Μεταμνημονιακό πρόγραμμα παρακολούθησης: Θα αλλάζει κάθε εξάμηνο…
Ασφυκτικό πλαίσιο παρακολούθησης της ελληνικής οικονομίας, όπου οι κανόνες επίβλεψης θα προσαρμόζονται κάθε εξάμηνο βάσει των μεταρρυθμίσεων που θα «παραδίδει» η Αθήνα προβλέπει το πρόγραμμα ενισχυμένης εποπτείας (Enhanced Surveillance) στο οποίο θα υπαχθεί μετά τις 20 Αυγούστου του 2018 η χώρα.
Φυσικά όλες οι μεταρρυθμίσεις ( με επίκεντρο τον δημόσιο τομέα) θα συνδεθούν με τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους τα οποία, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις που θα γίνουν στο Eurogroup της 21ης Ιουνίου δεν θα είναι στο βαθμό που περίμενε η κυβέρνηση, αλλά τουλάχιστον είναι ένα θετικό «σήμα» προς τις αγορές.
Τρία είναι τα βασικά μέτρα ελάφρυνσης όπως αυτά σκιαγράφησε κορυφαίος αξιωματούχος των ευρωπαίων δανειστών με άριστη γνώση των παρασκηνιακών συνομιλιών που διεξάγονται:
1. Επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων ύψους 130,9 δισ. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα από το δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης του EFSF.
Η νέα παράταση για την αποπληρωμή αυτών των δανείων δεν θα ξεπερνά τα 5 χρόνια λόγω των ενστάσεων που θέτει η Γερμανία σε αντίθεση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που ήθελε μία 15ετία ή τουλάχιστον πάνω από 10ετία. Τελικά «πέρασε» η πρόταση της Γερμανίας ενώ η συμβιβαστική λύση Τσακαλώτου για 7ετή επιμήκυνση αυτών των δανείων δεν κατάφερε να συμβιβάσεις τις δύο πλευρές. Κανονικά η αποπληρωμή των 130,8 δισ. ευρώ.
ξεκινά το 2023, που είναι και η περίοδος χάρητος και ολοκληρώνεται το 2056.
2. Επαναγορά μέρους ή του συνολικού ποσού των ακριβών δανείων του ΔΝΤ (11,5 δισ. ευρώ) από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας με τα κεφάλαια που θα περιοδέψουν από το 3ο Πρόγραμμα και φθάνουν τα 27,4 δισ. Αυτό θα εξαρτηθεί από το ύψος της τελευταίας δόσης που θα δοθεί με το κλείσιμο της 4ης αξιολόγησης.
Σχεδιάζεται η εκταμίευση ενός ποσού κοντά στα 20 δις. ευρώ που θα χρησιμοποιηθεί για «μαξιλάρι» και θα καλύπτει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Αθήνας ως τις αρχές του 2020.
3. Επιστροφή των κερδών του 2018 της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα (4 δισ. ευρώ) ( ANFAS).
4. Μηχανισμό που θα συνδέει τις παρεμβάσεις στο χρέος με την ονομαστική ανάπτυξη.
Σε ότι αφορά το καθεστώς επίβλεψης στη μετά το μνημόνιο εποχή αυτό θα παραμείνει ασφυκτικό γεγονός που σημαίνει ότι διατηρούνται οι ανά τρίμηνο αξιολογήσεις ενώ η επιτήρηση θα ανανεώνεται κάθε 6μηνο από τους θεσμούς με βάση την εφαρμογή των συμφωνηθέντων.
Δηλαδή δύο φορές το χρόνο η πολιτική επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας θα μεταβάλλεται είτε προς το πιο «χαλαρό» είτε προς το πιο αυστηρό πλαίσιο εποπτείας.
Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα δεν θα κινείται ελεύθερα διότι αφενός μεν θα πρέπει να δανείζεται από τις αγορές που όπως είναι γνωστό δίνουν μεγάλη έμφαση στις μεταρρυθμίσεις αφετέρου θα πρέπει να τηρηθούν οι δεσμεύσεις για πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ ώς το 2022.
Μάριος Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr
Φυσικά όλες οι μεταρρυθμίσεις ( με επίκεντρο τον δημόσιο τομέα) θα συνδεθούν με τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους τα οποία, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις που θα γίνουν στο Eurogroup της 21ης Ιουνίου δεν θα είναι στο βαθμό που περίμενε η κυβέρνηση, αλλά τουλάχιστον είναι ένα θετικό «σήμα» προς τις αγορές.
Τρία είναι τα βασικά μέτρα ελάφρυνσης όπως αυτά σκιαγράφησε κορυφαίος αξιωματούχος των ευρωπαίων δανειστών με άριστη γνώση των παρασκηνιακών συνομιλιών που διεξάγονται:
1. Επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων ύψους 130,9 δισ. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα από το δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης του EFSF.
Η νέα παράταση για την αποπληρωμή αυτών των δανείων δεν θα ξεπερνά τα 5 χρόνια λόγω των ενστάσεων που θέτει η Γερμανία σε αντίθεση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που ήθελε μία 15ετία ή τουλάχιστον πάνω από 10ετία. Τελικά «πέρασε» η πρόταση της Γερμανίας ενώ η συμβιβαστική λύση Τσακαλώτου για 7ετή επιμήκυνση αυτών των δανείων δεν κατάφερε να συμβιβάσεις τις δύο πλευρές. Κανονικά η αποπληρωμή των 130,8 δισ. ευρώ.
ξεκινά το 2023, που είναι και η περίοδος χάρητος και ολοκληρώνεται το 2056.
2. Επαναγορά μέρους ή του συνολικού ποσού των ακριβών δανείων του ΔΝΤ (11,5 δισ. ευρώ) από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας με τα κεφάλαια που θα περιοδέψουν από το 3ο Πρόγραμμα και φθάνουν τα 27,4 δισ. Αυτό θα εξαρτηθεί από το ύψος της τελευταίας δόσης που θα δοθεί με το κλείσιμο της 4ης αξιολόγησης.
Σχεδιάζεται η εκταμίευση ενός ποσού κοντά στα 20 δις. ευρώ που θα χρησιμοποιηθεί για «μαξιλάρι» και θα καλύπτει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Αθήνας ως τις αρχές του 2020.
3. Επιστροφή των κερδών του 2018 της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα (4 δισ. ευρώ) ( ANFAS).
4. Μηχανισμό που θα συνδέει τις παρεμβάσεις στο χρέος με την ονομαστική ανάπτυξη.
Σε ότι αφορά το καθεστώς επίβλεψης στη μετά το μνημόνιο εποχή αυτό θα παραμείνει ασφυκτικό γεγονός που σημαίνει ότι διατηρούνται οι ανά τρίμηνο αξιολογήσεις ενώ η επιτήρηση θα ανανεώνεται κάθε 6μηνο από τους θεσμούς με βάση την εφαρμογή των συμφωνηθέντων.
Δηλαδή δύο φορές το χρόνο η πολιτική επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας θα μεταβάλλεται είτε προς το πιο «χαλαρό» είτε προς το πιο αυστηρό πλαίσιο εποπτείας.
Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα δεν θα κινείται ελεύθερα διότι αφενός μεν θα πρέπει να δανείζεται από τις αγορές που όπως είναι γνωστό δίνουν μεγάλη έμφαση στις μεταρρυθμίσεις αφετέρου θα πρέπει να τηρηθούν οι δεσμεύσεις για πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ ώς το 2022.
Μάριος Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών