοκία κατάλληλων δημοσιονομικών προσαρμογών, η επιδείνωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών οδηγεί σε ακόμη υψηλότερες πληθωριστικές πιέσεις.
Ως αποτέλεσμα, θα προέκυπτε ένας φαύλος κύκλος αύξησης των ονομαστικών επιτοκίων, αύξησης του πληθωρισμού, οικονομικής στασιμότητας και αύξησης του χρέους».
Αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Οι Melosi και Bianchi το αποκαλούν «παθολογική κατάσταση».
Η νομισματική σύσφιξη θα ωθούσε στην πραγματικότητα τον υψηλότερο πληθωρισμό και θα πυροδοτούσε έναν καταστροφικό δημοσιονομικό στασιμοπληθωρισμό, με τον ρυθμό πληθωρισμού να απομακρύνεται από τον στόχο της νομισματικής αρχής και με την αύξηση του ΑΕΠ να επιβραδύνεται σημαντικά».
www.bankingnews.gr
Μια εργασία που συνυπογράφουν ο Leonardo Melosi της Federal Reserve Bank of Chicago και ο οικονομολόγος του Πανεπιστημίου John Hopkins, Francesco Bianchi, υποστηρίζει ότι η νομισματική πολιτική της κεντρικής τράπεζας από μόνη της δεν μπορεί να ελέγξει τον πληθωρισμό.
Η περίληψη της ανάλυσης υποστηρίζει ότι «αυτή η αύξηση του πληθωρισμού δεν θα μπορούσε να είχε αποτραπεί με απλή αυστηροποίηση της νομισματικής πολιτικής».
Με λίγα λόγια, οι Melosi και Bianchi υποστηρίζουν ότι η Fed δεν μπορεί να ελέγξει τον πληθωρισμό μόνη της.
Η δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ συμβάλλει στην πληθωριστική πίεση και καθιστά αδύνατη τη Fed να κάνει τη δουλειά της.
Τα λάθη πολιτικής
Ο πληθωρισμός τάσης ελέγχεται πλήρως από τη νομισματική αρχή μόνο όταν το δημόσιο χρέος μπορεί να σταθεροποιηθεί επιτυχώς από αξιόπιστα μελλοντικά δημοσιονομικά σχέδια.
Όταν η δημοσιονομική αρχή δεν θεωρείται πλήρως υπεύθυνη για την κάλυψη των υφιστάμενων δημοσιονομικών ανισορροπιών, ο ιδιωτικός τομέας αναμένει ότι ο πληθωρισμός θα αυξηθεί για να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του εθνικού χρέους.
Ως αποτέλεσμα, μια μεγάλη δημοσιονομική ανισορροπία σε συνδυασμό με μια αποδυνάμωση της δημοσιονομικής αξιοπιστίας μπορεί να οδηγήσει την τάση του πληθωρισμού να απομακρυνθεί από τον μακροπρόθεσμο στόχο που έχει επιλέξει η νομισματική αρχή».
Υπάρχουν μερικές εκπληκτικές παραδοχές σε αυτή την ενιαία παράγραφο.
Πρώτον, οι συγγραφείς αναγνωρίζουν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον πληθωρισμό ως εργαλείο για να χειριστεί το χρέος της.
Με άλλα λόγια, αναγνωρίζει ότι όλοι πληρώνουμε φόρο πληθωρισμού.
Ο πληθωρισμός είναι φόρος.
Είναι ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση χρηματοδοτεί τις ελλειμματικές δαπάνες.
Η κυβέρνηση ξοδεύει χρήματα.
Δεν εισπράττει αρκετούς φόρους, επομένως πρέπει να έχει ελλείμματα.
Η Federal Reserve κερδίζει χρήματα από αυτά τα ελλείμματα - τυπώνοντας χρήματα.
Το αποκαλούν ποσοτική χαλάρωση, αλλά αυτό είναι ο πληθωρισμός.
Η κυβέρνηση γίνεται όλο και μεγαλύτερη και οι καταναλωτές θα πρέπει να επωμιστούν αυτό το βάρος μέσω των υψηλότερων τιμών».
Δεύτερον, η ανάλυση παραδέχεται ότι η απλή κουβέντα με τα επιτόκια δεν θα μειώσει τον πληθωρισμό εάν η κυβέρνηση συνεχίσει να ξοδεύει πολύ πέρα από τις δυνατότητές της.
Και το μόνο σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξοδεύει πολύ πέρα από τις δυνατότητές της.
Αν και το έλλειμμα του προϋπολογισμού συρρικνώνεται καθώς τελειώνουν τα προγράμματα δαπανών έκτακτης ανάγκης για πανδημία, η κυβέρνηση Biden συνεχίζει να ξοδεύει περίπου μισό τρισεκατομμύριο δολάρια κάθε μήνα, συσσωρεύοντας στο διαρκώς αυξανόμενο έλλειμμα.
Αυτή η ανάλυση παραδέχεται ότι οι κρατικές δαπάνες είναι μεγάλο πρόβλημα για την Federal Reserve.
Καθώς η κεντρική τράπεζα αγοράζει ομόλογα, δημιουργεί τεχνητή ζήτηση και κρατά τα επιτόκια χαμηλά.
Η κυβέρνηση χρειάζεται χαμηλά επιτόκια όταν δανείζεται τρισεκατομμύρια δολάρια.
Χωρίς την μεγάλη στήριξη της Fed στην αγορά ομολόγων, οι τιμές των ομολόγων θα συνεχίσουν να βυθίζονται καθώς η προσφορά ξεπερνά τη ζήτηση και τα επιτόκια θα αυξηθούν.
Καταδικασμένη σε αποτυχία η Fed
Melosi και Bianchi παραδέχονται επίσης σιωπηρά ότι η Fed δεν πρόκειται να κερδίσει αυτόν τον αγώνα για τον πληθωρισμό και προειδοποιούν ότι μπορεί να οδεύουμε προς τον στασιμοπληθωρισμό.
Όταν οι δημοσιονομικές ανισορροπίες είναι μεγάλες και η δημοσιονομική αξιοπιστία μειώνεται, μπορεί να γίνει όλο και πιο δύσκολο για τη νομισματική αρχή να σταθεροποιήσει τον πληθωρισμό γύρω από τον επιθυμητό στόχο της.
Εάν η νομισματική αρχή αυξήσει τα επιτόκια ως απάντηση στον υψηλό πληθωρισμό, η οικονομία εισέρχεται σε ύφεση, η οποία αυξάνει τον λόγο χρέους προς ΑΕΠ.
Εάν η νομισματική σύσφιξη δεν υποστηρίζεται από την προσδοκία κατάλληλων δημοσιονομικών προσαρμογών, η επιδείνωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών οδηγεί σε ακόμη υψηλότερες πληθωριστικές πιέσεις.
Ως αποτέλεσμα, θα προέκυπτε ένας φαύλος κύκλος αύξησης των ονομαστικών επιτοκίων, αύξησης του πληθωρισμού, οικονομικής στασιμότητας και αύξησης του χρέους».
Αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Οι Melosi και Bianchi το αποκαλούν «παθολογική κατάσταση».
Η νομισματική σύσφιξη θα ωθούσε στην πραγματικότητα τον υψηλότερο πληθωρισμό και θα πυροδοτούσε έναν καταστροφικό δημοσιονομικό στασιμοπληθωρισμό, με τον ρυθμό πληθωρισμού να απομακρύνεται από τον στόχο της νομισματικής αρχής και με την αύξηση του ΑΕΠ να επιβραδύνεται σημαντικά».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών