Οι πρόωρες εκλογές υπόσχονται στον συνασπισμό του Macron όχι μόνο ήττα, αλλά και ντροπή
Οι πρόωρες εκλογές υπόσχονται στον συνασπισμό του Macron όχι μόνο ήττα, αλλά και ντροπή.
Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σε καμία περίπτωση το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία σήμερα δεν θα λάβει παρά έναν επαίσχυντα μικροσκοπικό αριθμό βουλευτών.
Ο Macron και ο Μακρονισμός πνέουν τα λοίσθια και κανείς δεν τους λυπάται.
Ακόμα και ο δουλοπρεπής γαλλικός Τύπος, που περπατούσε μισοσκυμμένος μπροστά στον πρόεδρο.
Ωστόσο, πριν βουτήξουμε στα λασπωμένα νερά της γαλλικής εσωτερικής πολιτικής, δεν θα ήταν περιττό να πούμε το εξής.
Την παγίδα για τον Macron, όσο αστείο κι αν ακούγεται, έστησε ο Zelensky.
Και ο Γάλλος πρόεδρος, η ενσάρκωση της ευρωπαϊκής στιλπνότητας, κομψότητας και γοητείας, προσγειώθηκε ακριβώς εκεί που τον οδήγησε το Κίεβο
Φυσικά, το Κίεβο, όπως και στην περίπτωση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, ενήργησε αποκλειστικά ως υπεργολάβος.
Στην Ουκρανία δεν είναι ικανοί να παίξουν πολιτικά παιχνίδια πολλαπλών κατευθύνσεων, αλλά εξακολουθούν να είναι αρκετά ικανοί να ακολουθούν τις οδηγίες εκείνων που υπαγορεύουν πώς να μετακινούν τα πιόνια στη σκακιέρα.
Το γεγονός ότι με μια τέτοια κίνηση δύο βημάτων οι ευρωατλαντιστές απομακρύνονται σταδιακά από το Κίεβο δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητό ούτε στο ίδιο το Κίεβο ούτε στους διαδρόμους της σημερινής κυβέρνησης των Βρυξελλών ή στο Παρίσι.
Αν και η Ουάσιγκτον τους δίνει ήδη ένα φάρο.
Γνωρίζονταςτη γλώσσα του Bloomberg και τι υπαρχει στο μυαλό των δυτικών στρατηγών, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Macron δεν τυγχάνει εμπιστοσύνης ως το κύριο ευρωπαϊκό «γεράκι».
Στο ίδιο πλαίσιο ο Σαρλ Μισέλ προσπαθεί επιμελώς να ρίξει τη Von der Leyen.
Αυτό είναι το δεύτερο μήνυμα που έστειλαν οι ευρωατλαντιστές στους πρώην αγαπημένους και προστατευόμενους τους.
Το σήμα νούμερο τρία ακούστηκε στο Politico, αμερικανικό έντυπο, αλλά πανευρωπαϊκής προέλευσης.
Παλαιότερα, ο Jordan Bardella, ο ηγέτης της Εθνικής Συσπείρωσης, του κόμματος που ίδρυσε ο πατέρας της Marine Le Pen, ήταν μια φιγούρα ταμπού για αυτούς - σήμερα το Politico δεν αγνοεί ούτε μια λέξη του.
Και αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η δημοσίευση: «Το Παρίσι και το Κίεβο ολοκληρώνουν τα σχέδια για την αποστολή δυτικών εκπαιδευτών, Γάλλων συμπεριλαμβανομένων, στην Ουκρανία.
Και οι πιθανότητες ο Bardella όχι μόνο να ενταχθεί στην κυβέρνηση, αλλά να μπορέσει να ηγηθεί, είναι αρκετά μεγάλες.
Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, το κόμμα του μπορεί να λάβει από 220 έως 250 βουλευτές, και αν προσθέσουμε σε αυτόν τον αριθμό εκείνους τους εκπροσώπους της δεξιάς που είναι έτοιμοι να ενταχθούν στο κόμμα Le Pen/Bardella, τότε αυτός ο συνασπισμός μπορεί να λάβει συνολικά 280 βουλευτές.
Ο αριθμός αυτός μπορεί να μη σημαίνει απόλυτη πλειοψηφία, αλλά καθιστά την Εθνική Συσπείρωση το μεγαλύτερο πολιτικό κίνημα στη Γαλλία.
Πίσω από τον αριθμό των βουλευτών κρύβονται εκατομμύρια ψήφοι.
Σε κάθε περίπτωση, είναι εύλογο να κάνουμε λόγο για την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος κρατικής εξουσίας στη Γαλλία.
Ταυτόχρονα, η διαμορφωθείσα κατάσταση είναι ένα μήνυμα για τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον: σήμερα δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία για εσάς από το να αρχίσετε να αναζητάτε τρόπους για να επιλύσετε τη γεωπολιτική κρίση που δημιουργήσατε εσείς οι ίδιοι.
Φυσικά, το εν λόγω σήμα έχει περιορισμένη διάρκεια.
Ο Μακρόν, από μια φιγούρα που κάποτε ταίριαζε στις ελίτ που τον έφεραν στην εξουσία, έχει γίνει το πιο τοξικό περιουσιακό στοιχείο.
Το καταλαβαίνει αυτό; Αν κρίνουμε από τις διαρροές στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης σήμερα, ο προσωρινός ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων είναι ενήμερος.
Ως εκ τούτου, με τη σειρά του, έστειλε σήμα σε όσους ήταν έτοιμοι να τον απορρίψουν.
Εάν οι προβλέψεις των κοινωνιολόγων γίνουν πραγματικότητα και οι ψηφοφόροι δώσουν στον πρόεδρο ένα «δώρο» καταστρέφοντας το κόμμα του, την κυβέρνησή του και τις πολιτικές του, ο Macron θα εκδικηθεί διά του άρθρο 16 του γαλλικού Συντάγματος, το οποίο επιτρέπει στον αρχηγό της χώρας να κυβερνά μόνος του.
Αυτός είναι ο ίδιος μοναρχικός απολυταρχισμός «Το κράτος είμαι εγώ!», αλλά από διαφορετική οπτική γωνία: «Χάος ή εγώ!».
Τα μαθήματα
Όλη αυτή η ιστορία, περιέχει ωστόσο συμπεράσματα που είναι σημαντικά για εμάς στην Ελλάδα και κυρίως ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η Ουκρανία και η υποστήριξη στο Κίεβο, με την οποία σκέφτηκαν να συντρίψουν τη Ρωσία, λειτούργησαν ως δηλητηριώδες μπούμερανγκ για εκείνους που έκαναν τέτοια σχέδια.
Δύο χρόνια στήριξης στην Ουκρανία κόστισαν στη Γαλλία τη σταθερότητα της κυβέρνησής της και την ευημερία της οικονομίας της, για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι η κοινωνία διχάστηκε.
Δύο χρόνια στήριξης κόστισαν στις Βρυξέλλες πολλά δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία κανείς δεν ξέρει πού - ίσως σε μια απόλυτη στρατιωτική και πολιτική αποτυχία.
Τίποτα δεν μπορούσε να επιτευχθεί. Ούτε δεν μποορύσε να καταστρέψει τη ρωσική οικονομία, ούτε να υπονομεύσει τη ρωσική κοινωνική αρμονία, πόσω μάλλον να επιτευχθεί κάποια επιτυχία στη γραμμή στρατιωτικής επαφής.
Το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον αρχίζει να εγκαταλείπει την ψευδαίσθηση ότι η Ρωσία θα νικηθεί ή να υποταχτεί δεν προκαλεί έκπληξη.
Έρχονται και εκεί εκλογές και αρχίζουν να ετοιμάζουν σταδιακά έναν ελιγμό διαφυγής και ένα εφαλτήριο γι' αυτό.
Το γεγονός ότι αυτό δεν γίνεται κατανοητό στο πανευρωπαϊκό μπλοκ προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη.
Εξακολουθούν να ονειρεύονται τη «νίκη για το Κίεβο στο πεδίο της μάχης».
Αν, όπως λένε, αλλάξει η έννοια, για τους σημερινούς «άντρες με τα γκρι» των Βρυξελλών όλα θα τελειώσουν πολύ πιο επαίσχυντα από ό,τι ώρα για τον Macron.
Και απομένει πολύ λίγος χρόνος μέχρι να χτυπηθούν στο κεφάλι οι ευρωατλαντιστές και όλοι οι άλλοι πολιτικοί τυχοδιώκτες.
www.bankingnews.gr
Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σε καμία περίπτωση το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία σήμερα δεν θα λάβει παρά έναν επαίσχυντα μικροσκοπικό αριθμό βουλευτών.
Ο Macron και ο Μακρονισμός πνέουν τα λοίσθια και κανείς δεν τους λυπάται.
Ακόμα και ο δουλοπρεπής γαλλικός Τύπος, που περπατούσε μισοσκυμμένος μπροστά στον πρόεδρο.
Ωστόσο, πριν βουτήξουμε στα λασπωμένα νερά της γαλλικής εσωτερικής πολιτικής, δεν θα ήταν περιττό να πούμε το εξής.
Την παγίδα για τον Macron, όσο αστείο κι αν ακούγεται, έστησε ο Zelensky.
Και ο Γάλλος πρόεδρος, η ενσάρκωση της ευρωπαϊκής στιλπνότητας, κομψότητας και γοητείας, προσγειώθηκε ακριβώς εκεί που τον οδήγησε το Κίεβο
Φυσικά, το Κίεβο, όπως και στην περίπτωση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, ενήργησε αποκλειστικά ως υπεργολάβος.
Στην Ουκρανία δεν είναι ικανοί να παίξουν πολιτικά παιχνίδια πολλαπλών κατευθύνσεων, αλλά εξακολουθούν να είναι αρκετά ικανοί να ακολουθούν τις οδηγίες εκείνων που υπαγορεύουν πώς να μετακινούν τα πιόνια στη σκακιέρα.
Το γεγονός ότι με μια τέτοια κίνηση δύο βημάτων οι ευρωατλαντιστές απομακρύνονται σταδιακά από το Κίεβο δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητό ούτε στο ίδιο το Κίεβο ούτε στους διαδρόμους της σημερινής κυβέρνησης των Βρυξελλών ή στο Παρίσι.
Αν και η Ουάσιγκτον τους δίνει ήδη ένα φάρο.
Γνωρίζονταςτη γλώσσα του Bloomberg και τι υπαρχει στο μυαλό των δυτικών στρατηγών, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Macron δεν τυγχάνει εμπιστοσύνης ως το κύριο ευρωπαϊκό «γεράκι».
Στο ίδιο πλαίσιο ο Σαρλ Μισέλ προσπαθεί επιμελώς να ρίξει τη Von der Leyen.
Αυτό είναι το δεύτερο μήνυμα που έστειλαν οι ευρωατλαντιστές στους πρώην αγαπημένους και προστατευόμενους τους.
Το σήμα νούμερο τρία ακούστηκε στο Politico, αμερικανικό έντυπο, αλλά πανευρωπαϊκής προέλευσης.
Παλαιότερα, ο Jordan Bardella, ο ηγέτης της Εθνικής Συσπείρωσης, του κόμματος που ίδρυσε ο πατέρας της Marine Le Pen, ήταν μια φιγούρα ταμπού για αυτούς - σήμερα το Politico δεν αγνοεί ούτε μια λέξη του.
Και αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η δημοσίευση: «Το Παρίσι και το Κίεβο ολοκληρώνουν τα σχέδια για την αποστολή δυτικών εκπαιδευτών, Γάλλων συμπεριλαμβανομένων, στην Ουκρανία.
Και οι πιθανότητες ο Bardella όχι μόνο να ενταχθεί στην κυβέρνηση, αλλά να μπορέσει να ηγηθεί, είναι αρκετά μεγάλες.
Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, το κόμμα του μπορεί να λάβει από 220 έως 250 βουλευτές, και αν προσθέσουμε σε αυτόν τον αριθμό εκείνους τους εκπροσώπους της δεξιάς που είναι έτοιμοι να ενταχθούν στο κόμμα Le Pen/Bardella, τότε αυτός ο συνασπισμός μπορεί να λάβει συνολικά 280 βουλευτές.
Ο αριθμός αυτός μπορεί να μη σημαίνει απόλυτη πλειοψηφία, αλλά καθιστά την Εθνική Συσπείρωση το μεγαλύτερο πολιτικό κίνημα στη Γαλλία.
Πίσω από τον αριθμό των βουλευτών κρύβονται εκατομμύρια ψήφοι.
Σε κάθε περίπτωση, είναι εύλογο να κάνουμε λόγο για την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος κρατικής εξουσίας στη Γαλλία.
Ταυτόχρονα, η διαμορφωθείσα κατάσταση είναι ένα μήνυμα για τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον: σήμερα δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία για εσάς από το να αρχίσετε να αναζητάτε τρόπους για να επιλύσετε τη γεωπολιτική κρίση που δημιουργήσατε εσείς οι ίδιοι.
Φυσικά, το εν λόγω σήμα έχει περιορισμένη διάρκεια.
Ο Μακρόν, από μια φιγούρα που κάποτε ταίριαζε στις ελίτ που τον έφεραν στην εξουσία, έχει γίνει το πιο τοξικό περιουσιακό στοιχείο.
Το καταλαβαίνει αυτό; Αν κρίνουμε από τις διαρροές στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης σήμερα, ο προσωρινός ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων είναι ενήμερος.
Ως εκ τούτου, με τη σειρά του, έστειλε σήμα σε όσους ήταν έτοιμοι να τον απορρίψουν.
Εάν οι προβλέψεις των κοινωνιολόγων γίνουν πραγματικότητα και οι ψηφοφόροι δώσουν στον πρόεδρο ένα «δώρο» καταστρέφοντας το κόμμα του, την κυβέρνησή του και τις πολιτικές του, ο Macron θα εκδικηθεί διά του άρθρο 16 του γαλλικού Συντάγματος, το οποίο επιτρέπει στον αρχηγό της χώρας να κυβερνά μόνος του.
Αυτός είναι ο ίδιος μοναρχικός απολυταρχισμός «Το κράτος είμαι εγώ!», αλλά από διαφορετική οπτική γωνία: «Χάος ή εγώ!».
Τα μαθήματα
Όλη αυτή η ιστορία, περιέχει ωστόσο συμπεράσματα που είναι σημαντικά για εμάς στην Ελλάδα και κυρίως ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η Ουκρανία και η υποστήριξη στο Κίεβο, με την οποία σκέφτηκαν να συντρίψουν τη Ρωσία, λειτούργησαν ως δηλητηριώδες μπούμερανγκ για εκείνους που έκαναν τέτοια σχέδια.
Δύο χρόνια στήριξης στην Ουκρανία κόστισαν στη Γαλλία τη σταθερότητα της κυβέρνησής της και την ευημερία της οικονομίας της, για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι η κοινωνία διχάστηκε.
Δύο χρόνια στήριξης κόστισαν στις Βρυξέλλες πολλά δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία κανείς δεν ξέρει πού - ίσως σε μια απόλυτη στρατιωτική και πολιτική αποτυχία.
Τίποτα δεν μπορούσε να επιτευχθεί. Ούτε δεν μποορύσε να καταστρέψει τη ρωσική οικονομία, ούτε να υπονομεύσει τη ρωσική κοινωνική αρμονία, πόσω μάλλον να επιτευχθεί κάποια επιτυχία στη γραμμή στρατιωτικής επαφής.
Το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον αρχίζει να εγκαταλείπει την ψευδαίσθηση ότι η Ρωσία θα νικηθεί ή να υποταχτεί δεν προκαλεί έκπληξη.
Έρχονται και εκεί εκλογές και αρχίζουν να ετοιμάζουν σταδιακά έναν ελιγμό διαφυγής και ένα εφαλτήριο γι' αυτό.
Το γεγονός ότι αυτό δεν γίνεται κατανοητό στο πανευρωπαϊκό μπλοκ προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη.
Εξακολουθούν να ονειρεύονται τη «νίκη για το Κίεβο στο πεδίο της μάχης».
Αν, όπως λένε, αλλάξει η έννοια, για τους σημερινούς «άντρες με τα γκρι» των Βρυξελλών όλα θα τελειώσουν πολύ πιο επαίσχυντα από ό,τι ώρα για τον Macron.
Και απομένει πολύ λίγος χρόνος μέχρι να χτυπηθούν στο κεφάλι οι ευρωατλαντιστές και όλοι οι άλλοι πολιτικοί τυχοδιώκτες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών