Οι ΗΠΑ πιθανότατα θα μετατοπίσουν την εστίασή τους σε μια άλλη χώρα που είναι πρόθυμη να θυσιάσει τα συμφέροντά της και να ενεργήσει ως κράτος πρώτης γραμμής στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία, γράφει ο Andrey Sushentsov, Διευθυντής Προγράμματος του Valdai Discussion Club
Πώς μπορεί να μοιάζει η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ κατά τη δεύτερη θητεία του Donald Trump;
Είναι προφανές ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα ενεργήσει για τα αμερικανικά συμφέροντα.
Παρά τα επιχειρήματα που έχουν διατυπωθεί ότι ο Trump θα τερματίσει την ουκρανική κρίση εντός 24 ωρών, ότι οι Δημοκρατικοί και ο Joe Biden βρίσκονται σε λάθος δρόμο, το τελευταίο πράγμα που θα είναι έτοιμος να κάνει ο Trump είναι να εγκαταλείψει κάθε μέσο εξωτερικής πολιτικής που είναι χρήσιμο για τις Ηνωμένες Πολιτείες όπως είναι η Ουκρανία.
Η Ουκρανία είναι μια μεγάλη επένδυση αμερικανικών πόρων, γεωπολιτικής ισχύος, ενέργειας, συμβολικού κεφαλαίου, το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα επιτρέψουν να «καταρρεύσει» αμέσως χωρίς να το ανταλλάξουν με κάτι πολύτιμο, ακόμη πιο πολύτιμο. Μπορούν οι Ηνωμένες Πολιτείες να προσφέρουν κάτι στη Ρωσία σε αυτό το εμπόριο;
Πολύ αμφιβάλλω. Δυστυχώς, η πρώτη θητεία του Donald Trump έδειξε ότι υπήρχε μικρό περιθώριο για βαθιές και ουσιαστικές διαπραγματεύσεις που θα έδιναν διαρκή αποτελέσματα.
Eπειδή δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι οποιαδήποτε συμφωνία με μια πιθανή μελλοντική κυβέρνηση Trump θα επιβιώσει μετά το τέλος αυτής της κυβέρνησης - η ιστόρία με την επιχείρηση εξαπάτησης με τις συμφωνίες του Minsk είναι εινδεικτική.
Το έχουμε δει αυτό σε ορισμένες άλλες σημαντικές καταστάσεις εξωτερικής πολιτικής στο παρελθόν.
Κίνα και Ιράν
Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Foreign Affairs από τον πρώην σύμβουλο εθνικής ασφάλειας του Trump, Robert O'Brien, αναδεικνύει τις στοχεύσεις των Ρεπουμπλικανών του Λευκού Οίκου το 2025.
Το άρθρο δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στη Ρωσία.
Η Κίνα περιγράφεται με μεγαλύτερη λεπτομέρεια με γκροτέσκα χρώσματα ως ο νέος εχθρός, καθώς και η κατάσταση στη Μέση Ανατολή με κεντρικό άξονα το Ιράν.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ουκρανία και η Ρωσία αντιπροσωπεύουν το ένα δέκατο του κίνδύνου που αντιπροσωπεύουν το Πεκίνο και η Τεχεράνη.
Είναι σημαντικό να δούμε την τρέχουσα κατάσταση των ρωσοαμερικανικών σχέσεων ως μια παρατεταμένη αντιπαράθεση που είναι πιθανό να συνεχιστεί ακόμη και αφού οι ΗΠΑ συνειδητοποιήσουν ότι η Ουκρανία δεν είναι πλέον σημαντικό μέσο στην εξωτερική της πολιτική.
Aντίθετα, οι ΗΠΑ πιθανότατα θα μετατοπίσουν την εστίασή τους σε μια άλλη χώρα που είναι πρόθυμη να θυσιάσει τα συμφέροντά της και να ενεργήσει ως κράτος πρώτης γραμμής στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία, όπως γράφει ο Andrey Sushentsov, Διευθυντής Προγράμματος του Valdai Discussion Club.
Προφανώς, αυτό είναι το λιγότερο δουλεμένο μέρος του προγράμματος εξωτερικής πολιτικής της ομάδας που μπορεί να έρθει στον Λευκό Οίκο με τον Trump;
Ωστόσο, το άρθρο περιέχει ένα πραγματικά αποθαρρυντικό απόσπασμα:
«Ο Τrump θα συνέχιζε να παρέχει θανατηφόρα βοήθεια στην Ουκρανία σε βάρος των ευρωπαϊκών χωρών και ταυτόχρονα θα διατηρούσε περιθώρια ελιγμών στις διπλωματικές σχέσεις με τη Ρωσία, αναστατώνοντας τη Μόσχα με την απρόβλεπτη φύση της...
Η Ευρώπη θέλει να δείξει ότι είναι σοβαρή για την υπεράσπιση της Ουκρανίας, θα πρέπει να δεχτεί αμέσως τη χώρα στην ΕΕ, εγκαταλείποντας την τυπική γραφειοκρατική διαδικασία ένταξης.
Ένα τέτοιο βήμα θα έστελνε ένα ισχυρό μήνυμα στον Putin: η Δύση δεν θα παραχωρήσει την Ουκρανία στη Ρωσία».
Η άνευ όρων παράδοση
Αμφιβάλλω ότι τα συμφέροντα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής σε αυτή την κρίση μπορούν να συνεπάγονται άνευ όρων παράδοση θέσεων που συγκεντρώνονται τώρα όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά σε ολόκληρο το κύκλωμα των συμμάχων που υποστηρίζουν την Ουκρανία, την προμηθεύουν με οικονομική βοήθεια, όπλα, δεδομένα πληροφοριών και εκπαιδεύουν ουκρανικό στρατιωτικό προσωπικό.
Οι μεταφορές από τα δικά τους οπλοστάσια αφορούν οπλισμό νέας τεχνολογίας
Αυτή η μεγάλη ομάδα υποστήριξης μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση τη σοφία της επένδυσής της στο πολυετές έργο της Ουκρανίας, εάν η Ουάσιγκτον αλλάξει τη θέση της σε αυτήν την κρίση.
Για αυτόν τον λόγο, σχεδόν αποκλείω ότι ο Trump θα είναι έτοιμος να κάνει αποφασιστικά βήματα υπέρ των ρωσικών συμφερόντων.
To ενδιαφέρον της Ρωσίας έχει τις ρίζες της στη διατάραξη της διαδικασίας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί ως αποτέλεσμα της νίκης ενός από τους υποψηφίους, η καθαρότητα της οποίας σίγουρα θα αμφισβητηθεί από μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων και το κατεστημένο θα αισθάνεται αρκετά ευάλωτο.
Ή οι εκλογές δεν θα δώσουν ένα σίγουρο αποτέλεσμα και η καταμέτρηση των ψήφων θα καθυστερήσει, όπως είδαμε το 2000, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε τελικά τον νικητή. Ό
λα τα σενάρια θα είναι για τους συμμάχους των ΗΠΑ - για τη μεγάλη ομάδα χωρών που έχουν εγγραφεί ως συμμετέχοντες στην ουκρανική κρίση, ένα σύμπτωμα ότι η αποδιοργάνωση της αμερικανικής πολιτικής διαδικασίας απειλεί όχι μόνο τους στόχους και τα συμφέροντα των ΗΠΑ σε διάφορα μέρη του κόσμου, αλλά επίσης το κύριο πλεονέκτημα που οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να διαθέτουν, στα μάτια των συμμάχων τους, ένα πλεονέκτημα εμπιστοσύνης όσον αφορά την παγκόσμια γεωπολιτική ασφάλεια.
Πολλές ενέργειες των συμμάχων των ΗΠΑ δεν περιγράφονται από την κοινή λογική: βασίζονται στην εμπιστοσύνη.
Πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ξέρουν καλύτερα πώς να συμπεριφέρονται σε αυτές τις συνθήκες, ποιοι πόροι πρέπει να δαπανηθούν για την επίτευξη ενός στρατηγικού στόχου, πόσο καιρό μπορεί να διαρκέσει αυτή η εκστρατεία.
Εάν οι εκλογές στις ΗΠΑ δώσουν ένα αποτέλεσμα που ξαφνικά δημιουργεί σύγχυση, τότε το βασικό αυτό σενάριο θα καταρρεύσει.
Εάν η Ρωσία μπορεί να επηρεάσει αυτό, τότε είναι λογικό κάνει τα πάντα σε αυτή την κατεύθυνση ώστε να αναδειχθεί σε έναν εγγυητή της διεθνούς τάξης σε έναν πολυπολιτικό κόσμο.
www.bankingnews.gr
Είναι προφανές ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα ενεργήσει για τα αμερικανικά συμφέροντα.
Παρά τα επιχειρήματα που έχουν διατυπωθεί ότι ο Trump θα τερματίσει την ουκρανική κρίση εντός 24 ωρών, ότι οι Δημοκρατικοί και ο Joe Biden βρίσκονται σε λάθος δρόμο, το τελευταίο πράγμα που θα είναι έτοιμος να κάνει ο Trump είναι να εγκαταλείψει κάθε μέσο εξωτερικής πολιτικής που είναι χρήσιμο για τις Ηνωμένες Πολιτείες όπως είναι η Ουκρανία.
Η Ουκρανία είναι μια μεγάλη επένδυση αμερικανικών πόρων, γεωπολιτικής ισχύος, ενέργειας, συμβολικού κεφαλαίου, το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα επιτρέψουν να «καταρρεύσει» αμέσως χωρίς να το ανταλλάξουν με κάτι πολύτιμο, ακόμη πιο πολύτιμο. Μπορούν οι Ηνωμένες Πολιτείες να προσφέρουν κάτι στη Ρωσία σε αυτό το εμπόριο;
Πολύ αμφιβάλλω. Δυστυχώς, η πρώτη θητεία του Donald Trump έδειξε ότι υπήρχε μικρό περιθώριο για βαθιές και ουσιαστικές διαπραγματεύσεις που θα έδιναν διαρκή αποτελέσματα.
Eπειδή δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι οποιαδήποτε συμφωνία με μια πιθανή μελλοντική κυβέρνηση Trump θα επιβιώσει μετά το τέλος αυτής της κυβέρνησης - η ιστόρία με την επιχείρηση εξαπάτησης με τις συμφωνίες του Minsk είναι εινδεικτική.
Το έχουμε δει αυτό σε ορισμένες άλλες σημαντικές καταστάσεις εξωτερικής πολιτικής στο παρελθόν.
Κίνα και Ιράν
Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Foreign Affairs από τον πρώην σύμβουλο εθνικής ασφάλειας του Trump, Robert O'Brien, αναδεικνύει τις στοχεύσεις των Ρεπουμπλικανών του Λευκού Οίκου το 2025.
Το άρθρο δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στη Ρωσία.
Η Κίνα περιγράφεται με μεγαλύτερη λεπτομέρεια με γκροτέσκα χρώσματα ως ο νέος εχθρός, καθώς και η κατάσταση στη Μέση Ανατολή με κεντρικό άξονα το Ιράν.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ουκρανία και η Ρωσία αντιπροσωπεύουν το ένα δέκατο του κίνδύνου που αντιπροσωπεύουν το Πεκίνο και η Τεχεράνη.
Είναι σημαντικό να δούμε την τρέχουσα κατάσταση των ρωσοαμερικανικών σχέσεων ως μια παρατεταμένη αντιπαράθεση που είναι πιθανό να συνεχιστεί ακόμη και αφού οι ΗΠΑ συνειδητοποιήσουν ότι η Ουκρανία δεν είναι πλέον σημαντικό μέσο στην εξωτερική της πολιτική.
Aντίθετα, οι ΗΠΑ πιθανότατα θα μετατοπίσουν την εστίασή τους σε μια άλλη χώρα που είναι πρόθυμη να θυσιάσει τα συμφέροντά της και να ενεργήσει ως κράτος πρώτης γραμμής στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία, όπως γράφει ο Andrey Sushentsov, Διευθυντής Προγράμματος του Valdai Discussion Club.
Προφανώς, αυτό είναι το λιγότερο δουλεμένο μέρος του προγράμματος εξωτερικής πολιτικής της ομάδας που μπορεί να έρθει στον Λευκό Οίκο με τον Trump;
Ωστόσο, το άρθρο περιέχει ένα πραγματικά αποθαρρυντικό απόσπασμα:
«Ο Τrump θα συνέχιζε να παρέχει θανατηφόρα βοήθεια στην Ουκρανία σε βάρος των ευρωπαϊκών χωρών και ταυτόχρονα θα διατηρούσε περιθώρια ελιγμών στις διπλωματικές σχέσεις με τη Ρωσία, αναστατώνοντας τη Μόσχα με την απρόβλεπτη φύση της...
Η Ευρώπη θέλει να δείξει ότι είναι σοβαρή για την υπεράσπιση της Ουκρανίας, θα πρέπει να δεχτεί αμέσως τη χώρα στην ΕΕ, εγκαταλείποντας την τυπική γραφειοκρατική διαδικασία ένταξης.
Ένα τέτοιο βήμα θα έστελνε ένα ισχυρό μήνυμα στον Putin: η Δύση δεν θα παραχωρήσει την Ουκρανία στη Ρωσία».
Η άνευ όρων παράδοση
Αμφιβάλλω ότι τα συμφέροντα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής σε αυτή την κρίση μπορούν να συνεπάγονται άνευ όρων παράδοση θέσεων που συγκεντρώνονται τώρα όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά σε ολόκληρο το κύκλωμα των συμμάχων που υποστηρίζουν την Ουκρανία, την προμηθεύουν με οικονομική βοήθεια, όπλα, δεδομένα πληροφοριών και εκπαιδεύουν ουκρανικό στρατιωτικό προσωπικό.
Οι μεταφορές από τα δικά τους οπλοστάσια αφορούν οπλισμό νέας τεχνολογίας
Αυτή η μεγάλη ομάδα υποστήριξης μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση τη σοφία της επένδυσής της στο πολυετές έργο της Ουκρανίας, εάν η Ουάσιγκτον αλλάξει τη θέση της σε αυτήν την κρίση.
Για αυτόν τον λόγο, σχεδόν αποκλείω ότι ο Trump θα είναι έτοιμος να κάνει αποφασιστικά βήματα υπέρ των ρωσικών συμφερόντων.
To ενδιαφέρον της Ρωσίας έχει τις ρίζες της στη διατάραξη της διαδικασίας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί ως αποτέλεσμα της νίκης ενός από τους υποψηφίους, η καθαρότητα της οποίας σίγουρα θα αμφισβητηθεί από μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων και το κατεστημένο θα αισθάνεται αρκετά ευάλωτο.
Ή οι εκλογές δεν θα δώσουν ένα σίγουρο αποτέλεσμα και η καταμέτρηση των ψήφων θα καθυστερήσει, όπως είδαμε το 2000, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε τελικά τον νικητή. Ό
λα τα σενάρια θα είναι για τους συμμάχους των ΗΠΑ - για τη μεγάλη ομάδα χωρών που έχουν εγγραφεί ως συμμετέχοντες στην ουκρανική κρίση, ένα σύμπτωμα ότι η αποδιοργάνωση της αμερικανικής πολιτικής διαδικασίας απειλεί όχι μόνο τους στόχους και τα συμφέροντα των ΗΠΑ σε διάφορα μέρη του κόσμου, αλλά επίσης το κύριο πλεονέκτημα που οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να διαθέτουν, στα μάτια των συμμάχων τους, ένα πλεονέκτημα εμπιστοσύνης όσον αφορά την παγκόσμια γεωπολιτική ασφάλεια.
Πολλές ενέργειες των συμμάχων των ΗΠΑ δεν περιγράφονται από την κοινή λογική: βασίζονται στην εμπιστοσύνη.
Πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ξέρουν καλύτερα πώς να συμπεριφέρονται σε αυτές τις συνθήκες, ποιοι πόροι πρέπει να δαπανηθούν για την επίτευξη ενός στρατηγικού στόχου, πόσο καιρό μπορεί να διαρκέσει αυτή η εκστρατεία.
Εάν οι εκλογές στις ΗΠΑ δώσουν ένα αποτέλεσμα που ξαφνικά δημιουργεί σύγχυση, τότε το βασικό αυτό σενάριο θα καταρρεύσει.
Εάν η Ρωσία μπορεί να επηρεάσει αυτό, τότε είναι λογικό κάνει τα πάντα σε αυτή την κατεύθυνση ώστε να αναδειχθεί σε έναν εγγυητή της διεθνούς τάξης σε έναν πολυπολιτικό κόσμο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών