Τα γερμανικά προβλήματα της Ευρώπης απειλούν την ύπαρξη όλων των χωρών
Σήμερα, η Γερμανία ασπάζεται τις ιδεολογίες της «πράσινης ενέργειας» και μιας κοινωνίας μηδενικών εκπομπών άνθρακα -- μια κοινωνία που δεν εκπέμπει πλέον CO2.
Οι Γερμανοί φαίνονται σοβαροί για την ιδεολογία αυτή.
Φαίνονται σοβαροί για τα πάντα, άλλωστε, κατά το ινστιτούτο Getestone, το οποίο υπενθυμίζει ότι μόλις υιοθετήσουν μια ιδεολογία, μπορεί να είναι δύσκολο να αλλάξουν γνώμη.
Έτσι ήρθε στην εξουσία η καγκελάριος Angela Merkel (2005-2021).
Πολλοί ξεχνούν ότι δεν προέκυψε από την άκρα πράσινη αριστερά, αν και αν κρίνουμε από το ρεκόρ της, θα μπορούσε να το σκεφτεί κανείς.
Προερχόταν, μάλιστα, από το CDU/CSU, το «κεντροδεξιό» κόμμα της Γερμανίας.
Το ιστορικό της Merkel
Το ιστορικό της Merkel είναι ξεκάθαρο:
1) ο δημογραφικός εξισλαμισμός της Γερμανίας ανοίγοντας τις πόρτες της σε μια πλημμύρα μεταναστών ξένων προς τη γερμανική κουλτούρα και προφανώς χωρίς κανένα ενδιαφέρον να την απορροφήσουν
2) η υποταγή της ενέργειας της Γερμανίας στη Ρωσία,
3) η καταστροφή της πυρηνικής κληρονομιάς της Γερμανίας.
Αν η Merkel ήταν πράκτορας του ρωσικού καθεστώτος -- που την εκπαίδευσε -- μπορεί να μην είχε ενεργήσει διαφορετικά.
Σε τροχιά φτωχοποίησης
Με την αποχώρηση της Merkle η Γερμανία βρίσκεται σε μια επιταχυνόμενη τροχιά φτωχοποίησης.
Σύμφωνα με τη Süddeutsche Zeitung, το γερμανικό υπουργείο Οικονομίας προβλέπει τώρα συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 0,2% για το 2024, αντιστρέφοντας την προηγούμενη πρόβλεψή του για ανάπτυξη 0,3%.
Η Γερμανία αντιμετωπίζει επίσης βιομηχανικό αφανισμό.
Η BASF, για παράδειγμα, η ναυαρχίδα του βιομηχανικού τομέα της Γερμανίας από το 1865, συμβολίζει την κατασκευαστική δύναμη του έθνους.
Με σχεδόν 400 εγκαταστάσεις παραγωγής σε 80 χώρες, η καρδιά της παραμένει στο Ludwigshafen της Γερμανίας, όπου λειτουργεί ένα τεράστιο συγκρότημα με 200 εργοστάσια και απασχολεί περίπου 39.000 άτομα.
Ωστόσο, αυτός ο κόμβος έχει γίνει πρόσφατα ένα επίκεντρο για τις προκλήσεις της BASF.
Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, η εταιρεία έκλεισε μια από τις δύο μονάδες αμμωνίας της και αδράνεια αρκετές άλλες σε αυτήν την τοποθεσία λόγω της έλλειψης ανταγωνιστικότητάς τους, με αποτέλεσμα την απώλεια 2.500 θέσεων εργασίας, εξηγεί η Chemical and Engineering News.
Η BASF παρουσίασε επίσης σημαντική πτώση το 2023, με τις πωλήσεις να μειώνονται κατά 21,1% και τα προσαρμοσμένα κέρδη να βυθίζονται κατά 60,1%.
Προσθέτοντας σε αυτά τα δεινά, η BASF ανακοίνωσε πρόσφατα σχέδια για μείωση του κόστους κατά 1,1 δισ. δολάρια επιπλέον στο Ludwigshafen, προμηνύοντας περαιτέρω περικοπές θέσεων εργασίας.
Δημοκρατική εξέγερση
Ως αποτέλεσμα αυτής της βιομηχανικής καταστροφής, το γερμανικό κατεστημένο αντιμετωπίζει μια δημοκρατική εξέγερση από αυξανόμενα τμήματα του λαού του, όπως έδειξαν οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές στη Θουριγγία, τη Σαξονία και το Βρανδεμβούργο, που είδαν την άνοδο του δεξιού κόμματος AfD, το οποίο απαιτεί από τη Γερμανία να αποχαιρετήσει τους μύθους της πράσινης ενέργειας που καταστρέφουν τη βιομηχανία της.
Θα ήλπιζε κανείς ότι η γερμανική δεξιά θα έπαιρνε μερικά μαθήματα από την καταστροφή της Merkel.
Όχι όμως.
Οι ομοσπονδιακές δημοσκοπήσεις και οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές φαίνεται να συμφωνούν, προβλέποντας καταστροφή για την αριστερά, ενώ το κεντροδεξιό CDU/CSU και το δεξιό AfD βρίσκονται σε άνοδο.
Ενώ η λογική απαιτεί να κυβερνούν η κεντροδεξιά και η δεξιά, που έχουν από κοινού μεγάλη πλειοψηφία -- οι πολιτικές τους συγκλίσεις, είτε για τη μετανάστευση είτε για την ενέργεια, είναι πολλές -- η κεντροδεξιά έχει καταστήσει σαφή την απόλυτη άρνησή της να κυβερνήσει με την AfD, με οποιονδήποτε τρόπο.
Οι συμμαχίες
Αυτό αναγκάζει το CDU να εξετάσει το ενδεχόμενο να κυβερνήσει με τους Πράσινους, την πιο ριζοσπαστική άκρα αριστερά της Ευρώπης (μαζί με τους Βέλγους και Γάλλους περιβαλλοντολόγους) -- το κόμμα που αντιτίθεται περισσότερο στο CDU στα ζητήματα της μετανάστευσης, του περιβάλλοντος και της προτεραιότητας στην πυρηνική ενέργεια.
Το κίνημα που ευθύνεται για την καταστροφή των ενεργειακών πόρων της Γερμανίας και άμεσος συνεργός του ρωσικού καθεστώτος και υπό την αιγίδα του --οι Πράσινοι -- που υπέγραψαν και γιόρτασαν την διάλυση των πυρηνικών σταθμών της Γερμανίας στη μέση του πολέμου στην Ουκρανία μετά την καταστροφή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2.
Βέβαια τα ερωτήματα είναι αμείλικτα:
Το CDU ετοιμάζεται πράγματι να κλείσει τα σύνορα με αυτούς που θέλουν να καταργήσουν τα σύνορα;
Να στείλει πίσω μετανάστες που δεν μπορούν να ενσωματωθούν παρά την αντίθεση των Πρασίνων στην απέλαση.
Να μειώσει τις τιμές της ενέργειας με τους συντάκτες των ίδιων των πολιτικών που προκάλεσαν την έκρηξη των τιμών καταρχήν και να αντιμετωπίσει τον ισλαμισμό με τη βοήθεια των πιο αφοσιωμένων συμμάχων του;
Αυτή η συνεργασία διευκολύνεται από μια τεράστια ιδεολογική σύγκλιση: τόσο το CDU όσο και οι Πράσινοι πιστεύουν στην αναγκαιότητα του Energiewende («ενεργειακή μετάβαση»).
Η εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων και της πυρηνικής ενέργειας πρόκειται να αντικατασταθεί από τις "ανανεώσιμες πηγές ενέργειας" -- κυρίως αιολική και ηλιακή -- οι οποίες είναι διακοπτόμενες, συχνά απροσδόκητες και περιορισμένης πρακτικής χρήσης.
Ο άνεμος και ο ήλιος επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις καιρικές συνθήκες.
Τα ηλιακά πάνελ παράγουν λιγότερα τις συννεφιασμένες μέρες και οι ανεμογεννήτριες παράγουν λιγότερα σε περιόδους ηρεμίας.
Αυτή η μεταβλητότητα καθιστά δύσκολη τη διασφάλιση σταθερής παραγωγής ενέργειας.
Η οικονομία της αγοράς
Το κεντροδεξιό CDU υποστηρίζει την οικονομία της αγοράς, την Ατλαντική συμμαχία και τη γερμανική βιομηχανία -- αλλά επίσης τηρεί την ιδεολογία των περιβαλλοντολόγων.
Αυτή η άποψη βοηθά να εξηγηθεί γιατί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο -- στο οποίο το CDU είναι κόμμα μέλος -- διόρισε την Ursula Von Der Leyen, ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Υπό την ηγεσία της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οικονομία καταρρέει, η βιομηχανία εξαφανίζεται και ο ισλαμισμός πολλαπλασιάζεται.
Υποτίθεται ότι όλα αυτά δεν έχουν σημασία γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν το Άγιο Δισκοπότηρο: την «ενεργειακή μετάβαση» σε μια Ευρώπη «μηδενικών εκπομπών άνθρακα» και περισσότερους κανονισμούς από όλους τους άλλους πολιτισμούς μαζί.
Οι μύθοι
Δυστυχώς, αυτή η πολιτική είναι ένας απόλυτος μύθος.
Η «Ευρώπη μηδενικού άνθρακα», μια φυσική αδυναμία, δεν θα συμβεί ποτέ.
Ακόμα κι αν το έκανε, δεν θα είχε καμία διαφορά στην παγκόσμια έκρηξη στις εκπομπές CO2.
Η Ευρώπη ευθύνεται για μόλις το 8% των παγκόσμιων εκπομπών CO2.
Ακόμη και αν η Ευρώπη έπαυε να υπάρχει, θα είχε μικρή διαφορά στις παγκόσμιες εκπομπές CO2.
Θα συνέχιζαν να αναπτύσσονται και στις πέντε ηπείρους.
Η καταστροφή της ευρωπαϊκής βιομηχανίας από τη γερμανική δεξιά δεν θα είχε καμία επίδραση στο κλίμα -- μηδέν.
Σήμερα, με τους περιβαλλοντολόγους να διαλαλούν την «κοινωνία με μηδενικές εκπομπές άνθρακα» και «100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας», η Γερμανία έχει εγκλωβιστεί σε μύθους ελάχιστα καλύτερους από το Lebensraum του προηγούμενου αιώνα.
Σήμερα, όπως και χθες, αυτοί οι μύθοι κινδυνεύουν να καταστρέψουν όχι μόνο τη Γερμανία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.
Για να βγάλουν τη Γερμανία και την Ευρώπη από αυτό το χάλι, δεν θα ήταν πιο εποικοδομητικό για το CDU να σκεφτεί να κυβερνήσει με το AfD;
www.bankingnews.gr
Οι Γερμανοί φαίνονται σοβαροί για την ιδεολογία αυτή.
Φαίνονται σοβαροί για τα πάντα, άλλωστε, κατά το ινστιτούτο Getestone, το οποίο υπενθυμίζει ότι μόλις υιοθετήσουν μια ιδεολογία, μπορεί να είναι δύσκολο να αλλάξουν γνώμη.
Έτσι ήρθε στην εξουσία η καγκελάριος Angela Merkel (2005-2021).
Πολλοί ξεχνούν ότι δεν προέκυψε από την άκρα πράσινη αριστερά, αν και αν κρίνουμε από το ρεκόρ της, θα μπορούσε να το σκεφτεί κανείς.
Προερχόταν, μάλιστα, από το CDU/CSU, το «κεντροδεξιό» κόμμα της Γερμανίας.
Το ιστορικό της Merkel
Το ιστορικό της Merkel είναι ξεκάθαρο:
1) ο δημογραφικός εξισλαμισμός της Γερμανίας ανοίγοντας τις πόρτες της σε μια πλημμύρα μεταναστών ξένων προς τη γερμανική κουλτούρα και προφανώς χωρίς κανένα ενδιαφέρον να την απορροφήσουν
2) η υποταγή της ενέργειας της Γερμανίας στη Ρωσία,
3) η καταστροφή της πυρηνικής κληρονομιάς της Γερμανίας.
Αν η Merkel ήταν πράκτορας του ρωσικού καθεστώτος -- που την εκπαίδευσε -- μπορεί να μην είχε ενεργήσει διαφορετικά.
Σε τροχιά φτωχοποίησης
Με την αποχώρηση της Merkle η Γερμανία βρίσκεται σε μια επιταχυνόμενη τροχιά φτωχοποίησης.
Σύμφωνα με τη Süddeutsche Zeitung, το γερμανικό υπουργείο Οικονομίας προβλέπει τώρα συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 0,2% για το 2024, αντιστρέφοντας την προηγούμενη πρόβλεψή του για ανάπτυξη 0,3%.
Η Γερμανία αντιμετωπίζει επίσης βιομηχανικό αφανισμό.
Η BASF, για παράδειγμα, η ναυαρχίδα του βιομηχανικού τομέα της Γερμανίας από το 1865, συμβολίζει την κατασκευαστική δύναμη του έθνους.
Με σχεδόν 400 εγκαταστάσεις παραγωγής σε 80 χώρες, η καρδιά της παραμένει στο Ludwigshafen της Γερμανίας, όπου λειτουργεί ένα τεράστιο συγκρότημα με 200 εργοστάσια και απασχολεί περίπου 39.000 άτομα.
Ωστόσο, αυτός ο κόμβος έχει γίνει πρόσφατα ένα επίκεντρο για τις προκλήσεις της BASF.
Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, η εταιρεία έκλεισε μια από τις δύο μονάδες αμμωνίας της και αδράνεια αρκετές άλλες σε αυτήν την τοποθεσία λόγω της έλλειψης ανταγωνιστικότητάς τους, με αποτέλεσμα την απώλεια 2.500 θέσεων εργασίας, εξηγεί η Chemical and Engineering News.
Η BASF παρουσίασε επίσης σημαντική πτώση το 2023, με τις πωλήσεις να μειώνονται κατά 21,1% και τα προσαρμοσμένα κέρδη να βυθίζονται κατά 60,1%.
Προσθέτοντας σε αυτά τα δεινά, η BASF ανακοίνωσε πρόσφατα σχέδια για μείωση του κόστους κατά 1,1 δισ. δολάρια επιπλέον στο Ludwigshafen, προμηνύοντας περαιτέρω περικοπές θέσεων εργασίας.
Δημοκρατική εξέγερση
Ως αποτέλεσμα αυτής της βιομηχανικής καταστροφής, το γερμανικό κατεστημένο αντιμετωπίζει μια δημοκρατική εξέγερση από αυξανόμενα τμήματα του λαού του, όπως έδειξαν οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές στη Θουριγγία, τη Σαξονία και το Βρανδεμβούργο, που είδαν την άνοδο του δεξιού κόμματος AfD, το οποίο απαιτεί από τη Γερμανία να αποχαιρετήσει τους μύθους της πράσινης ενέργειας που καταστρέφουν τη βιομηχανία της.
Θα ήλπιζε κανείς ότι η γερμανική δεξιά θα έπαιρνε μερικά μαθήματα από την καταστροφή της Merkel.
Όχι όμως.
Οι ομοσπονδιακές δημοσκοπήσεις και οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές φαίνεται να συμφωνούν, προβλέποντας καταστροφή για την αριστερά, ενώ το κεντροδεξιό CDU/CSU και το δεξιό AfD βρίσκονται σε άνοδο.
Ενώ η λογική απαιτεί να κυβερνούν η κεντροδεξιά και η δεξιά, που έχουν από κοινού μεγάλη πλειοψηφία -- οι πολιτικές τους συγκλίσεις, είτε για τη μετανάστευση είτε για την ενέργεια, είναι πολλές -- η κεντροδεξιά έχει καταστήσει σαφή την απόλυτη άρνησή της να κυβερνήσει με την AfD, με οποιονδήποτε τρόπο.
Οι συμμαχίες
Αυτό αναγκάζει το CDU να εξετάσει το ενδεχόμενο να κυβερνήσει με τους Πράσινους, την πιο ριζοσπαστική άκρα αριστερά της Ευρώπης (μαζί με τους Βέλγους και Γάλλους περιβαλλοντολόγους) -- το κόμμα που αντιτίθεται περισσότερο στο CDU στα ζητήματα της μετανάστευσης, του περιβάλλοντος και της προτεραιότητας στην πυρηνική ενέργεια.
Το κίνημα που ευθύνεται για την καταστροφή των ενεργειακών πόρων της Γερμανίας και άμεσος συνεργός του ρωσικού καθεστώτος και υπό την αιγίδα του --οι Πράσινοι -- που υπέγραψαν και γιόρτασαν την διάλυση των πυρηνικών σταθμών της Γερμανίας στη μέση του πολέμου στην Ουκρανία μετά την καταστροφή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2.
Βέβαια τα ερωτήματα είναι αμείλικτα:
Το CDU ετοιμάζεται πράγματι να κλείσει τα σύνορα με αυτούς που θέλουν να καταργήσουν τα σύνορα;
Να στείλει πίσω μετανάστες που δεν μπορούν να ενσωματωθούν παρά την αντίθεση των Πρασίνων στην απέλαση.
Να μειώσει τις τιμές της ενέργειας με τους συντάκτες των ίδιων των πολιτικών που προκάλεσαν την έκρηξη των τιμών καταρχήν και να αντιμετωπίσει τον ισλαμισμό με τη βοήθεια των πιο αφοσιωμένων συμμάχων του;
Αυτή η συνεργασία διευκολύνεται από μια τεράστια ιδεολογική σύγκλιση: τόσο το CDU όσο και οι Πράσινοι πιστεύουν στην αναγκαιότητα του Energiewende («ενεργειακή μετάβαση»).
Η εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων και της πυρηνικής ενέργειας πρόκειται να αντικατασταθεί από τις "ανανεώσιμες πηγές ενέργειας" -- κυρίως αιολική και ηλιακή -- οι οποίες είναι διακοπτόμενες, συχνά απροσδόκητες και περιορισμένης πρακτικής χρήσης.
Ο άνεμος και ο ήλιος επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις καιρικές συνθήκες.
Τα ηλιακά πάνελ παράγουν λιγότερα τις συννεφιασμένες μέρες και οι ανεμογεννήτριες παράγουν λιγότερα σε περιόδους ηρεμίας.
Αυτή η μεταβλητότητα καθιστά δύσκολη τη διασφάλιση σταθερής παραγωγής ενέργειας.
Η οικονομία της αγοράς
Το κεντροδεξιό CDU υποστηρίζει την οικονομία της αγοράς, την Ατλαντική συμμαχία και τη γερμανική βιομηχανία -- αλλά επίσης τηρεί την ιδεολογία των περιβαλλοντολόγων.
Αυτή η άποψη βοηθά να εξηγηθεί γιατί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο -- στο οποίο το CDU είναι κόμμα μέλος -- διόρισε την Ursula Von Der Leyen, ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Υπό την ηγεσία της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οικονομία καταρρέει, η βιομηχανία εξαφανίζεται και ο ισλαμισμός πολλαπλασιάζεται.
Υποτίθεται ότι όλα αυτά δεν έχουν σημασία γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν το Άγιο Δισκοπότηρο: την «ενεργειακή μετάβαση» σε μια Ευρώπη «μηδενικών εκπομπών άνθρακα» και περισσότερους κανονισμούς από όλους τους άλλους πολιτισμούς μαζί.
Οι μύθοι
Δυστυχώς, αυτή η πολιτική είναι ένας απόλυτος μύθος.
Η «Ευρώπη μηδενικού άνθρακα», μια φυσική αδυναμία, δεν θα συμβεί ποτέ.
Ακόμα κι αν το έκανε, δεν θα είχε καμία διαφορά στην παγκόσμια έκρηξη στις εκπομπές CO2.
Η Ευρώπη ευθύνεται για μόλις το 8% των παγκόσμιων εκπομπών CO2.
Ακόμη και αν η Ευρώπη έπαυε να υπάρχει, θα είχε μικρή διαφορά στις παγκόσμιες εκπομπές CO2.
Θα συνέχιζαν να αναπτύσσονται και στις πέντε ηπείρους.
Η καταστροφή της ευρωπαϊκής βιομηχανίας από τη γερμανική δεξιά δεν θα είχε καμία επίδραση στο κλίμα -- μηδέν.
Σήμερα, με τους περιβαλλοντολόγους να διαλαλούν την «κοινωνία με μηδενικές εκπομπές άνθρακα» και «100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας», η Γερμανία έχει εγκλωβιστεί σε μύθους ελάχιστα καλύτερους από το Lebensraum του προηγούμενου αιώνα.
Σήμερα, όπως και χθες, αυτοί οι μύθοι κινδυνεύουν να καταστρέψουν όχι μόνο τη Γερμανία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.
Για να βγάλουν τη Γερμανία και την Ευρώπη από αυτό το χάλι, δεν θα ήταν πιο εποικοδομητικό για το CDU να σκεφτεί να κυβερνήσει με το AfD;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών