Μετά την παύση ισχύος από την 1.3.2019 των ειδικότερων διατάξεων που ρύθμιζαν την προστασία της κύριας κατοικίας των οφειλετών, απέμειναν μόνο οι γενικές διατάξεις του νόμου Κατσέλη (Ν.3869/2010) σχετικά με τη ρύθμιση των χρεών τους και την ρευστοποίηση της περιουσίας τους. Έτσι, οι οφειλέτες δίσταζαν να προσφύγουν στο νόμο Κατσέλη για την προστασία της κύριας κατοικίας τους. Πολλοί οφειλέτες μάλιστα που τόλμησαν να καταθέσουν αίτηση του Ν. 3869/2010 μετά την 1.3.2019 βρέθηκαν στην δυσάρεστη θέση να διαπιστώσουν ότι τα μεν χρέη τους ρυθμίστηκαν αλλά ταυτόχρονα δια των σχετικών αποφάσεων και προκειμένου να εξοφληθούν οι οφειλές τους διατάχθηκε η εκποίηση της κύριας κατοικίας τους με τον παράλληλο ορισμό εκκαθαριστή.
Δανειολήπτες αυτών των περιπτώσεων προσέρχονται στα γραφεία μας αναζητώντας λύση ώστε η ρύθμιση των οφειλών τους να μπορέσει να συνοδευτεί από την προστασία της κύριας κατοικίας τους. Διαμορφωθείσα νομολογία (αποφάσεις του Ειρηνοδικείου Αθηνών με αριθ. 227/2021 και του Ειρηνοδικείου Πατρών με αριθ. 26/2021 και 965/2020 δέχονται ότι η προστασία της κύριας κατοικίας εξακολουθεί να ισχύει με βάση τις γενικές διατάξεις του νόμου Κατσέλη. Πιο συγκεκριμένα, το άρθρο 9 παρ. 1 προβλέπει ότι η ρευστοποίηση της ακίνητης περιουσίας διατάσσεται μόνο εφόσον είναι απαραίτητη για την ικανοποίηση των πιστωτών. Αν επομένως οι πιστωτές λάβουν, μέσω ενός βιώσιμου προγράμματος αποπληρωμής, τα ίδια ποσά που θα λάμβαναν από μια ενδεχόμενη ρευστοποίηση, τότε δεν είναι αναγκαίος ο πλειστηριασμός ή η αναγκαστική πώληση της κύριας κατοικίας. Για την ερμηνεία των σχετικών διατάξεων, τα δικαστήρια έλαβαν υπόψη τη συνταγματική διάταξη για την προστασία της απόκτησης και διατήρησης κατοικίας καθώς και τα αντίστοιχα άρθρα διεθνών συμβάσεων για την προστασία της στέγης. Η άποψη εξάλλου αυτή έχει υποστηριχθεί και θεμελιωθεί στη νομική επιστήμη με βάση τις αρχές και τις διατάξεις του Συντάγματος, του ν. 3869/2020 και του Αστικού Κώδικα (αρχή της καλής πίστης).
Ως εκ των ανωτέρω συμπεραίνουμε ότι καθίσταται δυνατή η άσκηση επιτυχούς έκβασης έφεσης κατά αυτού του είδους των αποφάσεων με έμφαση ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου της διαμορφωθείσας ως ανωτέρω νομολογίας.
Τονίζουμε παράλληλα το πολύ κρίσιμο ζήτημα της προθεσμίας για την άσκηση της έφεσης η οποία σε περίπτωση έκδοσης απόφασης του Ν. 3869/2010 από το αρμόδιο Ειρηνοδικείο κατόπιν επαναπροσδιορισμού της υπόθεσης δυνάμει του Ν. 4745/2020 είναι μόλις έξι μήνες από την δημοσίευση της αποφάσεως.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών