Λόγω έλλειψης «από μηχανής Θεού» κάποιος πρέπει να κάνει πίσω γιατί τα σενάρια για πιθανούς χρηματοδότες δεν είναι ρεαλιστικά
Για το «περίφημο» πλέον δίλημμα που έχει έρθει αντιμέτωπος τις τελευταίες ώρες ο Αλέξης Τσίπρας, κάνει λόγο o αρθρογράφος του περιοδικού Forbes, Tim Worstall.
Πρόκειται φυσικά για το εάν θα επιλέξει να προδώσει τους ψηφοφόρους του ή τη χρεοκοπία της Ελλάδας καθώς οι προεκλογικές δεσμεύσεις του συγκρούονται όλο και περισσότερο με τις απαιτήσεις των δανειστών, την ώρα που ο χρόνος τελειώνει για τη χώρα.
«Η γενική εικόνα είναι ότι η Ελλάδα πλησιάζει ολοένα περισσότερο στο τέλος του παιχνιδιού. Την επόμενη εβδομάδα η χώρα καλείται να καταβάλει στο ΔΝΤ οφειλή 750 εκατ. ευρώ (που όλοι λένε ότι θα το κάνει), ωστόσο δεν μένει πολύς πάτος στο βαρέλι για να ξυθεί» σχολιάζει.
Λέγοντας ότι οι δήμοι και οι δημόσιοι οργανισμοί δίνουν πλέον τα αποθέματά τους στην κυβέρνηση για να αποπληρώσει μέρος του χρέους της που λήγει άμεσα, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πολλές εναλλακτικές για τη συνέχεια.
«Μετά από αυτό, δύσκολα μπορεί να δει κάνεις από πού αλλού μπορούν να βρεθούν χρήματα» υπογραμμίζει ο Worstall.
Αναφερόμενος στην πραγματική οικονομία, ο αρθρογράφος του Forbes υποστηρίζει πως «οι προβλέψεις είναι άσχημες, που σημαίνει πως δεν θα υπάρξει ξαφνική αύξηση των φορολογικών εσόδων που θα σώσει την κατάσταση».
Το ΔΝΤ, το Eurogroup και η ΕΚΤ δεν θα αποδεσμεύσουν έτσι απλά την τελευταία δόση του πακέτου στήριξης εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπαναχωρήσει σε δύο από τις "κόκκινες γραμμές" του: ασφαλιστικό και εργασιακά εκτιμά ο αρθρογράφος.
Επιπλέον υποστηρίζει πως «οι θεσμοί επιμένουν πως η Ελλάδα δεν πρέπει να χαμηλώσει το όριο συνταξιοδότησης, ενώ πρέπει να απελευθερώσει παραπάνω την αγορά εργασίας».
Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ, «βλέπει τον εαυτό του ως ένα αριστερό κόμμα που απλά δεν κάνει τέτοιου είδους πράγματα.
Κι εκεί εμφανίζεται το ζήτημα των «κόκκινων γραμμών».
Ο Worstall αναγνωρίζει ωστόσο τις δυσκολίες του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει πίσω στις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές» του καθώς είναι μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία ακριβώς λόγω της δέσμευσής της να μην κάνει αυτά τα πράγματα.
«Όμως όπως υποστήριξα το τι κάνεις με τα χρήματα των ψηφοφόρων σου είναι ένα πράγμα.
Το άλλο είναι να ζητάς να κάνεις τα ίδια πράγματα με τα χρήματα εκείνων που σε δάνεισαν. Και αν η Ελλάδα θέλει να πληρώσει τους προσεχείς μήνες τις δόσεις που οφείλει, τότε θα χρειαστεί αυτή την τελευταία δόση που η τρόικα αρνείται να δώσει όσο ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί πως θα κάνει αυτά που τον έφεραν στην εξουσία.
Ενδιαφέρον πάντως έχει η εκτίμηση του Worstall ότι οι λόγοι της άρνησης αυτής είναι απλοί:
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι θα συμφωνούσαν πως η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και μια πιο ευέλικτη αγορά εργασίας θα καθιστούσε ευκολότερο για την Ελλάδα να αποπληρώσει το σύνολο των οφειλών της στο μέλλον αφού η μελλοντική ανάπτυξη θα είναι ταχύτερη.
Τέλος περιγράφει τους πιθανούς τρόπους εξασφάλισης της ρευστότητας από την ελληνική κυβέρνησης λέγοντας:
Λόγω έλλειψης «από μηχανής Θεού» κάποιος πρέπει να κάνει πίσω.
Πόσο μάλλον όταν τα σενάρια που ακούγονται δεν φαίνονται ρεαλιστικά.
Ότι δηλαδή, οι Γερμανοί θα δώσουν χρήματα για τις πολεμικές αποζημιώσεις (που δεν πρόκειται να συμβεί και σίγουρα όχι την κατάλληλη στιγμή), ότι οι Ρώσοι θα προπληρώσουν για τον αγωγό (όχι αρκετά χρήματα και όχι αρκετά σύντομα) και ότι η οικονομία θα ανακάμψει με την αύξηση της είσπραξης φόρων (κάτι που δεν θα συμβεί).
Πρόκειται φυσικά για το εάν θα επιλέξει να προδώσει τους ψηφοφόρους του ή τη χρεοκοπία της Ελλάδας καθώς οι προεκλογικές δεσμεύσεις του συγκρούονται όλο και περισσότερο με τις απαιτήσεις των δανειστών, την ώρα που ο χρόνος τελειώνει για τη χώρα.
«Η γενική εικόνα είναι ότι η Ελλάδα πλησιάζει ολοένα περισσότερο στο τέλος του παιχνιδιού. Την επόμενη εβδομάδα η χώρα καλείται να καταβάλει στο ΔΝΤ οφειλή 750 εκατ. ευρώ (που όλοι λένε ότι θα το κάνει), ωστόσο δεν μένει πολύς πάτος στο βαρέλι για να ξυθεί» σχολιάζει.
Λέγοντας ότι οι δήμοι και οι δημόσιοι οργανισμοί δίνουν πλέον τα αποθέματά τους στην κυβέρνηση για να αποπληρώσει μέρος του χρέους της που λήγει άμεσα, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πολλές εναλλακτικές για τη συνέχεια.
«Μετά από αυτό, δύσκολα μπορεί να δει κάνεις από πού αλλού μπορούν να βρεθούν χρήματα» υπογραμμίζει ο Worstall.
Αναφερόμενος στην πραγματική οικονομία, ο αρθρογράφος του Forbes υποστηρίζει πως «οι προβλέψεις είναι άσχημες, που σημαίνει πως δεν θα υπάρξει ξαφνική αύξηση των φορολογικών εσόδων που θα σώσει την κατάσταση».
Το ΔΝΤ, το Eurogroup και η ΕΚΤ δεν θα αποδεσμεύσουν έτσι απλά την τελευταία δόση του πακέτου στήριξης εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπαναχωρήσει σε δύο από τις "κόκκινες γραμμές" του: ασφαλιστικό και εργασιακά εκτιμά ο αρθρογράφος.
Επιπλέον υποστηρίζει πως «οι θεσμοί επιμένουν πως η Ελλάδα δεν πρέπει να χαμηλώσει το όριο συνταξιοδότησης, ενώ πρέπει να απελευθερώσει παραπάνω την αγορά εργασίας».
Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ, «βλέπει τον εαυτό του ως ένα αριστερό κόμμα που απλά δεν κάνει τέτοιου είδους πράγματα.
Κι εκεί εμφανίζεται το ζήτημα των «κόκκινων γραμμών».
Ο Worstall αναγνωρίζει ωστόσο τις δυσκολίες του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει πίσω στις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές» του καθώς είναι μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία ακριβώς λόγω της δέσμευσής της να μην κάνει αυτά τα πράγματα.
«Όμως όπως υποστήριξα το τι κάνεις με τα χρήματα των ψηφοφόρων σου είναι ένα πράγμα.
Το άλλο είναι να ζητάς να κάνεις τα ίδια πράγματα με τα χρήματα εκείνων που σε δάνεισαν. Και αν η Ελλάδα θέλει να πληρώσει τους προσεχείς μήνες τις δόσεις που οφείλει, τότε θα χρειαστεί αυτή την τελευταία δόση που η τρόικα αρνείται να δώσει όσο ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί πως θα κάνει αυτά που τον έφεραν στην εξουσία.
Ενδιαφέρον πάντως έχει η εκτίμηση του Worstall ότι οι λόγοι της άρνησης αυτής είναι απλοί:
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι θα συμφωνούσαν πως η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και μια πιο ευέλικτη αγορά εργασίας θα καθιστούσε ευκολότερο για την Ελλάδα να αποπληρώσει το σύνολο των οφειλών της στο μέλλον αφού η μελλοντική ανάπτυξη θα είναι ταχύτερη.
Τέλος περιγράφει τους πιθανούς τρόπους εξασφάλισης της ρευστότητας από την ελληνική κυβέρνησης λέγοντας:
Λόγω έλλειψης «από μηχανής Θεού» κάποιος πρέπει να κάνει πίσω.
Πόσο μάλλον όταν τα σενάρια που ακούγονται δεν φαίνονται ρεαλιστικά.
Ότι δηλαδή, οι Γερμανοί θα δώσουν χρήματα για τις πολεμικές αποζημιώσεις (που δεν πρόκειται να συμβεί και σίγουρα όχι την κατάλληλη στιγμή), ότι οι Ρώσοι θα προπληρώσουν για τον αγωγό (όχι αρκετά χρήματα και όχι αρκετά σύντομα) και ότι η οικονομία θα ανακάμψει με την αύξηση της είσπραξης φόρων (κάτι που δεν θα συμβεί).
Σχόλια αναγνωστών