Πρόθυμοι δωρητές, που θα πληρώνονται περίπου 40 δολ., θα συνδέονται με ένα μηχάνημα που θα εξάγει το αίμα τους, θα διαχωρίζει το πλάσμα και θα ανακυκλώνει το υπόλοιπο υγρό…
Ένα ασυνήθιστο είδος επιχείρησης, που θα εγκατασταθεί δίπλα σε καταστήματα που πωλούν ρούχα, χρώματα και γρήγορο φαγητό, αναμένεται να ανοίξει στο Shelby της Βόρειας Καρολίνας, σύμφωνα με άρθρο του Economist.
Πρόθυμοι δωρητές, που θα πληρώνονται περίπου 40 δολ., θα συνδέονται με ένα μηχάνημα που θα εξάγει το αίμα τους, θα διαχωρίζει το πλάσμα και θα ανακυκλώνει το υπόλοιπο υγρό.
Στη συνέχεια, το πλάσμα θα μετατρέπεται σε φάρμακα, όπως παράγοντες πήξης για αιμορροφιλικούς και ενδοφλέβιες ανοσοσφαιρίνες για όσους πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα.
Όπως αναφέρει ο Economist, η επιχείρηση στο Shelby θα είναι ένα από τα 400 περίπου κέντρα συλλογής πλάσματος που έχουν ανοίξει στην Αμερική από τις αρχές του 2020, με τις φαρμακευτικές εταιρείες να ανταποκρίνονται στην αυξανόμενη ζήτηση.
Πέρυσι, οι αμερικανικές εξαγωγές προϊόντων αίματος αντιπροσώπευαν το 1,8% των συνολικών εξαγωγών αγαθών της χώρας, από μόλις 0,5% πριν από μια δεκαετία—και ήταν αξίας 37 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αυτό καθιστά το αίμα το ένατο τη τάξει εξαγώγιμο αγαθό της χώρας, μπροστά από τον άνθρακα και τον χρυσό.
Συνολικά, η Αμερική παρέχει το 70% περίπου του πλάσματος που χρησιμοποιείται για την παρασκευή φαρμάκων.
Αναίμακτη;
Ωστόσο, η άνθηση του εμπορίου αίματος της Αμερικής δεν είναι μια… αναίμακτη ιστορία επιτυχίας.
Το εμπόριο καθοδηγείται κυρίως από δύο παράγοντες. Το πρώτο είναι η μεγαλύτερη ζήτηση για προϊόντα πλάσματος: οι γιατροί βρίσκουν όλο και περισσότερες χρήσεις για τα φάρμακα.
Σύμφωνα με το Marketing Research Bureau, μια εταιρεία δεδομένων, η αγορά της ανοσοσφαιρίνης έχει αυξηθεί κατά 5-7% ετησίως το τελευταίο τέταρτο του αιώνα.
Ο δεύτερος λόγος είναι οι περιορισμοί στη συλλογή πλάσματος σε άλλες χώρες, λόγω ενός συνδυασμού άστοχων ανησυχιών για την ασφάλεια και την ηθική της επιβράβευσης των ανθρώπων για τα σωματικά τους υγρά.
Είναι, για παράδειγμα, παράνομο να πληρώνεις για δωρεά πλάσματος στη Βρετανία, αν και η Εθνική Υπηρεσία Υγείας προσφέρει δώρα και ευχαριστίες όταν οι δότες επιτυγχάνουν ορισμένα ορόσημα.
Τον Ιούνιο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε νέους κανονισμούς που επιτρέπουν την αποζημίωση για δωρεές, αλλά απαγορεύουν διαφημίσεις και πληρωμές σε ποσό ανάλογο με την αξία του χρόνου που δαπανάται για δωρεές.
Ενώ οι Αμερικανοί μπορούν να κάνουν δωρεές 104 φορές τον χρόνο, πολλοί Ευρωπαίοι περιορίζονται σε λιγότερο από 30 φορές.
Και στην Κίνα το αμερικανικό αίμα…
Βέβαια, αυτοί οι ενδοιασμοί δεν εμποδίζουν πολλές χώρες να εισάγουν αμερικανικό αίμα, επισημαίνει ο Economist.
Η Βρετανία και ο Καναδάς εξαρτώνται εξ ολοκλήρου από το πλάσμα των ΗΠΑ. Η Ευρώπη φέρνει επίσης πολλά.
Η Κίνα, ένας μεγάλος αντίπαλος της Αμερικής σε άλλους τομείς του εμπορίου, είναι επίσης πολύ χαρούμενη που εκμεταλλεύεται την προσφορά αίματος της Αμερικής.
Περίπου το 43% των κινεζικών εισαγωγών προϊόντων αίματος προέρχεται τώρα από τον γεωπολιτικό της αντίπαλο, από μόλις 14% πριν από μια δεκαετία, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ.
Σημειωτέον πως οι Κινέζοι πολιτικοί απαγορεύουν τις εισαγωγές πλάσματος -μια κληρονομιά μιας προσπάθειας πρόληψης της εξάπλωσης του HIV στη δεκαετία του 1980- με εξαίρεση μια πρωτεΐνη, γνωστή ως λευκωματίνη. Και όμως, αυτή η ουσία από μόνη της ενισχύει το εμπόριο πλάσματος.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Γαλλία άσκησε πιέσεις κατά των πρόσφατων ρυθμιστικών αλλαγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποστηρίζοντας ότι το ανθρώπινο σώμα κινδυνεύει να γίνει εμπόρευμα, όπως είναι «στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Ταυτόχρονα, όμως, η γαλλική κυβέρνηση είναι ο μοναδικός μέτοχος σε μια εταιρεία που διαθέτει έξι κέντρα πλάσματος στην Αμερική.
Ωστόσο, η υποκρισία δεν είναι το μεγαλύτερο… πρόβλημα.
Σύμφωνα με τον Albert Farrugia του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας και τους συναδέλφους του, η κατανάλωση φαρμάκων πλάσματος θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη εάν είχαμε μεγαλύτερη διαθεσιμότητα.
Όπως διαπιστώνουν, εκτός Αμερικής, Αυστραλίας και Καναδά, η χρήση ανοσοσφαιρίνης είναι χαμηλότερη από ό,τι οι μελέτες που εκτιμούν τη ζήτηση υποδεικνύουν ότι θα έπρεπε να είναι.
Οι φτωχότερες χώρες είναι εντελώς εκτός αγοράς και δεν χρησιμοποιούν σχεδόν καθόλου φάρμακα που προέρχονται από πλάσμα.
Εν τω μεταξύ, οι εναλλακτικές λύσεις συνθετικού πλάσματος πιστεύεται ότι είναι… κάπως μακριά.
Μπορεί να χρειαστούν εκατοντάδες δωρεές πλάσματος για τη θεραπεία ενός μόνο ασθενή που πάσχει από μια αυτοάνοση πάθηση για ένα χρόνο.
Έτσι, έως ότου οι άλλες χώρες συνεννοηθούν… αιμορραγία, Αμερική, αιμορραγία, καταλήγει ο Economist.
www.bankingnews.gr
Πρόθυμοι δωρητές, που θα πληρώνονται περίπου 40 δολ., θα συνδέονται με ένα μηχάνημα που θα εξάγει το αίμα τους, θα διαχωρίζει το πλάσμα και θα ανακυκλώνει το υπόλοιπο υγρό.
Στη συνέχεια, το πλάσμα θα μετατρέπεται σε φάρμακα, όπως παράγοντες πήξης για αιμορροφιλικούς και ενδοφλέβιες ανοσοσφαιρίνες για όσους πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα.
Όπως αναφέρει ο Economist, η επιχείρηση στο Shelby θα είναι ένα από τα 400 περίπου κέντρα συλλογής πλάσματος που έχουν ανοίξει στην Αμερική από τις αρχές του 2020, με τις φαρμακευτικές εταιρείες να ανταποκρίνονται στην αυξανόμενη ζήτηση.
Πέρυσι, οι αμερικανικές εξαγωγές προϊόντων αίματος αντιπροσώπευαν το 1,8% των συνολικών εξαγωγών αγαθών της χώρας, από μόλις 0,5% πριν από μια δεκαετία—και ήταν αξίας 37 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αυτό καθιστά το αίμα το ένατο τη τάξει εξαγώγιμο αγαθό της χώρας, μπροστά από τον άνθρακα και τον χρυσό.
Συνολικά, η Αμερική παρέχει το 70% περίπου του πλάσματος που χρησιμοποιείται για την παρασκευή φαρμάκων.
Αναίμακτη;
Ωστόσο, η άνθηση του εμπορίου αίματος της Αμερικής δεν είναι μια… αναίμακτη ιστορία επιτυχίας.
Το εμπόριο καθοδηγείται κυρίως από δύο παράγοντες. Το πρώτο είναι η μεγαλύτερη ζήτηση για προϊόντα πλάσματος: οι γιατροί βρίσκουν όλο και περισσότερες χρήσεις για τα φάρμακα.
Σύμφωνα με το Marketing Research Bureau, μια εταιρεία δεδομένων, η αγορά της ανοσοσφαιρίνης έχει αυξηθεί κατά 5-7% ετησίως το τελευταίο τέταρτο του αιώνα.
Ο δεύτερος λόγος είναι οι περιορισμοί στη συλλογή πλάσματος σε άλλες χώρες, λόγω ενός συνδυασμού άστοχων ανησυχιών για την ασφάλεια και την ηθική της επιβράβευσης των ανθρώπων για τα σωματικά τους υγρά.
Είναι, για παράδειγμα, παράνομο να πληρώνεις για δωρεά πλάσματος στη Βρετανία, αν και η Εθνική Υπηρεσία Υγείας προσφέρει δώρα και ευχαριστίες όταν οι δότες επιτυγχάνουν ορισμένα ορόσημα.
Τον Ιούνιο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε νέους κανονισμούς που επιτρέπουν την αποζημίωση για δωρεές, αλλά απαγορεύουν διαφημίσεις και πληρωμές σε ποσό ανάλογο με την αξία του χρόνου που δαπανάται για δωρεές.
Ενώ οι Αμερικανοί μπορούν να κάνουν δωρεές 104 φορές τον χρόνο, πολλοί Ευρωπαίοι περιορίζονται σε λιγότερο από 30 φορές.
Και στην Κίνα το αμερικανικό αίμα…
Βέβαια, αυτοί οι ενδοιασμοί δεν εμποδίζουν πολλές χώρες να εισάγουν αμερικανικό αίμα, επισημαίνει ο Economist.
Η Βρετανία και ο Καναδάς εξαρτώνται εξ ολοκλήρου από το πλάσμα των ΗΠΑ. Η Ευρώπη φέρνει επίσης πολλά.
Η Κίνα, ένας μεγάλος αντίπαλος της Αμερικής σε άλλους τομείς του εμπορίου, είναι επίσης πολύ χαρούμενη που εκμεταλλεύεται την προσφορά αίματος της Αμερικής.
Περίπου το 43% των κινεζικών εισαγωγών προϊόντων αίματος προέρχεται τώρα από τον γεωπολιτικό της αντίπαλο, από μόλις 14% πριν από μια δεκαετία, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ.
Σημειωτέον πως οι Κινέζοι πολιτικοί απαγορεύουν τις εισαγωγές πλάσματος -μια κληρονομιά μιας προσπάθειας πρόληψης της εξάπλωσης του HIV στη δεκαετία του 1980- με εξαίρεση μια πρωτεΐνη, γνωστή ως λευκωματίνη. Και όμως, αυτή η ουσία από μόνη της ενισχύει το εμπόριο πλάσματος.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Γαλλία άσκησε πιέσεις κατά των πρόσφατων ρυθμιστικών αλλαγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποστηρίζοντας ότι το ανθρώπινο σώμα κινδυνεύει να γίνει εμπόρευμα, όπως είναι «στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Ταυτόχρονα, όμως, η γαλλική κυβέρνηση είναι ο μοναδικός μέτοχος σε μια εταιρεία που διαθέτει έξι κέντρα πλάσματος στην Αμερική.
Ωστόσο, η υποκρισία δεν είναι το μεγαλύτερο… πρόβλημα.
Σύμφωνα με τον Albert Farrugia του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας και τους συναδέλφους του, η κατανάλωση φαρμάκων πλάσματος θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη εάν είχαμε μεγαλύτερη διαθεσιμότητα.
Όπως διαπιστώνουν, εκτός Αμερικής, Αυστραλίας και Καναδά, η χρήση ανοσοσφαιρίνης είναι χαμηλότερη από ό,τι οι μελέτες που εκτιμούν τη ζήτηση υποδεικνύουν ότι θα έπρεπε να είναι.
Οι φτωχότερες χώρες είναι εντελώς εκτός αγοράς και δεν χρησιμοποιούν σχεδόν καθόλου φάρμακα που προέρχονται από πλάσμα.
Εν τω μεταξύ, οι εναλλακτικές λύσεις συνθετικού πλάσματος πιστεύεται ότι είναι… κάπως μακριά.
Μπορεί να χρειαστούν εκατοντάδες δωρεές πλάσματος για τη θεραπεία ενός μόνο ασθενή που πάσχει από μια αυτοάνοση πάθηση για ένα χρόνο.
Έτσι, έως ότου οι άλλες χώρες συνεννοηθούν… αιμορραγία, Αμερική, αιμορραγία, καταλήγει ο Economist.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών