Πρόκειται για μια από τις μεθόδους με την οποία καμιά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ασχολήθηκε μέχρι τώρα σοβαρά
«Μπλόκο» στη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή που διαπράττεται μέσω των περιβόητων «τριγωνικών συναλλαγών», έναν από τους πιο «γνωστούς», πλέον, δρόμους που ακολουθούν οι φοροφυγάδες τα τελευταία χρόνια, θα επιχειρήσει η κυβέρνηση.
Στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων που ενέταξε στο «πακέτο» που πρόκειται να συζητήσει με τους «θεσμούς» τις αμέσως επόμενες ημέρες, είναι και η κατάθεση τροπολογίας, προκειμένου να ελεγχθούν οι «τριγωνικές συναλλαγές» που έχουν ως στόχο τη φοροαποφυγή.
Πρόκειται για μια από τις μεθόδους που ακολουθούν τα τελευταία χρόνια οι επιτήδειοι και με τις οποίες καμιά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ασχολήθηκε μέχρι τώρα σοβαρά.
Οι «τριγωνικές συναλλαγές» ή τριγωνικές τιμολογήσεις- σύμφωνα με τους ειδικούς- γίνονται με τη χρήση θυγατρικών και υπεράκτιων εταιριών, για πολλούς και διαφόρους λόγους με κυριότερο την φοροαποφυγή.
Υπάρχουν και άλλοι λόγοι όπως: η διασφάλιση ρευστότητας μέσω τραπεζικού δανεισμού, η εξαγωγή των αντληθέντων δανειακών κεφαλαίων σε offshore του εξωτερικού και η αγορά ακινήτων σε αυξημένα τιμήματα μέσω διπλών μεταβιβάσεων.
Στη διαδικασία λαμβάνουν μέρος τρία εμπλεκόμενα μέρη.
Η εταιρία (Α), η οποία είναι ο προμηθευτής εμπορευμάτων, πρώτων υλών ή και υπηρεσιών, η εταιρία (Β), η οποία είναι ο πραγματικός παραλήπτης αυτών και η εταιρία (Γ), συμφερόντων της εταιρίας (Β), η οποία μεσολαβεί ως τυπικός παραλήπτης αυτών (εμπορευμάτων, πρώτων υλών και υπηρεσιών).
Οι εταιρείες Β και Γ είναι συνήθως των ίδιων συμφερόντων.
Δηλαδή ο επιχειρηματίας - ιδιοκτήτης της Α εταιρείας (ή του ομίλου) δημιουργεί μια σειρά μικρών θυγατρικών, δορυφορικών εταιριών, οι οποίες είναι ιδιοκτησίας συγγενικών του προσώπων ή εργαζομένων των επιχειρήσεών του.
Οι τελευταίες εμφανίζονταν να λαμβάνουν υπηρεσίες των εταιριών του ομίλου και στη συνέχεια να παρέχουν υπηρεσίες σε άλλες επιχειρήσεις του ίδιου ομίλου, οι οποίες τιμολογούνται σε ασυνήθιστα υψηλές τιμές ή σπανιότερα αγοράζουν υπερτιμολογημένα προϊόντα από τις εταιρίες του ομίλου.
Όπως εξηγούν γνώστες της «κομπίνας» η φοροαποφυγή γίνεται με τον εξής τρόπο:
Αν υποθέσουμε ότι η εταιρία (Α) ως προμηθευτής, πωλεί εμπόρευμα αξίας 1.000 ευρώ και η εταιρία (Β), δηλαδή ο πραγματικός παραλήπτης του εμπορεύματος μεταπωλεί αυτό το εμπόρευμα στον τελικό πελάτη με τιμή 2.000 ευρώ, τότε η εταιρία (Β) οφείλει φόρο για κέρδος 2.000 -1.000 = 1.000 ευρώ. Με ένα φορολογικό συντελεστή π.χ. 30%, ο φόρος που αναλογεί είναι 300 ευρώ.
Αν, όμως, μεσολαβήσει μία ενδιάμεση εταιρία, στην περίπτωσή μας η (Γ), η οποία αγοράσει το εμπόρευμα από την εταιρία (Α) για 1.000 ευρώ και πουλήσει αυτό το εμπόρευμα στην εταιρία (Β) προς 1.990 ευρώ, τότε αφενός η φορολογική υποχρέωση της εταιρίας (Β) θα αφορά κέρδος 2.000-1.990 = 10 ευρώ , πουλώντας το εμπόρευμα πάλι 2.000 ευρώ, δηλαδή ο φόρος αντί για 300 ευρώ θα πέσει στα 3 ευρώ, αφετέρου ουσιαστικά η φορολογική υποχρέωση της συναλλαγής μεταφέρεται στην εταιρία (Γ) η οποία αγοράζει προς 1.000 ευρώ από την εταιρία (Α), πωλεί προς 1.990 ευρώ στην εταιρία (Β) και συνεπώς φορολογείται για τα 990 ευρώ του κέρδους της.
Το «μυστικό» αφορά τη φορολογική υποχρέωση της εταιρίας (Γ), η οποία κατά κανόνα έχει έδρα σε «φορολογικό παράδεισο», δηλαδή χώρες με ελάχιστο, ακόμα και μηδενικό φορολογικό συντελεστή. Επομένως η εταιρεία (Γ) απαλλάσσεται από τη φορολογία, αφού απολαμβάνει το καθεστώς του «φορολογικού παραδείσου» της συγκεκριμένης χώρας. Δηλαδή, η συνολική φορολογία για τις εταιρείες (Β) και (Γ) είναι σχεδόν μηδενική, ενώ το Ελληνικό κράτος αδυνατεί να εισπράξει φόρους, γιατί όλες οι συναλλαγές γίνονται νομότυπα.
Μάριος Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr
Στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων που ενέταξε στο «πακέτο» που πρόκειται να συζητήσει με τους «θεσμούς» τις αμέσως επόμενες ημέρες, είναι και η κατάθεση τροπολογίας, προκειμένου να ελεγχθούν οι «τριγωνικές συναλλαγές» που έχουν ως στόχο τη φοροαποφυγή.
Πρόκειται για μια από τις μεθόδους που ακολουθούν τα τελευταία χρόνια οι επιτήδειοι και με τις οποίες καμιά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ασχολήθηκε μέχρι τώρα σοβαρά.
Οι «τριγωνικές συναλλαγές» ή τριγωνικές τιμολογήσεις- σύμφωνα με τους ειδικούς- γίνονται με τη χρήση θυγατρικών και υπεράκτιων εταιριών, για πολλούς και διαφόρους λόγους με κυριότερο την φοροαποφυγή.
Υπάρχουν και άλλοι λόγοι όπως: η διασφάλιση ρευστότητας μέσω τραπεζικού δανεισμού, η εξαγωγή των αντληθέντων δανειακών κεφαλαίων σε offshore του εξωτερικού και η αγορά ακινήτων σε αυξημένα τιμήματα μέσω διπλών μεταβιβάσεων.
Στη διαδικασία λαμβάνουν μέρος τρία εμπλεκόμενα μέρη.
Η εταιρία (Α), η οποία είναι ο προμηθευτής εμπορευμάτων, πρώτων υλών ή και υπηρεσιών, η εταιρία (Β), η οποία είναι ο πραγματικός παραλήπτης αυτών και η εταιρία (Γ), συμφερόντων της εταιρίας (Β), η οποία μεσολαβεί ως τυπικός παραλήπτης αυτών (εμπορευμάτων, πρώτων υλών και υπηρεσιών).
Οι εταιρείες Β και Γ είναι συνήθως των ίδιων συμφερόντων.
Δηλαδή ο επιχειρηματίας - ιδιοκτήτης της Α εταιρείας (ή του ομίλου) δημιουργεί μια σειρά μικρών θυγατρικών, δορυφορικών εταιριών, οι οποίες είναι ιδιοκτησίας συγγενικών του προσώπων ή εργαζομένων των επιχειρήσεών του.
Οι τελευταίες εμφανίζονταν να λαμβάνουν υπηρεσίες των εταιριών του ομίλου και στη συνέχεια να παρέχουν υπηρεσίες σε άλλες επιχειρήσεις του ίδιου ομίλου, οι οποίες τιμολογούνται σε ασυνήθιστα υψηλές τιμές ή σπανιότερα αγοράζουν υπερτιμολογημένα προϊόντα από τις εταιρίες του ομίλου.
Όπως εξηγούν γνώστες της «κομπίνας» η φοροαποφυγή γίνεται με τον εξής τρόπο:
Αν υποθέσουμε ότι η εταιρία (Α) ως προμηθευτής, πωλεί εμπόρευμα αξίας 1.000 ευρώ και η εταιρία (Β), δηλαδή ο πραγματικός παραλήπτης του εμπορεύματος μεταπωλεί αυτό το εμπόρευμα στον τελικό πελάτη με τιμή 2.000 ευρώ, τότε η εταιρία (Β) οφείλει φόρο για κέρδος 2.000 -1.000 = 1.000 ευρώ. Με ένα φορολογικό συντελεστή π.χ. 30%, ο φόρος που αναλογεί είναι 300 ευρώ.
Αν, όμως, μεσολαβήσει μία ενδιάμεση εταιρία, στην περίπτωσή μας η (Γ), η οποία αγοράσει το εμπόρευμα από την εταιρία (Α) για 1.000 ευρώ και πουλήσει αυτό το εμπόρευμα στην εταιρία (Β) προς 1.990 ευρώ, τότε αφενός η φορολογική υποχρέωση της εταιρίας (Β) θα αφορά κέρδος 2.000-1.990 = 10 ευρώ , πουλώντας το εμπόρευμα πάλι 2.000 ευρώ, δηλαδή ο φόρος αντί για 300 ευρώ θα πέσει στα 3 ευρώ, αφετέρου ουσιαστικά η φορολογική υποχρέωση της συναλλαγής μεταφέρεται στην εταιρία (Γ) η οποία αγοράζει προς 1.000 ευρώ από την εταιρία (Α), πωλεί προς 1.990 ευρώ στην εταιρία (Β) και συνεπώς φορολογείται για τα 990 ευρώ του κέρδους της.
Το «μυστικό» αφορά τη φορολογική υποχρέωση της εταιρίας (Γ), η οποία κατά κανόνα έχει έδρα σε «φορολογικό παράδεισο», δηλαδή χώρες με ελάχιστο, ακόμα και μηδενικό φορολογικό συντελεστή. Επομένως η εταιρεία (Γ) απαλλάσσεται από τη φορολογία, αφού απολαμβάνει το καθεστώς του «φορολογικού παραδείσου» της συγκεκριμένης χώρας. Δηλαδή, η συνολική φορολογία για τις εταιρείες (Β) και (Γ) είναι σχεδόν μηδενική, ενώ το Ελληνικό κράτος αδυνατεί να εισπράξει φόρους, γιατί όλες οι συναλλαγές γίνονται νομότυπα.
Μάριος Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών