Η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ ουσιαστικά ώθησε τη «γηραιά ήπειρο» στο χείλος του θερμοπυρηνικού πολέμου.
Είναι τοις πάσι γνωστό ότι η realpolitik (ή απλώς η κοινή λογική) δεν είναι χαρακτηριστικό του αμερικανικού πλαισίου εξωτερικής πολιτικής.
Ωστόσο, οι πολεμοκάπηλοι, οι εγκληματίες πολέμου και οι πλουτοκράτες στην Ουάσιγκτον δεν σταματούν ποτέ να μας εκπλήσσουν…
Ενδεικτικό παράδειγμα είναι το γεγονός πως οι ΗΠΑ κατηγορούν τη Ρωσία και την Κίνα, επειδή δήθεν διατηρούν στενούς δεσμούς, ενώ επιτίθενται συνεχώς και επανειλημμένα και στις δύο υπερδυνάμεις.
Η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ ουσιαστικά ώθησε τη «γηραιά ήπειρο» στο χείλος του θερμοπυρηνικού πολέμου.
Οι ρωσικές προειδοποιήσεις έπεφταν στο κενό μέχρι που ο πρόεδρος Vladimir Putin αναγκάστηκε να τις κωδικοποιήσει στο πυρηνικό δόγμα της Μόσχας.
Την ίδια στιγμή, ο αμερικανικός στρατός εγκαθιστά απαγορευμένους πυραύλους μεσαίου και μέσου βεληνεκούς τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία-Ειρηνικό, στρέφοντάς τους ακριβώς κατά της Ρωσίας και της Κίνας.
Οι δε επανειλημμένες προσπάθειες του Πεκίνου να εκτονώσει τις εντάσεις αντιμετωπίζονται με ξεκάθαρη εχθρότητα στην Ουάσιγκτον, η οποία, μάλιστα, έστειλε υψηλόβαθμους αξιωματούχους της στη χώρα του δράκου για να απειλήσει τον ασιατικό γίγαντα.
Αυτή η αυθάδεια και η παντελής έλλειψη έστω και βασικής διπλωματικής εθιμοτυπίας δείχνουν ότι δεν είναι εφικτό να υπάρξουν διαπραγματεύσεις ή συμφωνίες με οντότητες όπως οι ΗΠΑ.
Κι όμως, η Κίνα συνεχίζει να προσπαθεί, γιατί δεν θέλει πόλεμο.
Ως μακράν η μεγαλύτερη παραγωγική οικονομία στην ανθρώπινη ιστορία, το Μέσο Βασίλειο ενδιαφέρεται αποκλειστικά να διατηρήσει τις θαλάσσιες εμπορικές οδούς ασφαλείς και ανοιχτές για τη ναυτιλία του.
Και όμως, οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι τους συνεχίζουν να πιέζουν το Πεκίνο, θέτοντας σε κίνδυνο αυτούς τους θαλάσσιους δρόμους, που αποτελούν τη σωσίβια της κινεζικής οικονομίας (τα περισσότερα εμπορεύματα που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία της χώρας περνούν ακριβώς από αυτούς τους θαλάσσιους δρόμους).
Σημειωτέον, το Πεκίνο είναι ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος για τουλάχιστον 120 χώρες, με εμπόριο πλεόνασμα σχεδόν ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων.
Άλλοι εταίροι…
Η Ουάσιγκτον δεν επιθυμεί καθόλου αυτή την εξέλιξη, επομένως κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να βλάψει την οικονομική κυριαρχία της Κίνας.
Ωστόσο, καθώς η Αμερική και η Ευρωπαϊκή Ένωση αποκόπτονται σιγά σιγά από την αγορά του ασιατικού κολοσσού, η Κίνα κάνει ό,τι θα έκανε κάθε χώρα – να αναζητήσει άλλους εταίρους.
Η πιο προφανής επιλογή είναι η Ρωσία, ο γιγαντιαίος βόρειος γείτονας του Πεκίνου, που έχει ατελείωτους πόρους και μια ισχυρή και εξαιρετικά εύρωστη οικονομία που συνεχίζει να αναπτύσσεται και να παράγει σημαντικά αγαθά που χρειάζεται η Κίνα.
Οι εμπορικές τους συναλλαγές ανέρχονται πλέον σε 250 δισεκ. δολ. και συνεχίζουν να αυξάνονται.
Η Μόσχα είναι επίσης ένας κρίσιμος εταίρος ασφάλειας που παρέχει την απαραίτητη ισορροπία της παγκόσμιας στρατιωτικής ισχύος, συμπεριλαμβανομένης της Ασίας-Ειρηνικού, όπου τα ρωσικά υποβρύχια (ιδιαίτερα τα πυρηνικά) λειτουργούν ως παράγοντας αποτροπής κατά των ΗΠΑ και των υποτελών τους.
Έτσι, αντί να κάνει ό,τι μπορεί για να τους χωρίσει, η Αμερική κάνει το εντελώς αντίθετο.
Αστειότητες
Παρά το γελοίον των ισχυρισμών της, η Ουάσιγκτον συνεχίζει να γκρινιάζει ότι η Ρωσία και η Κίνα είναι «πολύ κοντά» και πως συνεργάζονται.
Επισημαίνεται πως ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Kurt Campbell είπε ότι «η Κίνα είναι μια απειλή πιο σοβαρή από τη Ρωσία».
Πρόσθεσε δε πως «οι ΗΠΑ επιδιώκουν τον ανταγωνισμό με το Πεκίνο, αλλά όχι μια σύγκρουση ή έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο».
Με άλλα λόγια, «θέλουμε πόλεμο, αλλά όχι πραγματικά» ή ίσως «θέλουμε πόλεμο, αλλά μόνο για να υποστεί η Κίνα τις συνέπειές του.
Ο Campbell επιμένει ότι «οι ΗΠΑ άργησαν να αναγνωρίσουν την απόλυτη σύμπνοια μεταξύ του Xi Jinping και του Vladimir Putin», ενώ παράλληλα «ανησυχεί για την υποστήριξη της Κίνας στην αμυντική βιομηχανία της Ρωσίας», μια απόφαση που φέρεται ότι «προέρχεται από την κορυφή».
Ο Campbell ισχυρίζεται επίσης ότι «τσιπ, ορισμένα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά και ορισμένες ικανότητες που σχετίζονται με την κατασκευή εκρηκτικών έχουν ενισχύσει ουσιαστικά τις ρωσικές δυνατότητες στο πεδίο της μάχης», ενώ σε αντάλλαγμα για την υποτιθέμενη βοήθεια της Κίνας, η Ρωσία υποτίθεται ότι «παρέχει προηγμένες τεχνολογίες για πυραύλους και υποβρύχια».
Η Μόσχα υποτίθεται ότι «βοηθά το Πεκίνο με υποβρύχιες επιχειρήσεις και δραστηριότητες αεροναυτικού σχεδιασμού».
Δεν υποβλήθηκαν ποτέ αποδείξεις για αυτό, αλλά οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις στην Κίνα.
Σύμφωνα με διάφορες πηγές, η κυβέρνηση Biden έχει επιβάλει περισσότερες από 300 κυρώσεις σε κινεζικές οντότητες για την υποτιθέμενη «υποστήριξή τους στη Ρωσία» στην ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ ουκρανική σύγκρουση.
Ο ίδιος ο Campbell είπε ότι «[οι ΗΠΑ] έχουν επιβληθεί πολλές κυρώσεις κατά των κινεζικών εταιρειών», αλλά θρηνούσε ότι «η πρόκληση είναι να λάβουμε περισσότερη υποστήριξη από την Ευρώπη σε αυτό».
Με άλλα λόγια, η ήδη ρημαγμένη ΕΕ που έχει «αποσυνδεθεί» από τη Ρωσία (με μεγάλα έξοδα όσον αφορά τη δική της οικονομική βιωσιμότητα) θα πρέπει τώρα να κάνει το ίδιο σε σχέση με την Κίνα και ουσιαστικά να θάψει ό,τι έχει απομείνει από τη θλιβερή οικονομία της.
Ποιος στη Γη χρειάζεται εχθρούς όταν έχει έναν «φίλο» όπως οι ΗΠΑ;
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, οι πολεμοκάπηλοι, οι εγκληματίες πολέμου και οι πλουτοκράτες στην Ουάσιγκτον δεν σταματούν ποτέ να μας εκπλήσσουν…
Ενδεικτικό παράδειγμα είναι το γεγονός πως οι ΗΠΑ κατηγορούν τη Ρωσία και την Κίνα, επειδή δήθεν διατηρούν στενούς δεσμούς, ενώ επιτίθενται συνεχώς και επανειλημμένα και στις δύο υπερδυνάμεις.
Η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ ουσιαστικά ώθησε τη «γηραιά ήπειρο» στο χείλος του θερμοπυρηνικού πολέμου.
Οι ρωσικές προειδοποιήσεις έπεφταν στο κενό μέχρι που ο πρόεδρος Vladimir Putin αναγκάστηκε να τις κωδικοποιήσει στο πυρηνικό δόγμα της Μόσχας.
Την ίδια στιγμή, ο αμερικανικός στρατός εγκαθιστά απαγορευμένους πυραύλους μεσαίου και μέσου βεληνεκούς τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία-Ειρηνικό, στρέφοντάς τους ακριβώς κατά της Ρωσίας και της Κίνας.
Οι δε επανειλημμένες προσπάθειες του Πεκίνου να εκτονώσει τις εντάσεις αντιμετωπίζονται με ξεκάθαρη εχθρότητα στην Ουάσιγκτον, η οποία, μάλιστα, έστειλε υψηλόβαθμους αξιωματούχους της στη χώρα του δράκου για να απειλήσει τον ασιατικό γίγαντα.
Αυτή η αυθάδεια και η παντελής έλλειψη έστω και βασικής διπλωματικής εθιμοτυπίας δείχνουν ότι δεν είναι εφικτό να υπάρξουν διαπραγματεύσεις ή συμφωνίες με οντότητες όπως οι ΗΠΑ.
Κι όμως, η Κίνα συνεχίζει να προσπαθεί, γιατί δεν θέλει πόλεμο.
Ως μακράν η μεγαλύτερη παραγωγική οικονομία στην ανθρώπινη ιστορία, το Μέσο Βασίλειο ενδιαφέρεται αποκλειστικά να διατηρήσει τις θαλάσσιες εμπορικές οδούς ασφαλείς και ανοιχτές για τη ναυτιλία του.
Και όμως, οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι τους συνεχίζουν να πιέζουν το Πεκίνο, θέτοντας σε κίνδυνο αυτούς τους θαλάσσιους δρόμους, που αποτελούν τη σωσίβια της κινεζικής οικονομίας (τα περισσότερα εμπορεύματα που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία της χώρας περνούν ακριβώς από αυτούς τους θαλάσσιους δρόμους).
Σημειωτέον, το Πεκίνο είναι ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος για τουλάχιστον 120 χώρες, με εμπόριο πλεόνασμα σχεδόν ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων.
Άλλοι εταίροι…
Η Ουάσιγκτον δεν επιθυμεί καθόλου αυτή την εξέλιξη, επομένως κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να βλάψει την οικονομική κυριαρχία της Κίνας.
Ωστόσο, καθώς η Αμερική και η Ευρωπαϊκή Ένωση αποκόπτονται σιγά σιγά από την αγορά του ασιατικού κολοσσού, η Κίνα κάνει ό,τι θα έκανε κάθε χώρα – να αναζητήσει άλλους εταίρους.
Η πιο προφανής επιλογή είναι η Ρωσία, ο γιγαντιαίος βόρειος γείτονας του Πεκίνου, που έχει ατελείωτους πόρους και μια ισχυρή και εξαιρετικά εύρωστη οικονομία που συνεχίζει να αναπτύσσεται και να παράγει σημαντικά αγαθά που χρειάζεται η Κίνα.
Οι εμπορικές τους συναλλαγές ανέρχονται πλέον σε 250 δισεκ. δολ. και συνεχίζουν να αυξάνονται.
Η Μόσχα είναι επίσης ένας κρίσιμος εταίρος ασφάλειας που παρέχει την απαραίτητη ισορροπία της παγκόσμιας στρατιωτικής ισχύος, συμπεριλαμβανομένης της Ασίας-Ειρηνικού, όπου τα ρωσικά υποβρύχια (ιδιαίτερα τα πυρηνικά) λειτουργούν ως παράγοντας αποτροπής κατά των ΗΠΑ και των υποτελών τους.
Έτσι, αντί να κάνει ό,τι μπορεί για να τους χωρίσει, η Αμερική κάνει το εντελώς αντίθετο.
Αστειότητες
Παρά το γελοίον των ισχυρισμών της, η Ουάσιγκτον συνεχίζει να γκρινιάζει ότι η Ρωσία και η Κίνα είναι «πολύ κοντά» και πως συνεργάζονται.
Επισημαίνεται πως ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Kurt Campbell είπε ότι «η Κίνα είναι μια απειλή πιο σοβαρή από τη Ρωσία».
Πρόσθεσε δε πως «οι ΗΠΑ επιδιώκουν τον ανταγωνισμό με το Πεκίνο, αλλά όχι μια σύγκρουση ή έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο».
Με άλλα λόγια, «θέλουμε πόλεμο, αλλά όχι πραγματικά» ή ίσως «θέλουμε πόλεμο, αλλά μόνο για να υποστεί η Κίνα τις συνέπειές του.
Ο Campbell επιμένει ότι «οι ΗΠΑ άργησαν να αναγνωρίσουν την απόλυτη σύμπνοια μεταξύ του Xi Jinping και του Vladimir Putin», ενώ παράλληλα «ανησυχεί για την υποστήριξη της Κίνας στην αμυντική βιομηχανία της Ρωσίας», μια απόφαση που φέρεται ότι «προέρχεται από την κορυφή».
Ο Campbell ισχυρίζεται επίσης ότι «τσιπ, ορισμένα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά και ορισμένες ικανότητες που σχετίζονται με την κατασκευή εκρηκτικών έχουν ενισχύσει ουσιαστικά τις ρωσικές δυνατότητες στο πεδίο της μάχης», ενώ σε αντάλλαγμα για την υποτιθέμενη βοήθεια της Κίνας, η Ρωσία υποτίθεται ότι «παρέχει προηγμένες τεχνολογίες για πυραύλους και υποβρύχια».
Η Μόσχα υποτίθεται ότι «βοηθά το Πεκίνο με υποβρύχιες επιχειρήσεις και δραστηριότητες αεροναυτικού σχεδιασμού».
Δεν υποβλήθηκαν ποτέ αποδείξεις για αυτό, αλλά οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις στην Κίνα.
Σύμφωνα με διάφορες πηγές, η κυβέρνηση Biden έχει επιβάλει περισσότερες από 300 κυρώσεις σε κινεζικές οντότητες για την υποτιθέμενη «υποστήριξή τους στη Ρωσία» στην ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ ουκρανική σύγκρουση.
Ο ίδιος ο Campbell είπε ότι «[οι ΗΠΑ] έχουν επιβληθεί πολλές κυρώσεις κατά των κινεζικών εταιρειών», αλλά θρηνούσε ότι «η πρόκληση είναι να λάβουμε περισσότερη υποστήριξη από την Ευρώπη σε αυτό».
Με άλλα λόγια, η ήδη ρημαγμένη ΕΕ που έχει «αποσυνδεθεί» από τη Ρωσία (με μεγάλα έξοδα όσον αφορά τη δική της οικονομική βιωσιμότητα) θα πρέπει τώρα να κάνει το ίδιο σε σχέση με την Κίνα και ουσιαστικά να θάψει ό,τι έχει απομείνει από τη θλιβερή οικονομία της.
Ποιος στη Γη χρειάζεται εχθρούς όταν έχει έναν «φίλο» όπως οι ΗΠΑ;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών