Όλη η σχεδίαση του CANARDIER απορρέει από την απόφαση ότι πρέπει για κάποιο λόγο να μιμείται τα βαλλιστικά δεδομένα ενός όπλου διαμετρήματος cal. 8
Θεωρούμε τα λειόκανα ως όπλα “γενικού κυνηγίου”.
Αναμένουμε το ίδιο τουφέκι να αποδίδει το ίδιο καλά με χαμηλές ή βαρύτερες γομώσεις, μολύβδινα ή επιχαλκωμένα σκάγια.
Αν είναι δυνατό, θα πρέπει να είναι κατάλληλο για όλα τα θηράματα, από σπίνο μέχρι...δεινόσαυρο.
Να μη ζυγίζει πολύ αλλά και να μην έχει λάκτισμα.
Να έχει καλή διασπορά στις κοντινές βολές και “σφικτή” συγκέντρωση στις μακρινές.
Και ο κατάλογος με τις απαιτήσεις δεν έχει τέλος.
Οι κατασκευαστές όμως γνωρίζουν πως τέτοια όπλα δεν υπάρχουν και είναι αδύνατο να κατασκευαστούν. Κάθε χαρακτηριστικό ή τεχνικό στοιχείο πάνω τους είναι αποτέλεσμα συμβιβασμών: στις διαστάσεις, το κόστος, την απόδοση.
“Μυστικά του Βάλτου”
Κάθε εξειδικευμένη εργασία απαιτεί και το ανάλογο εργαλείο. Στο σύγχρονο κυνήγι υδρόβιων απαγορεύεται (λόγω επιβολής νομικών περιορισμών) η χρήση σκαγίων από κράματα μολύβδου.
Αυτό αφήνει ως μόνες επιλογές τα σκάγια από κράματα βισμουθίου, σιδήρου, κλπ.
Τα παραπάνω υλικά έχουν χαμηλότερο ειδικό βάρος από το μόλυβδο, οπότε αναγκαστικά οι παραγωγοί φυσιγγίων ανέπτυξαν ένα νέο διαμέτρημα με μεγαλύτερο μήκος κάλυκα είναι γνωστό ως Cal. 12 “SuperMagnum” η 12/3.5”.
Οι κάλυκες έχουν μήκος 89mm και οι πιέσεις των γομώσεων βρίσκονται ψηλά κοντά στο όριο των “επιτρεπτών” 1.050 Bar.
Προωθούν 40 ως 60 γραμμάρια σκαγίων, οπότε είναι αναμενόμενη και μια “χορταστική” δόση ανάκρουσης.
Συνήθως τα όπλα που δέχονται τέτοιου είδους φυσίγγια είναι άναλογης αντοχής και όγκου.
Τα ημιαυτόματα αδράνειας (πχ. Benelli SBE 3) ή αερίων (Bowning MAXUS 2) έχουν την πρωτοκαθεδρία γιατί διαχειρίζονται καλύτερα την ανάκρουση.
Ενίοτε υπάρχουν και επαναληπτικά όπως τα Mossberg 835.
Η Browning έφτιαχνε το σούπερ ποζέ WATERFOWL σε αυτό το διαμέτρημα πριν 15-20 χρόνια, αλλά τα αλληλεπίθετα έχουν πολύ ισχυρότερους μηχανισμούς και εκείνο ίσως να είναι το γερότερο του είδους.
Το άκρον άωτον της εξειδίκευσης
Από την άλλη πλευρά, ένα πλαγιόκανο τουφέκι 3,5 ιντσών είναι σχεδόν ανήκουστο.
Γιατί οι παράμετροι που το κάνουν επιτυχημένο για το κυνήγι υδροβίων, το καθιστούν ακατάλληλο για κάθε άλλο θήραμα. Αυτό ακριβώς είναι το Sabatti CANARDIER (θα το αποδίδαμε ως “παπιοκυνηγός”, από το γαλλικό Canard=πάπια).
Μια ματιά στις προδιαγραφές αρκεί για να το αντιληφθούμε.
Σύμφωνα με το site της εταιρείας, κατασκευάζεται μόνο με κάνες μήκους 81 εκατοστών.
Σχηματίζονται από κράμα υψηλής αντοχής και με παχύτερα του συνήθους τοιχώματα.
Οι αυλοί είναι επικαλυμμένοι εσωτερικά με χρώμιο.
Διαθέτουν βιδωτά, εσωτερικά τσοκ για ρύθμιση της διασποράς. Ακόμη παραδοξότερο, η μεσόριγα που ενώνει τις κάνες διαθέτει (στο άκρο που βρίσκεται προς τις θαλάμες) αναμονές για την τοποθέτηση οπτικού στόχαστρου red dot.
Οι κάνες συνδέονται πάνω στην ατσάλινη βάση με το διαδομένο σύστημα κλειδιών που θυμίζουν γάντζους.
Ο ένας εξ’ αυτών διαπερνά τη βάση, προσθέτοντας αντοχή στη σύνδεση.
Ο άλλος αγκιστρώνει πάνω σε έναν εγκάρσιο ατσάλινο πίρο.
Με το άνοιγμα της “πεταλούδας” του μαντάλου δηλαδή που συναντάμε στη ράχη του κορμού, οι κάνες περιστρέφονται γύρω από τον πίρο.
Ένας απλός εξωστήρας υψώνει τους κάλυκες από τις θαλάμες, ώστε να μπορεί ο κυνηγός να τους εξάγει με τα δάκτυλα του.
Το μήκος της βάσης είναι αυξημένο για να χωρέσει το μεγάλο μήκος των θαλαμών και φαίνεται παχύτερη από εκείνες που βρίσκονται συνήθως στα πλαγιόκανα.
Ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται διαρκώς στο CANARDIER είναι πως “όλα είναι λίγο μεγαλύτερα από το αναμενόμενο”.
Το αποτέλεσμα είναι ένα δίκανο βάρους 5,1 κιλών!!
Παρόλο που πρόκειται για ιταλικό όπλο, τα ξύλινα μέρη ακολουθούν τις προσταγές της “αμερικανικής σχολής”. Η πάπια είναι φαρδιά τύπου beavertail για να δίνει καλύτερο κράτημα σε γαντοφορεμένα χέρια. Ο μοχλός λύσης του όπλου βρίσκεται πάνω της.
Το κοντάκι διαθέτει έντονη και “κλειστή” πιστολέ λαβή για καλύτερο κράτημα. Ενσωματώνει ένα ελαστικό πέλμα μεγάλου πάχους και ένα μολύβινο βαρίδι. Αμφότερα σκοπεύουν να μετριάσουν την έντονη ανάκρουση.
Ένας ιδιόμορφος μηχανισμός πυροδότησης
Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά δείχνουν προς μια κατεύθυνση.
Το CANARDIER σχεδιάστηκε να αντέχει έντονη καταπόνηση και μεγάλη πίεση.
Δε μοιάζει όμως λογικό. Υπάρχουν αυτογεμή που ζυγίζουν 3,5 κιλά και διαχειρίζονται με επιτυχία το διαμέτρημα cal. 12/89mm. Προς τι λοιπόν η υπερβολή;
Παραδόξως η απάντηση δίδεται αφότου κάποιος μελετήσει το μηχανισμότων σκανδαλών.
Φαινομενικά πρόκειται για ένα μηχανισμό Anson & Deeley “Boxlock“ (“μισές φωτιές”).
Η κιβωτόσχημη βάση στηρίζει εσωτερικά δύο σφύρες (μία για κάθε κάνη) που συνδέονται με δύο μοχλούς σκανδάλης.
Σε ένα “κανονικό” δίκανο αυτό θα σήμαινε πως η πρώτη σκανδάλη πυροδοτεί τη δεξιά κάνη και η δεύτερη την αριστερή.
Όμως τα πράγματα διαφέρουν στην περίπτωση του CANARDIER.
Ο τροποποιημένος μηχανισμός του λειτουργεί διαφορετικά.
Πίεση της δεύτερης (πίσω) σκανδάλης πυροδοτεί διαδοχικά και τις δύο κάνες, μία κάθε φορά.
Σαν να επρόκειτο για ένα όπλο με μονό μοχλό σκανδάλης χωρίς επιλογέα. Η έκπληξη έρχεται με την πίεση της πρώτης σκανδάλης (εμπρόσθια), η οποία… Πυροδοτεί και τις δύο κάνες ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!!!
Ασυνήθιστη συνταγή επιτυχίας
Η εκτόξευση σκαγίων 80 ή και 100 γραμμαρίων ισοδυναμεί με ισχύ 5.000-6.000 Joule. Τέτοια δύναμη μπορεί να είναι αδυσώπητη στον ώμο του σκοπευτή. Όλη η σχεδίαση του CANARDIER απορρέει από την απόφαση ότι πρέπει για κάποιο λόγο να μιμείται τα βαλλιστικά δεδομένα ενός όπλου διαμετρήματος cal. 8. Τέτοια τουφέκια χρησιμοποιήθηκαν για το κυνήγι χήνας στο Βορρά πριν έναν αιώνα και ζύγιζαν 7 ως 8 κιλά για να αντισταθμίσουν την ανάκρουση. Η Sabatti κατάφερε να κάνει το ίδιο με δύο κιλά λιγότερο βάρος και εκμεταλλευόμενη τη νεότερη τεχνολογία του καιρού μας.
www.bankingnews.gr
Αναμένουμε το ίδιο τουφέκι να αποδίδει το ίδιο καλά με χαμηλές ή βαρύτερες γομώσεις, μολύβδινα ή επιχαλκωμένα σκάγια.
Αν είναι δυνατό, θα πρέπει να είναι κατάλληλο για όλα τα θηράματα, από σπίνο μέχρι...δεινόσαυρο.
Να μη ζυγίζει πολύ αλλά και να μην έχει λάκτισμα.
Να έχει καλή διασπορά στις κοντινές βολές και “σφικτή” συγκέντρωση στις μακρινές.
Και ο κατάλογος με τις απαιτήσεις δεν έχει τέλος.
Οι κατασκευαστές όμως γνωρίζουν πως τέτοια όπλα δεν υπάρχουν και είναι αδύνατο να κατασκευαστούν. Κάθε χαρακτηριστικό ή τεχνικό στοιχείο πάνω τους είναι αποτέλεσμα συμβιβασμών: στις διαστάσεις, το κόστος, την απόδοση.
“Μυστικά του Βάλτου”
Κάθε εξειδικευμένη εργασία απαιτεί και το ανάλογο εργαλείο. Στο σύγχρονο κυνήγι υδρόβιων απαγορεύεται (λόγω επιβολής νομικών περιορισμών) η χρήση σκαγίων από κράματα μολύβδου.
Αυτό αφήνει ως μόνες επιλογές τα σκάγια από κράματα βισμουθίου, σιδήρου, κλπ.
Τα παραπάνω υλικά έχουν χαμηλότερο ειδικό βάρος από το μόλυβδο, οπότε αναγκαστικά οι παραγωγοί φυσιγγίων ανέπτυξαν ένα νέο διαμέτρημα με μεγαλύτερο μήκος κάλυκα είναι γνωστό ως Cal. 12 “SuperMagnum” η 12/3.5”.
Οι κάλυκες έχουν μήκος 89mm και οι πιέσεις των γομώσεων βρίσκονται ψηλά κοντά στο όριο των “επιτρεπτών” 1.050 Bar.
Προωθούν 40 ως 60 γραμμάρια σκαγίων, οπότε είναι αναμενόμενη και μια “χορταστική” δόση ανάκρουσης.
Συνήθως τα όπλα που δέχονται τέτοιου είδους φυσίγγια είναι άναλογης αντοχής και όγκου.
Τα ημιαυτόματα αδράνειας (πχ. Benelli SBE 3) ή αερίων (Bowning MAXUS 2) έχουν την πρωτοκαθεδρία γιατί διαχειρίζονται καλύτερα την ανάκρουση.
Ενίοτε υπάρχουν και επαναληπτικά όπως τα Mossberg 835.
Η Browning έφτιαχνε το σούπερ ποζέ WATERFOWL σε αυτό το διαμέτρημα πριν 15-20 χρόνια, αλλά τα αλληλεπίθετα έχουν πολύ ισχυρότερους μηχανισμούς και εκείνο ίσως να είναι το γερότερο του είδους.
Το άκρον άωτον της εξειδίκευσης
Από την άλλη πλευρά, ένα πλαγιόκανο τουφέκι 3,5 ιντσών είναι σχεδόν ανήκουστο.
Γιατί οι παράμετροι που το κάνουν επιτυχημένο για το κυνήγι υδροβίων, το καθιστούν ακατάλληλο για κάθε άλλο θήραμα. Αυτό ακριβώς είναι το Sabatti CANARDIER (θα το αποδίδαμε ως “παπιοκυνηγός”, από το γαλλικό Canard=πάπια).
Μια ματιά στις προδιαγραφές αρκεί για να το αντιληφθούμε.
Σύμφωνα με το site της εταιρείας, κατασκευάζεται μόνο με κάνες μήκους 81 εκατοστών.
Σχηματίζονται από κράμα υψηλής αντοχής και με παχύτερα του συνήθους τοιχώματα.
Οι αυλοί είναι επικαλυμμένοι εσωτερικά με χρώμιο.
Διαθέτουν βιδωτά, εσωτερικά τσοκ για ρύθμιση της διασποράς. Ακόμη παραδοξότερο, η μεσόριγα που ενώνει τις κάνες διαθέτει (στο άκρο που βρίσκεται προς τις θαλάμες) αναμονές για την τοποθέτηση οπτικού στόχαστρου red dot.
Οι κάνες συνδέονται πάνω στην ατσάλινη βάση με το διαδομένο σύστημα κλειδιών που θυμίζουν γάντζους.
Ο ένας εξ’ αυτών διαπερνά τη βάση, προσθέτοντας αντοχή στη σύνδεση.
Ο άλλος αγκιστρώνει πάνω σε έναν εγκάρσιο ατσάλινο πίρο.
Με το άνοιγμα της “πεταλούδας” του μαντάλου δηλαδή που συναντάμε στη ράχη του κορμού, οι κάνες περιστρέφονται γύρω από τον πίρο.
Ένας απλός εξωστήρας υψώνει τους κάλυκες από τις θαλάμες, ώστε να μπορεί ο κυνηγός να τους εξάγει με τα δάκτυλα του.
Το μήκος της βάσης είναι αυξημένο για να χωρέσει το μεγάλο μήκος των θαλαμών και φαίνεται παχύτερη από εκείνες που βρίσκονται συνήθως στα πλαγιόκανα.
Ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται διαρκώς στο CANARDIER είναι πως “όλα είναι λίγο μεγαλύτερα από το αναμενόμενο”.
Το αποτέλεσμα είναι ένα δίκανο βάρους 5,1 κιλών!!
Παρόλο που πρόκειται για ιταλικό όπλο, τα ξύλινα μέρη ακολουθούν τις προσταγές της “αμερικανικής σχολής”. Η πάπια είναι φαρδιά τύπου beavertail για να δίνει καλύτερο κράτημα σε γαντοφορεμένα χέρια. Ο μοχλός λύσης του όπλου βρίσκεται πάνω της.
Το κοντάκι διαθέτει έντονη και “κλειστή” πιστολέ λαβή για καλύτερο κράτημα. Ενσωματώνει ένα ελαστικό πέλμα μεγάλου πάχους και ένα μολύβινο βαρίδι. Αμφότερα σκοπεύουν να μετριάσουν την έντονη ανάκρουση.
Ένας ιδιόμορφος μηχανισμός πυροδότησης
Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά δείχνουν προς μια κατεύθυνση.
Το CANARDIER σχεδιάστηκε να αντέχει έντονη καταπόνηση και μεγάλη πίεση.
Δε μοιάζει όμως λογικό. Υπάρχουν αυτογεμή που ζυγίζουν 3,5 κιλά και διαχειρίζονται με επιτυχία το διαμέτρημα cal. 12/89mm. Προς τι λοιπόν η υπερβολή;
Παραδόξως η απάντηση δίδεται αφότου κάποιος μελετήσει το μηχανισμότων σκανδαλών.
Φαινομενικά πρόκειται για ένα μηχανισμό Anson & Deeley “Boxlock“ (“μισές φωτιές”).
Η κιβωτόσχημη βάση στηρίζει εσωτερικά δύο σφύρες (μία για κάθε κάνη) που συνδέονται με δύο μοχλούς σκανδάλης.
Σε ένα “κανονικό” δίκανο αυτό θα σήμαινε πως η πρώτη σκανδάλη πυροδοτεί τη δεξιά κάνη και η δεύτερη την αριστερή.
Όμως τα πράγματα διαφέρουν στην περίπτωση του CANARDIER.
Ο τροποποιημένος μηχανισμός του λειτουργεί διαφορετικά.
Πίεση της δεύτερης (πίσω) σκανδάλης πυροδοτεί διαδοχικά και τις δύο κάνες, μία κάθε φορά.
Σαν να επρόκειτο για ένα όπλο με μονό μοχλό σκανδάλης χωρίς επιλογέα. Η έκπληξη έρχεται με την πίεση της πρώτης σκανδάλης (εμπρόσθια), η οποία… Πυροδοτεί και τις δύο κάνες ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!!!
Ασυνήθιστη συνταγή επιτυχίας
Η εκτόξευση σκαγίων 80 ή και 100 γραμμαρίων ισοδυναμεί με ισχύ 5.000-6.000 Joule. Τέτοια δύναμη μπορεί να είναι αδυσώπητη στον ώμο του σκοπευτή. Όλη η σχεδίαση του CANARDIER απορρέει από την απόφαση ότι πρέπει για κάποιο λόγο να μιμείται τα βαλλιστικά δεδομένα ενός όπλου διαμετρήματος cal. 8. Τέτοια τουφέκια χρησιμοποιήθηκαν για το κυνήγι χήνας στο Βορρά πριν έναν αιώνα και ζύγιζαν 7 ως 8 κιλά για να αντισταθμίσουν την ανάκρουση. Η Sabatti κατάφερε να κάνει το ίδιο με δύο κιλά λιγότερο βάρος και εκμεταλλευόμενη τη νεότερη τεχνολογία του καιρού μας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών