Εάν οι χώρες της ΕΕ θέλουν να δείξουν στον κόσμο ότι είναι αξιόπιστοι εταίροι που έχουν δεσμευτεί για τη δημοσιονομική σταθερότητα, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να υιοθετηθούν από όλους.
Δεν υπάρχει αλληλεγγύη χωρίς ευθύνη.
Το Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για να διαιωνίσει τις φουσκωμένες δαπάνες των πολιτικών, δημιουργώντας ένωση μεταβιβαζόμενων κεφαλαίων όπου οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα χρήματα των φορολογουμένων για να αυξήσουν τη γραφειοκρατία, διότι θα ήταν το τέλος του ευρωπαϊκού σχεδίου αναφέρει ο ισπανός οικονομολόγος, αναλυτής και αρθρογράφος Daniel Lacalle.
Μια ένωση που βασίζεται σε υπερβολικές δαπάνες, χρέος και εξωφρενικές πολιτικές θα καταστραφεί σε λίγα χρόνια.
Η δύναμη μιας ενοποιημένης ομάδας χωρών προέρχεται από την ποικιλομορφία και την ευθύνη.
Κανείς δεν αρνείται τις προκλήσεις που δημιουργεί η κρίση του Covid-19, αλλά υπάρχουν χώρες που έχουν χρησιμοποιήσει τη δικαιολογία της πανδημίας για να διογκώσουν τις πολιτικές δαπάνες και τώρα απαιτούν δωρεάν χρήματα.
Η ισπανική κυβέρνηση διπλασίασε το δημοσιονομικό έλλειμμα, διατήρησε όλες τις δαπάνες που αύξησε κατά την περίοδο ανάπτυξης και αύξησε τον αριθμό των υπουργείων και των συμβούλων παρά την κρίση.
Επιπλέον, η Ισπανική κυβέρνηση ενέκρινε ένα πρόγραμμα βασικού εισοδήματος που δεν υπήρχε στον προϋπολογισμό και προφανώς δεν διέθετε δημοσιονομικό χώρο.
Δεν υπήρχε καμία απολύτως διαχείριση του κόστους για να δοθεί χώρος στον προϋπολογισμό για αυτόματους σταθεροποιητές, για την υγεία και το κόστος ανεργίας.
Μια κυβέρνηση που αύξησε το έλλειμμα το 2019 κατά 24% σε ένα έτος με αύξηση 2% του ΑΕΠ και ρεκόρ φορολογικών εσόδων διπλασίασε το δημοσιονομικό έλλειμμα στην κρίση και τώρα δεν απαιτεί όρους ή έλεγχο από άλλα κράτη μέλη.
Γιατί μια σοβαρή κυβέρνηση θα πρέπει να αντιταχθεί στη λεπτομερή εξέταση των κονδυλίων που χορηγούνται;
Πρέπει να υποστηρίξει τον λεπτομερή έλεγχο.
Γιατί μια κυβέρνηση που αποκαλείται ρεφορμιστική και δηλώνει τη δέσμευσή της για δημοσιονομική σταθερότητα απορρίπτει κάθε διαρθρωτική μεταρρύθμιση που προτείνουν άλλα κράτη μέλη;
Θα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα μεταρρυθμίσεις.
Επιπλέον, γιατί μια κυβέρνηση που μιλά για μια άνευ προηγουμένου κατάσταση έκτακτης ανάγκης προτιμά να λάβει λιγότερα κεφάλαια από ότι να δέχεται τον έλεγχο των επιχορηγήσεων από τα κράτη μέλη;
Θα μπορούσε κανείς να υποψιαστεί ότι δεν στοχεύουν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Αυτά είναι σημαντικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, διότι αυτή η κρίση δεν μπορεί να λυθεί εάν οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα χρήματα ενός Ταμείου Ανάκαμψης για να διαιωνίσουν τις ανισορροπίες και να σπαταλήσουν πόρους για πολιτικούς σκοπούς.
Εάν θέλουμε να επιβιώσει η ΕΕ, μπορεί να βασίζεται μόνο στην ανταγωνιστικότητα, την εμπιστοσύνη και, κυρίως, στην πιστωτική ευθύνη.
Εάν θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη, πρέπει να ακούσουμε περισσότερο τις πιο δυναμικές χώρες και να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τον γραφειοκρατικό μηχανσιμό για να μετατρέψουμε όλα τα κράτη μέλη σε δορυφόρους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει μια βαθιά κρίση.
Δεν μπορεί να γίνει βαθιά ύφεση χρησιμοποιώντας σημαντικά κεφάλαια ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και να ενισχυθεί η ανάκαμψη για να χρηματοδοτήσουν μαζικά σχέδια δημοσιονομικών ελλειμμάτων και πολιτικών αντί οικονομικών προϋπολογισμών.
Η ισπανική κυβέρνηση έχει κάνει σοβαρά λάθη στο στόχο της να λάβει μεγάλης κλίμακας επιχορηγήσεις χωρίς όρους.
Τα μεγάλα λάθη
Το πρώτο λάθος είναι ότι δεν έχει προβεί σε σοβαρές εκτιμήσεις για το ανώτατο όριο δαπανών, το έλλειμμα και το χρέος για το 2020 και δεν έδωσε προβλέψεις για το 2021 όταν η Ισπανία είχε ήδη δοκιμάσει την υπομονή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2019 χάνοντας έναν ήδη αναθεωρημένο στόχο για το έλλειμμα σε μια περίοδο ρεκόρ φορολογικών εσόδων.
Το δεύτερο λάθος ήταν να υποθέσουμε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ισπανίας θα αποδέχονταν πράγματα που η ίδια η ισπανική κυβέρνηση δεν θα είχε αποδεχθεί σε διαφορετικές περιστάσεις. Όλοι γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση της Ισπανίας θα είχε αρνηθεί ένα άνευ όρων Ταμείο αν ήταν μόνο για άλλη χώρα, καθώς αυτό θα σήμαινε μεγαλύτερη συνεισφορά στον προϋπολογισμό της ΕΕ και μεγαλύτερο έλλειμμα για την Ισπανία.
Αυτό το γνωρίζουμε γιατί αυτή ήταν ακριβώς η θέση της ισπανικής κυβέρνησης στην ελληνική κρίση, όταν ο πρωθυπουργός Zapatero είχε θέσει ως όρο τα ελληνικά κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να συμφωνήσουν στην ατζέντα των μεταρρυθμίσεων προκειμένου να λάβουν τα κεφάλαια διάσωσης (24 Ιουνίου 2011, La Vanguardia).
Τρίτο λάθος: Δεν είναι βολικό να απαιτούμε από τις πιο υπεύθυνες χώρες δωρεάν χρήματα όταν η κυβέρνηση πηγαίνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έχοντας χάσει τον στόχο του ελλείμματος του 2019 σε ένα έτος ρεκόρ φορολογικών εσόδων, με το μεγαλύτερο έλλειμμα στην ευρωζώνη το 2020, να είναι το μόνο η χώρα που δεν έχει μειώσει τα μη απαραίτητα έξοδα για να καλύψει την αύξηση των δαπανών για την υγεία.
Ταυτόχρονα η τωρινή ισπανική κυβέρνηση έχει τους περισσότερους υπουργούς και ανώτερους αξιωματούχους των τελευταίων τεσσάρων 10ετιών, το κόστος λειτουργίας της ισπανικής κυβέρνησης είναι εντυπωσιακά αυξημένο.
Το τέταρτο λάθος: Επίσης, δεν είναι εύκολο να πείσουμε τους άλλους να δώσουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, άνευ όρων και με μεγαλύτερο βάρος επιδοτήσεων όταν η Ισπανία έχει στον κυβερνητικό συνασπισμό ένα κόμμα που ψήφισε στην Ευρώπη υπέρ της διάλυσης του ευρώ και των οποίων οι ηγέτες , συμπεριλαμβανομένου ενός αντιπροέδρου και δύο υπουργών, υπερασπίστηκαν τη μαζική στάση πληρωμών στο χρέος.
Οι Podemos και Izquierda Unida ψήφισαν στις 14 Δεκεμβρίου 2015 μια τροπολογία που προτείνει «διευκόλυνση μηχανισμών απόσυρσης» από τη νομισματική ένωση και «ένα εναλλακτικό σχέδιο για μια ομαλή διάσπαση της ζώνης του ευρώ» και δεν το έχουν αποσύρει ή τροποποιήσει ποτέ.
Το τελευταίο και το πέμπτο λάθος: Η ισπανική κυβέρνηση επαναλαμβάνει συνεχώς ότι η οικονομία θα ανακάμψει σε σχήμα V και ότι δεν θα μειώσει τις δαπάνες σε καμία περίπτωση, απλώς θα εφαρμόσει στρατηγικές αύξησης φόρων που θα διαβρώσουν την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τα φορολογικά έσοδα και θα αυξήσει το μελλοντικό έλλειμμα και χρέος.
Ταυτόχρονα, απαιτούν δωρεές χωρίς όρους.
Πολλοί Ισπανοί και Ευρωπαίοι πολίτες σαν κι εμένα είναι πρόθυμοι να δεσμευτούν σε ένα ισχυρό σύνολο μεταρρυθμίσεων για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Δεν θέλουμε τα χρήματα να σπαταληθούν στις πολιτικές δαπάνες.
Δεν μπορεί να υπάρξει έγκριση Ταμείου Ανάκαμψης με επιδοτήσεις χωρίς όρους θα ήταν ευρωπαϊκή αποτυχία.
Το ευρωπαϊκό σχέδιο θα ενισχυθεί μόνο εάν γίνει ένωση όπου παρέχεται αλληλεγγύη με υπευθυνότητα και όπου η δύναμη προέρχεται από τη συνετή διαχείριση των υπεύθυνων - ηγετών.
Θα υπάρξει Ταμείο Ανάκαμψης, θα έχει όρους και θα είναι καλό για όλους αν το κάνει.
Ωστόσο, το Ταμείο Ανάκαμψης δεν είναι η λύση για τα διαρθρωτικά προβλήματα πολλών ευρωπαϊκών κρατών.
Πρέπει να υιοθετηθούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την επίλυση των μακροπρόθεσμων ανισορροπιών των ευρωπαϊκών οικονομιών και οι προϋποθέσεις πρέπει να θεωρούνται θετικές και όχι αρνητικές.
Εάν οι χώρες της ΕΕ θέλουν να δείξουν στον κόσμο ότι είναι αξιόπιστοι εταίροι που έχουν δεσμευτεί για τη δημοσιονομική σταθερότητα, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να υιοθετηθούν από όλους.
www.bankingnews.gr
Το Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για να διαιωνίσει τις φουσκωμένες δαπάνες των πολιτικών, δημιουργώντας ένωση μεταβιβαζόμενων κεφαλαίων όπου οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα χρήματα των φορολογουμένων για να αυξήσουν τη γραφειοκρατία, διότι θα ήταν το τέλος του ευρωπαϊκού σχεδίου αναφέρει ο ισπανός οικονομολόγος, αναλυτής και αρθρογράφος Daniel Lacalle.
Μια ένωση που βασίζεται σε υπερβολικές δαπάνες, χρέος και εξωφρενικές πολιτικές θα καταστραφεί σε λίγα χρόνια.
Η δύναμη μιας ενοποιημένης ομάδας χωρών προέρχεται από την ποικιλομορφία και την ευθύνη.
Κανείς δεν αρνείται τις προκλήσεις που δημιουργεί η κρίση του Covid-19, αλλά υπάρχουν χώρες που έχουν χρησιμοποιήσει τη δικαιολογία της πανδημίας για να διογκώσουν τις πολιτικές δαπάνες και τώρα απαιτούν δωρεάν χρήματα.
Η ισπανική κυβέρνηση διπλασίασε το δημοσιονομικό έλλειμμα, διατήρησε όλες τις δαπάνες που αύξησε κατά την περίοδο ανάπτυξης και αύξησε τον αριθμό των υπουργείων και των συμβούλων παρά την κρίση.
Επιπλέον, η Ισπανική κυβέρνηση ενέκρινε ένα πρόγραμμα βασικού εισοδήματος που δεν υπήρχε στον προϋπολογισμό και προφανώς δεν διέθετε δημοσιονομικό χώρο.
Δεν υπήρχε καμία απολύτως διαχείριση του κόστους για να δοθεί χώρος στον προϋπολογισμό για αυτόματους σταθεροποιητές, για την υγεία και το κόστος ανεργίας.
Μια κυβέρνηση που αύξησε το έλλειμμα το 2019 κατά 24% σε ένα έτος με αύξηση 2% του ΑΕΠ και ρεκόρ φορολογικών εσόδων διπλασίασε το δημοσιονομικό έλλειμμα στην κρίση και τώρα δεν απαιτεί όρους ή έλεγχο από άλλα κράτη μέλη.
Γιατί μια σοβαρή κυβέρνηση θα πρέπει να αντιταχθεί στη λεπτομερή εξέταση των κονδυλίων που χορηγούνται;
Πρέπει να υποστηρίξει τον λεπτομερή έλεγχο.
Γιατί μια κυβέρνηση που αποκαλείται ρεφορμιστική και δηλώνει τη δέσμευσή της για δημοσιονομική σταθερότητα απορρίπτει κάθε διαρθρωτική μεταρρύθμιση που προτείνουν άλλα κράτη μέλη;
Θα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα μεταρρυθμίσεις.
Επιπλέον, γιατί μια κυβέρνηση που μιλά για μια άνευ προηγουμένου κατάσταση έκτακτης ανάγκης προτιμά να λάβει λιγότερα κεφάλαια από ότι να δέχεται τον έλεγχο των επιχορηγήσεων από τα κράτη μέλη;
Θα μπορούσε κανείς να υποψιαστεί ότι δεν στοχεύουν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Αυτά είναι σημαντικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, διότι αυτή η κρίση δεν μπορεί να λυθεί εάν οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα χρήματα ενός Ταμείου Ανάκαμψης για να διαιωνίσουν τις ανισορροπίες και να σπαταλήσουν πόρους για πολιτικούς σκοπούς.
Εάν θέλουμε να επιβιώσει η ΕΕ, μπορεί να βασίζεται μόνο στην ανταγωνιστικότητα, την εμπιστοσύνη και, κυρίως, στην πιστωτική ευθύνη.
Εάν θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη, πρέπει να ακούσουμε περισσότερο τις πιο δυναμικές χώρες και να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τον γραφειοκρατικό μηχανσιμό για να μετατρέψουμε όλα τα κράτη μέλη σε δορυφόρους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει μια βαθιά κρίση.
Δεν μπορεί να γίνει βαθιά ύφεση χρησιμοποιώντας σημαντικά κεφάλαια ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και να ενισχυθεί η ανάκαμψη για να χρηματοδοτήσουν μαζικά σχέδια δημοσιονομικών ελλειμμάτων και πολιτικών αντί οικονομικών προϋπολογισμών.
Η ισπανική κυβέρνηση έχει κάνει σοβαρά λάθη στο στόχο της να λάβει μεγάλης κλίμακας επιχορηγήσεις χωρίς όρους.
Τα μεγάλα λάθη
Το πρώτο λάθος είναι ότι δεν έχει προβεί σε σοβαρές εκτιμήσεις για το ανώτατο όριο δαπανών, το έλλειμμα και το χρέος για το 2020 και δεν έδωσε προβλέψεις για το 2021 όταν η Ισπανία είχε ήδη δοκιμάσει την υπομονή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2019 χάνοντας έναν ήδη αναθεωρημένο στόχο για το έλλειμμα σε μια περίοδο ρεκόρ φορολογικών εσόδων.
Το δεύτερο λάθος ήταν να υποθέσουμε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ισπανίας θα αποδέχονταν πράγματα που η ίδια η ισπανική κυβέρνηση δεν θα είχε αποδεχθεί σε διαφορετικές περιστάσεις. Όλοι γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση της Ισπανίας θα είχε αρνηθεί ένα άνευ όρων Ταμείο αν ήταν μόνο για άλλη χώρα, καθώς αυτό θα σήμαινε μεγαλύτερη συνεισφορά στον προϋπολογισμό της ΕΕ και μεγαλύτερο έλλειμμα για την Ισπανία.
Αυτό το γνωρίζουμε γιατί αυτή ήταν ακριβώς η θέση της ισπανικής κυβέρνησης στην ελληνική κρίση, όταν ο πρωθυπουργός Zapatero είχε θέσει ως όρο τα ελληνικά κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να συμφωνήσουν στην ατζέντα των μεταρρυθμίσεων προκειμένου να λάβουν τα κεφάλαια διάσωσης (24 Ιουνίου 2011, La Vanguardia).
Τρίτο λάθος: Δεν είναι βολικό να απαιτούμε από τις πιο υπεύθυνες χώρες δωρεάν χρήματα όταν η κυβέρνηση πηγαίνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έχοντας χάσει τον στόχο του ελλείμματος του 2019 σε ένα έτος ρεκόρ φορολογικών εσόδων, με το μεγαλύτερο έλλειμμα στην ευρωζώνη το 2020, να είναι το μόνο η χώρα που δεν έχει μειώσει τα μη απαραίτητα έξοδα για να καλύψει την αύξηση των δαπανών για την υγεία.
Ταυτόχρονα η τωρινή ισπανική κυβέρνηση έχει τους περισσότερους υπουργούς και ανώτερους αξιωματούχους των τελευταίων τεσσάρων 10ετιών, το κόστος λειτουργίας της ισπανικής κυβέρνησης είναι εντυπωσιακά αυξημένο.
Το τέταρτο λάθος: Επίσης, δεν είναι εύκολο να πείσουμε τους άλλους να δώσουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, άνευ όρων και με μεγαλύτερο βάρος επιδοτήσεων όταν η Ισπανία έχει στον κυβερνητικό συνασπισμό ένα κόμμα που ψήφισε στην Ευρώπη υπέρ της διάλυσης του ευρώ και των οποίων οι ηγέτες , συμπεριλαμβανομένου ενός αντιπροέδρου και δύο υπουργών, υπερασπίστηκαν τη μαζική στάση πληρωμών στο χρέος.
Οι Podemos και Izquierda Unida ψήφισαν στις 14 Δεκεμβρίου 2015 μια τροπολογία που προτείνει «διευκόλυνση μηχανισμών απόσυρσης» από τη νομισματική ένωση και «ένα εναλλακτικό σχέδιο για μια ομαλή διάσπαση της ζώνης του ευρώ» και δεν το έχουν αποσύρει ή τροποποιήσει ποτέ.
Το τελευταίο και το πέμπτο λάθος: Η ισπανική κυβέρνηση επαναλαμβάνει συνεχώς ότι η οικονομία θα ανακάμψει σε σχήμα V και ότι δεν θα μειώσει τις δαπάνες σε καμία περίπτωση, απλώς θα εφαρμόσει στρατηγικές αύξησης φόρων που θα διαβρώσουν την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τα φορολογικά έσοδα και θα αυξήσει το μελλοντικό έλλειμμα και χρέος.
Ταυτόχρονα, απαιτούν δωρεές χωρίς όρους.
Πολλοί Ισπανοί και Ευρωπαίοι πολίτες σαν κι εμένα είναι πρόθυμοι να δεσμευτούν σε ένα ισχυρό σύνολο μεταρρυθμίσεων για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Δεν θέλουμε τα χρήματα να σπαταληθούν στις πολιτικές δαπάνες.
Δεν μπορεί να υπάρξει έγκριση Ταμείου Ανάκαμψης με επιδοτήσεις χωρίς όρους θα ήταν ευρωπαϊκή αποτυχία.
Το ευρωπαϊκό σχέδιο θα ενισχυθεί μόνο εάν γίνει ένωση όπου παρέχεται αλληλεγγύη με υπευθυνότητα και όπου η δύναμη προέρχεται από τη συνετή διαχείριση των υπεύθυνων - ηγετών.
Θα υπάρξει Ταμείο Ανάκαμψης, θα έχει όρους και θα είναι καλό για όλους αν το κάνει.
Ωστόσο, το Ταμείο Ανάκαμψης δεν είναι η λύση για τα διαρθρωτικά προβλήματα πολλών ευρωπαϊκών κρατών.
Πρέπει να υιοθετηθούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την επίλυση των μακροπρόθεσμων ανισορροπιών των ευρωπαϊκών οικονομιών και οι προϋποθέσεις πρέπει να θεωρούνται θετικές και όχι αρνητικές.
Εάν οι χώρες της ΕΕ θέλουν να δείξουν στον κόσμο ότι είναι αξιόπιστοι εταίροι που έχουν δεσμευτεί για τη δημοσιονομική σταθερότητα, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να υιοθετηθούν από όλους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών