Charles Schwab: Προσοχή! Τα επιτόκια δεν είναι επενδυτική πυξίδα – Γιατί το ρίσκο στα χρηματιστήρια «χτυπά κόκκινο»

Το αν η πρόσφατη αύξηση επιτοκίων από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ κλείνει τον πιο επιθετικό κύκλο σύσφιξης των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών... συζητείται.
Το CME FedWatch Tool, το οποίο παρακολουθεί τυχόν μεταβολές των επιτοκίων, δείχνει ότι οι επενδυτές πιστεύουν ότι υπάρχει περίπου 95% πιθανότητα να μην υπάρξουν αλλαγές στη συνεδρίαση της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς για τον καθορισμό της νομισματικής πολιτικής (FOMC) τον Ιούνιο.
Βάσει αυτών των πιθανοτήτων -προς το παρόν-, ίσως ήρθε η ώρα να ξεσκονίσουμε το εγχειρίδιο «Τι συμβαίνει όταν η Fed τελειώσει με τις αυξήσεις επιτοκίων;».
Σύμφωνα με την αμερικανική τράπεζα Charles Schwab, το πρόβλημα είναι πως το εν λόγω εγχειρίδιο έχει πολλά διαφορετικά (και αποκλίνοντα) κεφάλαια σε ό,τι αφορά την Ιστορία των κύκλων της νομισματικής σύσφιξης.
Λάβετε υπόψη το γεγονός ότι το μέγεθος του δείγματος (14 μεγάλοι κύκλοι αύξησης επιτοκίων από την εκκίνηση του δείκτη S&P 500 το 1928) είναι σχετικά μικρό.
Αυτό δείχνει πως πρέπει να προσέχουμε όταν τηρούμε ένα σταθερό μοτίβο σε ό,τι αφορά τη λήψη επενδυτικών αποφάσεων.
Σε κάθε περίπτωση, «είναι πράγματι δυνατό να υποθέσουμε τη μέση τροχιά του δείκτη S&P 500 της Wall Street έξι μήνες πριν από την τελευταία επιτοκιακή αύξηση κάθε κύριου κύκλου μέχρι το επόμενο έτος» αναφέρει η Charles Schwab.
Η εστίαση στον μέσο όρο υποδηλώνει ένα μοτίβο αδυναμίας μέχρι την τελευταία αύξηση, αντίδραση αμέσως μετά και, στη συνέχεια, sell off - περίπου 100 ημέρες διαπραγμάτευσης μετά την τελευταία αύξηση.
Όμως, κανείς δεν πρέπει να ξεκινά μια ανάλυση με τέτοιου είδους γενικότητες, αναφέρει ο αναλυτής της αμερικανικής τράπεζας.
Γιατί; «Διότι φάσμα αποτελεσμάτων στους 14 κύκλους σύσφιξης είναι εξαιρετικά ευρύ: από αύξηση 30% έως πτώση 30% 12 μήνες μετά την τελευταία επιτοκιακή αύξηση…

Δεν υπάρχει συγκεκριμένο μοτίβο που να καθρεπτίζει τον συσχετισμό της τελευταίας επιτοκιακής αύξησης με την απόδοση του δείκτη S&P 500 σε διάστημα εξαμήνου όσο και δωδεκαμήνου.
Ομοίως, δεν υπάρχει μοτίβο που να «εξηγεί» την τελευταία αύξηση και την επακόλουθη πρώτη επιτοκιακή μείωση.
Αυτό υπογραμμίζει το γεγονός πως η συμπεριφορά της αγοράς εξαρτάται από μυριάδες επιρροές – και όχι μόνο από τη νομισματική πολιτική.
«Ενισχύει επίσης ένα από τα αγαπημένα μου ρητά: η ανάλυση ενός μέσου όρου μπορεί να οδηγήσει σε μια μέση ανάλυση» αναφέρει ο αναλυτής της Charles Schwab, που προσθέτει:
«Αμέσως μετά την ανακοίνωση της Fed στις αρχές Μαΐου, είδα αρκετούς τίτλους που έμοιαζαν με το “συνήθως”.
Η τελική αύξηση των επιτοκίων ήταν θετική για τις μετοχές».
Στην πραγματικότητα, όμως, το μοτίβο που σχετίζεται με τη μέση τροχιά των μετοχών δεν εμφανίστηκε ποτέ σε κανένα μεμονωμένο κύκλο!
Αυτός ο κύκλος αύξησης των επιτοκίων ήταν τελείως διαφορετικός σε σχέση με τους τελευταίους τρεις κύκλους.
Πέρυσι, οι μετοχές συνετρίβησαν κατά τους πρώτους έξι μήνες του κύκλου ανόδου, σε αντίθεση με τους προηγούμενους τρεις κύριους κύκλους ανόδου (2015-2018, 2004-2006 και 1999-2000), όταν οι μετοχές σημείωναν ράλι κατά τις ανοδικές φάσεις.

Ναι, υπήρξαν κερδοφόρα χρόνια μετά από ανέβασμα αυλαίας για τις επιτοκιακές αυξήσεις, συμπεριλαμβανομένων των ετών 1995, 2018 και 2006.
Στην περίπτωση του 1995, όταν οι μετοχές σημείωσαν ράλι 32% μετά την τελική αύξηση των επιτοκίων της Fed, αυτό συνδέθηκε με την ιστορική σπανιότητα μιας οικονομικά ήπιας προσγείωσης.
Σημειώνεται πως τότε βρισκόμασταν εν τω μέσω μιας πρωτοφανούς bull market, η οποία είχε διαρκέσει από το 1982 έως το 2000.
Το 2018, η Fed μπόρεσε να στραφεί σε μειώσεις επιτοκίων, αλλά, σε αντίθεση με τώρα, δεν αντιμετώπιζε τον υψηλότερο πληθωρισμό των τελευταίων 40 ετών.
Οι μετοχές είχαν καλή απόδοση το 2006, κερδίζοντας 16% έναν χρόνο μετά την τελευταία τελευταία επιτοκιακή αύξηση.
Αλλά, όπως όλοι γνωρίζουμε από την οδυνηρή μας πείρα, επρόκειτο για ένα απλό διάλειμμα λίγο πριν από την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Στην πραγματικότητα, η χρηματιστηριακή αγορά ήδη την κορυφή έναν μήνα μετά την πρώτη μείωση των επιτοκίων, τον Σεπτέμβριο του 2007.
Και αυτό συνέβη εν μέσω μιας πρωτοφανούς bear market, η οποία κράτησε από το 2000 έως το 2009.
Στη συνέχεια υπήρξαν οι επώδυνες διαδρομές για τις μετοχές, οι οποίες λίγο ή πολύ επηρεάστηκαν από το μέγιστο επιτόκιο της Fed το 1929 και σε μικρότερο βαθμό μετά την τελευταία επιτοκιακή αύξηση το 2000.
Οι μετοχές υποχώρησαν 28% μετά την τελευταία επιτοκιακή αύξηση το 1929 και 15% μετά την παύση του 2000.
Οι προαναφερθέντες κύκλοι δεν σχετίζονται με το τρέχον περιβάλλον (με το 1929 να σηματοδοτεί την έναρξη της Μεγάλης Ύφεσης και το 2000 να σηματοδοτεί την έναρξη του σκασίματος της φούσκας των τεχνολογικών μετοχών).
Και οι δύο αντιπροσώπευαν επίσης την έναρξη των bear markets μεταξύ 1929 και 1942 και 2000 έως 2009, αντίστοιχα.
Το προσδοκώμενο τέλος της πιο επιθετικής εκστρατείας νομισματικής σύσφιξης της Fed εδώ και τέσσερις δεκαετίες μπορεί να είναι ορατό.
Ωστόσο, οι υποθέσεις σχετικά με το ότι η αγορά θα «ανακουφιστεί» είναι πρόωρες.
Σε αυτόν τον κάθε άλλο παρά τυπικό κύκλο, να είστε προσεκτικοί με τα «τυπικά» σχόλια όσον αφορά τη συμπεριφορά της αγοράς.

www.bankingnews.gr