11 Ιουλίου 1982: Απίστευτη σύμπτωση ή πεπρωμένο; Λίγες ώρες έμειναν για να διαπιστώσουμε αν η 11η Ιουλίου θα αποτελέσει την ημερομηνία ορόσημο για την ποδοσφαιρική Ιταλία, αφού πέρα από τη συμμετοχή της στον μεγάλο τελικό του EURO 2020, την ίδια ημερομηνία έχει να καταγράψει και την κατάκτηση του τρίτου Παγκοσμίου Κυπέλλου της ιστορίας της, το 1982.
Γράφει ο Πανος Δημητριου
«Η εξυπνάδα, το μπρίο, η φαντασία επικράτησε του ποδοσφαίρου του ρεαλισμού, της πειθαρχίας, των ρομπότ»… αυτές ήταν οι συγκλονιστικές φράσεις που χρησιμοποίησε ο «μεγάλος» Γιάννης Διακογιάννης στη μετάδοση του, για να περιγράψει τον θρίαμβο της Ιταλίας απέναντι στη Γερμανία, στον τελικό του Μουντιάλ 82. Και στο πρόσωπο του Μάρκο Ταρντέλι πανηγυρίζοντας το 2-0 έβγαινε η χαρά ενός μικρού παιδιού, που μόλις έχει σκοράρει παίζοντας με τους φίλους του στην αυλή του σχολείου!
Η Ιταλία που παρατάχθηκε στο Σαντιάγο Μπερναμπέου της Μαδρίτης εκείνη τη μέρα ήταν η ομάδα του Πάολο Ρόσι που έκανε την εμφάνιση της στο στάδιο "Σαρριά" της Βαρκελώνης και σκόρπισε με τις εντυπωσιακές εμφανίσεις της, τόσο την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Αργεντινή, αλλά και το φαβορί της διοργάνωσης, Βραζιλία.
Απέναντι της, η ομάδα της Γερμανίας, που είχε βρεθεί κι εκείνη στον τελικό, με αρκετή δόση τύχης (απέναντι στη Γαλλία) αλλά και σκανδάλου με το "ύποπτο" 1-0 επί της Αυστρίας (πετώντας έξω, την εκπληκτική Αλγερία). Τα γεγονότα όμως αυτά, καθώς και το εγκληματικό χτύπημα του Σουμάχερ στον Γάλλο Μπατιστόν, είχαν πληγώσει την εικόνα της "νάσιοναλ μάνσαφτ".
Το εναρκτήριο λάκτισμα του Βραζιλιάνου διαιτητή Κοέλιο, θα έβρισκε τους δυο αντιπάλους να προσπαθούν συντηρητικά, να απειλήσουν την αντίπαλη εστία. Εξαίρεση στον κανόνα αυτό θα αποτελούσε ένα πέναλτι με τον Κόντι να ανατρέπεται τον Μπρίγκελ.
Τεράστια η ευκαιρία αλλά ο σπεσιαλίστας στα πέναλτι, Αντόνιο Καμπρίνι θα έστελνε την μπάλα άουτ, σε μια από τις χειρότερες εκτελέσεις της καριέρας του.
Στην επανάληψη, η ομάδα που θα έδειχνε ότι ήταν αποφασισμένη να πολεμήσει με κάθε τρόπο θα ήταν η Ιταλία.
Η απουσία του φινετσάτου Αντονιόνι, λόγω τραυματισμού μπορεί να αποδυνάμωνε τους «ατζούρι» στο οργανωτικό κομμάτι, όμως οι υπόλοιποι μέσοι της Ιταλίας (Ταρντέλι, Οριάλι) είχαν δέσει εξαιρετικά τις γραμμές, γεγονός που αποδείχτηκε στη συνέχεια του τελικού. Μια ξαφνική σέντρα του Τζεντίλε στην περιοχή των Γερμανών θα έφερνε, ποιον άλλο, τον Πάολο Ρόσσι απέναντι από τον Σουμάχερ, που με κεφαλιά θα έστελνε την μπάλα στα δίχτυα για το 1-0 ,στο 57’. 
Αυτό το τέρμα, θα του έδινε και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του Μουντιάλ με 6 γκολ.
Το σχέδιο αιφνιδιασμού των Ιταλών είχε πετύχει. Λίγα λεπτά μετά, στο 69’ μια γρήγορη εναλλαγή της μπάλας μεταξύ των Κόντι, Αλτομπέλι, Οριάλι, Σιρέαθα έχει τελικό αποδέκτη τον Μάρκο Ταρντέλι, που με δυνατό, αριστερό σουτ, θα στείλει την μπάλα στην αριστερή γωνία της εστίας του Γερμανού τερματοφύλακα για το 2-0.
Η ιταλική μηχανή δούλευε πλέον στο μάξιμουμ των στροφών της. Στο 81ο ο θρίαμβος θα ολοκληρωνόταν με ένα τρίτο τέρμα. Ο ξεχασμένος από τους αμυντικούς, Μπρούνο Κόντι θα προχωρήσει και θα πασάρει την κατάλληλη στιγμή στον Αλτομπέλλι που θα αποφύγει τον Σουμάχερ και θα στείλει την μπάλα στα δίχτυα για το 3-0.
Στις κερκίδες των επισήμων, ο πρόεδρος της Ιταλίας και φανατικός οπαδός Σάντρο Περτίνι, έπλεε σε πελάγη ευτυχίας ενώ δίπλα του ο Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Σμίτ αναζητούσε παρηγοριά, μη μπορώντας να πιστέψει το εύρος της ήττας! 
Απογοητευμένοι οι τελευταίοι, το μόνο που θα κατάφερναν ήταν να μειώσουν το σκορ σε 3-1 με σουτ του Μπράιτνερ.
Το τέλος της αναμέτρησης θα έβρισκε τον Ντίνο Τζοφ στην ηλικία των 40 ετών, να σηκώνει το Παγκόσμιο Κύπελλο στον ουρανό της Μαδρίτης με τους Ιταλούς φιλάθλους να παραληρούν.
Μία ομάδα που όλοι τη θεωρούσαν ανίκανη να πρωταγωνιστήσει, είχε καταφέρει κάτι ανεπανάληπτο. Συνδυάζοντας την άψογη τακτική με απαράμιλλή αγωνιστικότητα, το συγκρότημα του Μπέαρτζοτ είχε φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Άραγε θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο της επιτυχίας και η Ιταλία του Μαντσίνι;
Σχόλια αναγνωστών