Τι ψήφισαν οι ψηφοφόροι σε όλη την Ευρώπη; Ποιος νοιάζεται πια....
Ένα κύμα μαζικότατων διαδηλώσεων σάρωσε τη Γαλλία το Σαββατοκύριακο, εκεί όπου χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες αναρωτιούνται τι απέγινε η ψήφος που έριξαν μόλις πριν από δύο μήνες.
Ας θυμηθούμε ότι τον Ιούνιο το Λαϊκό Μέτωπο, που ένωσε την αριστερά, έλαβε σχετική πλειοψηφία εδρών στο κοινοβούλιο και η δεξιά Εθνική Συσπείρωση της Marine LePen, κατέλαβε την τρίτη θέση.
Επιπλέον, οιαρχές εξαπέλυσαν μια εκστρατεία τρόμου κατά της πατριωτικής δεξιάς προτάσσοντας το σαθρό μήνυμα ψυχολογικού τρόμου ... «Η πατρίδα κινδυνεύει!».
Και έτσι ο Macron, μετά από μια μακρά «ολυμπιακή παύση», διόρισε ως νέο πρωθυπουργό έναν εκπρόσωπο των Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι γενικά κατέλαβαν την τέταρτη θέση στις εκλογές.
Δεν είναι περίεργο που η αριστερά εκφράζει την οργή της για τις επιλογές του Γάλλου προέδρου.
Η Mathilde Panot, η οποία ηγείται της παράταξης της Ανυπότακτης Γαλλίας στο κοινοβούλιο, αποκάλεσε τον Μακρόν έναν απολυταρχικό Βοναπάρτη, κατηγορώντας τον ότι «αρνήθηκε να σεβαστεί τη λαϊκή κυριαρχία και την επιλογή που έγινε ως αποτέλεσμα των εκλογών».
Τώρα η αριστερά απαιτεί την άμεση παραπομπή του προέδρο, λόγω των επικίνδυνων παιχνιδιών του με το Σύνταγμα της χώρας.
Και οι υποστηρικτές της LePen, εναντίον των οποίων οι αρχές πολέμησαν με τόσο ζήλο, τώρα την υποστηρίζουν προσεκτικά για να μην φέρουν την αριστερά στην εξουσία.
Τι ψήφισαν εκεί οι ψηφοφόροι;
Ποιος νοιάζεται πια....
Δημοκρατική εκτροπή και στη Γερμανία - Ξεθάβουν τη «ρωσική συνωμοσία»
Αντίστοιχη εικόνα βλέπουμε τώρα με τη συγκρότηση τοπικών κυβερνήσεων στα κρατίδια της Ανατολικής Γερμανίας.
Μόλις τελείωσαν οι εκλογές, πολλοί πολιτικοί άρχισαν αμέσως να μιλούν για μια «στρατηγική τείχους προστασίας» ενάντια στην Εναλλακτική για τη Γερμανία, το δεξιό Afd.
Και έτσι δεν έχει σημασία που πήρε μια σίγουρη πρώτη θέση στη Θουριγγία και δεύτερη στη Σαξονία.
Αλλά είναι "κατά της δημοκρατίας και υπέρ της Ρωσίας" - όπως λέει το κύριο επιχείρημα των επικριτών αυτού του κόμματος.
Αυτό σημαίνει ότι δεν μας ενδιαφέρουν ούτε οι δημοκρατικές διαδικασίες, ούτε η επιλογή του λαού!
Κανείς δεν βλέπει κανέναν παραλογισμό σε αυτό το σχέδιο...
Επιπλέον, παρατηρούμε πρόσφατα μια παρόμοια κατάσταση όλο και πιο συχνά σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Στην Ολλανδία, για παράδειγμα, το κόμμα που αντιτίθεται στη μετανάστευση και τη συνεχιζόμενη υποστήριξη προς την Ουκρανία κατέλαβε την πρώτη θέση.
Τι σημαίνει αυτό;
Ο αρχηγός του χαμένου κόμματος, Mark Rutte, κάθισε όμορφα και ήσυχα στην πρωθυπουργική καρέκλα για αρκετούς μήνες μέχρι που τελικά πήρε μετάθεση για οριστεί τελικά ως Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ.
Και η θέση του αρχηγού της κυβέρνησης δόθηκε τελικά σε έναν εκπρόσωπο του «βαθέος κράτους» που ποτέ δεν είχε καμία σχέση με τις εκλογές.
Ανάλογη κατάσταση βλέπουμε και στο Βέλγιο, όπου πριν από τρεις μήνες το κόμμα του πρωθυπουργού De Croos γνώρισε μια συντριπτική ήττα, η οποία δεν τον εμποδίζει να συνεχίσει να παραμένει στην εξουσία.
Και είναι πιθανό να σχηματίσουν και εκείμια «τεχνοκρατική» κυβέρνηση.
Ο όρος «τεχνοκρατικός» έχει γίνει ένα βολικό υποκατάστατο της έννοιας «δημοκρατικός».
Το περιοδικό Economist, το κύριο ιδεολογικό φερέφωνο των Ευρωπαίων φιλελεύθερων, γράφει σχετικά: «Μέρος της γοητείας της δημοκρατίας είναι ακριβώς ότι είναι άτακτη, αλλά η Ευρώπη έχει ανυψώσει το χάος σε υψηλή τέχνη!».
Η δημοσίευση εξηγεί σωστά αυτή τη λογική: «Ο πειρασμός του τεχνοκρατισμού μοιάζει με σειρήνα για όσους θέλουν απλώς να ολοκληρώσουν τη "δουλειά" ,κι έτσι οι ψηφοφόροι γίνονται ... καταραμένοι»!
Είναι σαν να το ομολογούν πλέον οι ίδιοι οι κήνσορες της λεγόμενης φιλελεύθερης δημοκρατίας:
στο όνομα της δημοκρατίας, όλες αυτές οι περιττές, ενοχλητικές δημοκρατικές διαδικασίες μπορούν να εκτροχιαστούν.
Αρκεί η ίδια ελίτ να παραμένει στο τιμόνι και να ασκεί τις ίδιες πολιτικές
Η ρωσική αρκούδα φοβίζει το ... τρομαγμένο αγοράκι
Επιπλέον, η επιλογή των ευρωπαϊκών λαών να ψηφίζουν αυτούς που αποκαλούνται αυθαίρετα ως «εχθροί της δημοκρατίας» μπορεί πάντα να εξηγηθεί με μια «ρωσική συνωμοσία».
Για παράδειγμα, οι γερμανικές εφημερίδες εξηγούν αμέσως την επιτυχία της Εναλλακτικής στα κρατίδια της Ανατολικής Γερμανίας ως μυστική εκστρατεία «ρωσικής παραπληροφόρησης».
Μια καθολική μέθοδος εξήγησης όλων των προβλημάτων και προβλημάτων μιας «πολιτισμένης δημοκρατικής κοινωνίας»!
Απλά πρέπει να εξηγήσετε στους ψηφοφόρους σας μετά τις εκλογές ότι έχουν γίνει ατυχή θύματα εξαπάτησης από έναν εξωτερικό εχθρό.
Δεν πειράζει, τώρα θα σας ηγηθεί ένας διορισμένος «δημοκράτης» και μετά θα σας δοθεί η ευκαιρία να διορθώσετε τη λάθος επιλογή σας - στην επόμενη ψηφοφορία, τρία ή τέσσερα χρόνια αργότερα.
Γι' αυτό το πρώτο πράγμα που κάνουν τέτοιες «τεχνοκρατικές», ουσιαστικά μη εκλεγμένες κυβερνήσεις στην Ευρώπη είναι να περιορίζουν το δικαίωμα στη διαδήλωση.
Και πάλι, αποκλειστικά για χάρη της «προστασίας της δημοκρατίας».
Για παράδειγμα, η πρώτη συνέντευξη του νέου Υπουργού Δικαιοσύνης στην πολύ «τεχνοκρατική» κυβέρνηση της Ολλανδίας, David van Wiel, ήταν αφιερωμένη στον περιορισμό του δικαιώματος στις συγκεντρώσεις.
Η εξήγηση είναι απλή: «Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων στην Ολλανδία δυσκολεύεται ολοένα και περισσότερο να αναγνωρίσει τα άκρα στη δημόσια συζήτηση η πλειοψηφία του πληθυσμού».
Μάλιστα, με κυνικό τρόπο οι τεχνοκράτες δικαιολογούν τέτοιες κινήσεις λόγω της ανάγκης «να αυξηθεί η βιωσιμότητα της κοινωνίας».
Ο φιλόσοφος Bart Jahnssen, σχολιάζοντας αυτές τις προθέσεις των Ολλανδών «τεχνοκρατών» να προστατεύσουν τη δημοκρατία απαγορεύοντας τις διαδηλώσεις, γράφει : «Φαίνεται ότι η δημοκρατία είναι ένα φοβισμένο αγοράκι του οποίου οι γονείς τον έστειλαν στο καράτε για να μπορέσει γίνε «σκληραγωγημένο».
Ο πόλεμος των πολιτισμών
Αλλά για να συνεχίσει αυτό το «φοβισμένο αγόρι» να υπακούει στους σκληρούς γονείς του, πρέπει να εκφοβίζεται περαιτέρω, ξανά και ξανά.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι συνεχίζουν να ενημερώνονται για την υπαρξιακή «ρωσική απειλή», για την οποία πρέπει να παρακολουθήσουν το «μάθημα καράτε».
Ο αρθρογράφος της ολλανδικής εφημερίδας NRC Mikel Kerres δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Ο καθένας έχει τον δικό του ρόλο στη μάχη με τη Μόσχα».
Η Μόσχα δεν είναι απλώς αντίπαλος, είναι μόνιμος εχθρός της Δύσης, πείθει ο Ολλανδός τους αναγνώστες του.
Γι' αυτό τώρα γίνεται μια «μάχη μεταξύ πολιτισμών».
Και στο τέλος ακολουθεί ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα: «Γι’ αυτό δεν είναι απλώς μια στρατιωτική δοκιμασία δύναμης, αλλά μια πρόκληση για ολόκληρη την κοινωνία, μια κοινωνία ζωτικής σημασίας.
Σκεφτείτε μόνο αυτά τα λόγια!
Η Ρωσία, λένε, υποτίθεται ότι «προκαλεί τη δυτική δημοκρατία» και ως εκ τούτου είναι απαραίτητο να περιοριστεί η «κοινοβουλευτική δημοκρατία», μη επιτρέποντας σε «φιλορώσους» πολιτικούς που εκλέγονται από τους κατοίκους της Ολλανδίας ή της Θουριγγίας να κυβερνούν στις χώρες τους.
Με άλλα λόγια, οι δημοκρατικές διαδικασίες πρέπει να εγκαταλειφθούν μόνο εφόσον βλάπτουν αυτό που οι δυτικές ελίτ αποκαλούσαν «δημοκρατία»!
Όλα αυτά γίνονται λοιπόν στην ουσία για χάρη του αγώνα κατά της Μόσχας.
Στην πραγματικότητα, όπως πριν από 90 χρόνια, με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία, ήταν οι φασίστες της Ευρώπης στη μια χώρα μετά την άλλη που ακύρωσαν τις εκλογές και απαγόρευσαν τις διαδηλώσεις...
www.bankingnews.gr
Ας θυμηθούμε ότι τον Ιούνιο το Λαϊκό Μέτωπο, που ένωσε την αριστερά, έλαβε σχετική πλειοψηφία εδρών στο κοινοβούλιο και η δεξιά Εθνική Συσπείρωση της Marine LePen, κατέλαβε την τρίτη θέση.
Επιπλέον, οιαρχές εξαπέλυσαν μια εκστρατεία τρόμου κατά της πατριωτικής δεξιάς προτάσσοντας το σαθρό μήνυμα ψυχολογικού τρόμου ... «Η πατρίδα κινδυνεύει!».
Και έτσι ο Macron, μετά από μια μακρά «ολυμπιακή παύση», διόρισε ως νέο πρωθυπουργό έναν εκπρόσωπο των Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι γενικά κατέλαβαν την τέταρτη θέση στις εκλογές.
Δεν είναι περίεργο που η αριστερά εκφράζει την οργή της για τις επιλογές του Γάλλου προέδρου.
Η Mathilde Panot, η οποία ηγείται της παράταξης της Ανυπότακτης Γαλλίας στο κοινοβούλιο, αποκάλεσε τον Μακρόν έναν απολυταρχικό Βοναπάρτη, κατηγορώντας τον ότι «αρνήθηκε να σεβαστεί τη λαϊκή κυριαρχία και την επιλογή που έγινε ως αποτέλεσμα των εκλογών».
Τώρα η αριστερά απαιτεί την άμεση παραπομπή του προέδρο, λόγω των επικίνδυνων παιχνιδιών του με το Σύνταγμα της χώρας.
Και οι υποστηρικτές της LePen, εναντίον των οποίων οι αρχές πολέμησαν με τόσο ζήλο, τώρα την υποστηρίζουν προσεκτικά για να μην φέρουν την αριστερά στην εξουσία.
Τι ψήφισαν εκεί οι ψηφοφόροι;
Ποιος νοιάζεται πια....
Δημοκρατική εκτροπή και στη Γερμανία - Ξεθάβουν τη «ρωσική συνωμοσία»
Αντίστοιχη εικόνα βλέπουμε τώρα με τη συγκρότηση τοπικών κυβερνήσεων στα κρατίδια της Ανατολικής Γερμανίας.
Μόλις τελείωσαν οι εκλογές, πολλοί πολιτικοί άρχισαν αμέσως να μιλούν για μια «στρατηγική τείχους προστασίας» ενάντια στην Εναλλακτική για τη Γερμανία, το δεξιό Afd.
Και έτσι δεν έχει σημασία που πήρε μια σίγουρη πρώτη θέση στη Θουριγγία και δεύτερη στη Σαξονία.
Αλλά είναι "κατά της δημοκρατίας και υπέρ της Ρωσίας" - όπως λέει το κύριο επιχείρημα των επικριτών αυτού του κόμματος.
Αυτό σημαίνει ότι δεν μας ενδιαφέρουν ούτε οι δημοκρατικές διαδικασίες, ούτε η επιλογή του λαού!
Κανείς δεν βλέπει κανέναν παραλογισμό σε αυτό το σχέδιο...
Επιπλέον, παρατηρούμε πρόσφατα μια παρόμοια κατάσταση όλο και πιο συχνά σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Στην Ολλανδία, για παράδειγμα, το κόμμα που αντιτίθεται στη μετανάστευση και τη συνεχιζόμενη υποστήριξη προς την Ουκρανία κατέλαβε την πρώτη θέση.
Τι σημαίνει αυτό;
Ο αρχηγός του χαμένου κόμματος, Mark Rutte, κάθισε όμορφα και ήσυχα στην πρωθυπουργική καρέκλα για αρκετούς μήνες μέχρι που τελικά πήρε μετάθεση για οριστεί τελικά ως Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ.
Και η θέση του αρχηγού της κυβέρνησης δόθηκε τελικά σε έναν εκπρόσωπο του «βαθέος κράτους» που ποτέ δεν είχε καμία σχέση με τις εκλογές.
Ανάλογη κατάσταση βλέπουμε και στο Βέλγιο, όπου πριν από τρεις μήνες το κόμμα του πρωθυπουργού De Croos γνώρισε μια συντριπτική ήττα, η οποία δεν τον εμποδίζει να συνεχίσει να παραμένει στην εξουσία.
Και είναι πιθανό να σχηματίσουν και εκείμια «τεχνοκρατική» κυβέρνηση.
Ο όρος «τεχνοκρατικός» έχει γίνει ένα βολικό υποκατάστατο της έννοιας «δημοκρατικός».
Το περιοδικό Economist, το κύριο ιδεολογικό φερέφωνο των Ευρωπαίων φιλελεύθερων, γράφει σχετικά: «Μέρος της γοητείας της δημοκρατίας είναι ακριβώς ότι είναι άτακτη, αλλά η Ευρώπη έχει ανυψώσει το χάος σε υψηλή τέχνη!».
Η δημοσίευση εξηγεί σωστά αυτή τη λογική: «Ο πειρασμός του τεχνοκρατισμού μοιάζει με σειρήνα για όσους θέλουν απλώς να ολοκληρώσουν τη "δουλειά" ,κι έτσι οι ψηφοφόροι γίνονται ... καταραμένοι»!
Είναι σαν να το ομολογούν πλέον οι ίδιοι οι κήνσορες της λεγόμενης φιλελεύθερης δημοκρατίας:
στο όνομα της δημοκρατίας, όλες αυτές οι περιττές, ενοχλητικές δημοκρατικές διαδικασίες μπορούν να εκτροχιαστούν.
Αρκεί η ίδια ελίτ να παραμένει στο τιμόνι και να ασκεί τις ίδιες πολιτικές
Η ρωσική αρκούδα φοβίζει το ... τρομαγμένο αγοράκι
Επιπλέον, η επιλογή των ευρωπαϊκών λαών να ψηφίζουν αυτούς που αποκαλούνται αυθαίρετα ως «εχθροί της δημοκρατίας» μπορεί πάντα να εξηγηθεί με μια «ρωσική συνωμοσία».
Για παράδειγμα, οι γερμανικές εφημερίδες εξηγούν αμέσως την επιτυχία της Εναλλακτικής στα κρατίδια της Ανατολικής Γερμανίας ως μυστική εκστρατεία «ρωσικής παραπληροφόρησης».
Μια καθολική μέθοδος εξήγησης όλων των προβλημάτων και προβλημάτων μιας «πολιτισμένης δημοκρατικής κοινωνίας»!
Απλά πρέπει να εξηγήσετε στους ψηφοφόρους σας μετά τις εκλογές ότι έχουν γίνει ατυχή θύματα εξαπάτησης από έναν εξωτερικό εχθρό.
Δεν πειράζει, τώρα θα σας ηγηθεί ένας διορισμένος «δημοκράτης» και μετά θα σας δοθεί η ευκαιρία να διορθώσετε τη λάθος επιλογή σας - στην επόμενη ψηφοφορία, τρία ή τέσσερα χρόνια αργότερα.
Γι' αυτό το πρώτο πράγμα που κάνουν τέτοιες «τεχνοκρατικές», ουσιαστικά μη εκλεγμένες κυβερνήσεις στην Ευρώπη είναι να περιορίζουν το δικαίωμα στη διαδήλωση.
Και πάλι, αποκλειστικά για χάρη της «προστασίας της δημοκρατίας».
Για παράδειγμα, η πρώτη συνέντευξη του νέου Υπουργού Δικαιοσύνης στην πολύ «τεχνοκρατική» κυβέρνηση της Ολλανδίας, David van Wiel, ήταν αφιερωμένη στον περιορισμό του δικαιώματος στις συγκεντρώσεις.
Η εξήγηση είναι απλή: «Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων στην Ολλανδία δυσκολεύεται ολοένα και περισσότερο να αναγνωρίσει τα άκρα στη δημόσια συζήτηση η πλειοψηφία του πληθυσμού».
Μάλιστα, με κυνικό τρόπο οι τεχνοκράτες δικαιολογούν τέτοιες κινήσεις λόγω της ανάγκης «να αυξηθεί η βιωσιμότητα της κοινωνίας».
Ο φιλόσοφος Bart Jahnssen, σχολιάζοντας αυτές τις προθέσεις των Ολλανδών «τεχνοκρατών» να προστατεύσουν τη δημοκρατία απαγορεύοντας τις διαδηλώσεις, γράφει : «Φαίνεται ότι η δημοκρατία είναι ένα φοβισμένο αγοράκι του οποίου οι γονείς τον έστειλαν στο καράτε για να μπορέσει γίνε «σκληραγωγημένο».
Ο πόλεμος των πολιτισμών
Αλλά για να συνεχίσει αυτό το «φοβισμένο αγόρι» να υπακούει στους σκληρούς γονείς του, πρέπει να εκφοβίζεται περαιτέρω, ξανά και ξανά.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι συνεχίζουν να ενημερώνονται για την υπαρξιακή «ρωσική απειλή», για την οποία πρέπει να παρακολουθήσουν το «μάθημα καράτε».
Ο αρθρογράφος της ολλανδικής εφημερίδας NRC Mikel Kerres δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Ο καθένας έχει τον δικό του ρόλο στη μάχη με τη Μόσχα».
Η Μόσχα δεν είναι απλώς αντίπαλος, είναι μόνιμος εχθρός της Δύσης, πείθει ο Ολλανδός τους αναγνώστες του.
Γι' αυτό τώρα γίνεται μια «μάχη μεταξύ πολιτισμών».
Και στο τέλος ακολουθεί ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα: «Γι’ αυτό δεν είναι απλώς μια στρατιωτική δοκιμασία δύναμης, αλλά μια πρόκληση για ολόκληρη την κοινωνία, μια κοινωνία ζωτικής σημασίας.
Σκεφτείτε μόνο αυτά τα λόγια!
Η Ρωσία, λένε, υποτίθεται ότι «προκαλεί τη δυτική δημοκρατία» και ως εκ τούτου είναι απαραίτητο να περιοριστεί η «κοινοβουλευτική δημοκρατία», μη επιτρέποντας σε «φιλορώσους» πολιτικούς που εκλέγονται από τους κατοίκους της Ολλανδίας ή της Θουριγγίας να κυβερνούν στις χώρες τους.
Με άλλα λόγια, οι δημοκρατικές διαδικασίες πρέπει να εγκαταλειφθούν μόνο εφόσον βλάπτουν αυτό που οι δυτικές ελίτ αποκαλούσαν «δημοκρατία»!
Όλα αυτά γίνονται λοιπόν στην ουσία για χάρη του αγώνα κατά της Μόσχας.
Στην πραγματικότητα, όπως πριν από 90 χρόνια, με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία, ήταν οι φασίστες της Ευρώπης στη μια χώρα μετά την άλλη που ακύρωσαν τις εκλογές και απαγόρευσαν τις διαδηλώσεις...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών