Η νομισματοποίηση του χρέους και ο πληθωρισμός που συμφέρει τα «μεγάλα» πορτοφόλια της Wall..
Την «Μαύρη Δευτέρα» της 5ης Αυγούστου και το sell off στις αγορές μετοχών που είχε ήδη ξεκινήσει από την Ιαπωνία και τiς συναλλαγές carry trade (arbitrage σε νομίσματα με διαφορετικά ονοματικά επιτόκια) ακολούθησε …. βροχή εκκλήσεων από παράγοντες της Wall Street προς της Federal Reserve για να μειώσει (από... χθες ει δυνατόν) τα επιτόκια και να μην περιμένει έως Σεπτέμβριο.
Γιατί συνέβη αυτό;
Εάν «διαβάσουμε» της κινήσεις του σοφού Warren Buffet ο οποίος ξεφορτώθηκε το 50% των μετοχών της Apple και διατηρεί στο portfolio του θηριώδη.. ρευστότητα 277 δισ. δολ. θα καταλάβουμε – όπως πολλοί στις αγορές – τρία γεγονότα.
Πρώτον οι αποτιμήσεις των μετοχών έχουν διαμορφώσει μια μεγάλη «φούσκα» οπότε θα πρέπει να αναμένεται από διόρθωση… μέχρι να τρέξει πολύ αίμα στις αγορές.
Δεύτερον, τα κυκλικά στοιχεία δείχνουν την είσοδο της οικονομίας σε ύφεση και συνέπεια δεν υπάρχει περιθώριο για πολλούς ιδεασμούς.
Τρίτον, οι αυξανόμενοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι έχουν δημιουργήσει μια δυσχερή κατάσταση στις αλυσίδες εφοδιασμού η οποία είναι ευάλωτη σε αιφνίδια γεγονότα (όπως η παρουσία των Houthi στη θάλασσα του Αden που έχει πολλαπλασιάσει το κόστος των ναύλων) αλλά και επέτεινε τις δυσκολίες μονιμοποιώντας πλέον τις πληθωριστικές πιέσεις (από τα ενεργειακά αγαθά έως τα τρόφιμα).
Εν όψει των παραπάνω, η Wall Street καλεί την Federal Reserve να τυπώσει δολάρια για να συνεχιστεί η κούρσα στις μετοχές αλλά και να επωφεληθούν από τα κέρδη στην αγορά χρέους.
Καθίσταται σαφές ότι προκειμένου να αποσπάσουν κερδοσκοπικά κέρδη π.χ. από τις Big Tech καλούν την κεντρική τράπεζα να τυπώσει δολάρια και να συνεχίσει τη νομισματοποίηση του χρέους.
Η υπερπροσφορά δολαρίων
Ποιο είναι το colpo grosso με την νομισματοποίηση του χρέους
Aπό το 2009, η προσφορά χρήματος (δείκτηςTMS) έχει πλέον αυξηθεί περισσότερο από 185% - δηλαδή οι μηχανές που τυπώνουν δολάρια έχουν πάρει φωτία...
Ο δείκτης Μ2 έχει αυξηθεί κατά 145% την ίδια περίοδο
Από την τρέχουσα προσφορά χρήματος των 18,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, 4,6 τρισεκατομμύρια δολάρια—ή το 24% — έχουν δημιουργηθεί από τον Ιανουάριο του 2020.
Από το 2009, έχουν τυπωθεί περισσότερα από 12 τρισεκατομμύρια δολάρια της τρέχουσας προσφοράς χρήματος.
Με άλλα λόγια, σχεδόν τα 2/3 της συνολικής υπάρχουσας προσφοράς χρήματος έχουν δημιουργηθεί μόλις τα τελευταία δεκατρία χρόνια.
Με αυτού του είδους τα ποσά, η πρόσφατη μείωση 10% στην προσφορά χρήματος είναι μικρό μέγεθος στο... τεράστιο βουνό του φρεσκοτυπωμένου χρήματος.
Η οικονομία των ΗΠΑ εξακολουθεί να αντιμετωπίζει νομισματική υπερπροσφορά τα τελευταία αρκετά χρόνια, και αυτός είναι εν μέρει ο λόγος για τον οποίο παρά τους τόσους μήνες αρνητικής αύξησης της προσφοράς χρήματος, η συνολική απασχόληση έχει μείνει στάσιμη, χωρίς να καταγράφονται σε αυτήν σημαντικές πιέσεις.
(Για παράδειγμα, η αύξηση της πλήρους απασχόλησης έχει γίνει αρνητική, ενώ ο συνολικός αριθμός των απασχολούμενων είναι σταθερός από τα τέλη του 2023. Επιπλέον, ο ΔΤΚ παραμένει πολύ πάνω από το ποσοστό-στόχο του 2% και αγνοεί τις προβλέψεις των οικονομολόγων του κατεστημένου για σημαντική αποκλιμάκωση.
Μεγαλύτερη προσφορά χρήματος
Καθώς οι οικονομικοί δείκτες εξακολουθούν να αποδυναμώνονται, θα πρέπει να περιμένουμε να ακούσουμε μια πανστρατιά «συμβουλών» για πληθωριστική νομισματική πολιτική ώστε να επιταχυνθεί η αύξηση της προσφοράς χρήματος.
Για παράδειγμα, τα αδύναμα» στοιχεία για την απασχόληση της περασμένης εβδομάδας οδήγησε σε πολυάριθμες εκκλήσεις από στελέχη της Wall Street για πιο επιθετική πολιτική από την Federal Reserve.
Τη Δευτέρα (5/8), ο οικονομολόγος και επί σειρά ετών «ειδικός» της Wall Street Jeremy Siegel σχεδόν υστερικά καθώς ζήτησε από τη Fed να πραγματοποιήσει έκτακτη συνεδρίαση και να μειώσει το βασικό επιτόκιο κατά 150 μονάδες βάσης τους επόμενους δύο μήνες.
Αυτό μπορεί να περιγραφεί μόνο ως «πανικός».
Πλειάδα επίσης οικονομολόγων του κατεστημένου που δήλωσαν την Παρασκευή (9/8) ότι η Fed έπρεπε να είχε αρχίσει να μειώνει τα επιτόκια πριν από πολλούς μήνες.
Ακόμη και μια βραχεία καθοδική κίνηση στις αγορές απαιτεί ως απάντηση μια επιθετική χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής μυαλό των «γκουρού» της Wall Street.
Με άλλα λόγια, η πολιτική του Greenspan παραμένει κεντρική όσο ποτέ στο μυαλό της «ελίτ» της Wall Street.
Τώρα, φυσικά, η κληρονομία Greenspan έχει αντικατασταθεί από αυτή του Bernanke , από αυτή της Yellen και τώρα του Powell.
Ακόμη και με τη συνολική προσφορά χρήματος να φουσκώνει και να ανεβαίνει γύρω στα 19 τρισεκατομμύρια, άνθρωποι όπως ο Jeremy Siegel υποστηρίζουν ότι στην Fed ακολουθείται πολιτική «γερακιών»
Για την τάξη των τραπεζιτών είναι πάντα η κατάλληλη στιγμή να πιέσουν για περισσότερο εύκολο χρήμα προκειμένου να διατηρήσουν τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων στα επίπεδα που κρατούν το «1%» πάμπλουτο – καθώς μεγάλο μέρος του πλουτου προήλθε όχι από παραγωγικές διαδικασίες ή την μακροχρόνια επενδυτική πρακτική αλλά από την κερδοσκοπία.
Η Fed και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση χρειάζονται χαμηλότερα επιτόκια.
Ωστόσο, ένας από τους λόγους η τάξη των τραπεζιτών δεν κουράζεται ποτέ από το εύκολο χρήμα είναι ότι οι πλουσιότεροι έχουν πολλούς τρόπους να αντιμετωπίσουν τον αυξανόμενο πληθωρισμό.
Εφόσον οι τιμές σε ακίνητα, μετοχές και άλλες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων συνεχίζουν να διογκώνονται ταχύτερα από τις τιμές των τροφίμων και άλλων βασικών αγαθων, τότε ο πληθωρισμός δεν αποτελεί πραγματικό πρόβλημα για τους πλουσιότερους.
Για όσους δεν διαθέτουν τεράστια αποθέματα περιουσιακών στοιχείων, ωστόσο, ο πληθωρισμός μπορεί να αποδεχθεί καταστροφικός.
Έτσι, ο μόνος πραγματικός περιορισμός στο εύκολο χρήμα είναι το γεγονός ότι η κοινή γνώμη θα στραφεί εναντίον του οικονομικού και πολτικού κατεστημένου όταν ο πληθωρισμός που τροφοδοτείται από το «εύκολο χρήμα» που τυπώνεται από την κεντρική τράπεζα επιταχύνεται για τους απλούς ανθρώπους.
Τα καθεστώτα φοβούνται υψηλά επίπεδα πληθωρισμού, επειδή οδηγούν σε πολιτική αστάθεια.
Ένας τρόπος με τον οποίο οι κεντρικές τράπεζες καταπολεμούν τον πληθωρισμό τιμών είναι να επιτρέψουν στα επιτόκια να αυξηθούν, αλλά αυτό σημαίνει ότι η δημόσια δυσαρέσκεια με τις αυξανόμενες τιμές πρέπει να ανταγωνίζεται τις αδιάκοπες εκκλήσεις για χαμηλότερα επιτόκια που προέρχονται από τη Wall Street.
Οι κεντρικές τράπεζες δεν αναμένεται να κρατήσουν τη Wall Street μόνο ικανοποιημένη.
Η κεντρική τράπεζα αναμένεται επίσης να βοηθήσει την κυβέρνηση να εκδώσει χρέος και να συμμετάσχει σε ελλειμματικές δημόσιεςδαπάνες.
Το κύριο εργαλείο των κεντρικών τραπεζών για την παροχή αυτής της βοήθειας περιλαμβάνει τη διατήρηση των επιτοκίων του δημόσιου χρέους σε χαμηλά επίπεδα.
Πώς το κάνουν αυτό οι κεντρικές τράπεζες;
Εξαγοράζοντας το δημόσιο χρέος, ενισχύοντας έτσι τεχνητά τη ζήτηση για αυτό και πιέζοντας τα επιτόκια προς τα κάτω.
Το πρόβλημα είναι ότι η εξαγορά του δημόσιου χρέους συνήθως και αναγκαστικά περιλαμβάνει τη δημιουργία νέου χρήματος, ασκώντας έτσι ανοδική πίεση στον πληθωρισμό.
Δεδομένων όλων αυτών των πιέσεων από τα συμφέροντα του... εύκολου χρήματος, είναι μάλλον παράδοξο ότι η αύξηση της προσφοράς χρήματος δεν έγινε θετική νωρίτερα από ό,τι έγινε και ότι η κεντρική τράπεζα δεν ήταν πιο επιθετική στην ώθηση των ρυθμών ανάπτυξης πιο γρήγορα.
Αυτό που κάνει τώρα η Fed περιγράφεται καλύτερα ως στρατηγική «αναμονής και ελπίδας».
Η Fed αρνείται να επιτρέψει την αύξηση των επιτοκίων, αλλά εξακολουθεί να προχωρά με αργό ρυθμό στην περαιτέρω μείωση των επιτοκίων.
Ενώ η Fed ανταποκρίνεται σίγουρα στα αιτήματα από την Wall Street ιστορικά, η μεγαλύτερη ανησυχία της αυτή τη στιγμή είναι πιθανώς η ανάγκη να μειώσει τα επιτόκια του κρατικού χρέους.
Φαίνεται ότι η Fed διατηρεί το βασικό επιτόκιο σταθερό ελπίζοντας απλώς ότι κάτι θα συμβεί για να μειώσει τις αποδόσεις του κρατικου΄χρέους χωρίς να χρειάζεται η Fed να τυπώσει περισσότερα χρήματα προκειμένου να αγοράσει περισσότερα ομόλογα και να διακινδυνεύσει μια νέα, πολιτικά επιζήμια άνοδο του πληθωρισμού.
Ωστόσο, η «ελπίδα» δεν είναι ...στρατηγική και το πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι η Fed θα κάνει λάθος στο να κρατήσει τα επιτόκια χαμηλά, ώστε το καθεστώς να μπορεί να δανειστεί περισσότερα χρήματα.
Αυτό θα σημαίνει μεγαλύτερο πληθωρισμό και το απλο γεγονός ότι όποιοι δεν έχουν περιουσιακά στοιχεία εξαρτώμενα από τις αγορές θα γίνονται σταδιακά μέχρι εξαθλίωσης φτωχότεροι.
Γιατί συνέβη αυτό;
Εάν «διαβάσουμε» της κινήσεις του σοφού Warren Buffet ο οποίος ξεφορτώθηκε το 50% των μετοχών της Apple και διατηρεί στο portfolio του θηριώδη.. ρευστότητα 277 δισ. δολ. θα καταλάβουμε – όπως πολλοί στις αγορές – τρία γεγονότα.
Πρώτον οι αποτιμήσεις των μετοχών έχουν διαμορφώσει μια μεγάλη «φούσκα» οπότε θα πρέπει να αναμένεται από διόρθωση… μέχρι να τρέξει πολύ αίμα στις αγορές.
Δεύτερον, τα κυκλικά στοιχεία δείχνουν την είσοδο της οικονομίας σε ύφεση και συνέπεια δεν υπάρχει περιθώριο για πολλούς ιδεασμούς.
Τρίτον, οι αυξανόμενοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι έχουν δημιουργήσει μια δυσχερή κατάσταση στις αλυσίδες εφοδιασμού η οποία είναι ευάλωτη σε αιφνίδια γεγονότα (όπως η παρουσία των Houthi στη θάλασσα του Αden που έχει πολλαπλασιάσει το κόστος των ναύλων) αλλά και επέτεινε τις δυσκολίες μονιμοποιώντας πλέον τις πληθωριστικές πιέσεις (από τα ενεργειακά αγαθά έως τα τρόφιμα).
Εν όψει των παραπάνω, η Wall Street καλεί την Federal Reserve να τυπώσει δολάρια για να συνεχιστεί η κούρσα στις μετοχές αλλά και να επωφεληθούν από τα κέρδη στην αγορά χρέους.
Καθίσταται σαφές ότι προκειμένου να αποσπάσουν κερδοσκοπικά κέρδη π.χ. από τις Big Tech καλούν την κεντρική τράπεζα να τυπώσει δολάρια και να συνεχίσει τη νομισματοποίηση του χρέους.
Η υπερπροσφορά δολαρίων
Ποιο είναι το colpo grosso με την νομισματοποίηση του χρέους
Aπό το 2009, η προσφορά χρήματος (δείκτηςTMS) έχει πλέον αυξηθεί περισσότερο από 185% - δηλαδή οι μηχανές που τυπώνουν δολάρια έχουν πάρει φωτία...
Ο δείκτης Μ2 έχει αυξηθεί κατά 145% την ίδια περίοδο
Από την τρέχουσα προσφορά χρήματος των 18,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, 4,6 τρισεκατομμύρια δολάρια—ή το 24% — έχουν δημιουργηθεί από τον Ιανουάριο του 2020.
Από το 2009, έχουν τυπωθεί περισσότερα από 12 τρισεκατομμύρια δολάρια της τρέχουσας προσφοράς χρήματος.
Με άλλα λόγια, σχεδόν τα 2/3 της συνολικής υπάρχουσας προσφοράς χρήματος έχουν δημιουργηθεί μόλις τα τελευταία δεκατρία χρόνια.
Με αυτού του είδους τα ποσά, η πρόσφατη μείωση 10% στην προσφορά χρήματος είναι μικρό μέγεθος στο... τεράστιο βουνό του φρεσκοτυπωμένου χρήματος.
Η οικονομία των ΗΠΑ εξακολουθεί να αντιμετωπίζει νομισματική υπερπροσφορά τα τελευταία αρκετά χρόνια, και αυτός είναι εν μέρει ο λόγος για τον οποίο παρά τους τόσους μήνες αρνητικής αύξησης της προσφοράς χρήματος, η συνολική απασχόληση έχει μείνει στάσιμη, χωρίς να καταγράφονται σε αυτήν σημαντικές πιέσεις.
(Για παράδειγμα, η αύξηση της πλήρους απασχόλησης έχει γίνει αρνητική, ενώ ο συνολικός αριθμός των απασχολούμενων είναι σταθερός από τα τέλη του 2023. Επιπλέον, ο ΔΤΚ παραμένει πολύ πάνω από το ποσοστό-στόχο του 2% και αγνοεί τις προβλέψεις των οικονομολόγων του κατεστημένου για σημαντική αποκλιμάκωση.
Μεγαλύτερη προσφορά χρήματος
Καθώς οι οικονομικοί δείκτες εξακολουθούν να αποδυναμώνονται, θα πρέπει να περιμένουμε να ακούσουμε μια πανστρατιά «συμβουλών» για πληθωριστική νομισματική πολιτική ώστε να επιταχυνθεί η αύξηση της προσφοράς χρήματος.
Για παράδειγμα, τα αδύναμα» στοιχεία για την απασχόληση της περασμένης εβδομάδας οδήγησε σε πολυάριθμες εκκλήσεις από στελέχη της Wall Street για πιο επιθετική πολιτική από την Federal Reserve.
Τη Δευτέρα (5/8), ο οικονομολόγος και επί σειρά ετών «ειδικός» της Wall Street Jeremy Siegel σχεδόν υστερικά καθώς ζήτησε από τη Fed να πραγματοποιήσει έκτακτη συνεδρίαση και να μειώσει το βασικό επιτόκιο κατά 150 μονάδες βάσης τους επόμενους δύο μήνες.
Αυτό μπορεί να περιγραφεί μόνο ως «πανικός».
Πλειάδα επίσης οικονομολόγων του κατεστημένου που δήλωσαν την Παρασκευή (9/8) ότι η Fed έπρεπε να είχε αρχίσει να μειώνει τα επιτόκια πριν από πολλούς μήνες.
Ακόμη και μια βραχεία καθοδική κίνηση στις αγορές απαιτεί ως απάντηση μια επιθετική χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής μυαλό των «γκουρού» της Wall Street.
Με άλλα λόγια, η πολιτική του Greenspan παραμένει κεντρική όσο ποτέ στο μυαλό της «ελίτ» της Wall Street.
Τώρα, φυσικά, η κληρονομία Greenspan έχει αντικατασταθεί από αυτή του Bernanke , από αυτή της Yellen και τώρα του Powell.
Ακόμη και με τη συνολική προσφορά χρήματος να φουσκώνει και να ανεβαίνει γύρω στα 19 τρισεκατομμύρια, άνθρωποι όπως ο Jeremy Siegel υποστηρίζουν ότι στην Fed ακολουθείται πολιτική «γερακιών»
Για την τάξη των τραπεζιτών είναι πάντα η κατάλληλη στιγμή να πιέσουν για περισσότερο εύκολο χρήμα προκειμένου να διατηρήσουν τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων στα επίπεδα που κρατούν το «1%» πάμπλουτο – καθώς μεγάλο μέρος του πλουτου προήλθε όχι από παραγωγικές διαδικασίες ή την μακροχρόνια επενδυτική πρακτική αλλά από την κερδοσκοπία.
Η Fed και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση χρειάζονται χαμηλότερα επιτόκια.
Ωστόσο, ένας από τους λόγους η τάξη των τραπεζιτών δεν κουράζεται ποτέ από το εύκολο χρήμα είναι ότι οι πλουσιότεροι έχουν πολλούς τρόπους να αντιμετωπίσουν τον αυξανόμενο πληθωρισμό.
Εφόσον οι τιμές σε ακίνητα, μετοχές και άλλες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων συνεχίζουν να διογκώνονται ταχύτερα από τις τιμές των τροφίμων και άλλων βασικών αγαθων, τότε ο πληθωρισμός δεν αποτελεί πραγματικό πρόβλημα για τους πλουσιότερους.
Για όσους δεν διαθέτουν τεράστια αποθέματα περιουσιακών στοιχείων, ωστόσο, ο πληθωρισμός μπορεί να αποδεχθεί καταστροφικός.
Έτσι, ο μόνος πραγματικός περιορισμός στο εύκολο χρήμα είναι το γεγονός ότι η κοινή γνώμη θα στραφεί εναντίον του οικονομικού και πολτικού κατεστημένου όταν ο πληθωρισμός που τροφοδοτείται από το «εύκολο χρήμα» που τυπώνεται από την κεντρική τράπεζα επιταχύνεται για τους απλούς ανθρώπους.
Τα καθεστώτα φοβούνται υψηλά επίπεδα πληθωρισμού, επειδή οδηγούν σε πολιτική αστάθεια.
Ένας τρόπος με τον οποίο οι κεντρικές τράπεζες καταπολεμούν τον πληθωρισμό τιμών είναι να επιτρέψουν στα επιτόκια να αυξηθούν, αλλά αυτό σημαίνει ότι η δημόσια δυσαρέσκεια με τις αυξανόμενες τιμές πρέπει να ανταγωνίζεται τις αδιάκοπες εκκλήσεις για χαμηλότερα επιτόκια που προέρχονται από τη Wall Street.
Οι κεντρικές τράπεζες δεν αναμένεται να κρατήσουν τη Wall Street μόνο ικανοποιημένη.
Η κεντρική τράπεζα αναμένεται επίσης να βοηθήσει την κυβέρνηση να εκδώσει χρέος και να συμμετάσχει σε ελλειμματικές δημόσιεςδαπάνες.
Το κύριο εργαλείο των κεντρικών τραπεζών για την παροχή αυτής της βοήθειας περιλαμβάνει τη διατήρηση των επιτοκίων του δημόσιου χρέους σε χαμηλά επίπεδα.
Πώς το κάνουν αυτό οι κεντρικές τράπεζες;
Εξαγοράζοντας το δημόσιο χρέος, ενισχύοντας έτσι τεχνητά τη ζήτηση για αυτό και πιέζοντας τα επιτόκια προς τα κάτω.
Το πρόβλημα είναι ότι η εξαγορά του δημόσιου χρέους συνήθως και αναγκαστικά περιλαμβάνει τη δημιουργία νέου χρήματος, ασκώντας έτσι ανοδική πίεση στον πληθωρισμό.
Δεδομένων όλων αυτών των πιέσεων από τα συμφέροντα του... εύκολου χρήματος, είναι μάλλον παράδοξο ότι η αύξηση της προσφοράς χρήματος δεν έγινε θετική νωρίτερα από ό,τι έγινε και ότι η κεντρική τράπεζα δεν ήταν πιο επιθετική στην ώθηση των ρυθμών ανάπτυξης πιο γρήγορα.
Αυτό που κάνει τώρα η Fed περιγράφεται καλύτερα ως στρατηγική «αναμονής και ελπίδας».
Η Fed αρνείται να επιτρέψει την αύξηση των επιτοκίων, αλλά εξακολουθεί να προχωρά με αργό ρυθμό στην περαιτέρω μείωση των επιτοκίων.
Ενώ η Fed ανταποκρίνεται σίγουρα στα αιτήματα από την Wall Street ιστορικά, η μεγαλύτερη ανησυχία της αυτή τη στιγμή είναι πιθανώς η ανάγκη να μειώσει τα επιτόκια του κρατικού χρέους.
Φαίνεται ότι η Fed διατηρεί το βασικό επιτόκιο σταθερό ελπίζοντας απλώς ότι κάτι θα συμβεί για να μειώσει τις αποδόσεις του κρατικου΄χρέους χωρίς να χρειάζεται η Fed να τυπώσει περισσότερα χρήματα προκειμένου να αγοράσει περισσότερα ομόλογα και να διακινδυνεύσει μια νέα, πολιτικά επιζήμια άνοδο του πληθωρισμού.
Ωστόσο, η «ελπίδα» δεν είναι ...στρατηγική και το πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι η Fed θα κάνει λάθος στο να κρατήσει τα επιτόκια χαμηλά, ώστε το καθεστώς να μπορεί να δανειστεί περισσότερα χρήματα.
Αυτό θα σημαίνει μεγαλύτερο πληθωρισμό και το απλο γεγονός ότι όποιοι δεν έχουν περιουσιακά στοιχεία εξαρτώμενα από τις αγορές θα γίνονται σταδιακά μέχρι εξαθλίωσης φτωχότεροι.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών