Οι εθνικές εκλογές της Ιταλίας στις 25 Σεπτεμβρίου έδωσαν ένα σαφές αποτέλεσμα για το δεξιό εθνικιστικό κόμμα της Giorgia Meloni, «Fratelli d'Italia» (FDI, «Brothers of Italy»)
Λαμβάνοντας το 26% των ψήφων, το FDI είναι το μεγαλύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο και θα αναλάβει την εξουσία ως μέρος ενός δεξιού συνασπισμού που περιλαμβάνει δύο άλλα κόμματα: τη δεξιά ευρωσκεπτικιστική «Lega», με επικεφαλής τον Matteo Salvini και την κεντροδεξιά , το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα «Forza Italia», με επικεφαλής τον 85χρονο μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης Berlusconi.
Συνολικά, ο νικητήριος συνασπισμός απέκτησε μεγάλη πλειοψηφία 44% και σαφή εντολή σχηματισμού της νέας κυβέρνησης σε μια δύσκολη στιγμή για την Ιταλία.
Ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός και το αυξανόμενο ενεργειακό κόστος θα είναι δύσκολες προκλήσεις που θα ξεπεραστούν τους επόμενους μήνες.
Η Meloni απολαμβάνει την επιτυχία της, κυρίως λόγω του ότι το κόμμα της ήταν το μόνο που ήταν σταθερά στην αντιπολίτευση τα προηγούμενα ταραγμένα χρόνια.
Ωστόσο, οι σύμμαχοί της έχουν λίγους λόγους για να πανηγυρίσουν: η Forza Italia και η Lega κέρδισαν το 8,5% των ψήφων και τα δύο κόμματα μαζί δεν πλησίασαν καθόλου τα αποτελέσματα των FDI.
Η ισορροπία του συνασπισμού θα κλίνει έντονα υπέρ της Meloni, η οποία πιθανότατα θα γίνει η επόμενη (και πρώτη γυναίκα) Πρωθυπουργός της χώρας, υπαγορεύοντας βασικές πολιτικές και έχοντας τον τελευταίο λόγο για τους διορισμούς υπουργών.
Πυρά από τα ΜΜΕ
Η άνοδος της στην εξουσία ήταν ευρέως αναμενόμενη: όλες οι δημοσκοπήσεις προέβλεπαν μεγάλη νίκη για τον δεξιό συνασπισμό.
Όμως ο διεθνής Τύπος αντέδρασε σοκαρισμένος στην είδηση, με το CNN να φτάνει στο σημείο να χαρακτηρίζει τηνν Meloni ως «την πιο ακροδεξιά πρωθυπουργό της Ιταλίας μετά τον Μουσολίνι».
Ωστόσο, η Meloni έχει απορρίψει αυτές τις κατηγορίες και, σύμφωνα με το πρόγραμμα του κόμματός της, οι πολιτικές της είναι απίθανο να πυροδοτήσουν τον κώδωνα του κινδύνου στο εγγύς μέλλον.
Ασφαλώς, τα πολιτικά δικαιώματα δεν φαίνεται να αποτελούν προτεραιότητα για τη Meloni και η προθυμία της να μεταρρυθμίσει το ιταλικό Σύνταγμα για να εισαγάγει απευθείας προεδρικές εκλογές δεν θα άφηνε τη δημοκρατία της χώρας σε ασφαλέστερο μέρος.
Μιλώντας για εξωτερική πολιτική και οικονομία, ωστόσο, το πρόγραμμα του συνασπισμού δεν φαίνεται να διαφέρει πολύ από τη γραμμή του σημερινού υπουργικού συμβουλίου Draghi.
Νέες πολιτικές για τη Ρωσία;
Η Meloni θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τη χρηματοδότηση της ΕΕ που προέρχεται από το «Σχέδιο Οικονομίας και Ανθεκτικότητας», μέρος του πακέτου ανακούφισης από την πανδημία που έχει ήδη εξασφαλίσει ο Draghi. Θα προσπαθήσει μόνο να «επαναδιαπραγματευτεί» τις συνθήκες που έρχονται με το σχέδιο.
Πράγματι, μένει να φανεί εάν οι Ευρωπαίοι εταίροι θα είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε αυτές τις διαπραγματεύσεις, τι ακριβώς θα ζητήσει και τι θα συμβεί εάν τα αιτήματά της απορριφθούν.
Η Μελόνι, σε αντίθεση με τους συμμάχους της Σαλβίνι και Μπερλουσκόνι, δεν εξέφρασε ποτέ ανοιχτά θερμά αισθήματα προς το Κρεμλίνο και πάντα υιοθέτησε μια ισχυρή στάση υπέρ της Ουκρανίας, ψήφισε ακόμη και με την κυβέρνηση του Ντράγκι όταν επρόκειτο να στείλει όπλα για την εισβολή στη χώρα, παρά το γεγονός ότι ήταν στην αντιπολίτευση.
Σε αρκετές περιπτώσεις υποσχέθηκε πλήρη δέσμευση προς τον ουκρανικό σκοπό, απορρίπτοντας πιθανή άμβλυνση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και δεσμεύθηκε για πίστη της Ιταλίας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Ωστόσο, ένας σκληρός χειμώνας περιμένει την Ευρώπη και η Ιταλία αναμένεται να είναι μια από τις χώρες που επηρεάζονται περισσότερο στο μπλοκ όσον αφορά την εκτόξευση των τιμών της ενέργειας.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως από το bne IntelliNews , η Ιταλία είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη και δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις ενεργειακές της ανάγκες αυτόνομα.
Πολλοί από τους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής της χώρας τροφοδοτούνται με φυσικό αέριο και δεδομένης της διακοπής των εισαγωγών από τη Ρωσία, φαίνεται απίθανο να λειτουργήσουν ξανά με πλήρη ισχύ σύντομα.
Παρά τη δημόσια αποστροφή της Meloni προς την κυβέρνηση του Draghi, η ατζέντα των Αδελφών Ιταλών φαίνεται πολύ σύμφωνη με το απερχόμενο υπουργικό συμβούλιο και όσον αφορά τις ενεργειακές πολιτικές.
Η νέα στρατηγική
Τα προγράμματά της δεσμεύονται να καταπολεμήσουν τη διεθνή κερδοσκοπία για τις τιμές της ενέργειας, να υποστηρίξουν το χάσμα στις τιμές του φυσικού αερίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο και τη συνεχιζόμενη δέσμευση της Ιταλίας στο πρόγραμμα «RepowerEU» προκειμένου να απαλλαγεί από την εξάρτηση της χώρας από το ρωσικό αέριο.
Επιπλέον, δεσμεύεται να κατασκευάσει νέους αγωγούς με τη Βόρεια Αφρική, ενισχύοντας τον «μεσογειακό διάδρομο» και καθιστώντας την Ιταλία «ευρωπαϊκό κόμβο ενέργειας».
Δεν είναι σαφές σε ποιον αγωγό αναφέρεται το πρόγραμμα της Meloni, αλλά πιθανότατα πρόκειται για τη γραμμή « TransMed » - ήδη σε λειτουργία και με σχέδια επέκτασης.
Αυτά τα μέτρα ακολουθούν τις πρόσφατες συμφωνίες του Draghi με την Αλγερία για την ενίσχυση των προμηθειών φυσικού αερίου.
Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αναφέρονται μόνο εν συντομία σε γενικούς όρους, μαζί με την υπόσχεση για επένδυση στην έρευνα για τα πυρηνικά σταθμά νέας γενιάς.
Οι πυρηνικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας απορρίφθηκαν στην Ιταλία στα τέλη της δεκαετίας του '80, μετά το ατύχημα του Τσερνομπίλ, και ένα πιο πρόσφατο δημοψήφισμα το 2011, μετά τη Φουκουσίμα, απέκλεισε κάθε πιθανότητα νέων αναπτύξεων πυρηνικού σταθμού.
Δεν θα γίνει ο νέος Orban
Τους τελευταίους μήνες, ωστόσο, ορισμένα πολιτικά κόμματα και στις δύο πλευρές του διαδρόμου δήλωσαν ξανά την υποστήριξή τους προς ένα πυρηνικό σταθμό νέας γενιάς, υπό το φως των εξελίξεων που έφερε ο πόλεμος στην Ουκρανία και της ακόμη πιο ζωτικής ανάγκης μείωσης της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας από τις εισαγωγές. .
Η Meloni φαίνεται ότι έχει επίγνωση της αμφιλεγόμενης φύσης του θέματος και τηρεί συνετή στάση για το NPP, χωρίς σαφώς να δεσμεύεται για οποιαδήποτε εφαρμογή στο εγγύς μέλλον.
Συνολικά, οι φόβοι όσων βλέπουν την Ιταλία να ακολουθεί τον επικίνδυνο δρόμο που χάραξε η «ανελεύθερη δημοκρατία» της Ουγγαρίας - ή ακόμα χειρότερα, η επιστροφή μιας φασιστικής δικτατορίας - φαίνονται σε μεγάλο βαθμό αβάσιμοι.
Οι Ιταλοί πολιτικοί είναι γνωστό ότι μιλάνε έντονα κατά τη διάρκεια των εκλογικών συγκεντρώσεων για να αυξήσουν τη λαϊκή υποστήριξη, αλλά σπάνια ακολουθούν τις παράξενες προτάσεις τους όταν αντιμετωπίζουν την ευθύνη της κυβέρνησης.
Οι προηγούμενες ατάκες της Meloni κατά της ΕΕ πρέπει να ιδωθούν από αυτή την οπτική γωνία, και δεν πρέπει να υπερεκτιμάται η φιλία της με τον Orban, με τον οποίο φαίνεται να έχει λίγα κοινά στοιχεία εκτός από μια κοινή απώθηση για τα «λομπί LGBT» και τους μετανάστες.
Οι συμπάθειές της για την ηγεσία της Ουγγαρίας και της Πολωνίας θα μπορούσαν να μεταφραστούν σε αμοιβαία υποστήριξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προκαλώντας κάποιους πονοκεφάλους στις Βρυξέλλες.
Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για την ατζέντα της Meloni για την οικονομία και την εξωτερική πολιτική.
Δεδομένης της περιορισμένης μόχλευσης των πιο ενοχλητικών εταίρων της στο συνασπισμό, οι οποίοι σημείωσαν χαμηλές βαθμολογίες στις κάλπες, κανείς δεν πρέπει να περιμένει ρεαλιστικά αλλαγές στην τρέχουσα θέση της Ιταλίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ ή οποιαδήποτε αλλαγή στάσης προς το Κρεμλίνο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών