Με όπλο τη σταθερότητα και τις μεταρρυθμίσεις η Ελλάδα μπορεί να ανακάμψει
Μια νέα ευκαιρία για την Ελλάδα ζητά ο πρώην υπουργός Οικονομίας (κατά την περίοδο 1994 - 2001) επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και νυν πρόεδρος του think tank Center for Progressive Policy Research, Γιάννος Παπαντωνίου.
Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά σε άρθρο του στον ιστότοπο project-syndicate, στις 20 Σεπτεμβρίου, οι Έλληνες ψηφοφόροι θα προσφύγουν εκ νέου στην κάλπη.
Οι πρόωρες εκλογές δεν αποτελούν έκπληξη για τη χώρα, δεδομένου ότι το ένα τρίτο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να ψηφίσει υπέρ του μνημονίου για το οποίο διαπραγματεύθηκε ο πρόεδρός τους, Αλέξης Τσίπρας, με τους πιστωτές.
Ήταν άραγε πρώιμος ο αέρας ανακούφισης που επήλθε στη διεθνή κοινότητα μετά την υπογραφή και της νέας συμφωνίας για την Ελλάδα;
Θα επιμείνει ο "ασθενής της Ευρώπης" του 21ου αιώνα να αρνείται πεισματικά τις μεταρρυθμίσεις;
Το μείζον ερώτημα που εγείρεται στη σκιά του ελληνικού προβλήματος αφορά στο εξής:
Μήπως η Ευρωζώνη χρειάζεται μεγαλύτερη και βαθύτερη σύγκλιση προκειμένου να είναι σε θέση να διαχειριστεί κρίσεις όπως η ελληνική;
Όπως επισημαίνει στη συνέχεια του άρθρου του ο Γ. Παπαντωνίου, έχει καταστεί πλέον κοινός τόπος πως η Ελλάδα δεν πληρούσε τα αναγκαία κριτήρια για την είσοδό της στην Ευρωζώνη και για τον λόγο αυτό αποφάσισε να παρουσιάσει ψευδή οικονομικά στοιχεία προκειμένου να γίνει μέλος της οικογένειας του ευρώ.
Αυτό είναι ανοησία, διαμηνύει ο κ. Παπαντωνίου.
Όπως επισημαίνει, το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας το 1999 - το έτος που η χώρα κατέθεσε επίσημο αίτημα για την είσοδό της στο ευρώ - ήταν όντως υψηλότερο του ορίου του 3% του ΑΕΠ που έχει τεθεί βάσει της Συνθήκης του Μάαστριχτ και αυτό αποδείχθηκε λίγα χρόνια αργότερα.
Όμως οι νέοι υπολογισμοί ήταν το αποτέλεσμα μιας στατιστικής αναθεώρησης με πολιτικά κίνητρα, την οποία ξεκίνησε το κόμμα που επικράτησε στις εκλογές του 2004.
Κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν όλοι μπορούν να αντιληφθούν ποιο ήταν το μεγάλο λάθος της Ελλάδας, όταν την 1η Ιανουαρίου του 2001 έγινε το 12 μέλος της Ευρωζώνης.
Η Ελλάδα δεν έλαβε ποτέ τα αναγκαία μέτρα εκσυγχρονισμού του κράτος, μέσω απελευθέρωσης των αγορών και ιδιωτικοποιήσεων.
Αντίθετα η χώρα συνέχισε στον ίδιο παλιό και κακό δρόμο που ήξερε ήδη να ακολουθεί.
Τα προηγούμενα πακέτα διάσωσης της Ελλάδας (το πρώτο και το δεύτερο) απέτυχαν λόγω της υπερβολικής λιτότητας που αξίωναν και λόγω της απουσίας παραγωγικών μέτρων, με στόχο την ενίσχυση της ζητήσης και των επενδύσεων.
Γιατί τώρα η νέα συμφωνία πρέπει να πετύχει;
Για τους αισιόδοξους, μετά από χρόνια βαθιάς δημοσιονομικής προσαρμογής, η δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας είναι πλέον πιο υγιής, ενώ έχει ήδη αρχίσει να εξετάζεται το ενδεχόμενο ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.
Το ευρώ έχει αποδυναμωθεί, ενώ - εκτός της αναταραχής λόγω Κίνας - οι διεθνείς οικονομικές συνθήκες μπορούν να ωφελήσουν την Ελλάδα.
Τα προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι καινούρια, αλλά η χώρα μπορεί πράγματι να ανακάμψει, αν επιστρατεύσει το βαρύ πυροβολικό της όπως: ναυτιλία, τουρισμός, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και έναν όγκο πραγματικών επιστημόνων, εντός και εκτός χώρας.
Ταυτόχρονα όμως η Ελλάδα χρειάζεται σταθερότητα αλλά και μεταρρυθμίσεις.
Για τον λόγο αυτό, η επόμενη μέρα των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου απαιτεί συνεργασία των κεντρο-αριστερών και κεντρο-δεξιών κομμάτων, με απώτερο στόχο μαι αποτελεσματική διακυβέρνησης.
Δεν έχει νόημα η Ελλάδα να περνάει από τη μια κρίση στην άλλη, πληγώντας ανεπανόρθωτα την οικονομία της...
www.bankingnews.gr
Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά σε άρθρο του στον ιστότοπο project-syndicate, στις 20 Σεπτεμβρίου, οι Έλληνες ψηφοφόροι θα προσφύγουν εκ νέου στην κάλπη.
Οι πρόωρες εκλογές δεν αποτελούν έκπληξη για τη χώρα, δεδομένου ότι το ένα τρίτο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να ψηφίσει υπέρ του μνημονίου για το οποίο διαπραγματεύθηκε ο πρόεδρός τους, Αλέξης Τσίπρας, με τους πιστωτές.
Ήταν άραγε πρώιμος ο αέρας ανακούφισης που επήλθε στη διεθνή κοινότητα μετά την υπογραφή και της νέας συμφωνίας για την Ελλάδα;
Θα επιμείνει ο "ασθενής της Ευρώπης" του 21ου αιώνα να αρνείται πεισματικά τις μεταρρυθμίσεις;
Το μείζον ερώτημα που εγείρεται στη σκιά του ελληνικού προβλήματος αφορά στο εξής:
Μήπως η Ευρωζώνη χρειάζεται μεγαλύτερη και βαθύτερη σύγκλιση προκειμένου να είναι σε θέση να διαχειριστεί κρίσεις όπως η ελληνική;
Όπως επισημαίνει στη συνέχεια του άρθρου του ο Γ. Παπαντωνίου, έχει καταστεί πλέον κοινός τόπος πως η Ελλάδα δεν πληρούσε τα αναγκαία κριτήρια για την είσοδό της στην Ευρωζώνη και για τον λόγο αυτό αποφάσισε να παρουσιάσει ψευδή οικονομικά στοιχεία προκειμένου να γίνει μέλος της οικογένειας του ευρώ.
Αυτό είναι ανοησία, διαμηνύει ο κ. Παπαντωνίου.
Όπως επισημαίνει, το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας το 1999 - το έτος που η χώρα κατέθεσε επίσημο αίτημα για την είσοδό της στο ευρώ - ήταν όντως υψηλότερο του ορίου του 3% του ΑΕΠ που έχει τεθεί βάσει της Συνθήκης του Μάαστριχτ και αυτό αποδείχθηκε λίγα χρόνια αργότερα.
Όμως οι νέοι υπολογισμοί ήταν το αποτέλεσμα μιας στατιστικής αναθεώρησης με πολιτικά κίνητρα, την οποία ξεκίνησε το κόμμα που επικράτησε στις εκλογές του 2004.
Κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν όλοι μπορούν να αντιληφθούν ποιο ήταν το μεγάλο λάθος της Ελλάδας, όταν την 1η Ιανουαρίου του 2001 έγινε το 12 μέλος της Ευρωζώνης.
Η Ελλάδα δεν έλαβε ποτέ τα αναγκαία μέτρα εκσυγχρονισμού του κράτος, μέσω απελευθέρωσης των αγορών και ιδιωτικοποιήσεων.
Αντίθετα η χώρα συνέχισε στον ίδιο παλιό και κακό δρόμο που ήξερε ήδη να ακολουθεί.
Τα προηγούμενα πακέτα διάσωσης της Ελλάδας (το πρώτο και το δεύτερο) απέτυχαν λόγω της υπερβολικής λιτότητας που αξίωναν και λόγω της απουσίας παραγωγικών μέτρων, με στόχο την ενίσχυση της ζητήσης και των επενδύσεων.
Γιατί τώρα η νέα συμφωνία πρέπει να πετύχει;
Για τους αισιόδοξους, μετά από χρόνια βαθιάς δημοσιονομικής προσαρμογής, η δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας είναι πλέον πιο υγιής, ενώ έχει ήδη αρχίσει να εξετάζεται το ενδεχόμενο ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.
Το ευρώ έχει αποδυναμωθεί, ενώ - εκτός της αναταραχής λόγω Κίνας - οι διεθνείς οικονομικές συνθήκες μπορούν να ωφελήσουν την Ελλάδα.
Τα προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι καινούρια, αλλά η χώρα μπορεί πράγματι να ανακάμψει, αν επιστρατεύσει το βαρύ πυροβολικό της όπως: ναυτιλία, τουρισμός, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και έναν όγκο πραγματικών επιστημόνων, εντός και εκτός χώρας.
Ταυτόχρονα όμως η Ελλάδα χρειάζεται σταθερότητα αλλά και μεταρρυθμίσεις.
Για τον λόγο αυτό, η επόμενη μέρα των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου απαιτεί συνεργασία των κεντρο-αριστερών και κεντρο-δεξιών κομμάτων, με απώτερο στόχο μαι αποτελεσματική διακυβέρνησης.
Δεν έχει νόημα η Ελλάδα να περνάει από τη μια κρίση στην άλλη, πληγώντας ανεπανόρθωτα την οικονομία της...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών