Tο περίστροφο διπλής ενέργειας εξόπλισε γενιές εανθρώπων του Νόμου σε κάθε Ήπειρο
Μεταξύ 1900 και 1990, το περίστροφο διπλής ενέργειας ήταν το στάνταρ αστυνομικό όπλο.
Eξόπλισε γενιές εανθρώπων του Νόμου σε κάθε Ήπειρο.
Tο Smith & wesson Μοντέλο 10 (γνωστό με τον τίτλο Military & Police: M & P) σε διαμέτρημα .38 Special θεωρούνταν η κορυφαία επιλογή.
Οι χρήστες αναζητούσαν περισσότερη δύναμη.
Το 1935 ήρθε το .357 Magnum, το ίδιο ουσιαστικά βλήμα με μεγαλύτερη γόμωση και υπερδιπλάσια ενέργεια.
Για να αποφευχθούν “ανατινάξεις” στα παλαιότερα περίστροφα, η Western Cartridge Co. (μετέπειτα Olin Corporation) μάκρυνε τον κάλυκα του .357 Magnum κατά τέσσερα χιλιοστά.
Έτσι δε χωρούσε σε βυκία φτιαγμένα για το .38 Special.
Ένα βολικότερο Μάγκνουμ
Η Smith & wesson προωθούσε στις αστυνομίες το περίστροφο Μοντέλο 28 (γνωστό και ως Highway Patrolman).
Ήταν εξαιρετικής ποιότητας όπλα.
Όμως διέθεταν τεράστιους σκελετούς και ζύγιζαν πάνω από 1.200 γραμμάρια.
Για τις βαρυφορτωμένες αστυνομικές ζώνες, ήταν ένα ανεπιθύμητο βάρος.
Παρά τις “εκπτώσεις” στο φινίρισμα και τις απλούστερες λαβές, τα όπλα αυτά απαιτούσαν πολλές εργατώρες και κόστιζαν ακριβά.
Αρκετοί ειδικοί και αστυνομικοί εκπαιδευτές πίεζαν τη Smith & Wesson για ένα ελαφρότερο και πιο οικονομικό “μάγκνουμ” που η αγορά θα ήταν πρόθυμη να αγοράσει μαζικά.
To 1972 η αστυνομία της Πολιτείας της Νέας Υόρκης ζήτησε από τη Smith ένα περίστροφο .357 Magnum ως αντικαταστάτη των παλιών Μ & Ρ.
Οι μηχανικοί της εταιρείας πήραν ως βάση το Μοντέλο 10-6. Βρήκαν πως ο σκελετός του “τριανταοκταριού” μπορούσε να αντέξει τις αυξημένες πιέσεις.
Το κλειδί ήταν η χρήση βελτιωμένων βυκίων που είχαν υποστεί σκλήρυνση.
Οι κάνες είχαν παχύτερα τοιχώματα την αναπήδηση του στομίου κατά τη βολή.
Το νέο όπλο χωρούσε έξι φυσίγγια, είχε σταθερά σκόπευτρα -μια ακίδα εμπρός και ένα “κανάλι” σκαμένο στη ράχη του σκελετού το όποίο έπαιζε το ρόλο του κλισιοσκοπίου.
Εκείνες τις εποχές θεωρούσαν πως τα ρυθμιζόμενα στόχαστρα ήταν μειονέκτημα για “όπλα μάχης”, καθώς υπήρχε κίνδυνος να σπάσουν από μια πτώση ή χτύπημα.
Όπως σε όλα τα κλασσικά Smith ο επικρουστήρας βρισκόταν στη σφύρα και το βυκίο άνοιγε προς τα αριστερά.
Τα περίστροφα έφευγαν από τη γραμμή παραγωγής με κάνες μήκους 4 ιντσών (10,2cm) και λαβές που κατέληγαν σε τετράγωνη απόληξη.
Τα ξύλινα πλακίδια που τις κάλυπταν είχαν το προφίλ που προτιμούσαν οι σκοπευτές η δεκαετία του 1930. Το ονόμασαν Μοντέλο 13 ή “M & P Magnum”.
Στις θήκες του FBI
Το αμερικανικό Ομοσπονδιακό Γραφείο ερευνών (FBI) αποτελεί τμήμα του υπουργείου δικαιοσύνης.
Τα μέλη του, γνωστά ως πράκτορες έχουν παραδοσιακά υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο από τους υπόλοιπους αστυνομικούς, αφού το Γραφείο προσλαμβάνει υποψήφιους με πανεπιστημιακά πτυχία Νομικής, Λογιστικής, Εγκληματολογίας ή άλλων σχετικών επιστημών.
Διακρίνονται για τον ενδυματολογικό κώδικα και η στολή τους περιλαμβάνει επίσημο κοστούμι και γραβάτα.
Όταν είναι οπλισμένοι τα όπλα πρέπει να φέρονται καλυμμένα.
Στις αρχές του 1980 αναζητούσαν ένα νέο περίστροφο και το ενδιαφέρον τους τράβηξε η επιλογή των αστυνομικών της Νέας Υόρκης.
Οι αξιολογητές ζήτησαν κάποιες αλλαγές:
Η λαβή άλλαξε στη στρογγυλεμένη απόληξη (Round Butt) για να να εξέχει λιγότερο από τη θήκη.
Η κάνη κόντυνε στις 3 ίντσες (7,5cm), βολικότερη για απόκρυψη και ταυτόχρονα αρκετή για βλητική απόδοση.
Οι αλλαγές μείωσαν το βάρος και έκαναν το περίστροφο καταλληλότερο για οπλοφορία.
Καθώς η Smith & Wesson σημειώνει τις μηχανικές διαφοροποιήσεις των μοντέλων της με μία παύλα και ένα αριθμό, το μοντέλο για το FBI κωδικοποιήθηκε ως Μ 13-2. αργότερα ακολούθησε και ένα “-3” που ήταν η τελευταία έκδοση για τους πράκτορες.
Χρήση και περιορισμοί
Δυστυχώς το περίστροφο δεν ήταν άμοιρο προβλημάτων.
Οι λεπτές λαβές είχαν σχεδιαστεί αρχικά με την ανάκρουση του .38 Special κατά νου.
Πλήγωναν τα δάκτυλα με τις πλήρεις γομώσεις.
Σύντομα τις αντικατέστησαν με λαστιχένιες από την Pachmayr.
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν σοβαρότερο.
Παρά τη βελτιωμένη μεταλουργία, το Μ 13 παρέμενε ένα όπλο σχεδιασμένο για φυσίγγια χαμηλής πίεσης.
Η συνεχής χρήση μάγκνουμ γομώσεων δημιουργούσε ρωγμές στο σημείο που το βυκίο συναντά την κάνη.
Αλλά και οι πράκτορες του FBI (που κατά βάση ήταν αναλυτές και όχι μαχητές) δεν έβρισκαν την ανάκρουση του .357 ευχάριστη.
Η λύση που βρέθηκε ήταν να χρησιμοποιούν γομώσεις “ενδιάμεσης ισχύος” που έγιναν γνωστές ως “+Ρ” (απο το Pressure: Πίεση).
Είναι φυσίγγια γομωμένα σε επίπεδο πέρα από το συνηθισμένο για το διαμέτρημα .38 Special, αλλά κάτω από τα όρια του .357 Magnum.
Παρουσιάζουν ανεκτή ανάκρουση και αυξημένη ταχύτητα, αλλά με ασφαλή πίεση για το όπλο.
Για να μεγιστοποιήσουν την αποτελεσματικότητα του πυρομαχικού, οι ειδικοί του FBI προδιέγραψαν μια βολίδα από μαλακό μολύβι.
Το κωνικό της σχήμα καταλήγει σε μία κοίλη αιχμή (hollow point) ενώ η βάση είναι συμπαγής.
Η ιδέα ήταν πως η αιχμή θα παραμορφωνόταν ή και θα αποσπώνταν από το κύριο μέρος της βολίδας, δημιουργώντας μεγαλύτερο τραύμα και η βάση θα συνέχιζε θαθύτερα προς τα ζωτικά οργανα.
Έμεινε γνωστή ως “γόμωση FBI” και θεωρούνταν η αποτελεσματικότερη που φτιάχτηκε ποτέ για το διαμέτρημα .38.
Μέχρι που ένα περιστατικό στο Μαϊάμι άλλαξε εντελώς την πορεία εξέλιξης των πυρομαχικών.
Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.
www.bankingnews.gr
Eξόπλισε γενιές εανθρώπων του Νόμου σε κάθε Ήπειρο.
Tο Smith & wesson Μοντέλο 10 (γνωστό με τον τίτλο Military & Police: M & P) σε διαμέτρημα .38 Special θεωρούνταν η κορυφαία επιλογή.
Οι χρήστες αναζητούσαν περισσότερη δύναμη.
Το 1935 ήρθε το .357 Magnum, το ίδιο ουσιαστικά βλήμα με μεγαλύτερη γόμωση και υπερδιπλάσια ενέργεια.
Για να αποφευχθούν “ανατινάξεις” στα παλαιότερα περίστροφα, η Western Cartridge Co. (μετέπειτα Olin Corporation) μάκρυνε τον κάλυκα του .357 Magnum κατά τέσσερα χιλιοστά.
Έτσι δε χωρούσε σε βυκία φτιαγμένα για το .38 Special.
Ένα βολικότερο Μάγκνουμ
Η Smith & wesson προωθούσε στις αστυνομίες το περίστροφο Μοντέλο 28 (γνωστό και ως Highway Patrolman).
Ήταν εξαιρετικής ποιότητας όπλα.
Όμως διέθεταν τεράστιους σκελετούς και ζύγιζαν πάνω από 1.200 γραμμάρια.
Για τις βαρυφορτωμένες αστυνομικές ζώνες, ήταν ένα ανεπιθύμητο βάρος.
Παρά τις “εκπτώσεις” στο φινίρισμα και τις απλούστερες λαβές, τα όπλα αυτά απαιτούσαν πολλές εργατώρες και κόστιζαν ακριβά.
Αρκετοί ειδικοί και αστυνομικοί εκπαιδευτές πίεζαν τη Smith & Wesson για ένα ελαφρότερο και πιο οικονομικό “μάγκνουμ” που η αγορά θα ήταν πρόθυμη να αγοράσει μαζικά.
To 1972 η αστυνομία της Πολιτείας της Νέας Υόρκης ζήτησε από τη Smith ένα περίστροφο .357 Magnum ως αντικαταστάτη των παλιών Μ & Ρ.
Οι μηχανικοί της εταιρείας πήραν ως βάση το Μοντέλο 10-6. Βρήκαν πως ο σκελετός του “τριανταοκταριού” μπορούσε να αντέξει τις αυξημένες πιέσεις.
Το κλειδί ήταν η χρήση βελτιωμένων βυκίων που είχαν υποστεί σκλήρυνση.
Οι κάνες είχαν παχύτερα τοιχώματα την αναπήδηση του στομίου κατά τη βολή.
Το νέο όπλο χωρούσε έξι φυσίγγια, είχε σταθερά σκόπευτρα -μια ακίδα εμπρός και ένα “κανάλι” σκαμένο στη ράχη του σκελετού το όποίο έπαιζε το ρόλο του κλισιοσκοπίου.
Εκείνες τις εποχές θεωρούσαν πως τα ρυθμιζόμενα στόχαστρα ήταν μειονέκτημα για “όπλα μάχης”, καθώς υπήρχε κίνδυνος να σπάσουν από μια πτώση ή χτύπημα.
Όπως σε όλα τα κλασσικά Smith ο επικρουστήρας βρισκόταν στη σφύρα και το βυκίο άνοιγε προς τα αριστερά.
Τα περίστροφα έφευγαν από τη γραμμή παραγωγής με κάνες μήκους 4 ιντσών (10,2cm) και λαβές που κατέληγαν σε τετράγωνη απόληξη.
Τα ξύλινα πλακίδια που τις κάλυπταν είχαν το προφίλ που προτιμούσαν οι σκοπευτές η δεκαετία του 1930. Το ονόμασαν Μοντέλο 13 ή “M & P Magnum”.
Στις θήκες του FBI
Το αμερικανικό Ομοσπονδιακό Γραφείο ερευνών (FBI) αποτελεί τμήμα του υπουργείου δικαιοσύνης.
Τα μέλη του, γνωστά ως πράκτορες έχουν παραδοσιακά υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο από τους υπόλοιπους αστυνομικούς, αφού το Γραφείο προσλαμβάνει υποψήφιους με πανεπιστημιακά πτυχία Νομικής, Λογιστικής, Εγκληματολογίας ή άλλων σχετικών επιστημών.
Διακρίνονται για τον ενδυματολογικό κώδικα και η στολή τους περιλαμβάνει επίσημο κοστούμι και γραβάτα.
Όταν είναι οπλισμένοι τα όπλα πρέπει να φέρονται καλυμμένα.
Στις αρχές του 1980 αναζητούσαν ένα νέο περίστροφο και το ενδιαφέρον τους τράβηξε η επιλογή των αστυνομικών της Νέας Υόρκης.
Οι αξιολογητές ζήτησαν κάποιες αλλαγές:
Η λαβή άλλαξε στη στρογγυλεμένη απόληξη (Round Butt) για να να εξέχει λιγότερο από τη θήκη.
Η κάνη κόντυνε στις 3 ίντσες (7,5cm), βολικότερη για απόκρυψη και ταυτόχρονα αρκετή για βλητική απόδοση.
Οι αλλαγές μείωσαν το βάρος και έκαναν το περίστροφο καταλληλότερο για οπλοφορία.
Καθώς η Smith & Wesson σημειώνει τις μηχανικές διαφοροποιήσεις των μοντέλων της με μία παύλα και ένα αριθμό, το μοντέλο για το FBI κωδικοποιήθηκε ως Μ 13-2. αργότερα ακολούθησε και ένα “-3” που ήταν η τελευταία έκδοση για τους πράκτορες.
Χρήση και περιορισμοί
Δυστυχώς το περίστροφο δεν ήταν άμοιρο προβλημάτων.
Οι λεπτές λαβές είχαν σχεδιαστεί αρχικά με την ανάκρουση του .38 Special κατά νου.
Πλήγωναν τα δάκτυλα με τις πλήρεις γομώσεις.
Σύντομα τις αντικατέστησαν με λαστιχένιες από την Pachmayr.
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν σοβαρότερο.
Παρά τη βελτιωμένη μεταλουργία, το Μ 13 παρέμενε ένα όπλο σχεδιασμένο για φυσίγγια χαμηλής πίεσης.
Η συνεχής χρήση μάγκνουμ γομώσεων δημιουργούσε ρωγμές στο σημείο που το βυκίο συναντά την κάνη.
Αλλά και οι πράκτορες του FBI (που κατά βάση ήταν αναλυτές και όχι μαχητές) δεν έβρισκαν την ανάκρουση του .357 ευχάριστη.
Η λύση που βρέθηκε ήταν να χρησιμοποιούν γομώσεις “ενδιάμεσης ισχύος” που έγιναν γνωστές ως “+Ρ” (απο το Pressure: Πίεση).
Είναι φυσίγγια γομωμένα σε επίπεδο πέρα από το συνηθισμένο για το διαμέτρημα .38 Special, αλλά κάτω από τα όρια του .357 Magnum.
Παρουσιάζουν ανεκτή ανάκρουση και αυξημένη ταχύτητα, αλλά με ασφαλή πίεση για το όπλο.
Για να μεγιστοποιήσουν την αποτελεσματικότητα του πυρομαχικού, οι ειδικοί του FBI προδιέγραψαν μια βολίδα από μαλακό μολύβι.
Το κωνικό της σχήμα καταλήγει σε μία κοίλη αιχμή (hollow point) ενώ η βάση είναι συμπαγής.
Η ιδέα ήταν πως η αιχμή θα παραμορφωνόταν ή και θα αποσπώνταν από το κύριο μέρος της βολίδας, δημιουργώντας μεγαλύτερο τραύμα και η βάση θα συνέχιζε θαθύτερα προς τα ζωτικά οργανα.
Έμεινε γνωστή ως “γόμωση FBI” και θεωρούνταν η αποτελεσματικότερη που φτιάχτηκε ποτέ για το διαμέτρημα .38.
Μέχρι που ένα περιστατικό στο Μαϊάμι άλλαξε εντελώς την πορεία εξέλιξης των πυρομαχικών.
Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών