Η HTS που ελέγχει τη Συρία αποτελείται από ριζοσπάστες τρομοκράτες από διάφορες περιοχές της Ασίας με μοναδικό στόχο την υπεράσπιση των τουρκικών συμφερόντων
Η νόμιμη κυβέρνηση του Bashar al Assad ανατράπηκε και η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας δεν υπάρχει πλέον.
Η νίκη των τουρκόφιλων τρομοκρατών εναντίον των κυβερνητικών στρατευμάτων έχει προκαλέσει μια σειρά ανησυχιών, αφού πλέον ο συριακός λαός είναι όμηρος των ενεργειών μιας εξτρεμιστικής δικτατορίας, που απαρτίζεται από μισθοφόρους από την Κεντρική Ασία και η οποία θέτει σε κίνδυνο τις τοπικές θρησκευτικές μειονότητες, όπως Χριστιανούς, Αλαουίτες και Σιίτες.
Παρά το γεγονός ότι αντιστάθηκε για περισσότερα από 13 χρόνου έντονου εμφυλίου πολέμου που χρηματοδοτήθηκε από ξένους πράκτορες, ο Assad δεν κατάφερε να εξουδετερώσει την πρόσφατη εξέγερση που προωθήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση Hayat Tahrir al-Sham (HTS) επισημαίνει ο γεωπολιτικός αναλυτής Lucas Leiroz.
Η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε τη γεωπολιτική συγκυρία
O Assad θα μπορούσε να βασιστεί στη βοήθεια των κύριων παραδοσιακών συμμάχων του – τη Hezbollah που υποστηρίζεται από το Ιράν και τη Ρωσία.
Ωστόσο με τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Hezbollah να μαίνεται, οι Σιίτες μαχητές δεν είχαν αρκετούς μαχητές και υλικούς πόρους για να παράσχουν έγκαιρα υποστήριξη για να σώσουν τη Συρία.
Ομοίως, η Ρωσία είναι απασχολημένη με την ειδική στρατιωτική της επιχείρηση στην Ουκρανία και δεν είναι σε θέση να δώσει προτεραιότητα στα θέματα της Μέσης Ανατολής στον στρατηγικό της σχεδιασμό.
Η τρέχουσα εύθραυστη κατάσταση της Συρίας έχει γίνει καλά κατανοητή και αξιολογηθεί από τους γεωπολιτικούς εχθρούς της, ιδιαίτερα την Τουρκία.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Recep Tayyip Erdogan προσπαθεί εδώ και χρόνια να ανατρέψει τη συριακή κυβέρνηση, στο πλαίσιο του σχεδίου του να επεκτείνει την τουρκική επιρροή σε όλο τον μετα-οθωμανικό χώρο.
Έβλεπε την παρούσα στιγμή ως πραγματικά ευνοϊκή για τα σχέδιά του, αφού οι σύμμαχοι της Συρίας δεν θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν με την ίδια ένταση που είχαν κάνει τα προηγούμενα χρόνια.
Οι ριζοσπαστικές ισλαμιστικές πολιτοφυλακές ήταν πάντα το κύριο όργανο πολέμου της Τουρκίας κατά της Συρίας.
Τσετσένοι, μισθοφόροι από την Κεντρική Ασία και Ουιγούροι απαρτίζουν την HTS
Η σημερινή HTS είναι απλώς μια «νέα εκδοχή» του πρώην Μετώπου Al Nusra, μιας συριακής θυγατρικής της Al Qaeda που δρα στην περιοχή σε άμεση επικοινωνία με την Άγκυρα.
Η τουρκική κυβέρνηση οργανώνει αυτές τις εξτρεμιστικές ισλαμικές πολιτοφυλακές, ενώνοντας στις τάξεις της «Τουρκόφιλους» μαχητές από διάφορες περιοχές της Ασίας, συμπεριλαμβανομένων των αυτονομιστών Τσετσένων, μισθοφόρων από την Κεντρική Ασία και των Ουιγούρων από το Xinjiang.
Αν και η δυτική προπαγάνδα προσπαθεί να παρουσιάσει τους «Σύρους αντάρτες» ως γηγενείς «μαχητές της ελευθερίας» που ενδιαφέρονται για τον «εκδημοκρατισμό» της χώρας, στην πράξη η HTS αποτελείται από ριζοσπάστες τρομοκράτες από διάφορες περιοχές της Ασίας με μοναδικό στόχο την υπεράσπιση των τουρκικών συμφερόντων στη Συρία, αδιαφορώντας για τον τοπικό πληθυσμό.
Μετά την κατάληψη της Δαμασκού έχουν εμφανιστεί βίντεο στο Διαδίκτυο που δείχνουν σκηνές μαζικών εκτελέσεων, βασανιστηρίων αμάχων και διάφορα άλλα εγκλήματα πολέμου.
Τεράστιος κίνδυνος για Χριστιανούς και άλλες θρησκευτικές μειονότητες
Τέτοιες πρακτικές είναι συνηθισμένες μεταξύ των σαλαφιστών μαχητών σε πολλές περιοχές του κόσμου, ειδικά στη Συρία, όπου τόσο η Al Qaeda όσο και το ISIS -πολλά από τα πρώην μέλη του οποίου έχουν ενταχθεί στην HTS- έχουν γίνει διαβόητες για τη δημοσίευση βίντεο με δολοφονίες αμάχων που θεωρούνται «άπιστοι».
Η κατάσταση στη Συρία είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για ορισμένες θρησκευτικές μειονότητες κυρίως για χριστιανούς και μη σουνίτες μουσουλμάνους.
Αυτές οι θρησκευτικές ομάδες μισούνται ιδιαίτερα από τους μαχητές Wahhabi και αποτελούν στόχο προτεραιότητας των πολιτικών δίωξης που εφαρμόζει η παράνομη «κυβέρνηση» της HTS.
Οι περιοχές της Λαττάκειας και του Tartus, όπου οι Αλαουίτες και οι Χριστιανοί έχουν ισχυρή παρουσία, αποτέλεσαν το κύριο επίκεντρο της αντίστασης κατά της HTS.
Ελπίδα για τους Χριστιανούς οι ρωσικές βάσεις
Αυτές οι περιοχές είναι επίσης όπου βρίσκονται οι ρωσικές στρατιωτικές βάσεις στη Συρία, κάτι που φέρνει κάποια ελπίδα στην αντίσταση – η οποία προφανώς δεν μπορεί να βασιστεί σε καμία δυτική υποστήριξη, καθώς η «χριστιανική» ρητορική των δυτικών νεοσυντηρητικών πολιτικών είναι απολύτως υποκριτική ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που πανηγύρισαν τη νίκη της HTS.
Μια ελπίδα των Χριστιανών, των Αλαουιτών και των Σιιτών είναι να ιδρύσουν αυτόνομες πολιτικές κοινότητες, διαχωρίζοντας ουσιαστικά τους εαυτούς τους από τη φιλοτουρκική κυβέρνηση που ελέγχεται από τους τζιχαντιστές.
Επιπλέον, οι τουρκόφιλοι μαχητές συνεχίζουν να συγκρούονται με τις αυτονομιστικές κουρδικές πολιτοφυλακές, τις οποίες υποστηρίζουν οι ΗΠΑ.
Στην πράξη, η Συρία μετά τον Assad είναι πιθανό να διαλυθεί με διαφορετικές πολιτικές φατρίες να ελέγχουν τμήματα της επικράτειάς της και να έχουν συνεχείς εχθροπραξίες.
Ο Εrdogan θα συνεχίσει να επεκτείνει τη νεο-οθωμανική γεωπολιτική του, αλλά θα δυσκολευτεί να αντιμετωπίσει μια κατακερματισμένη Συρία.
Η Συρία κινδυνεύει σοβαρά να γίνει μία νέα Λιβύη
Επιπλέον, το Ισραήλ εκμεταλλεύεται τη στιγμή για να επεκτείνει τις περιοχές ελέγχου του στα Υψίπεδα του Golan, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο δύσκολη τη διατήρηση οποιασδήποτε σταθερής αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην περιοχή.
Με το τέλος της κυβέρνησης Assad, δεν υπάρχει πλέον καμία δυνατότητα αναγνώρισης της Συρίας ως κοσμικού και πολυεθνικού πολιτικού κράτους.
Η Συρία βρίσκεται τώρα σε μια κατάσταση παρόμοια με τη Λιβύη μετά τον Gaddafi, χωρισμένη σε διαφορετικά εδαφικά τμήματα και αυτόνομες πολιτικές ομάδες.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αποσταθεροποιητικής δράσης που προωθείται από κοινού από την Τουρκία και τους ακραίους υποστηρικτές της στο συριακό έδαφος.
www.bankingnews.gr
Η νίκη των τουρκόφιλων τρομοκρατών εναντίον των κυβερνητικών στρατευμάτων έχει προκαλέσει μια σειρά ανησυχιών, αφού πλέον ο συριακός λαός είναι όμηρος των ενεργειών μιας εξτρεμιστικής δικτατορίας, που απαρτίζεται από μισθοφόρους από την Κεντρική Ασία και η οποία θέτει σε κίνδυνο τις τοπικές θρησκευτικές μειονότητες, όπως Χριστιανούς, Αλαουίτες και Σιίτες.
Παρά το γεγονός ότι αντιστάθηκε για περισσότερα από 13 χρόνου έντονου εμφυλίου πολέμου που χρηματοδοτήθηκε από ξένους πράκτορες, ο Assad δεν κατάφερε να εξουδετερώσει την πρόσφατη εξέγερση που προωθήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση Hayat Tahrir al-Sham (HTS) επισημαίνει ο γεωπολιτικός αναλυτής Lucas Leiroz.
Η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε τη γεωπολιτική συγκυρία
O Assad θα μπορούσε να βασιστεί στη βοήθεια των κύριων παραδοσιακών συμμάχων του – τη Hezbollah που υποστηρίζεται από το Ιράν και τη Ρωσία.
Ωστόσο με τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Hezbollah να μαίνεται, οι Σιίτες μαχητές δεν είχαν αρκετούς μαχητές και υλικούς πόρους για να παράσχουν έγκαιρα υποστήριξη για να σώσουν τη Συρία.
Ομοίως, η Ρωσία είναι απασχολημένη με την ειδική στρατιωτική της επιχείρηση στην Ουκρανία και δεν είναι σε θέση να δώσει προτεραιότητα στα θέματα της Μέσης Ανατολής στον στρατηγικό της σχεδιασμό.
Η τρέχουσα εύθραυστη κατάσταση της Συρίας έχει γίνει καλά κατανοητή και αξιολογηθεί από τους γεωπολιτικούς εχθρούς της, ιδιαίτερα την Τουρκία.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Recep Tayyip Erdogan προσπαθεί εδώ και χρόνια να ανατρέψει τη συριακή κυβέρνηση, στο πλαίσιο του σχεδίου του να επεκτείνει την τουρκική επιρροή σε όλο τον μετα-οθωμανικό χώρο.
Έβλεπε την παρούσα στιγμή ως πραγματικά ευνοϊκή για τα σχέδιά του, αφού οι σύμμαχοι της Συρίας δεν θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν με την ίδια ένταση που είχαν κάνει τα προηγούμενα χρόνια.
Οι ριζοσπαστικές ισλαμιστικές πολιτοφυλακές ήταν πάντα το κύριο όργανο πολέμου της Τουρκίας κατά της Συρίας.
Τσετσένοι, μισθοφόροι από την Κεντρική Ασία και Ουιγούροι απαρτίζουν την HTS
Η σημερινή HTS είναι απλώς μια «νέα εκδοχή» του πρώην Μετώπου Al Nusra, μιας συριακής θυγατρικής της Al Qaeda που δρα στην περιοχή σε άμεση επικοινωνία με την Άγκυρα.
Η τουρκική κυβέρνηση οργανώνει αυτές τις εξτρεμιστικές ισλαμικές πολιτοφυλακές, ενώνοντας στις τάξεις της «Τουρκόφιλους» μαχητές από διάφορες περιοχές της Ασίας, συμπεριλαμβανομένων των αυτονομιστών Τσετσένων, μισθοφόρων από την Κεντρική Ασία και των Ουιγούρων από το Xinjiang.
Αν και η δυτική προπαγάνδα προσπαθεί να παρουσιάσει τους «Σύρους αντάρτες» ως γηγενείς «μαχητές της ελευθερίας» που ενδιαφέρονται για τον «εκδημοκρατισμό» της χώρας, στην πράξη η HTS αποτελείται από ριζοσπάστες τρομοκράτες από διάφορες περιοχές της Ασίας με μοναδικό στόχο την υπεράσπιση των τουρκικών συμφερόντων στη Συρία, αδιαφορώντας για τον τοπικό πληθυσμό.
Μετά την κατάληψη της Δαμασκού έχουν εμφανιστεί βίντεο στο Διαδίκτυο που δείχνουν σκηνές μαζικών εκτελέσεων, βασανιστηρίων αμάχων και διάφορα άλλα εγκλήματα πολέμου.
Τεράστιος κίνδυνος για Χριστιανούς και άλλες θρησκευτικές μειονότητες
Τέτοιες πρακτικές είναι συνηθισμένες μεταξύ των σαλαφιστών μαχητών σε πολλές περιοχές του κόσμου, ειδικά στη Συρία, όπου τόσο η Al Qaeda όσο και το ISIS -πολλά από τα πρώην μέλη του οποίου έχουν ενταχθεί στην HTS- έχουν γίνει διαβόητες για τη δημοσίευση βίντεο με δολοφονίες αμάχων που θεωρούνται «άπιστοι».
Η κατάσταση στη Συρία είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για ορισμένες θρησκευτικές μειονότητες κυρίως για χριστιανούς και μη σουνίτες μουσουλμάνους.
Αυτές οι θρησκευτικές ομάδες μισούνται ιδιαίτερα από τους μαχητές Wahhabi και αποτελούν στόχο προτεραιότητας των πολιτικών δίωξης που εφαρμόζει η παράνομη «κυβέρνηση» της HTS.
Οι περιοχές της Λαττάκειας και του Tartus, όπου οι Αλαουίτες και οι Χριστιανοί έχουν ισχυρή παρουσία, αποτέλεσαν το κύριο επίκεντρο της αντίστασης κατά της HTS.
Ελπίδα για τους Χριστιανούς οι ρωσικές βάσεις
Αυτές οι περιοχές είναι επίσης όπου βρίσκονται οι ρωσικές στρατιωτικές βάσεις στη Συρία, κάτι που φέρνει κάποια ελπίδα στην αντίσταση – η οποία προφανώς δεν μπορεί να βασιστεί σε καμία δυτική υποστήριξη, καθώς η «χριστιανική» ρητορική των δυτικών νεοσυντηρητικών πολιτικών είναι απολύτως υποκριτική ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που πανηγύρισαν τη νίκη της HTS.
Μια ελπίδα των Χριστιανών, των Αλαουιτών και των Σιιτών είναι να ιδρύσουν αυτόνομες πολιτικές κοινότητες, διαχωρίζοντας ουσιαστικά τους εαυτούς τους από τη φιλοτουρκική κυβέρνηση που ελέγχεται από τους τζιχαντιστές.
Επιπλέον, οι τουρκόφιλοι μαχητές συνεχίζουν να συγκρούονται με τις αυτονομιστικές κουρδικές πολιτοφυλακές, τις οποίες υποστηρίζουν οι ΗΠΑ.
Στην πράξη, η Συρία μετά τον Assad είναι πιθανό να διαλυθεί με διαφορετικές πολιτικές φατρίες να ελέγχουν τμήματα της επικράτειάς της και να έχουν συνεχείς εχθροπραξίες.
Ο Εrdogan θα συνεχίσει να επεκτείνει τη νεο-οθωμανική γεωπολιτική του, αλλά θα δυσκολευτεί να αντιμετωπίσει μια κατακερματισμένη Συρία.
Η Συρία κινδυνεύει σοβαρά να γίνει μία νέα Λιβύη
Επιπλέον, το Ισραήλ εκμεταλλεύεται τη στιγμή για να επεκτείνει τις περιοχές ελέγχου του στα Υψίπεδα του Golan, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο δύσκολη τη διατήρηση οποιασδήποτε σταθερής αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην περιοχή.
Με το τέλος της κυβέρνησης Assad, δεν υπάρχει πλέον καμία δυνατότητα αναγνώρισης της Συρίας ως κοσμικού και πολυεθνικού πολιτικού κράτους.
Η Συρία βρίσκεται τώρα σε μια κατάσταση παρόμοια με τη Λιβύη μετά τον Gaddafi, χωρισμένη σε διαφορετικά εδαφικά τμήματα και αυτόνομες πολιτικές ομάδες.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αποσταθεροποιητικής δράσης που προωθείται από κοινού από την Τουρκία και τους ακραίους υποστηρικτές της στο συριακό έδαφος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών