Άρθρο Προέδρου Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος κ. Αθανάσιου Σαββάκη στο «bankingnews.gr»
Η σύνδεση της έρευνας και της καινοτομίας με την οικονομική ανάπτυξη είναι προφανής, ειδικά την τελευταία εικοσαετία, όπου κεντρικό ζητούμενο για το σύνολο των ανεπτυγμένων οικονομιών του κόσμου αποτελεί η μετάβαση στην οικονομία της γνώσης.
Το ίδιο ισχύει και για τη χώρα μας, και μάλιστα η απαίτηση αυτή γίνεται περισσότερο επιτακτική κατά την τρέχουσα περίοδο της οικονομικής κρίσης. Βρισκόμαστε σε μια αρνητική συγκυρία κατά την οποία διαπιστώνεται πλήρης άπνοια στο πεδίο της επενδυτικής δραστηριότητας των επιχειρήσεων, ενώ οι προβλέψεις μιλούν για περαιτέρω μείωση και το εφετινό δύσκολο έτος 2016.
Η δυσμενής οικονομική συγκυρία, ως αποτέλεσμα της πρωτοφανούς προσπάθειας δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας και της παράλληλης παρατεταμένης ύφεσης, σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα ως προς το κυοφορούμενο επί μακρόν νέο πλαίσιο για τις επενδύσεις, αναφέρομαι στον αναπτυξιακό νόμο, αποθαρρύνουν την ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την τεράστια έλλειψη ρευστότητας των επιχειρήσεων, τότε η εικόνα για το εξωτερικό περιβάλλον των επιχειρήσεων σήμερα είναι πλήρης.
Η ανεπάρκεια κεφαλαίων σε συνδυασμό με το πολύ υψηλό ρίσκο, το οποίο κατά την τρέχουσα περίοδο είναι αυξημένο σε σχέση με το παρελθόν, καθιστούν τις επενδύσεις σε έρευνα, τεχνολογική ανάπτυξη και καινοτομία, για τις εγχώριες επιχειρήσεις σχεδόν απαγορευτικές.
Άρα, το βασικό ζήτημα που θα πρέπει να επιλύσουμε για να επιτύχουμε οικονομική ανάπτυξη μέσω της έρευνας και της καινοτομίας, είναι η παροχή ρευστότητας προς τις επιχειρήσεις, η οποία θα συνδυάζεται με ένα ευνοϊκό εξωτερικό περιβάλλον που θα τις ενθαρρύνει στην απόφασή τους να αναλάβουν σχετικές επενδυτικές πρωτοβουλίες.
Στον ΣΒΒΕ πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη της καινοτομίας στις επιχειρήσεις δεν μπορεί να έρθει από «πάνω».
Η επιλογή της καινοτόμου ανάπτυξης δεν μπορεί να είναι κυβερνητική επιλογή, ούτε και προσπάθεια επίτευξης συγκεκριμένων ποσοτικών στόχων, όπως για παράδειγμα των στόχων που είχαν τεθεί προ ετών από τη στρατηγική της Λισσαβόνας.
Τέτοιου είδους πολιτικές παρεμβάσεις είναι φανερό ότι έχουν αποτύχει.
Και έχουν αποτύχει, δυστυχώς, διαχρονικά για τέσσερις (4) τουλάχιστον συγκεκριμένους λόγους:
1. Γιατί η δημόσια διοίκηση ανθίσταται σθεναρά σε οποιεσδήποτε εκσυγχρονιστικές παρεμβάσεις και αδυνατεί να ακολουθήσει τους ρυθμούς του συνεχώς μεταβαλλόμενου οικονομικού και κοινωνικού περιβάλλοντος.
2. Γιατί όποιες από τις πρωτοβουλίες ανάπτυξης καινοτομίας στέφονται με επιτυχία, το οφείλουν μάλλον σε εξωγενείς παράγοντες και στη βούληση του ιδιωτικού τομέα, παρά στη συνειδητοποίηση της πολιτικής ηγεσίας για την αναγκαιότητα αλλαγών στο υφιστάμενο πλαίσιο και στις τρέχουσες πολιτικές.
3. Γιατί η άσκηση της πολιτικής εξουσίας και του κυβερνητικού έργου βρίσκεται σε ευθεία συνάρτηση με τα πρόσωπα που την ασκούν.
Αλλαγές προσώπων, ακόμη και στους ίδιους κυβερνητικούς σχηματισμούς, δημιουργούν ασυνέχειες και απελπιστικές καθυστερήσεις.
4. Γιατί ο προγραμματισμός και ο στρατηγικός σχεδιασμός είναι έννοιες που δύσκολα εντάσσονται στις λειτουργίες του κράτους, παρά τις προσπάθειες που επιβλήθηκαν από τους κοινοτικούς κανονισμούς, που αφορούν τις κοινοτικές ενισχύσεις.
Σε κάθε περίπτωση, για να υπάρξει αποτέλεσμα σε μια μεταρρυθμιστική προσπάθεια στο πεδίο της συνεργασίας των επιχειρήσεων με την ακαδημαϊκή κοινότητα για την παραγωγή καινοτομίας θα πρέπει να δοθεί βάρος σε ένα πράγμα: στη δημιουργία κοινών συμφερόντων.
Και μιλάμε για κοινά συμφέροντα μεταξύ ερευνητικής κοινότητας και επιχειρηματικής κοινότητας.
Τα συμφέροντα αυτά θα πρέπει να φέρουν, κυρίως, τους ανθρώπους κοντά.
Τα συμφέροντα να καταλήγουν σε δικτύωση και συνεργασία ανθρώπων.
Αν αυτό το επιτύχουμε, τότε, θα έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα στην προσπάθεια για την ανάπτυξη της χώρας.
www.bankingnews.gr
Το ίδιο ισχύει και για τη χώρα μας, και μάλιστα η απαίτηση αυτή γίνεται περισσότερο επιτακτική κατά την τρέχουσα περίοδο της οικονομικής κρίσης. Βρισκόμαστε σε μια αρνητική συγκυρία κατά την οποία διαπιστώνεται πλήρης άπνοια στο πεδίο της επενδυτικής δραστηριότητας των επιχειρήσεων, ενώ οι προβλέψεις μιλούν για περαιτέρω μείωση και το εφετινό δύσκολο έτος 2016.
Η δυσμενής οικονομική συγκυρία, ως αποτέλεσμα της πρωτοφανούς προσπάθειας δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας και της παράλληλης παρατεταμένης ύφεσης, σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα ως προς το κυοφορούμενο επί μακρόν νέο πλαίσιο για τις επενδύσεις, αναφέρομαι στον αναπτυξιακό νόμο, αποθαρρύνουν την ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την τεράστια έλλειψη ρευστότητας των επιχειρήσεων, τότε η εικόνα για το εξωτερικό περιβάλλον των επιχειρήσεων σήμερα είναι πλήρης.
Η ανεπάρκεια κεφαλαίων σε συνδυασμό με το πολύ υψηλό ρίσκο, το οποίο κατά την τρέχουσα περίοδο είναι αυξημένο σε σχέση με το παρελθόν, καθιστούν τις επενδύσεις σε έρευνα, τεχνολογική ανάπτυξη και καινοτομία, για τις εγχώριες επιχειρήσεις σχεδόν απαγορευτικές.
Άρα, το βασικό ζήτημα που θα πρέπει να επιλύσουμε για να επιτύχουμε οικονομική ανάπτυξη μέσω της έρευνας και της καινοτομίας, είναι η παροχή ρευστότητας προς τις επιχειρήσεις, η οποία θα συνδυάζεται με ένα ευνοϊκό εξωτερικό περιβάλλον που θα τις ενθαρρύνει στην απόφασή τους να αναλάβουν σχετικές επενδυτικές πρωτοβουλίες.
Στον ΣΒΒΕ πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη της καινοτομίας στις επιχειρήσεις δεν μπορεί να έρθει από «πάνω».
Η επιλογή της καινοτόμου ανάπτυξης δεν μπορεί να είναι κυβερνητική επιλογή, ούτε και προσπάθεια επίτευξης συγκεκριμένων ποσοτικών στόχων, όπως για παράδειγμα των στόχων που είχαν τεθεί προ ετών από τη στρατηγική της Λισσαβόνας.
Τέτοιου είδους πολιτικές παρεμβάσεις είναι φανερό ότι έχουν αποτύχει.
Και έχουν αποτύχει, δυστυχώς, διαχρονικά για τέσσερις (4) τουλάχιστον συγκεκριμένους λόγους:
1. Γιατί η δημόσια διοίκηση ανθίσταται σθεναρά σε οποιεσδήποτε εκσυγχρονιστικές παρεμβάσεις και αδυνατεί να ακολουθήσει τους ρυθμούς του συνεχώς μεταβαλλόμενου οικονομικού και κοινωνικού περιβάλλοντος.
2. Γιατί όποιες από τις πρωτοβουλίες ανάπτυξης καινοτομίας στέφονται με επιτυχία, το οφείλουν μάλλον σε εξωγενείς παράγοντες και στη βούληση του ιδιωτικού τομέα, παρά στη συνειδητοποίηση της πολιτικής ηγεσίας για την αναγκαιότητα αλλαγών στο υφιστάμενο πλαίσιο και στις τρέχουσες πολιτικές.
3. Γιατί η άσκηση της πολιτικής εξουσίας και του κυβερνητικού έργου βρίσκεται σε ευθεία συνάρτηση με τα πρόσωπα που την ασκούν.
Αλλαγές προσώπων, ακόμη και στους ίδιους κυβερνητικούς σχηματισμούς, δημιουργούν ασυνέχειες και απελπιστικές καθυστερήσεις.
4. Γιατί ο προγραμματισμός και ο στρατηγικός σχεδιασμός είναι έννοιες που δύσκολα εντάσσονται στις λειτουργίες του κράτους, παρά τις προσπάθειες που επιβλήθηκαν από τους κοινοτικούς κανονισμούς, που αφορούν τις κοινοτικές ενισχύσεις.
Σε κάθε περίπτωση, για να υπάρξει αποτέλεσμα σε μια μεταρρυθμιστική προσπάθεια στο πεδίο της συνεργασίας των επιχειρήσεων με την ακαδημαϊκή κοινότητα για την παραγωγή καινοτομίας θα πρέπει να δοθεί βάρος σε ένα πράγμα: στη δημιουργία κοινών συμφερόντων.
Και μιλάμε για κοινά συμφέροντα μεταξύ ερευνητικής κοινότητας και επιχειρηματικής κοινότητας.
Τα συμφέροντα αυτά θα πρέπει να φέρουν, κυρίως, τους ανθρώπους κοντά.
Τα συμφέροντα να καταλήγουν σε δικτύωση και συνεργασία ανθρώπων.
Αν αυτό το επιτύχουμε, τότε, θα έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα στην προσπάθεια για την ανάπτυξη της χώρας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών