Ουσιαστικά η Ελλάδα θα λάβει στις 21 Ιουνίου... από την σύνοδο μία μεγάλη «ένεση ρευστότητας»
Τη «χρυσή τομή» στο θέμα της παράτασης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων που έλαβε η Ελλάδα από το 2ο Μνημόνιο (ΕFSF), ψάχνουν τις τελευταίες ώρες, οι δανειστές , ώστε να αυξηθούν πάνω από το 80% οι πιθανότητες για συμφωνία στο Eurogroup στις 21 Ιουνίου και να αποφευχθεί ένα πιθανό «ναυάγιο».
Το σενάριο που «βολιδοσκοπούν» οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές, Βερολίνο και ΔΝΤ, προβλέπει νέα περίοδο χάριτος αυτών των δανείων πέριξ των 7 ετών.
Η Αθήνα έχει επί του παρόντος αναβολή για τα δάνεια αυτά (130,9 δισ. ευρώ) μέχρι το 2022 με την αποπληρωμή τους να ξεκινά το 2023 και να ολοκληρώνεται το 2056.
Ενδεχομένως, το Eurogroup να συμφωνήσει και στην επέκταση των ωριμάνσεων για τα δάνεια του EFSF κατά περίπου πέντε χρόνια.
Δεύτερο μέτρο ελάφρυνσης θα είναι η επιστροφή των κερδών, συνολικού ύψους 4,5 δισ. ευρώ, από τα προγράμματα SMP΄s και ANFA’s που αποκόμισαν η ΕΚΤ και οι υπόλοιπες τράπεζες του ευρωσυστήματος από τα ελληνικά ομόλογα
Τα κέρδη ή αλλιώς οι τόκοι που πλήρωσε η χώρα θα επιστραφούν σταδιακά σε διάστημα 3-5 ετών και το σενάριο διασύνδεσης των ποσών αυτών με την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που έχουν ήδη συμφωνηθεί είναι πολύ πιθανό.
Σε ό,τι αφορά τη γαλλική πρόταση που προβλέπει την απομείωση του χρέους με βάση τον ρυθμό ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, μάλλον βγαίνει εκτός από το «κάδρο» των μέτρων.
Το «πακέτο» αυτών των μέτρων δεν επιλύει το πρόβλημα με το ελληνικό χρέος αλλά ουσιαστικά το σκεπάζει «κάτω από το χαλί» μέχρι να έρθει και πάλι μπροστά.
Ουσιαστικά το Βερολίνο κλωτσάει το τενεκεδάκι παρακάτω μεταθέτοντας το πρόβλημα για αργότερα.
Παράλληλα υπάρχει το «μαξιλάρι ρευστότητας» των 20 δισ. που δημιουργεί ο ESM για την Ελλάδα που θα της επιτρέψει μαζί με τα πρωτογενή πλεονάσματα ( σ.σ. με τα οποία θα πληρώνει τους τόκους 5,9 δισ. ευρώ) να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες μέχρι το 2020.
Ουσιαστικά η Ελλάδα θα λάβει αύριο (21/6) από τη σύνοδο μία μεγάλη «ένεση ρευστότητας» που ήταν από την αρχή βασική επιδίωξη της γερμανικής πλευράς.
Όσον αφορά το ΔΝΤ, το Βερολίνο φαίνεται να έχει συμβιβαστεί πλέον απόλυτα με έναν αμιγώς τεχνικό ρόλο του Ταμείου στο μεταμνημονιακό πρόγραμμα.
Τα μέτρα για το ελληνικό χρέος είναι το δύσκολο σημείο των διαπραγματεύσεων στο αυριανό Εurogroup.
Αντίθετα 4η αξιολόγηση και μεταμνημονιακό πλαίσιο εποπτείας (!) είναι τα εύκολα κομμάτια.
Το πρόγραμμα ενισχυμένης εποπτείας (Enhanced Surveillance), στο οποίο θα υπαχθεί μετά τις 20 Αυγούστου του 2018 η χώρα θα προβλέπει τριμηνιαίες αξιολογήσεις από τους πιστωτές και προσαρμογή των κανόνων επίβλεψης κάθε εξάμηνο βάσει των μεταρρυθμίσεων που θα «παραδίδει» η Αθήνα και θα έχουν ως επίκεντρο τα κόκκινα δάνεια, τη δημόσια διοίκηση, την αγορά ενέργειας και τις ιδιωτικοποιήσεις.
Άλλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα μπουν ως νέα «ορόσημα» και θα εποπτεύονται από το «κουαρτέτο» των δανειστών είναι η ενσωμάτωση όλων των ασφαλιστικών Ταμείων στον ΕΦΚΑ, η υλοποίηση του νέου συστήματος των κοινωνικών επιδομάτων, το Εθνικό Κτηματολόγιο, κ.ά.
Μάριος Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr
Το σενάριο που «βολιδοσκοπούν» οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές, Βερολίνο και ΔΝΤ, προβλέπει νέα περίοδο χάριτος αυτών των δανείων πέριξ των 7 ετών.
Η Αθήνα έχει επί του παρόντος αναβολή για τα δάνεια αυτά (130,9 δισ. ευρώ) μέχρι το 2022 με την αποπληρωμή τους να ξεκινά το 2023 και να ολοκληρώνεται το 2056.
Ενδεχομένως, το Eurogroup να συμφωνήσει και στην επέκταση των ωριμάνσεων για τα δάνεια του EFSF κατά περίπου πέντε χρόνια.
Δεύτερο μέτρο ελάφρυνσης θα είναι η επιστροφή των κερδών, συνολικού ύψους 4,5 δισ. ευρώ, από τα προγράμματα SMP΄s και ANFA’s που αποκόμισαν η ΕΚΤ και οι υπόλοιπες τράπεζες του ευρωσυστήματος από τα ελληνικά ομόλογα
Τα κέρδη ή αλλιώς οι τόκοι που πλήρωσε η χώρα θα επιστραφούν σταδιακά σε διάστημα 3-5 ετών και το σενάριο διασύνδεσης των ποσών αυτών με την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που έχουν ήδη συμφωνηθεί είναι πολύ πιθανό.
Σε ό,τι αφορά τη γαλλική πρόταση που προβλέπει την απομείωση του χρέους με βάση τον ρυθμό ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, μάλλον βγαίνει εκτός από το «κάδρο» των μέτρων.
Το «πακέτο» αυτών των μέτρων δεν επιλύει το πρόβλημα με το ελληνικό χρέος αλλά ουσιαστικά το σκεπάζει «κάτω από το χαλί» μέχρι να έρθει και πάλι μπροστά.
Ουσιαστικά το Βερολίνο κλωτσάει το τενεκεδάκι παρακάτω μεταθέτοντας το πρόβλημα για αργότερα.
Παράλληλα υπάρχει το «μαξιλάρι ρευστότητας» των 20 δισ. που δημιουργεί ο ESM για την Ελλάδα που θα της επιτρέψει μαζί με τα πρωτογενή πλεονάσματα ( σ.σ. με τα οποία θα πληρώνει τους τόκους 5,9 δισ. ευρώ) να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες μέχρι το 2020.
Ουσιαστικά η Ελλάδα θα λάβει αύριο (21/6) από τη σύνοδο μία μεγάλη «ένεση ρευστότητας» που ήταν από την αρχή βασική επιδίωξη της γερμανικής πλευράς.
Όσον αφορά το ΔΝΤ, το Βερολίνο φαίνεται να έχει συμβιβαστεί πλέον απόλυτα με έναν αμιγώς τεχνικό ρόλο του Ταμείου στο μεταμνημονιακό πρόγραμμα.
Τα μέτρα για το ελληνικό χρέος είναι το δύσκολο σημείο των διαπραγματεύσεων στο αυριανό Εurogroup.
Αντίθετα 4η αξιολόγηση και μεταμνημονιακό πλαίσιο εποπτείας (!) είναι τα εύκολα κομμάτια.
Το πρόγραμμα ενισχυμένης εποπτείας (Enhanced Surveillance), στο οποίο θα υπαχθεί μετά τις 20 Αυγούστου του 2018 η χώρα θα προβλέπει τριμηνιαίες αξιολογήσεις από τους πιστωτές και προσαρμογή των κανόνων επίβλεψης κάθε εξάμηνο βάσει των μεταρρυθμίσεων που θα «παραδίδει» η Αθήνα και θα έχουν ως επίκεντρο τα κόκκινα δάνεια, τη δημόσια διοίκηση, την αγορά ενέργειας και τις ιδιωτικοποιήσεις.
Άλλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα μπουν ως νέα «ορόσημα» και θα εποπτεύονται από το «κουαρτέτο» των δανειστών είναι η ενσωμάτωση όλων των ασφαλιστικών Ταμείων στον ΕΦΚΑ, η υλοποίηση του νέου συστήματος των κοινωνικών επιδομάτων, το Εθνικό Κτηματολόγιο, κ.ά.
Μάριος Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών