"O δικαστής έχει κάποιους περιορισμούς ως εκ του λειτουργήματός του", ανέφερε η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου
Σε θέματα δεοντολογίας των δικαστών που αφορούν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στις σχέσεις τους με την κοινωνία, έκανε αναφορά η πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, συνοψίζοντας τα συμπεράσματα του διήμερου συνεδρίου «Δικαιοσύνη και Κοινωνία» που ολοκληρώνεται σήμερα (30/11) στη Θεσσαλονίκη.
Σύμφωνα με τη κ. Σακελλαροπούλου «στο συνέδριο τέθηκε το ζήτημα της σχέσης του δικαστή με την κοινωνία γιατί είναι πάρα πολύ κρίσιμο να έχουμε έγκαιρη και αποτελεσματική δικαστική προστασία, να είναι πειστική η δικαιολογία των δικαστικών αποφάσεων και να εμπεδώνεται μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ δικαιοσύνης και κοινωνίας.
Αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε με το να είναι προσβάσιμη η νομολογία με τις βάσεις δεδομένων, να είναι πιο εύκολο δηλαδή ο πολίτης να προσεγγίζει τη νομολογία και να διαβάζει αποφάσεις, να γίνονται επισκέψεις στα δικαστήρια προκειμένου να ενημερώνεται για τον τρόπο που λειτουργούν και φυσικά, μέσω της ενημέρωσης διά των ΜΜΕ».
Η κ. Σακελλαροπούλου συμπλήρωσε ότι τέθηκε επίσης το θέμα των δικαιωμάτων των δικαστών ως προσωπικοτήτων «γιατί και οι δικαστές ως άτομα, είναι μέλη του κοινωνικού συνόλου».
Η ίδια έθεσε σειρά ερωτημάτων όπως εάν έχει ο δικαστής τις ίδιες ελευθερίες που έχουν όλοι οι πολίτες και τις δεσμεύσεις που απορρέουν από το λειτούργημά του, ξεκαθαρίζοντας ότι πρόκειται για ζητήματα δεοντολογίας.
Όπως ανέφερε, «ο δικαστής έχει κάποιους περιορισμούς ως εκ του λειτουργήματός του, αυτά τα βάζει και ο κώδικας δικαστικών λειτουργών αλλά και τα νεότερα κείμενα, οι κώδικες δεοντολογίας, που είναι ήπιο Δίκαιο, δεν είναι κανονιστικά, δεν έχουν δέσμευση και δεν δημιουργούν άμεση υποχρέωση.
Είναι ακριβώς αυτά που απορρέουν εκ του λειτουργήματος, τα αυτονόητα που θα έλεγε κανείς»
«Το πρώτο είναι η υποχρέωση αυτοδέσμευσης του δικαστικού λειτουργού και το δεύτερο αφορά τη δυνατότητά του να έχει social media», συμπλήρωσε και πρόσθεσε ότι «ένας πολίτης μπορεί να γράψει κάπου ένα άρθρο, ο δικαστής όμως όταν γράφει, ακριβώς επειδή έχει το επώνυμο και την ιδιότητα του δικαστικού λειτουργού, έχει κάποιο αυτοπεριορισμό, άρα οι ελευθερίες που σαφώς τις έχει ως πολίτης είναι υπό το πρίσμα της ιδιότητάς του και από κει απορρέει ένα ηθικού τύπου πλαίσιο δεσμεύσεων που μπαίνει σε κώδικες δεοντολογίας».
Για τη δυνατότητα του δικαστή να είναι σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η κ. Σακελλαροπούλου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «δεν μπορείς εκεί να γράφεις και να σχολιάζεις γιατί το facebook λειτουργεί ως ανοιχτό καφενείο κατά κάποιο τρόπο» και «έχει καταγραφεί σε κώδικες δεοντολογίας ότι οι σχέσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν έχουν την ίδια ένταση και στενότητα αλλά, παρόλα αυτά, γεννήθηκε θέμα σε άλλη χώρα, με έναν δικαστή που ήταν φίλος με διάδικο κατά πόσο είχε κώλυμα να δικάσει».
«Υπάρχουν περιορισμοί τελικά, τα δικαιώματα βεβαίως μπορεί να τα ασκεί αλλά τα έχει νομίζω υπό συγκεκριμένο πρίσμα, με αυτή την ανάγκη αυτοπεριορισμού και που κάθε φορά καλούμαστε να την προσδιορίσουμε ανάλογα με το θέμα», κατέληξε η κ. Σακελλαροπούλου.
Σύμφωνα με τη κ. Σακελλαροπούλου «στο συνέδριο τέθηκε το ζήτημα της σχέσης του δικαστή με την κοινωνία γιατί είναι πάρα πολύ κρίσιμο να έχουμε έγκαιρη και αποτελεσματική δικαστική προστασία, να είναι πειστική η δικαιολογία των δικαστικών αποφάσεων και να εμπεδώνεται μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ δικαιοσύνης και κοινωνίας.
Αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε με το να είναι προσβάσιμη η νομολογία με τις βάσεις δεδομένων, να είναι πιο εύκολο δηλαδή ο πολίτης να προσεγγίζει τη νομολογία και να διαβάζει αποφάσεις, να γίνονται επισκέψεις στα δικαστήρια προκειμένου να ενημερώνεται για τον τρόπο που λειτουργούν και φυσικά, μέσω της ενημέρωσης διά των ΜΜΕ».
Η κ. Σακελλαροπούλου συμπλήρωσε ότι τέθηκε επίσης το θέμα των δικαιωμάτων των δικαστών ως προσωπικοτήτων «γιατί και οι δικαστές ως άτομα, είναι μέλη του κοινωνικού συνόλου».
Η ίδια έθεσε σειρά ερωτημάτων όπως εάν έχει ο δικαστής τις ίδιες ελευθερίες που έχουν όλοι οι πολίτες και τις δεσμεύσεις που απορρέουν από το λειτούργημά του, ξεκαθαρίζοντας ότι πρόκειται για ζητήματα δεοντολογίας.
Όπως ανέφερε, «ο δικαστής έχει κάποιους περιορισμούς ως εκ του λειτουργήματός του, αυτά τα βάζει και ο κώδικας δικαστικών λειτουργών αλλά και τα νεότερα κείμενα, οι κώδικες δεοντολογίας, που είναι ήπιο Δίκαιο, δεν είναι κανονιστικά, δεν έχουν δέσμευση και δεν δημιουργούν άμεση υποχρέωση.
Είναι ακριβώς αυτά που απορρέουν εκ του λειτουργήματος, τα αυτονόητα που θα έλεγε κανείς»
«Το πρώτο είναι η υποχρέωση αυτοδέσμευσης του δικαστικού λειτουργού και το δεύτερο αφορά τη δυνατότητά του να έχει social media», συμπλήρωσε και πρόσθεσε ότι «ένας πολίτης μπορεί να γράψει κάπου ένα άρθρο, ο δικαστής όμως όταν γράφει, ακριβώς επειδή έχει το επώνυμο και την ιδιότητα του δικαστικού λειτουργού, έχει κάποιο αυτοπεριορισμό, άρα οι ελευθερίες που σαφώς τις έχει ως πολίτης είναι υπό το πρίσμα της ιδιότητάς του και από κει απορρέει ένα ηθικού τύπου πλαίσιο δεσμεύσεων που μπαίνει σε κώδικες δεοντολογίας».
Για τη δυνατότητα του δικαστή να είναι σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η κ. Σακελλαροπούλου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «δεν μπορείς εκεί να γράφεις και να σχολιάζεις γιατί το facebook λειτουργεί ως ανοιχτό καφενείο κατά κάποιο τρόπο» και «έχει καταγραφεί σε κώδικες δεοντολογίας ότι οι σχέσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν έχουν την ίδια ένταση και στενότητα αλλά, παρόλα αυτά, γεννήθηκε θέμα σε άλλη χώρα, με έναν δικαστή που ήταν φίλος με διάδικο κατά πόσο είχε κώλυμα να δικάσει».
«Υπάρχουν περιορισμοί τελικά, τα δικαιώματα βεβαίως μπορεί να τα ασκεί αλλά τα έχει νομίζω υπό συγκεκριμένο πρίσμα, με αυτή την ανάγκη αυτοπεριορισμού και που κάθε φορά καλούμαστε να την προσδιορίσουμε ανάλογα με το θέμα», κατέληξε η κ. Σακελλαροπούλου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών