Παιχνίδια πυρηνικού πολέμου: Οι ΗΠΑ θα εκβιάσουν τη Ρωσία να …πατήσει το «κουμπί», μετά την αντεπίθεση της Ουκρανίας

Είναι κοινώς αποδεκτό πια, πως η Ρωσία δεν βρίσκεται σε πόλεμο με την Ουκρανία.
Επί της ουσίας καταπολεμά εδώ και έναν χρόνο μία ..λανθάνουσα εισβολή από το ΝΑΤΟ και των κρατών που είναι υποτελή στις ΗΠΑ.
Το διεφθαρμένο καθεστώς Zelensky θα είχε μόνο λίγες μέρες ζωή, εάν ήταν μία σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας.
Αλλά δεν είναι και αυτό το έχει δηλώσει ανοιχτά ο επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, Josep Borrell.
Ό,τι δηλαδή χωρίς την υποστήριξη της Δύσης η ουκρανική ηγεσία θα είχε καταρρεύσει σε λίγες μέρες.
«Ακριβώς αυτό κάνει την ικανότητα της Ρωσίας να αντισταθεί στη δυτική επιθετικότητα ακόμη πιο συγκλονιστική, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη η απόλυτη διαφορά στο μέγεθος του πληθυσμού, στους ονομαστικούς στρατιωτικούς προϋπολογισμούς, στο μέγεθος της ρωσικής οικονομίας σε σύγκριση με τη συνδυασμένη οικονομική ισχύ της υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύσης», σημειώνει σε άρθρο του στον ιστότοπο South Front έμπειρος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής Drago Bosnic.

Στρατηγικό αδιέξοδο

Πρέπει να σημειωθεί ότι η ουσιαστικά άμεση εμπλοκή της συλλογικής Δύσης έχει οδηγήσει σε στρατηγικό αδιέξοδο με τακτικά μπρος πίσω, καθώς και οι δύο πλευρές κάπου σημειώνουν κέρδη ή αναγκάζονται να παραχωρήσουν περιοχές αλλού.
Ωστόσο, η αξιοσημείωτη διαφορά είναι ότι η Ρωσία το κάνει αυτό για στρατηγικούς λόγους, ιδιαίτερα για να αποφύγει μεγάλες απώλειες (τόσο πολιτών όσο και στρατιωτικών), ενώ το εντελώς αντίθετο ισχύει για το καθεστώς του Κιέβου (το Bakhmut/ Artyomovsk είναι κλασική περίπτωση).
Αυτό συμβαίνει γιατί ο κύριος στόχος του νεοναζιστικού καθεστώτος είναι η διατήρηση ενός αφηγήματος.
Και το αφήγημα είναι ότι η Ρωσία παρουσιάζεται ως δήθεν «αδύναμη» και «ανίκανη» να νικήσει τις μαριονέτες των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στο Κίεβο.
Ωστόσο, οι τεράστιες απώλειες που υπέστησαν οι δυνάμεις του καθεστώτος είναι μια σαφής ένδειξη του πόσο μακριά από την πραγματικότητα είναι αυτό το αφήγημα.

Η αντεπίθεση της ήττας

Ίσως η καλύτερη απόδειξη αυτού είναι η συνεχιζόμενη αντεπίθεση των Ουκρανών.
Παρόλο που οι ειδικοί έχουν ήδη προβλέψει πώς θα εξελιχθεί (και έτσι ακριβώς συμβαίνει εδώ και περίπου δύο εβδομάδες), το καθεστώς του Κιέβου αναγκάζεται να συνεχίσει, επειδή οι μαριονέτες του δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τις ουκρανικές απώλειες όσο μπορούν να εμφανίσουν τη Ρωσία ως υποτιθέμενη «αδύναμη» και «ανίκανη να κερδίσει».
Το διακύβευμα είναι όσο υψηλότερο θα μπορούσε να είναι, επομένως η συλλογική Δύση πρέπει να διασφαλίσει ότι η Ουκρανία τουλάχιστον δεν θα χάσει αυτό το αφήγημα, καθώς η προοπτική να νικήσει πραγματικά τον ρωσικό στρατό είναι ανύπαρκτη.

Ο πυρηνικός εκβιασμός

Για να το επιτύχει αυτό, η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση είναι έτοιμη να εμπλακεί σε ένα είδος πυρηνικής αντιπαράθεσης που δεν έχει δει ποτέ ο κόσμος, ακόμη και κατά τη διάρκεια του (Πρώτου) Ψυχρού Πολέμου.
Τι θα συμβεί λοιπόν μετά την αποτυχία της πολυδιαφημισμένης αντεπίθεσης του καθεστώτος του Κιέβου;
Για το σκοπό αυτό, η Ουάσιγκτον καταφεύγει ήδη σε αυτό που ορισμένοι ειδικοί αποκαλούν «πυρηνικό εκβιασμό».
Για να αποφευχθεί η πλήρης ήττα των Ουκρανία και αφού η Ρωσία τελικά εξαπολύσει τη δική της αντεπίθεση, οι ΗΠΑ έχουν τοποθετήσει επιπλέον πυρηνικά όπλα στην Ευρώπη προκειμένου να αυξήσουν την πίεση στη Μόσχα και να διατηρήσουν τις περισσότερες δυνάμεις της σε ετοιμότητα σε περίπτωση που ο συνεχιζόμενος Ψυχρός Πόλεμος Μόσχας – ΝΑΤΟ...θερμανθεί.

Ο ρόλος της Πολωνίας

Η Πολωνία, ένας από τους προαιώνιους εχθρούς της Ρωσίας, επιμένει ιδιαίτερα στην ανάπτυξη αμερικανικών πυρηνικών όπλων στο έδαφός της και θέλει να οικοδομήσει πιθανώς τη μεγαλύτερη και πιο προηγμένη χερσαία δύναμη στο ευρωπαϊκό τμήμα του Βορειοατλαντικού Συμφώνου καθώς και να υποδεχθεί ακόμα περισσότερα στρατεύματα του ΝΑΤΟ.
Τέτοιες επιθετικές ενέργειες ώθησαν τη Ρωσία να αναπτύξει τακτικά πυρηνικά όπλα στη Λευκορωσία, καθώς και ενισχύσει τον θύλακα του Καλίνινγκραντ.
Συγκεκριμένες κινήσεις για τη διασφάλιση της ασφάλειας της Ρωσίας περιλαμβάνουν την επέκταση της ήδη τεράστιας στρατιωτικής-βιομηχανικής της ικανότητας, πρόσθετες αναπτύξεις υπερηχητικών όπλων τελευταίας τεχνολογίας (τα οποία λείπουν εντελώς από ολόκληρη την Δύση) και τη συνολική αλλαγή στην αποτρεπτική της πολιτική.
Τώρα περιλαμβάνει την προαναφερθείσα ανάπτυξη ρωσικών τακτικών πυρηνικών όπλων σε συμμαχικά εδάφη και συγκεκριμένα στη Λευκορωσία.

Η Δύση κάνει τα πάντα για να χρησιμοποιήσει η Ρωσία πυρηνικά όπλα 

Ωστόσο, το Μινσκ δεν θα στεγάσει απλώς τέτοια όπλα, αλλά θα μπορεί επίσης να τα χρησιμοποιήσει σε περίπτωση που η Δύση κλιμακώσει την επιθετικότητά της εναντίον της ίδιας της Λευκορωσίας, η οποία υφίσταται μια λανθάνουσα επίθεση εδώ και αρκετά χρόνια.
Ακόμη χειρότερα, ΝΑΤΟ - ΕΕ δεν εγκατέλειψαν ποτέ την προσπάθεια να πραγματοποιήσουν άλλη μια έγχρωμη επανάσταση στο Μινσκ, καθώς εξακολουθούν να επιμένουν ότι ο πρόεδρος Alexander Lukashenko είναι δήθεν «παράνομος» και ότι η αντιπολίτευση είναι η «πραγματική κυβέρνηση στην εξορία».
Το Κρεμλίνο έχει προβλέψει σωστά σχεδόν όλες τις κινήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και έχει αναθεωρήσει τη στρατηγική του στάση απέναντί του, καθιστώντας απολύτως σαφές ότι είναι έτοιμο για οποιεσδήποτε «απροσδόκητες» εξελίξεις.
Και ενώ η Ρωσία σίγουρα δεν είναι αυτή που θέλει να είναι η πρώτη που θα χρησιμοποιήσει ένα πυρηνικό όπλο, η Δύση κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της (με τον άμεσο πόλεμο, τουλάχιστον προς το παρόν) για να πιέσει τη Μόσχα να κάνει ακριβώς αυτό.
Η τελευταία προειδοποίηση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Sergey Lavrov ότι η Ουάσιγκτον πιέζει για την ενίσχυση του καθεστώς Zelensky με F-16 ικανών να φέρουν πυρηνικά, το δείχνει τέλεια.
Και ενώ τα δυτικά μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγο για «ρωσική παραπληροφόρηση» και «αβάσιμη τρομοκρατία», το ειδικό βάρος και το τεράστιο μέγεθος της αξιοπιστίας του Lavrov στον διπλωματικό κόσμο επιβεβαιώνουν τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις.

www.bankingnews.gr