Η επιστροφή χρημάτων στους συνταξιούχους δεν είναι κατακριτέα, το θέμα είναι τι μοντέλο οικονομίας και γενικότερα χώρας θέλουμε
Τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο είναι θέμα προτεραιοτήτων.
Αν θέλουμε μία χώρα στην οποία οι παππούδες να έχουν την οικονομική άνεση να ζουν παιδιά και εγγόνια τότε βαδίζουμε στο σωστό δρόμο.
Η επιστροφή μέρους κομμένων στους συνταξιούχους φυσικά και δεν είναι κατακριτέα.
Όπως δεν είναι και σε όποιον άλλο να επιστρέφονταν.
Το θέμα είναι τι μοντέλο οικονομίας και γενικότερα χώρας θέλουμε.
Μέχρι πρόσφατα αισθανόμασταν άσχημα για τα ρεπορτάζ που έδειχναν ότι η σύνταξη του παππού ζει παιδιά και εγγόνια.
Η εικόνα του ταλαίπωρου παππού που δεν έχει λεφτά να δώσει τέτοιες μέρες στα εγγονάκια του είναι εξαιρετικά δυσάρεστη.
Όμως το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε είναι:
Τι είναι πιο λογικό, να είσαι 40 ετών και να σε ζει η σύνταξη του 80άρη πατέρα και να δίνει λεφτά και για τα εγγόνια ή να είσαι 40 ετών και να στύβεις την πέτρα από τη δίψα για ζωή και να γεμίζεις εσύ το ψυγείο του γονέα που σε μεγάλωσε με θυσίες.
Η καλύτερη βέβαια απάντηση θα ήταν να έχει το παιδί δουλειά και ο πατέρας καλή σύνταξη που να ζουν και οι δύο από μόνοι τους χωρίς δυσκολίες.
Πως θα μπορούσε η χώρα να το πετύχει αυτό;
Πάντως δεν το πετυχαίνεις με το να δίνεις ένα εφάπαξ επίδομα στον συνταξιούχο.
Σε αυτό φτάνεις όταν δίνεις δυνατότητες ανάπτυξης στην οικονομία και άρα συμβάλεις ώστε να δημιουργηθούν δουλειές, επομένως να μειωθεί η ανεργία, να αυξηθούν οι εργαζόμενοι συγκριτικά με τους συνταξιούχους και να έχουν χρήματα τα ταμεία για συντάξεις.
Παίρνοντας χρήματα από φόρους, κρατώντας παράλληλα σε υψηλά επίπεδα τα χρέη προς τους ιδιώτες και μη παίρνοντας μέτρα για τους ανέργους, δεν φέρνεις ανάπτυξης μόνο και μόνο δίνοντας εφάπαξ επίδομα.
Εκτός και αν θέλουμε το ίδιο μοντέλο ανάπτυξης που μας χρεοκόπησε.
Να δίνουμε δηλαδή συντάξεις και να περιμένουμε να βγουν στην αγορά να ξοδέψουν τη σύνταξη σε εισαγόμενα καταναλωτικά προϊόντα.
Το ποσό των 600 εκατ. ευρώ αντιστοιχεί περίπου στο 25% του ΕΝΦΙΑ.
Το ποσό που δίνεται θα μπορούσε να δοθεί σε ανέργους που στην Ελλάδα είναι οι περισσότεροι στην Ευρώπη και τους δίνονται τα λιγότερα.
Το ποσό θα μπορούσε να αφαιρεθεί από νέα μέτρα που έρχονται και είναι υφεσιακά.
Όμως όταν η λογική μας είναι ας τα πάρουν οι συνταξιούχοι για να μπορούμε να τους κοιτάξουμε στα μάτια στο καφενείο της επαρχίας στις γιορτές, τότε μάλλον θα πρέπει να καταλάβουμε γιατί θα έχουμε μνημόνια για πολλά χρόνια ακόμη.
Γιώργος Κατικάς
www.bankingnews.gr
Αν θέλουμε μία χώρα στην οποία οι παππούδες να έχουν την οικονομική άνεση να ζουν παιδιά και εγγόνια τότε βαδίζουμε στο σωστό δρόμο.
Η επιστροφή μέρους κομμένων στους συνταξιούχους φυσικά και δεν είναι κατακριτέα.
Όπως δεν είναι και σε όποιον άλλο να επιστρέφονταν.
Το θέμα είναι τι μοντέλο οικονομίας και γενικότερα χώρας θέλουμε.
Μέχρι πρόσφατα αισθανόμασταν άσχημα για τα ρεπορτάζ που έδειχναν ότι η σύνταξη του παππού ζει παιδιά και εγγόνια.
Η εικόνα του ταλαίπωρου παππού που δεν έχει λεφτά να δώσει τέτοιες μέρες στα εγγονάκια του είναι εξαιρετικά δυσάρεστη.
Όμως το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε είναι:
Τι είναι πιο λογικό, να είσαι 40 ετών και να σε ζει η σύνταξη του 80άρη πατέρα και να δίνει λεφτά και για τα εγγόνια ή να είσαι 40 ετών και να στύβεις την πέτρα από τη δίψα για ζωή και να γεμίζεις εσύ το ψυγείο του γονέα που σε μεγάλωσε με θυσίες.
Η καλύτερη βέβαια απάντηση θα ήταν να έχει το παιδί δουλειά και ο πατέρας καλή σύνταξη που να ζουν και οι δύο από μόνοι τους χωρίς δυσκολίες.
Πως θα μπορούσε η χώρα να το πετύχει αυτό;
Πάντως δεν το πετυχαίνεις με το να δίνεις ένα εφάπαξ επίδομα στον συνταξιούχο.
Σε αυτό φτάνεις όταν δίνεις δυνατότητες ανάπτυξης στην οικονομία και άρα συμβάλεις ώστε να δημιουργηθούν δουλειές, επομένως να μειωθεί η ανεργία, να αυξηθούν οι εργαζόμενοι συγκριτικά με τους συνταξιούχους και να έχουν χρήματα τα ταμεία για συντάξεις.
Παίρνοντας χρήματα από φόρους, κρατώντας παράλληλα σε υψηλά επίπεδα τα χρέη προς τους ιδιώτες και μη παίρνοντας μέτρα για τους ανέργους, δεν φέρνεις ανάπτυξης μόνο και μόνο δίνοντας εφάπαξ επίδομα.
Εκτός και αν θέλουμε το ίδιο μοντέλο ανάπτυξης που μας χρεοκόπησε.
Να δίνουμε δηλαδή συντάξεις και να περιμένουμε να βγουν στην αγορά να ξοδέψουν τη σύνταξη σε εισαγόμενα καταναλωτικά προϊόντα.
Το ποσό των 600 εκατ. ευρώ αντιστοιχεί περίπου στο 25% του ΕΝΦΙΑ.
Το ποσό που δίνεται θα μπορούσε να δοθεί σε ανέργους που στην Ελλάδα είναι οι περισσότεροι στην Ευρώπη και τους δίνονται τα λιγότερα.
Το ποσό θα μπορούσε να αφαιρεθεί από νέα μέτρα που έρχονται και είναι υφεσιακά.
Όμως όταν η λογική μας είναι ας τα πάρουν οι συνταξιούχοι για να μπορούμε να τους κοιτάξουμε στα μάτια στο καφενείο της επαρχίας στις γιορτές, τότε μάλλον θα πρέπει να καταλάβουμε γιατί θα έχουμε μνημόνια για πολλά χρόνια ακόμη.
Γιώργος Κατικάς
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών