Η απάντηση του Γ. Βαρουφάκη σε επίκαιρη ερώτηση του Νικ. Μαυραγάνη (ΑΝΕΛ) στη Βουλή
«Η αγορά των CDSs δεν βρίσκεται στην Ελλάδα. Δεν μπορεί η ελληνική πολιτεία να απαγορεύσει την αγοραπωλησία CDSs για το οτιδήποτε…
Είναι προφανές ότι απαιτείται παγκόσμια συμφωνία, τουλάχιστον ευρωπαϊκή συμφωνία, που να ρυθμίζει και ουσιαστικά να απαγορεύει τα γυμνά CDSs», τόνισε, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Οικονομικών, ο Γ. Βαρουφάκης, απαντώντας στη Βουλή σε επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, κ. Νικόλαου Μαυραγάνη, σχετικά με την ύπαρξη ή μη κατάλληλου πλαισίου από τις ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές όσον αφορά τις Συμβάσεις Ανταλλαγής Κινδύνου Αθέτησης δίχως την αντίστοιχη κατοχή τίτλων-κρατικών ομολόγων.
Το περιεχόμενο της απάντησης του Γ. Βαρουφάκη
Από όλα τα τοξικά παράγωγα, τα γυμνά ασφάλιστρα κινδύνου, τα naked CDSs, μπορεί να μην είναι τα πιο τοξικά. Υπάρχουν κι άλλα που είναι χειρότερα. Είναι όμως σίγουρα αυτά που καταδεικνύουν το ηθικό κενό που γέννησε ο θρίαμβος του χρηματοπιστωτικού συστήματος επί των κοινωνιών, επί της Δημοκρατίας, επί της πραγματικής οικονομίας, επί της υγιούς επιχειρηματικότητας.
Στη διάρκεια και των σημερινών διαπραγματεύσεων κάποιοι από τους θεσμούς συνεχώς μιλούν, εγείρουν το θέμα του ηθικού κινδύνου.
Με άλλα λόγια, αν για παράδειγμα αυτήν τη στιγμή εμείς επιμείνουμε στην απαγόρευση των πλειστηριασμών εν μέσω κρίσης, στο ξεσπίτωμα ανθρώπων που δεν μπορούν να αποπληρώνουν το στεγαστικό τους δάνειο, σου απαντούν - και υπάρχει μια λογική σε αυτό, δεν είναι ότι δεν υπάρχει λογική - «αν ισχύσει αυτό, μετά γιατί άλλοι να πληρώνουν το στεγαστικό τους δάνειο, υπάρχει ηθικός κίνδυνος, δημιουργείς μια κατάσταση, μια διαδικασία που κάνει κάποιους να λειτουργούν ανήθικα, δηλαδή να έχουν να πληρώσουν και να μην πληρώνουν».
Υπάρχει η άποψη ότι για να αποτραπεί αυτός ο ηθικός κίνδυνος και για να μην υπάρχουν τέτοιου είδους συμπεριφορές, ας πεταχτούν αυτοί οι άνθρωποι στο πεζοδρόμιο, ώστε να γλιτώσει η κεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Είναι ένα επιχείρημα, το οποίο το βλέπουμε μπροστά μας, το διαβάζουμε και εμείς που διαπραγματευόμαστε το ακούμε.
Όμως, όταν σκέφτεσαι ότι το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, μέρος του οποίου είναι και αυτοί οι θεσμοί και το ρυθμίζουν, αποδέχεται τα γυμνά CDSs, ξαφνικά αρχίζεις να αναρωτιέσαι πού ξεκινούν και πού τελειώνουν τα όρια της λογικής και ηθικής. Διότι, κακά τα ψέματα, είναι το αντίστοιχο του να έχω εγώ δικαίωμα να συνάψω ένα ασφαλιστήριο του εαυτού μου, στην περίπτωση που το δικό σας σπίτι καεί, χωρίς να έχω κανένα έννομο συμφέρον στο να μην καεί το δικό σας σπίτι. Ξαφνικά, έχω έννομο συμφέρον –τουλάχιστον χρηματικό συμφέρον- να καεί το σπίτι σας. Αυτή η δημιουργία τέτοιων κινήτρων δεν αποτελεί ηθικό κίνδυνο;
Κοιτάξτε, στην κρίση του 2008, όλα αυτά τα προϊόντα, όλα αυτά τα τοξικά παράγωγα δημιουργήθηκαν ως παράγωγα που δεν ήταν προβληματικά. Δηλαδή η ιδέα ότι αγοράζεις ένα περιουσιακό στοιχείο και ταυτόχρονα αγοράζεις κι ένα ασφάλιστρο σε περίπτωση που πάθει κάτι, δεν είναι καθόλου κακή. Όταν όμως αυτό αρχίζει και αποδομείται, εμπορευματοποιείται και χάνεται ο λογικός ειρμός που δένει αυτά τα δύο και μπορείς να αγοράζεις ασφάλιστρο στο περιουσιακό στοιχείο ενός άλλου ή μπορείς να αγοράζεις το δικαίωμα να αγοράζεις μετοχές- όχι να αγοράζεις τις μετοχές, αλλά να αγοράζεις το δικαίωμα να αγοράζεις τις μετοχές- και ξαφνικά έχεις χιλιάδες χρηματιστές οι οποίοι δεν αγοράζουν μετοχές, αλλά αγοράζουν το δικαίωμα να αγοράζουν τις μετοχές, ξαφνικά το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν γίνεται μόνο παράλογο αλλά γίνεται κι επικίνδυνο.
Γιατί η μόχλευση αυτή σημαίνει, ότι φτάνει σε ένα σημείο όπου η κατάρρευση ενός τίτλου περιουσιακού στοιχείου ξεκινάει μια διαδικασία σαν αυτήν που είδαμε το 2008. Και ποιοι την πληρώνουν; Οι άνθρωποι που πετιούνται στους δρόμους και βλέπουν κάποιους να τους δείχνουν με το δάχτυλο και να τους μιλάνε για τον ηθικό κίνδυνο που πρέπει να αποσοβηθεί.
Θα κλείσω, λέγοντας το εξής, κύριε συνάδελφε: Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι η λύση δεν μπορεί να δοθεί σε εθνικό πλαίσιο. Η αγορά των CDSs δεν βρίσκεται στην Ελλάδα. Δεν μπορεί η ελληνική πολιτεία να απαγορεύσει την αγοραπωλησία CDSs για το οτιδήποτε, για ελληνικά ομόλογα, για στεγαστικά δάνεια του γείτονά σας ή για οποιονδήποτε στην αγορά της Wall Street, του City του Λονδίνου και στη Φρανκφούρτη.
Είναι προφανές ότι απαιτείται παγκόσμια συμφωνία, τουλάχιστον ευρωπαϊκή συμφωνία, που να ρυθμίζει και ουσιαστικά να απαγορεύει τα γυμνά CDSs. Να μπορείς αν αγοράζεις CDSs, αλλά όχι γυμνά CDSs. Να μπορείς να ασφαλίζεις τίτλους που έχεις.
Αυτό είναι κάτι το οποίο το προωθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είμαστε οι μόνοι, καθώς κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες το προωθούν. Το μόνο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι συμβολικά να το απαγορεύσουμε στην Ελλάδα, για να δείξουμε μια κίνηση προς αυτό. Θα το σκεφτούμε αυτό και θα σκεφτούμε στη βάση του αν αυτό μας βοηθάει στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης- του ECOFIN συγκεκριμένα- για να πείσουμε τους εταίρους μας ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε αυτό. Και -ξέρετε- υπάρχει μια μεγάλη αντίσταση από κάποιους από τους εταίρους μας –δεν θα αναφερθώ σε ποιους-, η οποία δεν θα βοηθήσει.
www.bankingnews.gr
Είναι προφανές ότι απαιτείται παγκόσμια συμφωνία, τουλάχιστον ευρωπαϊκή συμφωνία, που να ρυθμίζει και ουσιαστικά να απαγορεύει τα γυμνά CDSs», τόνισε, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Οικονομικών, ο Γ. Βαρουφάκης, απαντώντας στη Βουλή σε επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, κ. Νικόλαου Μαυραγάνη, σχετικά με την ύπαρξη ή μη κατάλληλου πλαισίου από τις ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές όσον αφορά τις Συμβάσεις Ανταλλαγής Κινδύνου Αθέτησης δίχως την αντίστοιχη κατοχή τίτλων-κρατικών ομολόγων.
Το περιεχόμενο της απάντησης του Γ. Βαρουφάκη
Από όλα τα τοξικά παράγωγα, τα γυμνά ασφάλιστρα κινδύνου, τα naked CDSs, μπορεί να μην είναι τα πιο τοξικά. Υπάρχουν κι άλλα που είναι χειρότερα. Είναι όμως σίγουρα αυτά που καταδεικνύουν το ηθικό κενό που γέννησε ο θρίαμβος του χρηματοπιστωτικού συστήματος επί των κοινωνιών, επί της Δημοκρατίας, επί της πραγματικής οικονομίας, επί της υγιούς επιχειρηματικότητας.
Στη διάρκεια και των σημερινών διαπραγματεύσεων κάποιοι από τους θεσμούς συνεχώς μιλούν, εγείρουν το θέμα του ηθικού κινδύνου.
Με άλλα λόγια, αν για παράδειγμα αυτήν τη στιγμή εμείς επιμείνουμε στην απαγόρευση των πλειστηριασμών εν μέσω κρίσης, στο ξεσπίτωμα ανθρώπων που δεν μπορούν να αποπληρώνουν το στεγαστικό τους δάνειο, σου απαντούν - και υπάρχει μια λογική σε αυτό, δεν είναι ότι δεν υπάρχει λογική - «αν ισχύσει αυτό, μετά γιατί άλλοι να πληρώνουν το στεγαστικό τους δάνειο, υπάρχει ηθικός κίνδυνος, δημιουργείς μια κατάσταση, μια διαδικασία που κάνει κάποιους να λειτουργούν ανήθικα, δηλαδή να έχουν να πληρώσουν και να μην πληρώνουν».
Υπάρχει η άποψη ότι για να αποτραπεί αυτός ο ηθικός κίνδυνος και για να μην υπάρχουν τέτοιου είδους συμπεριφορές, ας πεταχτούν αυτοί οι άνθρωποι στο πεζοδρόμιο, ώστε να γλιτώσει η κεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Είναι ένα επιχείρημα, το οποίο το βλέπουμε μπροστά μας, το διαβάζουμε και εμείς που διαπραγματευόμαστε το ακούμε.
Όμως, όταν σκέφτεσαι ότι το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, μέρος του οποίου είναι και αυτοί οι θεσμοί και το ρυθμίζουν, αποδέχεται τα γυμνά CDSs, ξαφνικά αρχίζεις να αναρωτιέσαι πού ξεκινούν και πού τελειώνουν τα όρια της λογικής και ηθικής. Διότι, κακά τα ψέματα, είναι το αντίστοιχο του να έχω εγώ δικαίωμα να συνάψω ένα ασφαλιστήριο του εαυτού μου, στην περίπτωση που το δικό σας σπίτι καεί, χωρίς να έχω κανένα έννομο συμφέρον στο να μην καεί το δικό σας σπίτι. Ξαφνικά, έχω έννομο συμφέρον –τουλάχιστον χρηματικό συμφέρον- να καεί το σπίτι σας. Αυτή η δημιουργία τέτοιων κινήτρων δεν αποτελεί ηθικό κίνδυνο;
Κοιτάξτε, στην κρίση του 2008, όλα αυτά τα προϊόντα, όλα αυτά τα τοξικά παράγωγα δημιουργήθηκαν ως παράγωγα που δεν ήταν προβληματικά. Δηλαδή η ιδέα ότι αγοράζεις ένα περιουσιακό στοιχείο και ταυτόχρονα αγοράζεις κι ένα ασφάλιστρο σε περίπτωση που πάθει κάτι, δεν είναι καθόλου κακή. Όταν όμως αυτό αρχίζει και αποδομείται, εμπορευματοποιείται και χάνεται ο λογικός ειρμός που δένει αυτά τα δύο και μπορείς να αγοράζεις ασφάλιστρο στο περιουσιακό στοιχείο ενός άλλου ή μπορείς να αγοράζεις το δικαίωμα να αγοράζεις μετοχές- όχι να αγοράζεις τις μετοχές, αλλά να αγοράζεις το δικαίωμα να αγοράζεις τις μετοχές- και ξαφνικά έχεις χιλιάδες χρηματιστές οι οποίοι δεν αγοράζουν μετοχές, αλλά αγοράζουν το δικαίωμα να αγοράζουν τις μετοχές, ξαφνικά το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν γίνεται μόνο παράλογο αλλά γίνεται κι επικίνδυνο.
Γιατί η μόχλευση αυτή σημαίνει, ότι φτάνει σε ένα σημείο όπου η κατάρρευση ενός τίτλου περιουσιακού στοιχείου ξεκινάει μια διαδικασία σαν αυτήν που είδαμε το 2008. Και ποιοι την πληρώνουν; Οι άνθρωποι που πετιούνται στους δρόμους και βλέπουν κάποιους να τους δείχνουν με το δάχτυλο και να τους μιλάνε για τον ηθικό κίνδυνο που πρέπει να αποσοβηθεί.
Θα κλείσω, λέγοντας το εξής, κύριε συνάδελφε: Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι η λύση δεν μπορεί να δοθεί σε εθνικό πλαίσιο. Η αγορά των CDSs δεν βρίσκεται στην Ελλάδα. Δεν μπορεί η ελληνική πολιτεία να απαγορεύσει την αγοραπωλησία CDSs για το οτιδήποτε, για ελληνικά ομόλογα, για στεγαστικά δάνεια του γείτονά σας ή για οποιονδήποτε στην αγορά της Wall Street, του City του Λονδίνου και στη Φρανκφούρτη.
Είναι προφανές ότι απαιτείται παγκόσμια συμφωνία, τουλάχιστον ευρωπαϊκή συμφωνία, που να ρυθμίζει και ουσιαστικά να απαγορεύει τα γυμνά CDSs. Να μπορείς αν αγοράζεις CDSs, αλλά όχι γυμνά CDSs. Να μπορείς να ασφαλίζεις τίτλους που έχεις.
Αυτό είναι κάτι το οποίο το προωθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είμαστε οι μόνοι, καθώς κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες το προωθούν. Το μόνο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι συμβολικά να το απαγορεύσουμε στην Ελλάδα, για να δείξουμε μια κίνηση προς αυτό. Θα το σκεφτούμε αυτό και θα σκεφτούμε στη βάση του αν αυτό μας βοηθάει στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης- του ECOFIN συγκεκριμένα- για να πείσουμε τους εταίρους μας ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε αυτό. Και -ξέρετε- υπάρχει μια μεγάλη αντίσταση από κάποιους από τους εταίρους μας –δεν θα αναφερθώ σε ποιους-, η οποία δεν θα βοηθήσει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών