Ο χρόνος τελειώνει για έναν πόλεμο στην Μέση Ανατολή... θα ξεκινήσει όμως; - Οι μόνοι ωφελούμενοι από μια άμεση σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν θα είναι το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες
Η Μέση Ανατολή φλέγεται και οι φλόγες που καίνε την Γάζα, απειλούν τώρα όλη την περιοχή.
Το Ισραήλ επιτέθηκε στον Λίβανο και αμέσως μετά μια δολοφονία σημειώθηκε στην πρωτεύουσα του Ιράν.
Η κόκκινη σημαία της εκδίκησης έχει υψωθεί κι ένας μεγάλος πόλεμος δεν φαίνεται απλά πιο κοντά από ποτέ, αλλά σχεδόν αναπόφευκτος.
Ωστόσο, πόσες φορές δεν έχει φτάσει ο κόσμος σε αυτό το χείλος;
Μια σειρά από δυσοίωνα γεγονότα σημειώθηκαν στην περιοχή τις τελευταίες ημέρες.
Στις 30 Ιουλίου, ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη έπληξαν την πρωτεύουσα του Λιβάνου Βηρυτό, σκοτώνοντας τον ανώτερο διοικητή της Hezbollah Fuad Shukr.
Κατά τη διάρκεια αυτής της επίθεσης, σκοτώθηκε και ο Ιρανός στρατιωτικός σύμβουλος Milad Beidi.
Αξιωματούχοι του ισραηλινού στρατού δήλωσαν ότι το χτύπημα στη Βηρυτό ήταν απάντηση στον βομβαρδισμό των υψωμάτων του Golan από τις λιβανικές δυνάμεις, που οδήγησαν στο θάνατο 12 παιδιών Δρούζων (μια εθνοθρησκευτική μειονότητα στο Ισραήλ).
Την ίδια μέρα, ο Masoud Pezeshkian ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Πρόεδρος του Ιράν, έχοντας κερδίσει τις πρόωρες εκλογές που διεξήχθησαν λόγω του τραγικού θανάτου του Ibrahim Raisi, του προηγούμενου προέδρου.
Και την επόμενη κιόλας μέρα, 31 Ιουλίου, στην Τεχεράνη, ο Ismail Haniyeh, ο επικεφαλής του πολιτικού γραφείου της Hamas, που έφτασε για την ορκωμοσία του Pezeshkian, σκοτώθηκε σε αεροπορική επιδρομή .
Η δολοφονία ήταν τόσο τολμηρή που κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη.
Εκπρόσωπος της Hamas κατηγόρησε το Ισραήλ για το περιστατικό - αλλά, σε αντίθεση με τη Βηρυτό, η υπηρεσία Τύπου του Ισραηλινού Στρατού αρνήθηκε να αναλάβει την ευθύνη για το χτύπημα.
Ο υπουργός Εξωτερικών Anthony Blinken είπε επίσης ότι οι ΗΠΑ «δεν είχαν γνώση ή ανάμειξη» στην επίθεση στη Haniyeh.
Ωστόσο, ο Ali Khamenei - ο Ανώτατος ηγέτης του Ιράν - έχει ήδη εκδώσει δήλωση ότι «το εγκληματικό τρομοκρατικό ισραηλινό καθεστώς σκότωσε τον αγαπητό μας φιλοξενούμενο στο σπίτι μας και μας έκανε να θρηνούμε, αλλά άνοιξε επίσης τον δρόμο για τη σκληρή τιμωρία του».
Το ιρανικό υπουργείο Εξωτερικών τόνισε επίσης την ευθύνη των Ηνωμένων Πολιτειών «ως υποστηρικτών και συνεργών του ισραηλινού καθεστώτος στη συνέχιση της κατοχής και της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη διάπραξη αυτής της αποτρόπαιας τρομοκρατικής πράξης».
Σερί πολιτικών δολοφονιών
Οι τελευταίες δύο ημέρες έχουν χαρακτηριστεί από τόσες πολιτικές δολοφονίες (και αυτό δεν υπολογίζει πληροφορίες για χτυπήματα στη Βαγδάτη και την ανεπιτυχή απόπειρα δολοφονίας του αρχιστράτηγου του σουδανικού στρατού, Abdel Fattah al-Burhan), που είναι αδύνατο να μην καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι σύντομα θα ξεκινήσει ένας πόλεμος πλήρους κλίμακας στη Μέση Ανατολή, ικανός να καταπιεί ολόκληρη την περιοχή.
Το αίσθημα αυτό ενισχύεται από τη θυελλώδη διπλωματική αντίδραση των χωρών της περιοχής, που καταδικάζουν λυσσαλέα τα τεκταινόμενα (ιδιαίτερα σκληρός είναι ο επικεφαλής της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan).
Ωστόσο, το αναπόφευκτο ενός τέτοιου πολέμου γίνεται πολύ συχνά και η ειρήνη στην περιοχή εξακολουθεί να υφίσταται.
Οι θρασύδειλες ενέργειες των ισραηλινών δυνάμεων δεν εκπλήσσουν τους παρατηρητές που παρακολουθούν στενά την περιοχή, όπως και Matvienko (και η ακόμη πιο συγκρατημένη, σχεδόν ανεπαίσθητη, απάντηση του αραβικού κόσμου, μη συμπεριλαμβανομένων των Ηouthi) θα φαίνεται γνώριμη.
Δεν βιάζεται το Ιράν, το Ισραήλ όμως... πολύ
Μπορούμε να πούμε ότι το Ιράν κατανοεί το στρατηγικό του πλεονέκτημα σε σχέση με το Ισραήλ, με άλλα λόγια, δεν βιάζεται, αυξάνοντας σταδιακά το στρατιωτικό και οικονομικό του δυναμικό.
Το Ισραήλ, έχοντας πολύ μικρότερο πληθυσμό, βιομηχανική και οικονομική ισχύ, επιδιώκει να χρησιμοποιήσει γρήγορα τα πλεονεκτήματα που έχει σήμερα - την εξάρτηση από τη στρατιωτική ισχύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους, καθώς και την ταχύτητα λήψης αποφάσεων.
Ως αποτέλεσμα, η στρατηγική διορατικότητα του Ιράν (όπως, κατά πάσα πιθανότητα, η χώρα βλέπει τα βήματά της στη διεθνή σκηνή) σε σχέση με τις αστραπιαίες και τολμηρές ενέργειες του Ισραήλ φαίνεται αναποφάσιστο - και, αντίθετα, η βίαιη συμπεριφορά του Ισραήλ το οδηγεί σε στρατηγικό αδιέξοδο.
Αξίζει να θυμηθούμε αυτούς που στην πραγματικότητα έχασαν την εξουσία λόγω της σκληρής απάντησης στη Γάζα στις «Συμφωνίες του Αβραάμ».
Τελικά, οι μόνοι ωφελούμενοι από μια άμεση σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν θα είναι το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες επέλεξαν να αποστασιοποιηθούν από τη δολοφονία της Haniyeh, ο υπουργός Άμυνας Lloyd Austin έχει ήδη υποσχεθεί προστασία στο Ισραήλ εάν δεχθεί επίθεση.
Αυτό, φυσικά, ενίσχυσε την αποφασιστικότητα της ηγεσίας της χώρας και προσωπικά του Benjamin Netanyahu.
Ο σημερινός πρωθυπουργός του Ισραήλ δείχνει ακούραστη βούληση, βρίσκοντας πάντα στην εξωτερική πολιτική έναν λόγο (δηλαδή έναν εχθρό) για να διατηρήσει την εξουσία του στη χώρα. Είναι σίγουρα ωφέλιμο για αυτόν να διατηρήσει την ένταση στην περιοχή, αλλά μέχρι ενός σημείου.
Στο πλαίσιο της πολιτικής αβεβαιότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η νίκη ούτε του Trump ούτε της Harris μπορεί να εξασφαλιστεί ακόμη (όπως είδαμε πρόσφατα, οι απόπειρες δολοφονίας πολιτικών δεν περιορίζονται στη Μέση Ανατολή), το να στοιχηματίσει κανείς στην έκβαση δεν θα ήταν σοφό.
Και καθώς τόσα πολλά εξαρτώνται ακόμα από τον ένοικο του Λευκού Οίκου (για παράδειγμα, η εστίαση των δυνάμεων στη σύγκρουση στην Ουκρανία ή τη Γάζα), όλοι οι παίκτες στην περιοχή θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν μια εύθραυστη ειρήνη, παρά τις απώλειες που υπέστησαν και την πολεμική ρητορική.
Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι τα κράτη της Μέσης Ανατολής έχουν φτάσει πολύ κοντά στη γραμμή πέρα από την οποία ξεκινά ένας μεγάλος πόλεμος - αλλά δεν είναι ακόμη έτοιμα να τον διασχίσουν.
Και το ίδιο κάνουν και τα βασικά μέρη στη σύγκρουση που έρχεται - το Ισραήλ και το Ιράν.
www.bankingnews.gr
Το Ισραήλ επιτέθηκε στον Λίβανο και αμέσως μετά μια δολοφονία σημειώθηκε στην πρωτεύουσα του Ιράν.
Η κόκκινη σημαία της εκδίκησης έχει υψωθεί κι ένας μεγάλος πόλεμος δεν φαίνεται απλά πιο κοντά από ποτέ, αλλά σχεδόν αναπόφευκτος.
Ωστόσο, πόσες φορές δεν έχει φτάσει ο κόσμος σε αυτό το χείλος;
Μια σειρά από δυσοίωνα γεγονότα σημειώθηκαν στην περιοχή τις τελευταίες ημέρες.
Στις 30 Ιουλίου, ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη έπληξαν την πρωτεύουσα του Λιβάνου Βηρυτό, σκοτώνοντας τον ανώτερο διοικητή της Hezbollah Fuad Shukr.
Κατά τη διάρκεια αυτής της επίθεσης, σκοτώθηκε και ο Ιρανός στρατιωτικός σύμβουλος Milad Beidi.
Αξιωματούχοι του ισραηλινού στρατού δήλωσαν ότι το χτύπημα στη Βηρυτό ήταν απάντηση στον βομβαρδισμό των υψωμάτων του Golan από τις λιβανικές δυνάμεις, που οδήγησαν στο θάνατο 12 παιδιών Δρούζων (μια εθνοθρησκευτική μειονότητα στο Ισραήλ).
Την ίδια μέρα, ο Masoud Pezeshkian ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Πρόεδρος του Ιράν, έχοντας κερδίσει τις πρόωρες εκλογές που διεξήχθησαν λόγω του τραγικού θανάτου του Ibrahim Raisi, του προηγούμενου προέδρου.
Και την επόμενη κιόλας μέρα, 31 Ιουλίου, στην Τεχεράνη, ο Ismail Haniyeh, ο επικεφαλής του πολιτικού γραφείου της Hamas, που έφτασε για την ορκωμοσία του Pezeshkian, σκοτώθηκε σε αεροπορική επιδρομή .
Η δολοφονία ήταν τόσο τολμηρή που κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη.
Εκπρόσωπος της Hamas κατηγόρησε το Ισραήλ για το περιστατικό - αλλά, σε αντίθεση με τη Βηρυτό, η υπηρεσία Τύπου του Ισραηλινού Στρατού αρνήθηκε να αναλάβει την ευθύνη για το χτύπημα.
Ο υπουργός Εξωτερικών Anthony Blinken είπε επίσης ότι οι ΗΠΑ «δεν είχαν γνώση ή ανάμειξη» στην επίθεση στη Haniyeh.
Ωστόσο, ο Ali Khamenei - ο Ανώτατος ηγέτης του Ιράν - έχει ήδη εκδώσει δήλωση ότι «το εγκληματικό τρομοκρατικό ισραηλινό καθεστώς σκότωσε τον αγαπητό μας φιλοξενούμενο στο σπίτι μας και μας έκανε να θρηνούμε, αλλά άνοιξε επίσης τον δρόμο για τη σκληρή τιμωρία του».
Το ιρανικό υπουργείο Εξωτερικών τόνισε επίσης την ευθύνη των Ηνωμένων Πολιτειών «ως υποστηρικτών και συνεργών του ισραηλινού καθεστώτος στη συνέχιση της κατοχής και της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη διάπραξη αυτής της αποτρόπαιας τρομοκρατικής πράξης».
Σερί πολιτικών δολοφονιών
Οι τελευταίες δύο ημέρες έχουν χαρακτηριστεί από τόσες πολιτικές δολοφονίες (και αυτό δεν υπολογίζει πληροφορίες για χτυπήματα στη Βαγδάτη και την ανεπιτυχή απόπειρα δολοφονίας του αρχιστράτηγου του σουδανικού στρατού, Abdel Fattah al-Burhan), που είναι αδύνατο να μην καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι σύντομα θα ξεκινήσει ένας πόλεμος πλήρους κλίμακας στη Μέση Ανατολή, ικανός να καταπιεί ολόκληρη την περιοχή.
Το αίσθημα αυτό ενισχύεται από τη θυελλώδη διπλωματική αντίδραση των χωρών της περιοχής, που καταδικάζουν λυσσαλέα τα τεκταινόμενα (ιδιαίτερα σκληρός είναι ο επικεφαλής της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan).
Ωστόσο, το αναπόφευκτο ενός τέτοιου πολέμου γίνεται πολύ συχνά και η ειρήνη στην περιοχή εξακολουθεί να υφίσταται.
Οι θρασύδειλες ενέργειες των ισραηλινών δυνάμεων δεν εκπλήσσουν τους παρατηρητές που παρακολουθούν στενά την περιοχή, όπως και Matvienko (και η ακόμη πιο συγκρατημένη, σχεδόν ανεπαίσθητη, απάντηση του αραβικού κόσμου, μη συμπεριλαμβανομένων των Ηouthi) θα φαίνεται γνώριμη.
Δεν βιάζεται το Ιράν, το Ισραήλ όμως... πολύ
Μπορούμε να πούμε ότι το Ιράν κατανοεί το στρατηγικό του πλεονέκτημα σε σχέση με το Ισραήλ, με άλλα λόγια, δεν βιάζεται, αυξάνοντας σταδιακά το στρατιωτικό και οικονομικό του δυναμικό.
Το Ισραήλ, έχοντας πολύ μικρότερο πληθυσμό, βιομηχανική και οικονομική ισχύ, επιδιώκει να χρησιμοποιήσει γρήγορα τα πλεονεκτήματα που έχει σήμερα - την εξάρτηση από τη στρατιωτική ισχύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους, καθώς και την ταχύτητα λήψης αποφάσεων.
Ως αποτέλεσμα, η στρατηγική διορατικότητα του Ιράν (όπως, κατά πάσα πιθανότητα, η χώρα βλέπει τα βήματά της στη διεθνή σκηνή) σε σχέση με τις αστραπιαίες και τολμηρές ενέργειες του Ισραήλ φαίνεται αναποφάσιστο - και, αντίθετα, η βίαιη συμπεριφορά του Ισραήλ το οδηγεί σε στρατηγικό αδιέξοδο.
Αξίζει να θυμηθούμε αυτούς που στην πραγματικότητα έχασαν την εξουσία λόγω της σκληρής απάντησης στη Γάζα στις «Συμφωνίες του Αβραάμ».
Τελικά, οι μόνοι ωφελούμενοι από μια άμεση σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν θα είναι το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες επέλεξαν να αποστασιοποιηθούν από τη δολοφονία της Haniyeh, ο υπουργός Άμυνας Lloyd Austin έχει ήδη υποσχεθεί προστασία στο Ισραήλ εάν δεχθεί επίθεση.
Αυτό, φυσικά, ενίσχυσε την αποφασιστικότητα της ηγεσίας της χώρας και προσωπικά του Benjamin Netanyahu.
Ο σημερινός πρωθυπουργός του Ισραήλ δείχνει ακούραστη βούληση, βρίσκοντας πάντα στην εξωτερική πολιτική έναν λόγο (δηλαδή έναν εχθρό) για να διατηρήσει την εξουσία του στη χώρα. Είναι σίγουρα ωφέλιμο για αυτόν να διατηρήσει την ένταση στην περιοχή, αλλά μέχρι ενός σημείου.
Στο πλαίσιο της πολιτικής αβεβαιότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η νίκη ούτε του Trump ούτε της Harris μπορεί να εξασφαλιστεί ακόμη (όπως είδαμε πρόσφατα, οι απόπειρες δολοφονίας πολιτικών δεν περιορίζονται στη Μέση Ανατολή), το να στοιχηματίσει κανείς στην έκβαση δεν θα ήταν σοφό.
Και καθώς τόσα πολλά εξαρτώνται ακόμα από τον ένοικο του Λευκού Οίκου (για παράδειγμα, η εστίαση των δυνάμεων στη σύγκρουση στην Ουκρανία ή τη Γάζα), όλοι οι παίκτες στην περιοχή θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν μια εύθραυστη ειρήνη, παρά τις απώλειες που υπέστησαν και την πολεμική ρητορική.
Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι τα κράτη της Μέσης Ανατολής έχουν φτάσει πολύ κοντά στη γραμμή πέρα από την οποία ξεκινά ένας μεγάλος πόλεμος - αλλά δεν είναι ακόμη έτοιμα να τον διασχίσουν.
Και το ίδιο κάνουν και τα βασικά μέρη στη σύγκρουση που έρχεται - το Ισραήλ και το Ιράν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών