Mη ρεαλιστικά μακροπρόθεμα τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα λέει ο Moscovisci
Η δεύτερη έκθεση της Κομισιόν έφερε στο προσκήνιο για άλλη μια φορά την αργοροπορία των ελληνικών αρχών για την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων.
Με τα σχέδια για την εξυγίανση των τραπεζών και την αποεπένδυση της ΔΕΗ από τις λιγνιτικές μονάδες να αποτελούν τα 2 μεγάλα αγκάθια.
Η έκθεση λίγο πολύ πολύ όμως ήταν αναμενόμενη.
Αυτό που έσκασε σαν βόμβα όμως ήταν η δήλωση του Γάλλου Επιτρόπου Pierre Moscovosci ο οποίος ανέφερε πως τα υψηλα πρωτογενή πλεονάσματα δεν είναι μακροπρόθεσμα ρεαλιστικά.
Η δήλωση Moscovisci έκανε βέβαια και την κυβέρνηση να χαμογελάσει αφού όπως φαίνεται αρχίζει δειλά δειλά να χρησιμοποιεί στο προεκλογικό της παιχνίδι και το χαρτί της μείωσης των πλεονασμάτων.Η μείωση όμως των πλεονασμάτων καταρρίπτει μια εκ των παραδοχών του βασικού σεναρίου της Κομισιόν για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Το βασικό σενάριο
Το βασικό σενάριο δείχνει ότι το χρέος θα βαίνει μειούμενο μέχρι το 2033.
Μετά το 2033, το χρέος θα μειωθεί περαιτέρω, αλλά θα παραμείνει άνω του 100% του ΑΕΠ έως το 2050.
Ενώ εκτιμάται πως οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα κυμανθούν γύρω στο 10% του ΑΕΠ έως το 2032.
Ωστόσο, αμέσως μετά θα αυξηθούν με αργούς ρυθμούς και θα παραμείνουν κοντά στο 18% του ΑΕΠ έως το 2060.
Μια εκ των παραδοχών είναι πως η Ελλάδα θα πετύχει τον στόχο για πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% έως και το 2022.
Στην συνέχεια το πλεόνασμα αναμένεται να μειώνεται με ρυθμό 0,5% ετησίως, για να διαμορφωθεί στο 2,2% από το 2030 και μετά και στο 2,4% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο έως το 2060.
Το δυσμενές σενάριο
Στο δυσμενές σενάριο, το χρέος θα μειωθεί έως το 2032, αλλά στη συνέχεια θα αρχίσει να αυξάνεται και θα καταστεί μη βιώσιμο από το 2037 και μετά.
Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, οι ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας θα ανέλθουν στο 20% στα τέλη της δεκαετίας του 2030 και στη συνέχεια θα διατηρηθούν πάνω από αυτό το επίπεδο ενώ θα έχουν εκτοξευθεί στο 40% του ΑΕΠ το 2060, ενώ η χώρα θα έχει μπει σε τροχιά μη βιωσιμότητας του χρέους από το 2034.
Σε αυτή την περίπτωση, το πρωτογενές πλεόνασμα αναμένεται να κινηθεί όπως και στο βασικό σενάριο ως το 2022 και μετά μειώνεται στο 1,7% κατά μέσο όρο έως το 2060.
Είναι πολύ απλό εάν καταρριφθεί μια εκ των βασικών παραδοχών των σεναρίων για τη βιωσιμότητα τους χρέους δηλαδή να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα, αυτό αυτόματα σημαίνει πως το χρέος μακροπρόθεσμα δεν μπορεί να είναι βιώσιμο.
Άλλωστε είναι πολύ λεπτή η γραμμή ανάμεσα στη βιωσιμότητα και στη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Αθανασία Ακρίβου
akribouathanasia@gmail.com
www.bankingnews.gr
Με τα σχέδια για την εξυγίανση των τραπεζών και την αποεπένδυση της ΔΕΗ από τις λιγνιτικές μονάδες να αποτελούν τα 2 μεγάλα αγκάθια.
Η έκθεση λίγο πολύ πολύ όμως ήταν αναμενόμενη.
Αυτό που έσκασε σαν βόμβα όμως ήταν η δήλωση του Γάλλου Επιτρόπου Pierre Moscovosci ο οποίος ανέφερε πως τα υψηλα πρωτογενή πλεονάσματα δεν είναι μακροπρόθεσμα ρεαλιστικά.
Η δήλωση Moscovisci έκανε βέβαια και την κυβέρνηση να χαμογελάσει αφού όπως φαίνεται αρχίζει δειλά δειλά να χρησιμοποιεί στο προεκλογικό της παιχνίδι και το χαρτί της μείωσης των πλεονασμάτων.Η μείωση όμως των πλεονασμάτων καταρρίπτει μια εκ των παραδοχών του βασικού σεναρίου της Κομισιόν για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Το βασικό σενάριο
Το βασικό σενάριο δείχνει ότι το χρέος θα βαίνει μειούμενο μέχρι το 2033.
Μετά το 2033, το χρέος θα μειωθεί περαιτέρω, αλλά θα παραμείνει άνω του 100% του ΑΕΠ έως το 2050.
Ενώ εκτιμάται πως οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα κυμανθούν γύρω στο 10% του ΑΕΠ έως το 2032.
Ωστόσο, αμέσως μετά θα αυξηθούν με αργούς ρυθμούς και θα παραμείνουν κοντά στο 18% του ΑΕΠ έως το 2060.
Μια εκ των παραδοχών είναι πως η Ελλάδα θα πετύχει τον στόχο για πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% έως και το 2022.
Στην συνέχεια το πλεόνασμα αναμένεται να μειώνεται με ρυθμό 0,5% ετησίως, για να διαμορφωθεί στο 2,2% από το 2030 και μετά και στο 2,4% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο έως το 2060.
Το δυσμενές σενάριο
Στο δυσμενές σενάριο, το χρέος θα μειωθεί έως το 2032, αλλά στη συνέχεια θα αρχίσει να αυξάνεται και θα καταστεί μη βιώσιμο από το 2037 και μετά.
Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, οι ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας θα ανέλθουν στο 20% στα τέλη της δεκαετίας του 2030 και στη συνέχεια θα διατηρηθούν πάνω από αυτό το επίπεδο ενώ θα έχουν εκτοξευθεί στο 40% του ΑΕΠ το 2060, ενώ η χώρα θα έχει μπει σε τροχιά μη βιωσιμότητας του χρέους από το 2034.
Σε αυτή την περίπτωση, το πρωτογενές πλεόνασμα αναμένεται να κινηθεί όπως και στο βασικό σενάριο ως το 2022 και μετά μειώνεται στο 1,7% κατά μέσο όρο έως το 2060.
Είναι πολύ απλό εάν καταρριφθεί μια εκ των βασικών παραδοχών των σεναρίων για τη βιωσιμότητα τους χρέους δηλαδή να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα, αυτό αυτόματα σημαίνει πως το χρέος μακροπρόθεσμα δεν μπορεί να είναι βιώσιμο.
Άλλωστε είναι πολύ λεπτή η γραμμή ανάμεσα στη βιωσιμότητα και στη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Αθανασία Ακρίβου
akribouathanasia@gmail.com
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών