Η λιτότητα έχει προκαλέσει περισσότερους θανάτους από τις πυρκαγιές, υποστηρίζει ο πρώην υπουργός Οικονομικών
Τις αιτίες που οδήγησαν στον θάνατο αρκετών δεκάδων ανθρώπων στην Ανατολική Αττική σκιαγραφεί, πάντα με τον δικό του τρόπο, ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρυφάκης σε άρθρο του.
Σε αυτό υποστηρίζει ότι τα προβλήματα της άναρχης δόμησης, της μη ορθής οργάνωσης της κρατικής μηχανής, αλλά και η κατάπτωση του ηθικού των Ελλήνων από τη λιτότητα μπορούν να αποτελέσουν «απαντήσεις» γιατί στην Ανατολική Αττική έχασαν τις ζωές τους τόσοι άνθρωποι, κάτι το οποίο θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί.
Δεν διστάζει πάντως να υποστηρίξει ότι οι νεκροί από τη λιτότητα είναι πολύ περισσότεροι, από το 2011 έως και σήμερα, αλλά και το πλήγμα που έχουν δεχθεί χιλιάδες Έλληνες που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Στο άρθρο του ο κ. Βαρουφάκης αναφέρει ότι «μια βιβλική καταστροφή έπληξε την Αττική την περασμένη Δευτέρα (σ.σ.: στις 23/7).
Είδα το πρώτο του σημάδι αργά το πρωί στο αεροδρόμιο της Αθήνας, όπου συνόδεψα την κόρη μου η οποία επέστρεφε στην Αυστραλία.
Μία ισχυρή οσμή καμένου ξύλου με έκανε να κοιτάξω στον ουρανό, όπου επικρατούσε ένας λευκός-κίτρινος ήλιος, με το περιβάλλον να είναι το ίδιο όπως όταν υπάρχει έκλειψη, ενώ τον ουρανό σκέπαζε ένας παχύς καπνός.
Από νωρίς το βράδυ ξεκίνησαν οι ειδήσεις.
Πολλά σπίτια φίλων μας και συγγενών μας στην Ανατολική Αττική καταστράφηκαν. Οι πυρκαγιές είχαν γιγαντωθεί και εξαπλωθεί προς την ακτογραμμή, κόβοντας τον οικισμό Μάτι και την πόλη της Ραφήνας από την Αθήνα και αναγκάζοντας τους κατοίκους να φεύγουν προς τη θάλασσα.
Πρώτα πληροφορήθηκα για τα θύματα, όταν ειπώθηκε για τη δεινή κατάσταση των ακτιβιστών που ανήκουν στο πολιτικό μας κίνημα, DiEM25.
Οι φλόγες κατέστρεψαν το σπίτι τους στο Μάτι, μαζί με κάθε άλλο σπίτι στο δρόμο τους. αλλά τουλάχιστον γλίτωσαν τη ζωή τους.
Μετά βίας.
Οι άνθρωποι που ζούσαν στο διπλανό σπίτι ανακαλύφθηκαν το επόμενο πρωί, ένα ζευγάρι με το τρίχρονο κοριτσάκι του στη μέση, αγκαλιασμένοι.
Και οι δυσοίωνες ειδήσεις συνέχιζαν να φθάνουν.
Μία φίλη και ο σύζυγός της, των οποίων το σπίτι κάηκε, αγνοούνται.
Ένας ξάδελφος, του οποίου το σπίτι βρίσκεται σε ένα βράχο δίπλα στη θάλασσα, έπρεπε να πηδήξει από τα 70 μέτρα στη θάλασσα, όπου τελικά τον έσωσαν ψαράδες.
Όμως στο ίδιο σημείο 26 άνθρωποι δεν κατόρθωσαν να γλιτώσουν.
Τη στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο, οι νεκροί επισήμως τοποθετούνται στους 81, ενώ ο αριθμός των αγνοουμένων είναι απροσδιόριστος.
Γιατί συνέβη αυτό;
Μετά από ένα «ξηρό» χειμώνα υπήρχαν μεγάλες ποσότητες ξερών δέντρων και θάμνων, ενώ η θερμοκρασία εκείνη την ημέρα έφθασε τους 39 βαθμούς Κελσίου, με τον άνεμο να «τρέχει» με 130 χλμ την ώρα.
Όλα τα παραπάνω ενίσχυσαν την πυρκαγιά.
Αλλά σε αυτή τη μαύρη Δευτέρα, ο καιρός «συνεργάστηκε» με τις χρόνιες αποτυχίες του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας να μην μπορούν να αποτρέψουν τη μετατροπή μίας πυρκαγιάς σε πύρινη κόλαση.
Το μεταπολεμικό οικονομικό μοντέλο της Ελλάδας βασίστηκε σε αναρχική, απρογραμμάτιστη ανάπτυξη ακινήτων οπουδήποτε και παντού (συμπεριλαμβανομένων των χαράδρων και των δασών).
Αυτό μας άφησε, όπως και κάθε αναπτυσσόμενη χώρα, ευάλωτους στις θανατηφόρες δασικές πυρκαγιές το καλοκαίρι και τις πλημμύρες τον χειμώνα (μόλις τον περασμένο χειμώνα, 20 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε σπίτια που κτίστηκαν στην κοίτη ενός αρχαίου ποταμού).
Αυτή η συλλογική αποτυχία, φυσικά, υποβοηθείται και ενθαρρύνεται από την αδιάλειπτη έλλειψη ετοιμότητας του ελληνικού κράτους: την αποτυχία του να καθαρίσει τα πεδία και τα δάση κατά τη διάρκεια του χειμώνα και την άνοιξη, για παράδειγμα, ή να δημιουργήσει και να διατηρήσει διαδρομές έκτακτης ανάγκης για τους κατοίκους.
Στη συνέχεια, υπάρχουν τα συνήθη εγκλήματα της ολιγαρχίας, όπως ο παράνομος περίβολος των ακτών γύρω από τις παραθαλάσσιες βίλες με σκοπό την ιδιωτικοποίηση της παραλίας.
Αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι πολλοί πέθαναν ή τραυματίστηκαν σοβαρά αγωνιζόμενοι κατά του συρματοπλέγματος που είχαν βάλει οι πλούσιοι μεταξύ τους και της θάλασσας.
Και, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, υπάρχει και η συλλογική ενοχή της ανθρωπότητας.
Αυτή η καταστροφή δεν καταδεικνύει τίποτα άλλο αλλά τον τρόπο με τον οποίο η ταχεία αλλαγή του κλίματος στρεβλώνει τα φυσικά φαινόμενα που τιμωρούν τις ανθρώπινες αδυναμίες μας.
Όπως συμβαίνει συχνά όταν πυρκαγιές δασών καταστρέφουν την Ελλάδα, η κυβέρνηση υπαινίσσεται εμπρησμό.
Παρόλο που δεν μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα, δεν είμαι πεπεισμένος γι’ αυτό.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις κατά παράδοση βρήκαν ότι είναι πρόσφορο να κατηγορούν κερδοσκόπους, εμπρηστές, τρομοκράτες, ακόμη και ξένους πράκτορες.
Όταν τέτοιες απόψεις κυριαρχούν στις ειδήσεις, οι υπάλληλοι αποφεύγουν να παραδεχτούν την έλλειψη ετοιμότητας και την αποτυχία τους να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν τους νόμους και τους κανονισμούς ασφαλείας.
Ποιο ρόλο διαδραμάτισαν η λιτότητα και η συνεχιζόμενη Μεγάλη Ύφεση της Ελλάδας στην αναποτελεσματικότητα της αντίδρασης;
Τα πυροσβεστικά τμήματα, οι οργανισμοί προστασίας των πολιτών, οι υπηρεσίες ασθενοφόρων και τα νοσοκομεία είναι εξαιρετικά περιορισμένα.
Ενώ οι πυρκαγιές δεν θα είχαν σταματήσει εάν είχαμε τρεις φορές τον αριθμό των πυροσβεστικών οχημάτων και αεροπλάνων, μια χώρα που υποφέρει από μια δεκαετή μείωση των δημόσιων υπηρεσιών της, των κοινοτήτων της και του ηθικού της δεν μπορεί να αναμένεται να προετοιμαστεί καλά για μια καταστροφή που επιδεινώθηκε από την αλλαγή του κλίματος.
Οι δημοσιογράφοι με ρωτούν εάν βοηθά η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η πραγματικότητα είναι ότι είχαμε καταστροφικές πυρκαγιές πριν και μετά την ένταξή μας στην ΕΕ και επί δραχμής και επί ευρώ.
Η ΕΕ δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην προσπάθειά μας να πολεμήσουμε τις φλόγες, ένα καθήκον που δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά της και δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο για τις πυρκαγιές ή για 70 χρόνια κακομεταχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.
Είναι όμως αναμφισβήτητο ότι την τελευταία δεκαετία η Τρόικα των επίσημων πιστωτών της Ελλάδας - η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - στέρησαν ενεργά το ελληνικό κράτος από τους πόρους και τις δυνατότητες που χρειάζεται σε τέτοιες καταστάσεις.
Άραγε δεν είναι αυτή η στιγμή (όπως υποστηρίζουν οι δημοσιογράφοι) η Αθήνα να επαναστατήσει και να απαιτήσει το τέλος της λιτότητας και των περικοπών δαπανών που είναι επιζήμιες για την επιβίωση της Ελλάδας;
Φυσικά!
Κάθε στιγμή είναι μια καλή στιγμή για να αντιμετωπιστεί η Τρόικα χωρίς να σημειώνεται η λιτότητα και οι μισάνθρωπες πολιτικές που έχει επιβάλλει και που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε μία μόνιμη ανθρωπιστική κρίση.
Κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας, χάσαμε πολύ περισσότερους ανθρώπους στην τραγωδία που προκάλεσε η εγκατάσταση της ΕΕ, παρά σε οποιαδήποτε πλημμύρα ή δασική πυρκαγιά.
Περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι έχουν αυτοκτονήσει από το 2011, ενώ ένας στους δέκα Έλληνες εργάσιμης ηλικίας έχουν μεταναστεύσει εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης που επέβαλε η ΕΕ στην Ελλάδα.
Περιμένω να χυθούν κροκοδείλια στις Βρυξέλλες για τα θύματα πυρκαγιάς μας και παρόμοια υποκριτική στάση από την ελληνική κυβέρνηση.
Αλλά δεν περιμένω να ανατραπεί η οργανωμένη μισανθρωπία που πλήττει την Ελλάδα απλώς και μόνο επειδή πέθανε σχεδόν 100 σε μια μέρα.
Εάν δεν οργανωθούν οι προοδευτικοί πολίτες σε όλη την Ευρώπη, δεν θα αλλάξει τίποτα, αλλά θα συνεχίζουν να ενισχύονται ακραίες πολιτικές δυνάμεις όπως η Χρυσή Αυγή της Ελλάδας, η Lega της Ιταλίας, η Χριστιανική Κοινωνική Ένωση της Γερμανίας και η Εναλλακτική για τη Γερμανία, η αυστριακή κυβέρνηση του Sebastian Kurz και η μη φιλελεύθερη ένωση που κυβερνούν Πολωνία και Ουγγαρία.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι δασικές πυρκαγιές της Ελλάδας αποτελούν μια τραγική υπενθύμιση της συλλογικής μας ευθύνης ως Ευρωπαίων».
www.bankingnews.gr
Σε αυτό υποστηρίζει ότι τα προβλήματα της άναρχης δόμησης, της μη ορθής οργάνωσης της κρατικής μηχανής, αλλά και η κατάπτωση του ηθικού των Ελλήνων από τη λιτότητα μπορούν να αποτελέσουν «απαντήσεις» γιατί στην Ανατολική Αττική έχασαν τις ζωές τους τόσοι άνθρωποι, κάτι το οποίο θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί.
Δεν διστάζει πάντως να υποστηρίξει ότι οι νεκροί από τη λιτότητα είναι πολύ περισσότεροι, από το 2011 έως και σήμερα, αλλά και το πλήγμα που έχουν δεχθεί χιλιάδες Έλληνες που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Στο άρθρο του ο κ. Βαρουφάκης αναφέρει ότι «μια βιβλική καταστροφή έπληξε την Αττική την περασμένη Δευτέρα (σ.σ.: στις 23/7).
Είδα το πρώτο του σημάδι αργά το πρωί στο αεροδρόμιο της Αθήνας, όπου συνόδεψα την κόρη μου η οποία επέστρεφε στην Αυστραλία.
Μία ισχυρή οσμή καμένου ξύλου με έκανε να κοιτάξω στον ουρανό, όπου επικρατούσε ένας λευκός-κίτρινος ήλιος, με το περιβάλλον να είναι το ίδιο όπως όταν υπάρχει έκλειψη, ενώ τον ουρανό σκέπαζε ένας παχύς καπνός.
Από νωρίς το βράδυ ξεκίνησαν οι ειδήσεις.
Πολλά σπίτια φίλων μας και συγγενών μας στην Ανατολική Αττική καταστράφηκαν. Οι πυρκαγιές είχαν γιγαντωθεί και εξαπλωθεί προς την ακτογραμμή, κόβοντας τον οικισμό Μάτι και την πόλη της Ραφήνας από την Αθήνα και αναγκάζοντας τους κατοίκους να φεύγουν προς τη θάλασσα.
Πρώτα πληροφορήθηκα για τα θύματα, όταν ειπώθηκε για τη δεινή κατάσταση των ακτιβιστών που ανήκουν στο πολιτικό μας κίνημα, DiEM25.
Οι φλόγες κατέστρεψαν το σπίτι τους στο Μάτι, μαζί με κάθε άλλο σπίτι στο δρόμο τους. αλλά τουλάχιστον γλίτωσαν τη ζωή τους.
Μετά βίας.
Οι άνθρωποι που ζούσαν στο διπλανό σπίτι ανακαλύφθηκαν το επόμενο πρωί, ένα ζευγάρι με το τρίχρονο κοριτσάκι του στη μέση, αγκαλιασμένοι.
Και οι δυσοίωνες ειδήσεις συνέχιζαν να φθάνουν.
Μία φίλη και ο σύζυγός της, των οποίων το σπίτι κάηκε, αγνοούνται.
Ένας ξάδελφος, του οποίου το σπίτι βρίσκεται σε ένα βράχο δίπλα στη θάλασσα, έπρεπε να πηδήξει από τα 70 μέτρα στη θάλασσα, όπου τελικά τον έσωσαν ψαράδες.
Όμως στο ίδιο σημείο 26 άνθρωποι δεν κατόρθωσαν να γλιτώσουν.
Τη στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο, οι νεκροί επισήμως τοποθετούνται στους 81, ενώ ο αριθμός των αγνοουμένων είναι απροσδιόριστος.
Γιατί συνέβη αυτό;
Μετά από ένα «ξηρό» χειμώνα υπήρχαν μεγάλες ποσότητες ξερών δέντρων και θάμνων, ενώ η θερμοκρασία εκείνη την ημέρα έφθασε τους 39 βαθμούς Κελσίου, με τον άνεμο να «τρέχει» με 130 χλμ την ώρα.
Όλα τα παραπάνω ενίσχυσαν την πυρκαγιά.
Αλλά σε αυτή τη μαύρη Δευτέρα, ο καιρός «συνεργάστηκε» με τις χρόνιες αποτυχίες του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας να μην μπορούν να αποτρέψουν τη μετατροπή μίας πυρκαγιάς σε πύρινη κόλαση.
Το μεταπολεμικό οικονομικό μοντέλο της Ελλάδας βασίστηκε σε αναρχική, απρογραμμάτιστη ανάπτυξη ακινήτων οπουδήποτε και παντού (συμπεριλαμβανομένων των χαράδρων και των δασών).
Αυτό μας άφησε, όπως και κάθε αναπτυσσόμενη χώρα, ευάλωτους στις θανατηφόρες δασικές πυρκαγιές το καλοκαίρι και τις πλημμύρες τον χειμώνα (μόλις τον περασμένο χειμώνα, 20 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε σπίτια που κτίστηκαν στην κοίτη ενός αρχαίου ποταμού).
Αυτή η συλλογική αποτυχία, φυσικά, υποβοηθείται και ενθαρρύνεται από την αδιάλειπτη έλλειψη ετοιμότητας του ελληνικού κράτους: την αποτυχία του να καθαρίσει τα πεδία και τα δάση κατά τη διάρκεια του χειμώνα και την άνοιξη, για παράδειγμα, ή να δημιουργήσει και να διατηρήσει διαδρομές έκτακτης ανάγκης για τους κατοίκους.
Στη συνέχεια, υπάρχουν τα συνήθη εγκλήματα της ολιγαρχίας, όπως ο παράνομος περίβολος των ακτών γύρω από τις παραθαλάσσιες βίλες με σκοπό την ιδιωτικοποίηση της παραλίας.
Αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι πολλοί πέθαναν ή τραυματίστηκαν σοβαρά αγωνιζόμενοι κατά του συρματοπλέγματος που είχαν βάλει οι πλούσιοι μεταξύ τους και της θάλασσας.
Και, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, υπάρχει και η συλλογική ενοχή της ανθρωπότητας.
Αυτή η καταστροφή δεν καταδεικνύει τίποτα άλλο αλλά τον τρόπο με τον οποίο η ταχεία αλλαγή του κλίματος στρεβλώνει τα φυσικά φαινόμενα που τιμωρούν τις ανθρώπινες αδυναμίες μας.
Όπως συμβαίνει συχνά όταν πυρκαγιές δασών καταστρέφουν την Ελλάδα, η κυβέρνηση υπαινίσσεται εμπρησμό.
Παρόλο που δεν μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα, δεν είμαι πεπεισμένος γι’ αυτό.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις κατά παράδοση βρήκαν ότι είναι πρόσφορο να κατηγορούν κερδοσκόπους, εμπρηστές, τρομοκράτες, ακόμη και ξένους πράκτορες.
Όταν τέτοιες απόψεις κυριαρχούν στις ειδήσεις, οι υπάλληλοι αποφεύγουν να παραδεχτούν την έλλειψη ετοιμότητας και την αποτυχία τους να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν τους νόμους και τους κανονισμούς ασφαλείας.
Ποιο ρόλο διαδραμάτισαν η λιτότητα και η συνεχιζόμενη Μεγάλη Ύφεση της Ελλάδας στην αναποτελεσματικότητα της αντίδρασης;
Τα πυροσβεστικά τμήματα, οι οργανισμοί προστασίας των πολιτών, οι υπηρεσίες ασθενοφόρων και τα νοσοκομεία είναι εξαιρετικά περιορισμένα.
Ενώ οι πυρκαγιές δεν θα είχαν σταματήσει εάν είχαμε τρεις φορές τον αριθμό των πυροσβεστικών οχημάτων και αεροπλάνων, μια χώρα που υποφέρει από μια δεκαετή μείωση των δημόσιων υπηρεσιών της, των κοινοτήτων της και του ηθικού της δεν μπορεί να αναμένεται να προετοιμαστεί καλά για μια καταστροφή που επιδεινώθηκε από την αλλαγή του κλίματος.
Οι δημοσιογράφοι με ρωτούν εάν βοηθά η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η πραγματικότητα είναι ότι είχαμε καταστροφικές πυρκαγιές πριν και μετά την ένταξή μας στην ΕΕ και επί δραχμής και επί ευρώ.
Η ΕΕ δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην προσπάθειά μας να πολεμήσουμε τις φλόγες, ένα καθήκον που δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά της και δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο για τις πυρκαγιές ή για 70 χρόνια κακομεταχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.
Είναι όμως αναμφισβήτητο ότι την τελευταία δεκαετία η Τρόικα των επίσημων πιστωτών της Ελλάδας - η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - στέρησαν ενεργά το ελληνικό κράτος από τους πόρους και τις δυνατότητες που χρειάζεται σε τέτοιες καταστάσεις.
Άραγε δεν είναι αυτή η στιγμή (όπως υποστηρίζουν οι δημοσιογράφοι) η Αθήνα να επαναστατήσει και να απαιτήσει το τέλος της λιτότητας και των περικοπών δαπανών που είναι επιζήμιες για την επιβίωση της Ελλάδας;
Φυσικά!
Κάθε στιγμή είναι μια καλή στιγμή για να αντιμετωπιστεί η Τρόικα χωρίς να σημειώνεται η λιτότητα και οι μισάνθρωπες πολιτικές που έχει επιβάλλει και που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε μία μόνιμη ανθρωπιστική κρίση.
Κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας, χάσαμε πολύ περισσότερους ανθρώπους στην τραγωδία που προκάλεσε η εγκατάσταση της ΕΕ, παρά σε οποιαδήποτε πλημμύρα ή δασική πυρκαγιά.
Περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι έχουν αυτοκτονήσει από το 2011, ενώ ένας στους δέκα Έλληνες εργάσιμης ηλικίας έχουν μεταναστεύσει εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης που επέβαλε η ΕΕ στην Ελλάδα.
Περιμένω να χυθούν κροκοδείλια στις Βρυξέλλες για τα θύματα πυρκαγιάς μας και παρόμοια υποκριτική στάση από την ελληνική κυβέρνηση.
Αλλά δεν περιμένω να ανατραπεί η οργανωμένη μισανθρωπία που πλήττει την Ελλάδα απλώς και μόνο επειδή πέθανε σχεδόν 100 σε μια μέρα.
Εάν δεν οργανωθούν οι προοδευτικοί πολίτες σε όλη την Ευρώπη, δεν θα αλλάξει τίποτα, αλλά θα συνεχίζουν να ενισχύονται ακραίες πολιτικές δυνάμεις όπως η Χρυσή Αυγή της Ελλάδας, η Lega της Ιταλίας, η Χριστιανική Κοινωνική Ένωση της Γερμανίας και η Εναλλακτική για τη Γερμανία, η αυστριακή κυβέρνηση του Sebastian Kurz και η μη φιλελεύθερη ένωση που κυβερνούν Πολωνία και Ουγγαρία.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι δασικές πυρκαγιές της Ελλάδας αποτελούν μια τραγική υπενθύμιση της συλλογικής μας ευθύνης ως Ευρωπαίων».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών