Ο εχθρός του Trump βρίσκεται μέσα στις ΗΠΑ, και αυτό είναι το κοινό σημείο που έχουν με τον Putin, τον ίδιο εχθρό εντός της Αμερικής
Σε έναν κόσμο που έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια, η πιο δημοφιλής ερώτηση μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ και την νίκη του Donald Trump, είναι ποια θα είναι η εξωτερική πολιτική του;
Και αυτό γιατί έχοντας στα πλοκάμια της όλο τον κόσμο, (... οπότε, ότι συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες επηρεάζει τον υπόλοιπο κόσμο), αν «το κεφάλι των ΗΠΑ πονάει, τότε ο κόσμος πέφτει άρρωστος....
Κατ' επέκταση μια αλλαγή στρατηγικής επηρεάζει συμμάχους και αντιπάλους και στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από όταν ο Trump ήταν ξανά πρόεδρος, τόσο ο κόσμος όσο και ο ίδιος έχουν αλλάξει πολύ.
Στη νέα προεδρική θητεία, ο αμερικανικός λαός φρόντισε να του λύσει σχεδόν τα χέρια, ώστε να έχει περισσότερες ευκαιρίες να ακολουθήσει τις επαναστατικές (για την αμερικανική παγκοσμιοποιητική ελίτ) απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα περιορίζει τίποτα την δική του κυβέρνηση, (θα ελέγχει το Κογκρέσο, αλλά το «βαθύ κράτος»;), αλλά θα είναι πραγματικά πολύ πιο ελεύθερος να ασκήσει τη δική του πολιτική.
Αυτό τρομάζει τους αντιπάλους του και εμπνέει τους υποστηρικτές του, αλλά ο Trump έχει έναν διαφορετικό περιορισμό.
Κατά τη διάρκεια των ετών που πέρασε έξω από τον Λευκό Οίκο, η αμερικανική επιρροή στον κόσμο έχει αποδυναμωθεί – και είναι αδύνατο να αποκατασταθεί.
Αυτή είναι μια αντικειμενική και φυσική εξέλιξη φθοράς ενός μονοπολικού κόσμου, που βασίστηκε σε ένα παγκοσμιοποιητικό αγγλοσαξονικό εγχείρημα με πολλά λάθη.
Όμως ο Trump δεν θέλει να οικοδομήσει μια παγκόσμια Pax Americana: θέλει να "κάνει ξανά την Αμερική μεγάλη", δηλαδή να ενισχύσει τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες, να επιστρέψει στην Αμερική το καθεστώς ενός έθνους-κράτους, με ισχυρό λόγο σε έναν νέο κόσμο.
Πόσο είναι εφικτό;
Σύμφωνα με το Heritage Foundation, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο Τραμπ είναι να «φέρει την οικογένεια πίσω στο κέντρο της αμερικανικής ζωής».
Οι επιθυμίες του Trump είναι κατανοητές, αλλά η γαλέρα της αμερικανικής ηγεμονίας δεν μπορεί να αλλάξει ρότα με μια απλή αλλαγή στο τιμόνι.
Ακόμα κι αν ο Trump μπορούσε να «πατήσει απότομα φρένο» (που δεν θα το κάνει), η γαλέρα θα κινούνταν για πολύ καιρό από... αδράνεια.
Ωστόσο, ακόμη και πολλοί αντίπαλοι των Ηνωμένων Πολιτειών φοβούνται «έναν κόσμο χωρίς την Αμερική» – υποστηρίζουν πως, εάν οι Αμερικανοί το γυρίσουν στην εσωστρέφεια, το χάος και ο πόλεμος όλων εναντίον όλων, θα βασιλέψει στον υπόλοιπο κόσμο.... μια άποψη που τροφοδοτήθηκε από τους ίδιους τους Ατλαντιστές, προκειμένου να επιβάλλουν την αμερικανική ηγεμονία, με επιχειρήματα όπως:
- η αμερικανική παγκόσμια ηγεσία φέρνει πρόοδο, αρμονία και ευημερία στους λαούς του κόσμου,
- όπου υπάρχουν δικτάτορες, αυταρχικοί ηγέτες που καταπιέζουν τους λαούς μόνο οι ΗΠΑ μπορούν να νικήσουν,
- δεν υπάρχει εναλλακτική στην αμερικανική ηγεσία, οπότε...
- και οι ίδιοι οι Αμερικανοί οφείλουν να είναι ευτυχισμένοι, εκπληρώνοντας την παγκόσμια αποστολή τους.
Εφικτός ο νέος κόσμος, αλλά....
Ένας κόσμος χωρίς την Αμερική, και πιο συγκεκριμένα, χωρίς την ηγεμονία της, είναι εφικτός, αλλά μεσοπρόθεσμα υπάρχει πρόβλημα μεταβατικό, γιατί διανύουμε μια περίοδο «διάλυσης» του μονοπολικού μοντέλου όπως το γνωρίζουμε, και προς το συμφέρον όλου του (υπόλοιπου) κόσμου, αλλά και για να προχωρήσει γρήγορα η διαδικασία χωρίς μεγάλης κλίμακας καταρρεύσεις και παγκόσμιους πολέμους είναι σημαντικό ο τρόπος ενδυνάμωσης της Αμερικής που θα ακολουθήσει ο Trump (και εφόσον τον αφήσουν να ακολουθήσει) είναι πολύ σημαντικός.
- Δεν θα προσπαθήσει να ανακτήσει την αμερικανική κυριαρχία, αλλά δεν θα κλειστεί εντός των εθνικών συνόρων.
Ο Trump είναι συντηρητικός και προστατευτικός με όλη την έννοια των λέξεων:
- θα προσπαθήσει να ξαναχτίσει όλες τις σχέσεις των ΗΠΑ με τον έξω κόσμο με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφέρουν το μέγιστο όφελος στο αμερικανικό κράτος, την οικονομία και την κοινωνία.
- θα ξαναρχίσει τους δασμολογικούς πολέμους με την Ευρώπη και την Κίνα, παρότι η σύνεση επιτάσσει στο να μην ενεργήσει παράφορα.
«Παραλαμβάνει» μια κατάσταση στον κόσμο τόσο... καυτή που απειλεί να κατακάψει ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ενώ καίει την ευρωπαϊκή οικονομία: δύο στρατιωτικές συγκρούσεις –στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή– με εκρηκτικές δυνατότητες.
- Ο Trump δεν θέλει κανέναν από τους δύο αυτούς πολέμους, γιατί τόσο ο Zelensky όσο και ο Netanyahu θέλουν να τραβήξουν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτούς.
Ο πρώτος πρέπει να σώσει ό,τι έχει απομείνει από την Ουκρανία και ο δεύτερος εξακολουθεί να ελπίζει να μαδήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με το Ιράν για να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην Ισλαμική Δημοκρατία.
Ουκρανία, Ισραήλ, Κίνα
- Ο Trump δεν θέλει τη νίκη επί της Ρωσίας στην Ουκρανία – θα προτείνει να σταματήσει η σύγκρουση στην πρώτη γραμμή.
Φυσικά, αυτό θα γίνει αντιληπτό στο Κίεβο και στις ατλαντικές ελίτ της Ευρώπης ως ήττα της Ουκρανίας και τρομερό πλήγμα στη φήμη της Δύσης, αν και στην πραγματικότητα ένα τέτοιο πάγωμα (με επακόλουθες υποσχέσεις ότι δεν θα δεχτεί την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ στα επόμενα 20 χρόνια) στην παρούσα κατάσταση θα ήταν μια τεράστια νίκη για τη Δύση συνολικά και για τη φιλοδυτική Ουκρανία.
Αλλά δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για ένα τέτοιο αποτέλεσμα – ο Putin δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τον κύριο στόχο: η Ουκρανία πρέπει να αποσυρθεί από τη ζώνη επιρροής της Δύσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα σχέδιά τους για εξαγορά (ακόμα και ό,τι έχει απομείνει από αυτήν ).
Ο Trump, φυσικά, θα δοκιμάσει διαφορετικές μεθόδους στις σχέσεις με τον Putin – από εκβιασμό και έμμεσες απειλές έως υποσχέσεις και «πρεσβεία», αλλά δεν θα λειτουργήσουν.
Ο Putin δεν πιστεύει σε κανέναν εκβιασμό και ο ίδιος ο Trump δεν θα μπλοφάρει τόσο ανοιχτά για την άμεση αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ακόμη κι άν οι κυρώσεις χαλάρωναν ή αίρονταν (γεγονός αδύνατο λόγω των συμμάχων που τις επέβαλαν), η Μόσχα δεν θα άλλαζε τη θέση της στην Ουκρανία, δεν θα γύριζε την πλάτη ούτε στη στρατηγική συμμαχία με την Κίνα, ούτε στη στροφή προς τον Παγκόσμιο Νότο, ή από τη συνολική πορεία οικοδόμησης μετα-αμερικανικής παγκόσμιας αρχιτεκτονικής (οικονομικά, logistics, ασφάλεια κ.λπ.).
Δηλαδή, ο Trump δεν έχει τίποτα να διαπραγματευτεί με τον Putin, παρά μόνο να δει την πραγματικότητα, ωστόσο ακόμη και η έναρξη μιας διαδικασίας που δεν μπορεί τώρα να οδηγήσει σε αποτέλεσμα είναι από μόνη της σημαντική, γιατί ο χρόνος λειτουργεί για τη Ρωσία.
Και η Ρωσία θέλει σταθερές και νομικά δεσμευτικές εγγυήσεις για την ασφάλειά της από τη Δύση, όπως συζητήθηκε τον Δεκέμβριο του 2021, όπως πλήρη ειρήνη στην Ουκρανία, όχι μια εκεχειρία: δηλαδή, διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα και μια συνολική αναδιοργάνωση του Κιέβου στα μονοπάτια της αποστρατιωτικοποίησης, της αποναζοποίησης και της ομοσπονδιοποίησης – ακριβώς στο πνεύμα αυτού που που ονομάζονται ευρωπαϊκές αξίες στη Δύση.
Καμία σύγκρουση
Παρ' όλη τη φιλοϊσραηλινή του θέση,
- ο Trump (όπως και το συντριπτικό μέρος του αμερικανικού κατεστημένου) όχι μόνο δεν θα έρθει σε σύγκρουση με το Ιράν, αλλά στην πραγματικότητα θα αναγκάσει το Ισραήλ σε ειρήνη, δηλαδή να σταματήσει τις επιθέσεις στον Λίβανο και τον βομβαρδισμό της Γάζας.
Ο Netanyahu θα αναγκαστεί να το κάνει στο εγγύς μέλλον, αν και θα αφήσει μέρος της Γάζας υπό τον έλεγχο του στρατού του.
- Ο Trump θα θελήσει να συνεχίσει τη διαδικασία διευθέτησης αραβοϊσραηλινών θεμάτων, αλλά αυτό δεν θα συμβεί μέχρι o Netanyahu να υποχωρήσει και ο Ισραηλινός Στρατός αποσυρθεί από τη Γάζα.
- Σε αντιπαράθεση με την Κίνα, ο Trump δεν θα υποχωρήσει, ούτε θα συνδυάσει το θέμα της Ταϊβάν.
Θα είναι επίμονος στο να απαιτεί κινεζικές παραχωρήσεις στο εμπόριο, αλλά δεν θα πάρει πολλά από τον Xi Jinping και το ξέρει.
Αλλά είναι πραγματιστής και επιχειρηματίας και ξέρει από διαπραγματεύσεις, εντός και εκτός.
Πιο σημαντικές ωστόσο από τις εκτός των τειχών, είναι οι εντός των τειχών γιατί όπως ο ίδιος έχει γνωρίζει, δεν έχει πραγματικά εχθρούς στην παγκόσμια σκηνή.
Όπως είπε και ο ίδιος πολλές φορές, ο κύριος εχθρός του βρίσκεται μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Και αυτό είναι το κοινό σημείο που έχει με τον Putin: τον ίδιο εχθρό εντός της Αμερικής.
Φυσικά, ο Joe Biden και η κυβέρνησή του εξακολουθούν να βρίσκονται στην εξουσία, και αυτό δεν πρέπει να μείνει στην άκρη, γιατί όταν ο Obama ήταν στην ίδια θέση τον Δεκέμβριο του 2016 προχώρησε σε απότομη επιδείνωση των σχέσεων με τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της απέλασης 35 Ρώσων διπλωματών.
Το ίδιο μπορεί να αναμένεται τώρα, ειδικά στην Ουκρανία - αν χωνέψουν ότι η κατάσταση για αυτούς έχει αλλάξει ριζικά όχι μόνο στη γραμμή επαφής.
Τουλάχιστον, ο Netanyahu έχει αντικαταστήσει το «γεράκι του πολέμου» τον υπουργό Άμυνας, ωστόσο η κατάσταση στην Μέση Ανατολή θα πρέπει να συζητηθεί με τον Trump πριν από την ορκωμοσία του, όπως αναμένεται να ασχοληθεί με εξωτερικές υποθέσεις, πριν τις 20 Ιανουαρίου, «απομακρύνοντας» τους απερχόμενους Δημοκρατικούς.
www.bankingnews.gr
Και αυτό γιατί έχοντας στα πλοκάμια της όλο τον κόσμο, (... οπότε, ότι συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες επηρεάζει τον υπόλοιπο κόσμο), αν «το κεφάλι των ΗΠΑ πονάει, τότε ο κόσμος πέφτει άρρωστος....
Κατ' επέκταση μια αλλαγή στρατηγικής επηρεάζει συμμάχους και αντιπάλους και στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από όταν ο Trump ήταν ξανά πρόεδρος, τόσο ο κόσμος όσο και ο ίδιος έχουν αλλάξει πολύ.
Στη νέα προεδρική θητεία, ο αμερικανικός λαός φρόντισε να του λύσει σχεδόν τα χέρια, ώστε να έχει περισσότερες ευκαιρίες να ακολουθήσει τις επαναστατικές (για την αμερικανική παγκοσμιοποιητική ελίτ) απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα περιορίζει τίποτα την δική του κυβέρνηση, (θα ελέγχει το Κογκρέσο, αλλά το «βαθύ κράτος»;), αλλά θα είναι πραγματικά πολύ πιο ελεύθερος να ασκήσει τη δική του πολιτική.
Αυτό τρομάζει τους αντιπάλους του και εμπνέει τους υποστηρικτές του, αλλά ο Trump έχει έναν διαφορετικό περιορισμό.
Κατά τη διάρκεια των ετών που πέρασε έξω από τον Λευκό Οίκο, η αμερικανική επιρροή στον κόσμο έχει αποδυναμωθεί – και είναι αδύνατο να αποκατασταθεί.
Αυτή είναι μια αντικειμενική και φυσική εξέλιξη φθοράς ενός μονοπολικού κόσμου, που βασίστηκε σε ένα παγκοσμιοποιητικό αγγλοσαξονικό εγχείρημα με πολλά λάθη.
Όμως ο Trump δεν θέλει να οικοδομήσει μια παγκόσμια Pax Americana: θέλει να "κάνει ξανά την Αμερική μεγάλη", δηλαδή να ενισχύσει τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες, να επιστρέψει στην Αμερική το καθεστώς ενός έθνους-κράτους, με ισχυρό λόγο σε έναν νέο κόσμο.
Πόσο είναι εφικτό;
Σύμφωνα με το Heritage Foundation, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο Τραμπ είναι να «φέρει την οικογένεια πίσω στο κέντρο της αμερικανικής ζωής».
Οι επιθυμίες του Trump είναι κατανοητές, αλλά η γαλέρα της αμερικανικής ηγεμονίας δεν μπορεί να αλλάξει ρότα με μια απλή αλλαγή στο τιμόνι.
Ακόμα κι αν ο Trump μπορούσε να «πατήσει απότομα φρένο» (που δεν θα το κάνει), η γαλέρα θα κινούνταν για πολύ καιρό από... αδράνεια.
Ωστόσο, ακόμη και πολλοί αντίπαλοι των Ηνωμένων Πολιτειών φοβούνται «έναν κόσμο χωρίς την Αμερική» – υποστηρίζουν πως, εάν οι Αμερικανοί το γυρίσουν στην εσωστρέφεια, το χάος και ο πόλεμος όλων εναντίον όλων, θα βασιλέψει στον υπόλοιπο κόσμο.... μια άποψη που τροφοδοτήθηκε από τους ίδιους τους Ατλαντιστές, προκειμένου να επιβάλλουν την αμερικανική ηγεμονία, με επιχειρήματα όπως:
- η αμερικανική παγκόσμια ηγεσία φέρνει πρόοδο, αρμονία και ευημερία στους λαούς του κόσμου,
- όπου υπάρχουν δικτάτορες, αυταρχικοί ηγέτες που καταπιέζουν τους λαούς μόνο οι ΗΠΑ μπορούν να νικήσουν,
- δεν υπάρχει εναλλακτική στην αμερικανική ηγεσία, οπότε...
- και οι ίδιοι οι Αμερικανοί οφείλουν να είναι ευτυχισμένοι, εκπληρώνοντας την παγκόσμια αποστολή τους.
Εφικτός ο νέος κόσμος, αλλά....
Ένας κόσμος χωρίς την Αμερική, και πιο συγκεκριμένα, χωρίς την ηγεμονία της, είναι εφικτός, αλλά μεσοπρόθεσμα υπάρχει πρόβλημα μεταβατικό, γιατί διανύουμε μια περίοδο «διάλυσης» του μονοπολικού μοντέλου όπως το γνωρίζουμε, και προς το συμφέρον όλου του (υπόλοιπου) κόσμου, αλλά και για να προχωρήσει γρήγορα η διαδικασία χωρίς μεγάλης κλίμακας καταρρεύσεις και παγκόσμιους πολέμους είναι σημαντικό ο τρόπος ενδυνάμωσης της Αμερικής που θα ακολουθήσει ο Trump (και εφόσον τον αφήσουν να ακολουθήσει) είναι πολύ σημαντικός.
- Δεν θα προσπαθήσει να ανακτήσει την αμερικανική κυριαρχία, αλλά δεν θα κλειστεί εντός των εθνικών συνόρων.
Ο Trump είναι συντηρητικός και προστατευτικός με όλη την έννοια των λέξεων:
- θα προσπαθήσει να ξαναχτίσει όλες τις σχέσεις των ΗΠΑ με τον έξω κόσμο με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφέρουν το μέγιστο όφελος στο αμερικανικό κράτος, την οικονομία και την κοινωνία.
- θα ξαναρχίσει τους δασμολογικούς πολέμους με την Ευρώπη και την Κίνα, παρότι η σύνεση επιτάσσει στο να μην ενεργήσει παράφορα.
«Παραλαμβάνει» μια κατάσταση στον κόσμο τόσο... καυτή που απειλεί να κατακάψει ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ενώ καίει την ευρωπαϊκή οικονομία: δύο στρατιωτικές συγκρούσεις –στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή– με εκρηκτικές δυνατότητες.
- Ο Trump δεν θέλει κανέναν από τους δύο αυτούς πολέμους, γιατί τόσο ο Zelensky όσο και ο Netanyahu θέλουν να τραβήξουν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτούς.
Ο πρώτος πρέπει να σώσει ό,τι έχει απομείνει από την Ουκρανία και ο δεύτερος εξακολουθεί να ελπίζει να μαδήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με το Ιράν για να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην Ισλαμική Δημοκρατία.
Ουκρανία, Ισραήλ, Κίνα
- Ο Trump δεν θέλει τη νίκη επί της Ρωσίας στην Ουκρανία – θα προτείνει να σταματήσει η σύγκρουση στην πρώτη γραμμή.
Φυσικά, αυτό θα γίνει αντιληπτό στο Κίεβο και στις ατλαντικές ελίτ της Ευρώπης ως ήττα της Ουκρανίας και τρομερό πλήγμα στη φήμη της Δύσης, αν και στην πραγματικότητα ένα τέτοιο πάγωμα (με επακόλουθες υποσχέσεις ότι δεν θα δεχτεί την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ στα επόμενα 20 χρόνια) στην παρούσα κατάσταση θα ήταν μια τεράστια νίκη για τη Δύση συνολικά και για τη φιλοδυτική Ουκρανία.
Αλλά δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για ένα τέτοιο αποτέλεσμα – ο Putin δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τον κύριο στόχο: η Ουκρανία πρέπει να αποσυρθεί από τη ζώνη επιρροής της Δύσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα σχέδιά τους για εξαγορά (ακόμα και ό,τι έχει απομείνει από αυτήν ).
Ο Trump, φυσικά, θα δοκιμάσει διαφορετικές μεθόδους στις σχέσεις με τον Putin – από εκβιασμό και έμμεσες απειλές έως υποσχέσεις και «πρεσβεία», αλλά δεν θα λειτουργήσουν.
Ο Putin δεν πιστεύει σε κανέναν εκβιασμό και ο ίδιος ο Trump δεν θα μπλοφάρει τόσο ανοιχτά για την άμεση αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ακόμη κι άν οι κυρώσεις χαλάρωναν ή αίρονταν (γεγονός αδύνατο λόγω των συμμάχων που τις επέβαλαν), η Μόσχα δεν θα άλλαζε τη θέση της στην Ουκρανία, δεν θα γύριζε την πλάτη ούτε στη στρατηγική συμμαχία με την Κίνα, ούτε στη στροφή προς τον Παγκόσμιο Νότο, ή από τη συνολική πορεία οικοδόμησης μετα-αμερικανικής παγκόσμιας αρχιτεκτονικής (οικονομικά, logistics, ασφάλεια κ.λπ.).
Δηλαδή, ο Trump δεν έχει τίποτα να διαπραγματευτεί με τον Putin, παρά μόνο να δει την πραγματικότητα, ωστόσο ακόμη και η έναρξη μιας διαδικασίας που δεν μπορεί τώρα να οδηγήσει σε αποτέλεσμα είναι από μόνη της σημαντική, γιατί ο χρόνος λειτουργεί για τη Ρωσία.
Και η Ρωσία θέλει σταθερές και νομικά δεσμευτικές εγγυήσεις για την ασφάλειά της από τη Δύση, όπως συζητήθηκε τον Δεκέμβριο του 2021, όπως πλήρη ειρήνη στην Ουκρανία, όχι μια εκεχειρία: δηλαδή, διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα και μια συνολική αναδιοργάνωση του Κιέβου στα μονοπάτια της αποστρατιωτικοποίησης, της αποναζοποίησης και της ομοσπονδιοποίησης – ακριβώς στο πνεύμα αυτού που που ονομάζονται ευρωπαϊκές αξίες στη Δύση.
Καμία σύγκρουση
Παρ' όλη τη φιλοϊσραηλινή του θέση,
- ο Trump (όπως και το συντριπτικό μέρος του αμερικανικού κατεστημένου) όχι μόνο δεν θα έρθει σε σύγκρουση με το Ιράν, αλλά στην πραγματικότητα θα αναγκάσει το Ισραήλ σε ειρήνη, δηλαδή να σταματήσει τις επιθέσεις στον Λίβανο και τον βομβαρδισμό της Γάζας.
Ο Netanyahu θα αναγκαστεί να το κάνει στο εγγύς μέλλον, αν και θα αφήσει μέρος της Γάζας υπό τον έλεγχο του στρατού του.
- Ο Trump θα θελήσει να συνεχίσει τη διαδικασία διευθέτησης αραβοϊσραηλινών θεμάτων, αλλά αυτό δεν θα συμβεί μέχρι o Netanyahu να υποχωρήσει και ο Ισραηλινός Στρατός αποσυρθεί από τη Γάζα.
- Σε αντιπαράθεση με την Κίνα, ο Trump δεν θα υποχωρήσει, ούτε θα συνδυάσει το θέμα της Ταϊβάν.
Θα είναι επίμονος στο να απαιτεί κινεζικές παραχωρήσεις στο εμπόριο, αλλά δεν θα πάρει πολλά από τον Xi Jinping και το ξέρει.
Αλλά είναι πραγματιστής και επιχειρηματίας και ξέρει από διαπραγματεύσεις, εντός και εκτός.
Πιο σημαντικές ωστόσο από τις εκτός των τειχών, είναι οι εντός των τειχών γιατί όπως ο ίδιος έχει γνωρίζει, δεν έχει πραγματικά εχθρούς στην παγκόσμια σκηνή.
Όπως είπε και ο ίδιος πολλές φορές, ο κύριος εχθρός του βρίσκεται μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Και αυτό είναι το κοινό σημείο που έχει με τον Putin: τον ίδιο εχθρό εντός της Αμερικής.
Φυσικά, ο Joe Biden και η κυβέρνησή του εξακολουθούν να βρίσκονται στην εξουσία, και αυτό δεν πρέπει να μείνει στην άκρη, γιατί όταν ο Obama ήταν στην ίδια θέση τον Δεκέμβριο του 2016 προχώρησε σε απότομη επιδείνωση των σχέσεων με τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της απέλασης 35 Ρώσων διπλωματών.
Το ίδιο μπορεί να αναμένεται τώρα, ειδικά στην Ουκρανία - αν χωνέψουν ότι η κατάσταση για αυτούς έχει αλλάξει ριζικά όχι μόνο στη γραμμή επαφής.
Τουλάχιστον, ο Netanyahu έχει αντικαταστήσει το «γεράκι του πολέμου» τον υπουργό Άμυνας, ωστόσο η κατάσταση στην Μέση Ανατολή θα πρέπει να συζητηθεί με τον Trump πριν από την ορκωμοσία του, όπως αναμένεται να ασχοληθεί με εξωτερικές υποθέσεις, πριν τις 20 Ιανουαρίου, «απομακρύνοντας» τους απερχόμενους Δημοκρατικούς.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών